A Tale of a Rent Boy (Part 1)

By: Rent Boy Hi to all and to the owner of this blog. Just call me Rent boy. Una, i'd like to thank the owner of this blog. Nawiwili ako...

By: Rent Boy

Hi to all and to the owner of this blog. Just call me Rent boy. Una, i'd like to thank the owner of this blog. Nawiwili akong magbasa ng mga stories dito. I don't usually tell people my story pero na enganyo akong magsulat. This story happened 1997. I was very young then. 32 na ako ngayon. I was born in Pasig and was raised by my lola but now i live in Marikina. Well, anyway here's my story.

Ulila ako sa mga magulang. Sabi ng lola ko, nung mabuntis ng tatay ko ang nanay ko, hindi nito pinanagutan ang nanay ko. That time (daw) naka petition for the States ang tatay ko so nung malaman nilang buntis ang nanay ko, as not to jeopardize his petition sinabi daw ng tatay ko sa nanay kong huwag muna silang magpakasal dahil nga sa petition. Hindi daw matanggap ng nanay ko so ending nag away sila until makaalis ang tatay ko. My father tried to communicate with my my mother pero naging matigas ang nanay ko. The letters came and came but my mother ignored them. Until dumalang ng dumalang ang mga sulat. Eventually siguro sumuko na rin ang tatay ko. When I was around 5 or 6 years old, my mother died of cancer.

Naiwan ako sa pangangalaga ng mabait kong lola na nag-iisa na rin sa buhay nung panahong yun dahil wala na rin ang lolo at solong anak naman ang nanay ko. Hirap kami sa buhay pero kahit papano, naitaguyod naman ako ng lola ko, napag aral until high school. Sa abot ng makakaya ko, tumutulong ako kay lola sa pagtitinda ng gulay sa palengke. Nakatuntong din ako ng college. Nanghihinayang si lola sa akin dahil magaganda naman ang mga grades ko kaya sinisikap niyang makapag aral ako noon. Sa P.U.P Sta. Mesa ako kumuha ng BSIE pero isa pang trahedya ang nangyari sa amin, inatake naman ang lola ko sa puso. Hirap na siyang magtrabaho. 1st year college ako nun 2nd semester. I had to stop. Ako na ang nagtitinda ngayon sa puwesto niya sa palengke.

1997 I can still vividly remember what happened that day. It was a Holy Wednesday. Tanghali pa lang, nagsara na ako ng tindahan. Dahil wala naman din akong magawa sa bahay, nagpaalam ako kay lola na manonood ng sine. Agad naman niya akong pinayagan. Bibihira ako makapag relax nung time na yun, kaya kung gusto kong lumabas agad agad pinapayagan ako ng lola.

Cubao ang lagi kong destination. Merienda sa Jollibee or Mcdo or sa Fastfood sa Ali Mall. Nood ng sine, masaya na ko. Habang kumakain, pinagmamasdan ang mga tao, minsan naiinggit sa mga mapopormang binatang katulad ko. Pero kahit ganun kuntento ako sa buhay namin ng lola ko. Wala pa sa isip kong magka girlfriend nung time na yun. Gastos lang yun at hindi ko kayang magmaintain ng relasyon noon. Anyway, back to the story. Around 1:30pm nasa Ali Mall na ko checking yung mga showing na movies sa cinemas 3 and 4 ng mall. In the end, napili ko Apollo 13. Bili ako ng ticket then pasok sa cinema 4 orchestra.

It was a holy week so kokonti ang tao. Malamang matagal na tong showing. Natuwa ako kasi minsan kahit nasa loob lang ng sinehan at tapos ko ng panoorin ang pelikula, nagpapahinga lang ako, natutulog sinasamantala ang malamig na aircon. Kahit minsan masakit sa katawan ang matulog na paupo, okay lang. Pagpasok ko puwesto ako sa bandang gitna dahil ayoko ng istorbo. Paboritong ginagawa ko habang nanonood pinapasok ko yung braso ko sa loob ng manggas ng T-shirt ko dahil minsan malamig (hehe). Agad natututok ang atensyon ko sa panonood kay Tom Hanks. Hanggang natapos ko ang movie at habang intermission nag cr muna ko. Gusto ko sanang bumili ng snacks pero nanghihinayang ako sa pera so pumasok na lang ulit ako sa loob para matulog. Agad akong nakaidlip dahil maaga pa ko sa palengke tuwing umaga. Medyo nahimbing ako. Naalimpungatan na lang ako dahil narinig ko ang sounds ng movie trailers. At napansin kong sa bandang kanan ko, me isang lalaking nakaupo isang upuan ang pagitan namin.

