By: Drake Cantillon Hi sa inyong lahat, first time q po ilalathala itong karanasan ko sa pag-ibig. Isa po akong bisexual at ang istorya pong...
By: Drake Cantillon
Hi sa inyong lahat, first time q po ilalathala itong karanasan ko sa pag-ibig. Isa po akong bisexual at ang istorya pong ito ay patungkol sa pinakamalaking kamalian na nagawa ko sa'king buhay, ang naging dahilan ng pagkawala sa'kin ng aking pinakamamahal.
Hi sa inyong lahat, first time q po ilalathala itong karanasan ko sa pag-ibig. Isa po akong bisexual at ang istorya pong ito ay patungkol sa pinakamalaking kamalian na nagawa ko sa'king buhay, ang naging dahilan ng pagkawala sa'kin ng aking pinakamamahal.Dumating ako sa dating pwesto. Padi's Point to be exact. Nakita ko naman agad sila dahil nandoon sila nakatambay sa may parking area. Ipinarada ko ang aking kotse at naglakad papunta sa kanila. To my surprise, hindi lang sila ang naroroon. May isang grupo ng mga babae silang kasama. Hindi nakatakas sa aking paningin si Mae, ang aking girlfriend.
Oo, may girlfriend ako at bago pa kayo mag-isip ng kung anu-ano jan, si Mae ang girlfriend ko na iniwan ako for States. Sabi niya she would stay there for good. Nawalan kami ng communication at inassume ko na after 2 years na wala ni ha ni ho man lang, putol na ang aming relasyon.
But here she is, standing in front of me, as hot as hell. Naakit ako sa kanya dahil nga bi lang naman ako at naakit din sa opposite sex.
Nilapitan niya ako at niyakap. "Babe, I missed you so much." Sabi niya. Hindi ko pa rin maipaliwanag ang pagkagulat na aking nararamdaman. I've become a bad boy because of her, because she left me hanging alone and here she is in front of me, acting like nothing even happened and as if that was only yesterday.
"M-mae? But I thought you would.." at hindi na natapos ang sasabihin ko dahil bigla niya akong hinalikan sa aking labi. Mariin at masuyo. Tulad ng dati.
Nang matapos ang halik, nakatitig lang siya sa akin. "Are you for real?" sabi niya. "You're still that perfect guy I left here in the Philippines. Nothing's changed babe. You're still the most handsome guy that has ever been mine."
Napatitig ako sa kanyang mga mata ngunit ibang mata ang aking nakita. Ang mga mata ng bagong taong kumakatok sa aking puso. Mga mata ng isang taong pinagbuksan ko sa kanyang pagkatok. Hindi ako nagkakamali, mga mata iyon ng taong mahal ko. Mga mata ni Jake.
Hindi ako nakapagsalita sa kanyang mga sinabi. Naramdaman kong nagbago ang aura niya at napalitan iyon ng lungkot.
"Babe? I-I'm really sorry." Sabi niya. At niyakap muli niya ako na para bang walang bukas. Hindi ko mapigilan ang pagluha. Heto siya ngayon sa aking harapan. Ang babaeng pinakamamahal ko. Ang babaeng inalayan ko ng buo kong buhay. Ang babaeng gusto ko palaging nakikita at nakakasama. Ang babaeng gusto kong pakasalan… noon.
Noon iyon at hindi na ngayon.
Iyan ang nakatatak sa aking isipan at marahil pati sa aking puso't diwa. Hindi ko makalimutan ang sakit na dulot sa'kin ng bigla niyang pag-alis. Lumisan siya na wala man lang pasabi.
Habang nasa loob kami ng bar na iyon, nakaupo lang ako at si Mae ay nakatabi sa akin, hawak ang aking kaliwang kamay. Wala ako sa mood magsaya noong gabing iyon. Nakatulala lang ako sa boteng kanina ko pa tinutungga. Nakatitig lang sa akin si Mae. Titig na nagmamakaawa.
