Nakadapa si Santi sa kama, habang nakapatong sa kanyang likuran si Abel. Kapwa sila wala ng saplot sa katawan.
By: Jacques Cole
Ang kwentong ito ay hango sa tunay na pangyayari sa buhay ng isang babaeng itatago natin sa pangalang si Eva. Animo'y parang nasa impyerno sya nang masaksihan ng kanyang dalawang mata na may kasiping na lalaki ang kanyang asawa.
Nakadapa si Santi sa kama, habang nakapatong sa kanyang likuran si Abel. Kapwa sila wala ng saplot sa katawan. Dahan-dahang ikiniskis ni Abel and kanyang katawan sa likod ni Santi, at tuluy-tuloy na dinudunggol ng kanyang ari ang puwet ng huli.
"Mmmm... baka biglang pumasok yan..." paanas na sabi ni Santi. Siyang-siya siya sa ginagawang pagkiskis ng lalaki sa kanyang tumbong.
"Bakit? Ayaw mo...?" balik na tanong ni Abel sa kanya. Idinikit pa nito ang labi sa tenga ng kasiping.
Wari mo'y isang dalagang bumungisngis si Santi. "Basta, dahan-dahan ha. Ayokong masaktan..."
"Di kita sasaktan. Ikaw pa..." sabay halik sa batok ng kasiping. "Sa dami ng oil na ipinahid mo sa katawan ko, di ako mahihirapang pasukin ka..." bulong pa ni Abel dito. Katatapos lamang masahihin ni Santi si Abel. Idinikit pa niya ang kanyang mga labi sa punong-tenga ni Santi, at sinimulang dilaan ang paligid nito. Lalong nag-init ang pakiramdam ni Santi sa ginawa ng kasuyo, kung kaya't nagsimula na rin siyang gumiling-giling sa kama. Ikiniskis na rin niya ang kanyang ari sa kutson habang minsana'y inaangat ang pwet para lalong dumiin ang naninigas na ari ni Abel.
Tuloy-tuloy ang pagtugtog ng instrumental na cd sa player. Nakabukas naman ang TV na nagpapalabas ng isang pelikulang bastos, lalaki sa lalaking nagkakantutan. Bukod-tanging liwanag lamang sa TV ang maaaninag sa buong kwarto, habang tuloy-tuloy sa paglalampungan ang dalawang katawan.
Mula sa pagkakadapa sa likuran ni Santi, tinunton ng kamay ni Abel likuran ni Santi. Pinatigas niya ang ang pinakamahabang daliri at nilalaro-laro ang butas sa puwet ng kasuyo.
"Mmmm... ang sarap niyan.." pabulong na sabi ni Santi. Napakagat-labi pa si Santi sa ginagawang paglalaro ni Abel. Sinasabayan niya ng giling ang bawat dampi ng daliri nito.
Nangiti lang si Abel. Maya-maya, kanya ng ipinasok ang daliri sa loob ng puwet ng lalaki. Nakadapa pa rin si Santi. Nakataas ang ulo, wari mo'y naghihintay ng glorya. Si Abel naman e nakapatong ang kalahati ng katawan sa hubad na katawan ni Santi, para mas lalo niyang makita ang reaksyon ng kasuyo. Kalahati na ng daliri niya ang kanyang naipasok. Medyo nakangiwi na si Santi sa ginagawang paglalaro ng kasuyo.
"D-Dahan-dahan Abel..." bulong niya dito. Idinikit naman ni Abel ang kanyang mukha sa katabi. Muling dinilaan ang tenga nito, sabay bulong "Kaya mo yan... Masarap ba..?". Inilabas pa niya ang kanyang dila para dilaan ang tagaktak ng pawis ni Santi sa gilid ng mukha. Inabot naman ni Santi ang mukha ng kasuyo at idiniin pa sa kanyang mukha. Muli rin niyang iginiling ang kanyang puwet upang lalong mag-init ang kasuyo sa pagpasok ng daliri nito sa kanyang kalooban.
"Ohhh..." sabi ni Santi, sabay kagat ng labi. Naipasok na ni Abel ang daliri nitro. Sinimulan na rin nitong pagalawin ang daliri sa loob ng kapareha. Napakagat si Santi sa unan ng ito ay gawin ni Abel.