Nagkatinginan kami, ngumiti siya sa akin. Hindi ko naman pinansin at bumaling ako sa palabas. Narinig ko na lang na nagsasalita pala siya. Napatingin ulit ako at kumunot ang noo. "Ang sabi ko, mukhang antok na antok ka ah." sabi ng lalaki. Medyo me edad na siya siguro early 40's. "Ah oo nga po eh." magalang kong sagot. "Okay lang bang tumabi sayo?" tanong niya sa akin. Di ko alam ang isasagot. Tumango na lang ako. Agad siyang lumipat sa tabi ko. "Puyat ka ba? Ako nga pala si Frank, I'm a doctor." tsaka inilahad ang kamay niya para kamayan ako. "Ako po si Joel." di ko binigay ang tunay na pangalan ko. "Puyat ka ba?" ang tanong niya ulit. "Medyo malakas ang hilik mo kanina eh." ang nakangiting sabi niya. Napalingon ako sa paligid. Wala namang ganong tao. Nakakahiya kung maraming makarinig sa hilik ko. "Maaga lang po akong nagising kanina. Kulang lang po ako sa tulog." Papasimula na ang next screening ng "Apollo 13" kaya dumilim na ang sinehan. Agad kaming natututok sa panonood. Hindi na rin naman nagsalita ang lalaki kaya tahimik na rin ako.

Wala akong nakitang masama sa ginawa ni Frank. Hindi naman siya bastos pero halata ko na me hint siya ng pagiging malamya sa pagsasalita at pagkilos. Dahil dun, kinabahan ako ng konti, kung tama ang hinala ko na bading siya, baka akalain niyang papayag ako kung anong gusto niya mangyari. Pero wala rin naman siyang kibo kaya in the middle of the movie, naging kampante na rin ako. Until dumating yung part na naabutan ko. Gusto ko na sanang lumabas pero maaga pa. So nagpaalam na lang ako kay Frank na mag c cr lang. Agad akong tumayo at lumakad papuntang comfort room. Nag-iisa lang ako sa cr at agad akong pumasok sa isang cubicle at nilock ito. Pagkatapos ko pagbukas ko ng pinto ng cubicle nakita kong nandoon si Frank sa harapan ng sink at nananalamin. Maputi siya sa liwanag, makinis ang mukha. Yun ang una kong napansin sa kanya. Mukhang mayaman. "Hi" mahina niyang bati sa akin. Tumango lang ako, nagtungo sa sink at naghugas ng kamay at naghilamos. Nahihiya akong makipag usap sa kanya sa hitsura ko. Simpleng T-shirt lang ang maong ang suot ko. "Palabas ka na ba niyan?" tanong ni Frank. "Babalik po ako sa loob matutulog muna." sagot ko naman. "Ah talagang puyat ka siguro no?" comment niya. Muli tumango lang ako. "Mahirap matulog ng nakaupo, sasakit ang katawan mo niyan. Mukhang pagod ka ah." sabi niya. "Maaga po kasi akong nagigising. Masarap pong matulog sa sine kaya okay lang po. Malamig po kasi." nahihiya kong sagot. "How old are you?" agad niyang tanong. "17 po." sagot ko naman. "Gusto mo matulog? Malapit lang ang clinic ko dito. Puwede kang magpahinga dun aircon din dun." maamo niyang sabi. "Di na po, nakakahiya po. Okay na po, baka lumabas na po ako." agad kong sagot bumalik ang takot ko kanina na baka akala niya papayag ako sa gusto niya kung sasama ako. "Ah ganun ba? Gusto mo bang kumain muna tayo? Wala kasi akong makasamang kumain samahan mo ako, Joel." parang asong nagmamakaawa ang tono niya. "Naku, hindi na po. Ayoko pong makaabala sa inyo. Sige po mauna na ko." agad akong tumalikod. At kahit gusto ko pang matulog, lumabas na lang ako at mabilis na lumakad patungong food court sa lower level.