Lumingon ako sa kanya at muling tumitig sa kanyang mga mata. This time, nakita kong nagsimula iyong mabasa ng mga luha. Mga luhang kahit hindi ko mawari kung bakit, ay nagpalambot ng aking puso para sa kanya. Matagal nang wala ang galit na aking nararamdaman para sa kanya at alam ko sa sarili ko na nakalimutan ko na siya. Salamat kay Jake. Ngunit noong mga panahong iyon ay nakaramdam ako ng awa sa kanya. But still I listened to what she have to say.
She explained everything to me, why she left, and everything that happened to her. I want to believe but there's a doubt in my mind telling me, "kung mahal niya talaga ako, bakit niya ako iniwan ng walang pasabi? Bakit hindi niya ako kinausap sa loob ng dalwang taon? Bakit siya nagbabalik ngayon? Bakit pa?"
"Bakit pa?" iyan ang tanong na hindi ko masagot.
"Drake, please forgive me. I still love you. Please forgive me. Please." Nagsimula namang magbalikan sa aming upuan ang mga kabarkada ko at nakita nila ang tagpo kung saan umiiyak at humihingi ng tawad si Mae. "Pare masama magpaiyak ng chicks!" sabi ng isa. "Tol patawarin mo na kasi si Mae. She's back na nga for you eh." Sabi naman ng isa.
"Mga tol, matagal ko na siyang kina… pinatawad. Hindi na ako galit sa kanya." At nakita ko ang ngiti sa mga labi ni Mae. "But that doesn't mean na I forgot everything that has happened. I'm sorry Mae, I can forgive you but what you did is certainly something I can't forget." Sabay tayo ko at hakbang palayo sa kanila.
Agad naman akong hinabol ni Mae at hinila sa kamay sabay sabing, "I will do everything to win you back Drake. I'm sorry and I mean it. I love you ang I mean it more." Sabay punas sa kanyang mga luha. "I will be staying here for good Drake. So if that's what troubles you, forget about it. And if the love you have for me was lost through those years, I'll be glad to help you find it back. I will do anything. Anything Drake. For you."
Sa sinabi niyang iyon ay napuno nanaman ng gulo ang aking utak. Mabilis na nagbabalik ang mga ala-ala ng lumipas. Mga masasayang ala-ala, mga kalungkutan, sakit, pagtitiis, pagbubulakbol, pagwawala, pagkapariwara. Dahil lahat sa taong nasa harapan ko ngayon. "Welcome back Mae." Iyon ang tangi kong nasabi.
ITUTULOY…
Oo, may girlfriend ako at bago pa kayo mag-isip ng kung anu-ano jan, si Mae ang girlfriend ko na iniwan ako for States. Sabi niya she would stay there for good. Nawalan kami ng communication at inassume ko na after 2 years na wala ni ha ni ho man lang, putol na ang aming relasyon.
But here she is, standing in front of me, as hot as hell. Naakit ako sa kanya dahil nga bi lang naman ako at naakit din sa opposite sex.
Nilapitan niya ako at niyakap. "Babe, I missed you so much." Sabi niya. Hindi ko pa rin maipaliwanag ang pagkagulat na aking nararamdaman. I've become a bad boy because of her, because she left me hanging alone and here she is in front of me, acting like nothing even happened and as if that was only yesterday.
"M-mae? But I thought you would.." at hindi na natapos ang sasabihin ko dahil bigla niya akong hinalikan sa aking labi. Mariin at masuyo. Tulad ng dati.
Nang matapos ang halik, nakatitig lang siya sa akin. "Are you for real?" sabi niya. "You're still that perfect guy I left here in the Philippines. Nothing's changed babe. You're still the most handsome guy that has ever been mine."
Napatitig ako sa kanyang mga mata ngunit ibang mata ang aking nakita. Ang mga mata ng bagong taong kumakatok sa aking puso. Mga mata ng isang taong pinagbuksan ko sa kanyang pagkatok. Hindi ako nagkakamali, mga mata iyon ng taong mahal ko. Mga mata ni Jake.