Naramdaman na lang ni Santi na yung hintuturo naman ni Abel ang nagsisimulang gumalaw. Wari'y tinutudyo ang lalaki at nagsasabing papasok na siya. Hinanda ni Santi ang kanyang sarili. Huminga siya ng malalim. Nakuha naman ito ni Abel. Kung kaya't nung alam na niyang puwede na, unti-unti niyang nilaro ang butas ni Santi. At maya-maya e sinimulang ibaon ang kanyang hintuturo. Nag-angat ng tingin si Santi kay Abel, ang mukha e waring nagmamakaawa. Inilapit muli ni Abel ang mukha niya sa kasuyo. Muling dinilaan ang mukha nito. Inilabas rin ni Santi ang kanyang dila upang dilaan din ang pawis sa mukha ni Abel. Mula sa mukha, dahan-dahang tinungo ni Abel ang balikat ng kasuyo at kinagat-kagat ito. Lalong napakagat-labi si Santi.
Nakapasok na ang dalawang daliri ni Abel. Wari mo ay naglalaro. Pa-pulso-pulso ang ritmo at galaw. Labas-masok. Mapusok.
"Putangina Abel! Parang-awa mo na, kantutin mo na ako..." pagmamakaawa ni Santi. Ang kanyang mga palad e nakadakot na sa kumot. Ang mga mata, parang nawawalan ng ulirat.
Inalis in Abel ang daliri sa butas ng kapareha. Kanya na itong pinatihaya. At siya'y bumaligtad. Itinutok niya ang kanyang burat sa mukha ni Santi. Wari'y alam na ni Santi ang kanyang gagawin. Sa dalas ba naman nilang magtalik ni Abel, alam na niya ng 'trip' na kanilang pinagsasaluhan. Pagbaba pa lang ng balakang ni Abel, sinalubong na ito ng nakabukang bibig ng lalaki. Sinubo na rin ni Abel ang alaga ni Santi. Sabay pa silang napaungol.
Dahil nakadagan sa kanya ang balakang ng kasuyo, ginamit ni Santi ang mga kamay para iangat ang balakang nito at makagalaw sa pagkakasubo ng alaga nito sa kanyang bibig. Iniliyad na rin ni Abel ang kanyang puwitan para magkaroon ng espasyo si Santi sa ilalim niya. Nagsimulang gumalaw si Santi para isubo ang alaga ng kasuyo.
Si Abel naman, masuyong hinalikan ang kahabaan ng kapareha. Dinidila-dilaan rin niya ang nagkalat na bulbol nito sa ibabaw ng ari. Pati na rin sa bayag. Ginalugad naman ng kanyang mga kamay ang puwitan ng kasuyo, manaka-nakang minamasahe ang magkabilang pisngi. Wari'y hinahanda sa pagpasok niya mamaya rito. Maya-maya e medyo umangat pa si Abel. Dun sa medyo lampas na siya sa ari ni Santi. Malapit na siya sa me puwet. Kinuha niya ang magkabilang binti ng lalaki at kanya itong itinaas. Ngayon, kitang-kita na niya sa kanyang pagkaka-angat ang bayag at puwit nito. Hinawakan naman ni Santi ng mahigpit ang balakang ng kapareha. Isinubo ng buo ang kahabaan ni Abel. Naramdaman na nga niya na dumudunggol na ito sa kanyang tonsil.
"Aaaagghh..." sigaw ni Santi. Binitiwan niya ang pagkakasubo sa burat ni Abel. Napakagat-labi. Sinimulan ng dilaan ni Abel ang kanyang bayag at butas ng puwit. Di niya napigil na kagatin ang balat ni Abel sa may bandang hita.
"Aray!" sigaw ni Abel. Hinawakan niya ang ulo ni Santi at inilayo ang mukha nito sa kinagat na laman. Lalo naman niyang sinibasib ng pagdila ang tumbong ng kasuyo.
"Shit!!!" Tama na! Ayoko na! Mamamatay ako! Mamamatay ako!" sigaw ni Santi. Nagkikikisay ang lalaki sa sobrang pagkakakakiliti.