Naka order na ko. Isang burger at fries at softdrinks. Naisip kong bago ako umuwi magte take out ako para kay lola. Masaya na ko sa ganung pagkain. Mabagal akong kumain parang ninanamnam ang sarap ng burger at fries. Nagulat ako nang biglang me umupo sa harapan ko. Si Frank me dalang isang food tray. "Okay lang ba sumabay sayo, Joel? Akala ko ba uuwi ka na?" nagtatampong tanong niya. Namula ako, napayuko na lang ako. "Nakakahiya po kasi sa inyo." "Naku naman wala yun. Sige na kain na tayo." masayang sabi ni Frank. Napansin kong ang isang plastic na take out order na dala niya. Binilisan ko na lang ang kain para makaalis na agad. Agad akong nagpaalam sa kanya nang matapos ako, pero sinabihan niya kong sabay na kami pag akyat ng first floor. Agad naman din niyang tinapos ang kinakain niya para makasabay ako. Tinanong niya ko kung saan ako way. Sabi ko naman pa-Pasig. Kung gusto ko raw sumabay sa kanya, me dala siyang kotse. Kahit anong pagtanggi ko pero mapilit siya. Naisip kong makakatipid din ako kung makikisabay na lang sa kanya. Mukha naman siyang mabait. Nang makita namin ang kotse niya sa parking nanliit ako dahil sa tingin ko magarang magara yun. Pero nandoon na rin kami, sumakay ako sa passenger's seat. Nang makalabas kami ng Ali Mall, sinabihan niya kong dadaan lang daw siya saglit sa clinic niya at me kukunin.

Sa 20th avenue sa isang building nasa 2nd floor ang clinic niya. Isa siyang pediatrician. Isinama niya ko sa loob agad naman akong sumama. Kung sakaling maiwan ako sa kotse at kung me mawala, baka ako pa mapag bintangan. Wala tao sa clinic. Agad niyang binuksan ang aircon pagpasok namin. "Joel, kung gusto mong magpahinga andiyan me kama diyan sa consultation area. Me kukunin lang akong files sa pc ko dito. Wag ka ng mahiya." nakangiti niyang sabi sa akin. At dahil wala naman akong magagawa habang hinihintay siya, pumasok ako sa maliit ng cubicle at me kama at nahiga. Nakaka relax ang kama at lamig ng clinic kaya naka idlip ako agad.

Ang bilis ng pangyayari. Nagising na lang ako at naramdamang me humihimas ng harapan ng pantalon ko. Pagdilat ko, Si Frank pala. Napabalikwas ako. Agad akong tumayo at sinabing, "Ayaw ko po ng ganyan!" Hinagilap ko ang sapatos ko at agad itong sinuot. Hiyang hiya si Frank. Lumabas ako ng cubicle at naupo sa reception area ng clinic habang inaayos ang sintas ng sapatos ko. Sinamantala naman ni Frank ang pagkakataon para magsorry sa akin. "Joel, sorry talaga, akala ko lang kasi pumapayag ka sa ganito. Kaya naglakas loob ako. Sorry sorry sorry." pagmamakaawa ni Frank. Hindi ko naman makuhang magalit. Hindi ganun ang ugali ko. "Okay lang po, doc. Sige po mauna na ako." agad akong tumayo at akmang lalabas ng clinic nang hinawakan niya ako sa braso. "Ihahatid na kita. Tanggapin mo lang ang pasensiya ko. Sorry talaga, Joel." halos magmakaawa siya sa akin. "Doc, naisip ko na po yun kanina na baka yun ang gusto niyo sa akin pero mabait naman ang pagpapakilala niyo sa akin kaya po ako pumayag na sumama sa inyo. Hindi ko po gawain yun. Maayos po akong pinalaki ng lola ko." matapang ang pagsasalita ko pero hindi ako galit sa kanya. Kasalanan ko rin naman. Pumayag din ako na sumama sa kanya, hindi ko rin siya masisi kung mag-isip man siya ng ganun. Bago ako lumabas ng clinic, naramdaman kong may isinuksok siya sa bulsa ko, nakalabas na ko at nakababa, nag aabang na ako ng sasakyan nang naisip kong tingnan kung ano ang nilagay niya sa bulsa ko. Isang calling card at isang 500 pesos. Nagulat ako. Agad akong tumawid at tinungo muli ang clinic niya. Suwerte naman at naka park pa ang kotse niya sa parking space.

Kumatok ako sa glass door. At agad niyang binuksan. "Doc, para saan po itong pera?" tanong ko. "Tulong ko na lang yan, Joel. Kasama na rin diyan ang paghingi ko ng sorry." sagot niya. "Hindi na po kailangan, doc. Hindi na po ako galit. Eto na po ang kunin niyo na." inabot ko sa kanya ang pera. Parang hindi niya ako narinig at tinalikuran niya lang ako. "Doc!" ang tawag ko. Hindi niya ko nilingon. Binuksan ko ang pinto at pumasok sa clinic. Kahit anong pagpupumilit kong kunin niya ang pera, parang wala siyang naririnig. Iniwan ko na lang ang pera sa lamesa at tsaka mabilis na lumabas.