Hindi ako nakapagsalita sa kanyang mga sinabi. Naramdaman kong nagbago ang aura niya at napalitan iyon ng lungkot.
"Babe? I-I'm really sorry." Sabi niya. At niyakap muli niya ako na para bang walang bukas. Hindi ko mapigilan ang pagluha. Heto siya ngayon sa aking harapan. Ang babaeng pinakamamahal ko. Ang babaeng inalayan ko ng buo kong buhay. Ang babaeng gusto ko palaging nakikita at nakakasama. Ang babaeng gusto kong pakasalan… noon.
Noon iyon at hindi na ngayon.
Iyan ang nakatatak sa aking isipan at marahil pati sa aking puso't diwa. Hindi ko makalimutan ang sakit na dulot sa'kin ng bigla niyang pag-alis. Lumisan siya na wala man lang pasabi.
Habang nasa loob kami ng bar na iyon, nakaupo lang ako at si Mae ay nakatabi sa akin, hawak ang aking kaliwang kamay. Wala ako sa mood magsaya noong gabing iyon. Nakatulala lang ako sa boteng kanina ko pa tinutungga. Nakatitig lang sa akin si Mae. Titig na nagmamakaawa.
Lumingon ako sa kanya at muling tumitig sa kanyang mga mata. This time, nakita kong nagsimula iyong mabasa ng mga luha. Mga luhang kahit hindi ko mawari kung bakit, ay nagpalambot ng aking puso para sa kanya. Matagal nang wala ang galit na aking nararamdaman para sa kanya at alam ko sa sarili ko na nakalimutan ko na siya. Salamat kay Jake. Ngunit noong mga panahong iyon ay nakaramdam ako ng awa sa kanya. But still I listened to what she have to say.
She explained everything to me, why she left, and everything that happened to her. I want to believe but there's a doubt in my mind telling me, "kung mahal niya talaga ako, bakit niya ako iniwan ng walang pasabi? Bakit hindi niya ako kinausap sa loob ng dalwang taon? Bakit siya nagbabalik ngayon? Bakit pa?"
"Bakit pa?" iyan ang tanong na hindi ko masagot.
"Drake, please forgive me. I still love you. Please forgive me. Please." Nagsimula namang magbalikan sa aming upuan ang mga kabarkada ko at nakita nila ang tagpo kung saan umiiyak at humihingi ng tawad si Mae. "Pare masama magpaiyak ng chicks!" sabi ng isa. "Tol patawarin mo na kasi si Mae. She's back na nga for you eh." Sabi naman ng isa.
"Mga tol, matagal ko na siyang kina… pinatawad. Hindi na ako galit sa kanya." At nakita ko ang ngiti sa mga labi ni Mae. "But that doesn't mean na I forgot everything that has happened. I'm sorry Mae, I can forgive you but what you did is certainly something I can't forget." Sabay tayo ko at hakbang palayo sa kanila.
Agad naman akong hinabol ni Mae at hinila sa kamay sabay sabing, "I will do everything to win you back Drake. I'm sorry and I mean it. I love you ang I mean it more." Sabay punas sa kanyang mga luha. "I will be staying here for good Drake. So if that's what troubles you, forget about it. And if the love you have for me was lost through those years, I'll be glad to help you find it back. I will do anything. Anything Drake. For you."
Sa sinabi niyang iyon ay napuno nanaman ng gulo ang aking utak. Mabilis na nagbabalik ang mga ala-ala ng lumipas. Mga masasayang ala-ala, mga kalungkutan, sakit, pagtitiis, pagbubulakbol, pagwawala, pagkapariwara. Dahil lahat sa taong nasa harapan ko ngayon. "Welcome back Mae." Iyon ang tangi kong nasabi.
ITUTULOY…
COMMENTS