Umupo na si Abel. Tatawa-tawa. Basang-basa ang mukha ng sariling laway, mula sa pagbrotsa sa tumbong ni Santi. Si Santi naman, nagmamadali ring umupo. Hingal na hingal. Dali-dali siyang dinaluhong ni Abel ng halik sa labi. Para namang babaeng sinalubong ni Santi ang paghalik ng kasuyo. Pumuwesto siya sa pagitan ng mga hita ni Abel, itinutok ang puwit sa naninigas nitong ari. Mula sa halikang iyon, marahan siyang ibinaba ni Abel sa kama, habang itinukod ni Abel ang mga braso at padapang pumuwesto sa pagitan ni Santi. Si Santi, itinaas na ang mga paa para salubingin ang pagpasok ng kapareha.
"Ummm..." sambit ni Santi. Kagat-labi. Nakatitig sa pawisang mukha ni Abel. Parang naghahamon pa ang pagkakatingin. Muling inayos ni Abel ang alaga, at muling itinutok sa puwit ni Santi. "Ummm... shit!" nasambit ni Santi. Pasok na pasok ang alaga ng kasuyo. Swak na swak, ikanga. Hinawakan niyaang nakatungkod nitong mga braso, nilamas. Mula sa paunang pagkakapasok, naging marahas ang bawat pag-ulos ni Abel. Madidiin. Matitigas.
"Awww... shit... babe... ang sarap... ang sarap... diin mo pa... more... more!" daing ni Santi. Nangingiti si Abel. Alam na talaga niya ang kiliti ng kasuyo. Alam na niya kung ano ang kailangan niyang gawin para mapaligaya ito. Tuloy-tuloy siya sa pag-ulos. Animo'y natulalang nakanganga pa si Santi sa pagkakahiga, ninanamnam ang bawat pag-ulos ni Abel.
"Sige pa babe... idiin mo pa... shit... shit..." bulong ni Santi.
"Gusto mo ba...? Gusto mo ba... Sagot!" si Abel.
"Oo babe... more... more... deeper... sige pa.. tangina! Kantutin mo ko.." si Santi.
"Mahal mo ba ako..? Mahal mo ba ako Santi..?"
Tumingin si Santi sa lalaki. Para siyang nasa langit sa ginagawa nitong pagkantot sa kanya. "Oo. Mahal na mahal kita! Shit! Fuck me harder babe... more!" sambit nito, habang nakatihaya at namumungay ang mga mata.
------ooOoo------
Kahit nabigla, dahan-dahang bumaba si Eva mula sa ikalawang palapag ng bahay. Di niya makayanan ang nakita. Naiiyak siya pero walang luhang tumutulo. Dali-dali niyang binuhat muli mula sa pagkakahiga sa sofa ang natutulog na si Junior, sabay bitbit ng bag nilang mag-ina. Mabilis siyang lumabas ng bahay. Sinikap niyang kahit nagmamadali e huwag gumawa ng ingay. Di niya napigilang humagulgol. Di siya makahinga. Kinailangan pa muna niyang huminto at humawak sa gate ng bahay para makabawi. Makahinga. Tulog pa rin si Junior sa kanyang braso habang maririnig mula sa gate ang tugtog na nagmumula sa silid nila sa ikalawang palapag ng bahay.
Matapos makabawi, binilisan ni Eva ang paglalakad. Alas-dose na ng hating-gabi. Mula sa kanilang lugar, pumara siya ng taxi at nagpahatid sa Edsa-Cubao. Patuloy ang marahan niyang pagyugyog sa natutulog na bata para wag itong magising. Pagdating sa Edsa, nagmamadali niyang pinara ang unang bus na biyaheng Malanday. Di naman marami ang sakay. Naupo siya sa pinakalikod. Maya-maya, lumapit ang kunduktor, "Saan kayo?" tanong nito sa kanya.
Nagtaas ng tingin si Eva. Magulo pa rin ang kanyang ala-ala. Kumikirot pa rin ang kanyang puso. Di pa rin siya makahinga ng maluwag. "Hanggang saan ba kayo..?" nalilito niyang tanong sa kunduktor.