Sa abangan ng jeep. Naisip ko, pambihira naman paminsan minsan na lang mag relax, nabulilyaso pa. Medyo na badtrip ako. Kung uuwi ako wala naman akong gagawin din sa bahay. Mainit pa. gusto ko bumalik sa Ali Mall para magpalamig pero tambay lang ako dun. Gastos naman kung manonood ulit ako ng sine. Napabuntong hininga na lang ako. Hindi ko namalayan, me pumaradang kotse sa harapan ko. Bumisina, tsaka ko nilingon. Si Frank pala. Binuksan niya ang bintana sa passenger's seat at sinabing sumabay na raw ako. Para isipin naman niyang hindi ako galit sa kanya, sumakay na ko. Tahimik kami habang nasa biyahe. Siya ang unang nagsalita. Nagsorry ulit siya dahil napagkamalan niya akong nagpapa pick up. Hindi ako umimik. Me mga ganun daw kasing papick up. Kunwari inosente pero nagpapabayad din naman pala. Natural lang ang kuwento niya. Parang normal lang ang ganun. Nakikinig lang ako. Marami daw kasing ganun sa Ali Mall. Sabi ko naman, mahirap nga ako pero hindi ko kayang gawin yun. Hindi ko alam na kakainin ko pala ang sinabi ko nung panahong iyon. Naging maayos naman ang paghihiwalay namin. Iniabot niya sa akin ang plastic ng take out order na napansin ko kanina. Walang imik kinuha ko yun at lumabas ng kotse.

A few months after, nagkasakit ang lola ko. Walang wala talaga kong pera nung time na yun. Wala akong mautangan, kahit nagpapa 5 6 sa palengke wala rin daw cash. Pina check up ko sa center si lola pero kelangang makabili ako ng gamot. Wala silang libre ng ganung gamot. Problemadong problemado ako. Naisip kong baka kung di ako makabili ng gamot, baka mas lumala pa ang sakit ni lola. Mauuwi daw sa pneumonia pag hindi naagapan agad. Sumagi sa isip ko si Doc Frank. Nasa akin pa yung calling card na binigay niya at naitabi ko naman yun. Andun yung number niya sa clinic sa 20th avenue. Sinabi ko sa sarili ko, bahala na. Kung kinakailangang gawin ko yun para makabili ako ng gamot, titiisin ko na lang. Kinapalan ko ang mukha ko at tumawag sa number ng clinic niya. Isang babae ang sumagot, secretary niya malamang. Ipinasa naman ako sa kanya. Hindi niya ineexpect ang tawag ko pero parang masaya siya sa pagbati niya sa akin. Parang naduwag akong sabihin ang pakay ko, so tinanong ko na lang kung hanggang anong oras siya sa clinic at kung puwede kong makapunta dun. Until 5pm sila dun at hihintayin niya daw ako ng 6pm. Wala akong sinabi tungkol sa pakay ko.

Nagpaalam ako kay lola na magdedelihensiya ng pangpagamot niya. Naligo ako at nagsabon mabuti ng katawan para maalis ang amoy ng palengke. Binalot ako ng kaba at kung ano anong naiisip kong puwedeng mangyari sa akin at sa amin ni Doc Frank Habang nagbibihis ako, napatingin ako sa salamin. Sa edad ko 17, mukha na akong mas matanda pa. Banat sa trabaho sa palengke halatang hirap sa buhay, nguni't masisilayan pa rin ang hitsura ng isang inosenteng binatilyo. Sasabak sa isang bagay na puwede kong pagsisihan pagkatapos. Pero wala akong makitang ibang paraan. Naawa ako sa sarili ko at di ko namalayang tumulo na pala ang luha ko. Nanginig ang buong katawan ko. dahil sa kaba sa gagawin ko. Hindi ko magawang humagulgol dahil baka marinig ng lola ang pag-iyak ko. Mabagal na mabagal ang kilos ko. Kung puwede lang ayoko ng tumakbo ang oras. Thinking about it now, nakita ko ang sarili ko sa salamin na nagbago mula sa inosenteng binatilyo at naging isang ganap na binata. Handang akuin at tiisin ang responsibilidad para sa aking lola. I needed more time with her. Ayokong mawala siya sa akin, kailangan ko pa siya. Doon ako natauhan. In an instant tumigil ang pagdaloy ng luha. Naging matigas ang pagtingin ko sa salamin. HANDA NA AKO. Pinagmasdan ko ang lola kong may sakit. Pikit mata akong lumabas ng bahay. Alam kong may magbabago sa akin pagbalik ko dito. Pero mas nanaig ang kasiguraduhang magkakapera ako pambili ng gamot ng lola.......

....itutuloy.....