Napakunot-noo ang kunduktor. "Malanday" sagot nito. "Isang Malanday" tugon ni Eva. Matapos makapagbayad at lumayo ng kunduktor, duon umagos ang kanyang mga luha. Si Santi? Bakit? Kailan? Paano? Isang Linggo lang silang nawala mag-ina. Inimbita sila ng tatay niya na nakatira sa Bocaue, para dun magbakasyon. Magpipiyesta kasi. Kaya sinabihan siya ng tatay niya na dun na sila mag-anak tumigil isang Linggo bago magpiyesta. Tutal naman e sa bahay lang siya naglalagi. Nung una e okay na ang plano. Silang tatlo: siya, si Junior at si Santi e mamamalagi sa Bocaue ng isang Linggo. Puwede naman kasing bumiyahe si Santi araw-araw papunta sa opisina nito sa Pasig. Atleast, magkakasama silang mag-anak sa tatay niya. Kaso, isang araw matapos silang maihatid dun, nagpaalam si Santi na sa bahay na lang sa Cubao ito uuwi. Marami diumanong trabaho sa opisina kaya’t madalas siyang gagabihin. Sa weekend na lang siya babalik ng Bocaue para sa piyesta. Pumayag siya. Ang tatay niya, nainis.
Nagdududa. Baka raw me ibang babae si Santi; me uuwiang iba. Siyempre, idinipensa niya ang kanyang asawa. Makulit ang tatay niya. Maraming tanong. Pero di siya nagpatalo. Malinis ang asawa niya at nagtitiwala siya rito.
Kaso, gabi ng Biyernes, nagtext si Santi. Sa Linggo na raw ng umaga siya darating para sa umagang misa. Busy pa rin daw sa opisina. Sa Bocaue, sa bahay ng mga tatay niya, kung ano-ano ang sapantaha ng mga tao. Pati kasi nanay niya at mga kapatid, kung anu-ano na ang mga ideyang pinagsasasabi. Siguro nga me kabit. Siguro, kaopisina yun. Siguro, yun ang palaging katext. Napuno na siya kaya’t kahit alas-otso ng gabi, habang nagpunta sa bisita ang kanyang mga kapamilya, umalis siya ng bahay at lumuwas ng Maynila. Peste! Pati asawa ko na ke buti-buti, pinag-iisipan niyo ng masama, sintimyento ni Eva. Walang inawang masama ang asawa ko, dipensa ni Eva, pero bakit ang sama-sama lagi ng tingin dito ng mga kapamilya.
Alas-onse na siya nakarating ng Maynila. Trapik sa express. Pati na sa Cubao. Sa gate pa lang, narining niyang bukas ang component sa kuwarto sa itaas. Mahilig kasi makinig ng music si Santi e. Lalo na pag gusto ng matulog. Medyo me kalakasan ang tugtog, wari ni Eva. Gusto niyang gulatin ang asawa kung kaya’t di na siya kumatok at inilabas ang sariling susi. Pagpasok niya ng bahay, me mga bote ng alak na nasa sala. Upos ng sigarilyo. Plato na me natirang pulutan. Baka me kasamang kaibigan, sabi niya sa sarili. Tulog na rin naman si Junior kaya marahan niya itong ibinaba sa sofa. Inilagay rin niya ang mga dalang bag sa tabi ng mesita at marahang tinungo ang kuwarto sa taas. Kahit me naririnig siyang tugtog, nabosesan niya ang asawa. Nabigla siya ng me isa pang boses na marinig. Me kasama. Kinutuban siya. Me babae nga yata si Santi. Muling nagsalita ang di pamilyar na tinig. Boses lalaki. Napabuntong-hininga siya. Di naman pala nambababae. Ang sama ng inisip ko. Naimpluwensyahan na yata ako nila tatay ha. Marahan niyang binuksan ang pinto. At gumuho ang kanyang daigdig sa nasilip na senaryo.
------ooOoo------
Bagkus lumuluha, muling binalikan ni Eva ang nakita. At bigla niyang naalala yung mukha ng lalaki. Sino ba yun? Pamilyar ang mukha e. Kahit di ko nakuha ang kanyang mukha ng malapitan, pamilyar pa rin e. At siya’y natigilan. Si Abel! Ang kasamahan ni Santi sa opisina!
Tatlong buwan na ang nakakalipas ng ipakilala sa kanya ni Santi si Abel, at dalhin ito sa kanilang bahay para mag-inuman. Marami pa sila nun. Pero nung lumaon, si Abel na lang ang parating kainuman ng asawa. May mga pagkakataon pa nga na dun na sa bahay nila natutulog si Abel kapag masyado ng gabi para ito umuwi. Wala naman iyon kay Eva. Ang kaibigan ng kanyang asawa ay kaibigan rin niya. Atleast, di nagpupunta ng beerhouse si Santi at dun makakilala ng mga hostess. May mga pagkakataon pa nga na paggising niya kinaumagahan, bababa siya para makitang dun na rin pala sa sala natulog si Santi. Sinamahan si Abel. Natutuwa siya sa pagkakaibigan ng dalawa. Sigurado siyang matinong kaibigan si Abel para sa asawa niyang si Santi. At kahit kailan ay di siya nagduda.
------ooOoo------
Pagdating ng Malanday, lulugo-lugong bumaba si Eva sa MacArthur hi-way at naghintay ng dyip na dadaan. Kipkip si Junior, at bitbit ang malaking bag, sinubukan niyang maghintay ng dyip papuntang Bocaue, pero walang humihinto. Maya-maya, may dyip na pumara sa kanyang harapan. Nagmamadali siyang sumakay. Konti lang ang pasahero ng dyip. At mabilis nilang binaybay ang MacArthur.
Nakatitig lang sa kawalan si Eva. Sa pagkakaupo niya sa dulo ng dyip, sa may pintuan, di niya alintana ang malakas na hangin at ang manaka-nakang pagkabunggo sa kanya ng mga sumasakay at bumababa.
"Misis... Misis..."
Para siyang nagising sa boses na narinig. Tumingin siya sa pinagmumulan nito. Yung driver. Nakatingin na ito sa kanya. Dun lang niya napansing wala na palang pasahero sa dyip.
"Marilao na. Saan ka ba bababa?" tanong nito. Malaking lalaki ang driver. Mataba. Medyo may kaitiman. Me edad. Pero maamo ang mukha.
"Marilao? Hanggang Marilao lang ho ba kayo.." sabi ni Eva. Kinuha niya yung bag niya at inakyat sa upuan.
"Saan ka ba iha..?" tanong nito. Malumanay naman kung kaya't medyo naging palagay na si Eva.
"Bocaue ho manong. Sa Wakas" sagot niya. Nung muli siyang gumalaw, nagising si Junior at nagsimulang umiyak.
"E Marilao lang ang biyahe ko iha. Maghanap ka na lang ng ibang dyip..." sabi nito.
"Manong, puwede niyo ho bang ihatid kami hanggang Wakas", pakiusap ni Eva. Tuloy-tuloy sa pag-iyak si Junior. "Sige na po. Babayaran ko na lang ho kayo. Mahirap na hong sumakay e. Me bata pa ho akong dala..." pagsusumamo ni Eva. Maluha-luha. Kinuha ni Eva ang wallet niya at sinilip. Tumingin ng pera. Nagulat siya dahil wala na palang laman ang kanyang wallet. Di niya namalayang wala na pala siyang natitirang pera kundi ang konting barya sa kanyang purse. Napatingin siya sa driver. Naghihintay pa rin ito. Wala sa sariling tinanggal ni Eva ang kanyang wedding ring at inabot sa driver.
"Mama, inyo na ho ito. Pakihatid lang po kami sa Wakas. Sige na po. Parang awa na ninyo..." muling pagsusumamo ni Eva, habang idinuduyan sa braso si Junior. Patuloy sa pag-iyak si Junior. Lumapit siya sa driver at inaabot ang singsing.
"Misis, singsing niyo ho ito. Baka magalit ang asawa niyo.." sabi ng driver. Nagulat sa tinuran ng pasahero. Inaabot pa rin ni Eva ang singsing subalit di ito kinukuha ng driver.
"Inyo na ho yan. Di ko na yan kailangan" madiin niyang tugon.
"Iha, iyo na yan. Sige, ihahatid ko na kayo. Saan ba sa Wakas? Wag mo na isipin yun.. sige na, patahanin mo na yang bata... me problema ba kayong mag-asawa... naku, misis, ayusin niyo yan... para sa bata..." sabi nito sa kanya.
Tiningnan ni Eva ang singsing. At muli, tumulo ang luha. Tiningnan niya si Junior. Tumingin siya sa daang kanilang tinatahak. Madilim pa rin ang kalsada. Malamig pa rin ang simoy ng pang-gabing hangin. At siya'y pumikit.
Wakas
COMMENTS