By: Martin Habang binabayabay KO ang kahabaan ng, roxas boulevard ay Hindi KO ma iwasang maisip ang mga kaganapan SA king buhay. Dito SA lug...
By: Martin
Habang binabayabay KO ang kahabaan ng, roxas boulevard ay Hindi KO ma iwasang maisip ang mga kaganapan SA king buhay. Dito SA lugar Na ito Kung saan kami unang nag tagpo, una naming binuo ang aming pangarap, tumawa, umiyak. At ………………..Ako nga pala si, martin hindi totoong pangalan, taga laguna, pero kasalukuyang nag tratrabaho sa isang banko dito sa ortigas. Hindi ko pinapahata ang tunay kong pag katao hindi naman sa nahihiya ako o anu paman, ayoko lang ng madaming tanong kung bakit ako nag ka ganito. Siguro isa sa mga dahilan ay, ang pamilya ko conserbeytibo kasi, mahirap ng itakwil.
Naalala ko pa nung una ko nalaman na bakla pala ako, college ako noon, sa isang maganda rin namang na unebersidad. Nakaupo ako sa may dulo ng classroom pinagmamasdan ang mga hindi pamilyar na mga mukha, na para akong nasa sa isang, gubat at sa tingin ko, ako ang hapunan nila. Unang araw kasi ng semestre, at lahat halos ay hindi mag kakakilala, napukaw ang aking pag muni-muni, ng biglang may pumasok na isang lalaki, medyo maangas ang dating, matngkad at maputi masasbi mo din naman na gwapo siya. Mas lalo pa nag paangat sa kanya ang suot niyan pulang v-neck na t-shirt at demin patns, hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya ng mga oras na iyon.
Tila ata bumibils ang tibok ng aking puso, at mas bumilis pa ito ng lumapit ito, at sa bandang kanan ko umupo. Nang na ka upon a siya ay tila napako ako sa kinauupuan ko para din akong nabibingi, hindi dahil sa kaingayan kung hindi sa isang bagay na hindi ko mapaliwanag. Nag papakilala na pala siya, hi im, meg, habang inaabot ang kayang kamay, saka ko lang namalayan na nag papakilala na siya ng iwinasiwas niya ang kamay niya sa mukha ko.Sorry ha, ako nga pala si martin “ah akala ko pipi ka tatlong beses na akong nag pakilala hindi ka sumasagot” ay ganun ba meroon lang kasi ako iniisip, ‘’taga saan ka pala’ taga laguna ako, ikaw?“ taga dyan lang sa sampalok’ malapit lang pala, hindi umanoy natigil ang aming usapan ng pumasok na ang isang may edad na lalaki siya na pala an gaming prof.
Hindi ko mapaliwanag ang aking pakiramdam, lalo ng nalaman ko na block section pala kami, siguro kasama na doon na araw araw ko siya makikita. Ng natapos na ang aming unang klase ay nag aya, si meg na mag meryenda sa labas dahil sa nagugutom na din naman ako sa mga oras na iyon, at dahil din naman sa hindi ako nag umagan. Akala ko ay ay mag lalakad lang kami, pumunta kami sa parking lot, upang kunin niya ang kanyan sasakyan, hindi ko maiwasang mamangha sa kanyang sasakyan sports car ito. Wow mayaman ka pala, ‘’ hindi naman’ hindi daw eh ang mahal ng sasakyan mo ngumti lang siya.
Nang nasa fast food na kami, tinanong niya sa akin kung anu gusto kong kainin at siya na daw muna ang tayo total siya naman daw ang nag yaya. Nag pasalamat ako at naghanap na ng pwedeng uupuan. Ng na ka upo na kami pareho ay nag kwentuhan kami sa mga bagay bagay. Hindi ko maiwasang mamangha sa ngipin niya ang ganda kasi nito, daig pa si willie wanka, ng chocolate factory.
Meg- nag ka g.f ka naba
Ako- oo bakit mo natanong ganun ba ako ka panget para hindi mag ka gf, na may tonong nakakatawa. “Doon ko unang narinig ang kanyang tawa”
Meg- ako kasi hindi pa, ewan ko ba kung bakit, siguro torpe lang ako.
Ako- sa gwapo mo nay an, wala ka pang nagging gf?
Kumnot ang nook o sa narinig ko. Na parabang hindi naniwala sa sinabi niya.
Madami pa kaming napag kwentuhan. Na para bang wala ng bukas. Hindi naming namalayan na 6 na pala ng gabi. Ngunit wala pa sa isa sa amin na nagyayang umuwi.
Meg- lakad muna tayo, ayoko pa umuwi at isa pa wala din akong dadatnan sa aming bahay.
Ako- sige saan naman tayo mag lalakad
Meg- dyan lang o sa boulevard.
Nang makarating kami san a sabing boulevard, ay nag umpisa kaming nag lakad, iniwanan niya muna ang sasakyan niya sa fast food at pinakiusapan si manong guard na tingnan muna ito pangsamantala. Napahinto kami, at nakatitig lang siya sa dagat na kulay itim, na tila ang lalim ng kangyang iniisip,ng bigla siyang nag salita “alam mo ba, parang ako yan o yang barko na lumulutang diyan sa dagat na parang ang lungkot, hindi alam kung saan pupunta, sinasakyan lang ang agos ng kanyang capitan ” hindi ako alam kung anu ang ibig niuyang sabihin sa kayang binitwang mag salita. Meg alam mo, ganyan talaga ang buhay minsan hindi tayo ang may control nito, ngunit dadating din ang araw na tayo na ang mag papatakbo nito, at isa pa bata pa tayo madami pa tayong dapat patunayan sa sarili natin, at sa mundo. “alam, ko naman iyon kaso minsan kasi ang hirap, lalo kung wala kang masasandalan, walang mag sasabi sayo kung anu dapat gawin” doon ko nakitang nawala ang pag kaangas ng dating niya, doon ko din naramdaman na parang ang bigat ng kanyan dinadala, sinabi ko nalng sa kanya “wag kang mag alala meg, im your friend kahit ilang oras pa lang tayo, nag kakilala you can count on me” ngumiti lang siya at niyakap niya ako, ginantihan ko din siya ng yakap. At sinabi ko ‘’ sige para masabi natin na best friend na tayo isigaw natin pangalan natin sa dagat para ito na ang simula n gating pag kakaibigan’’ at iyon nga an gaming ginawa, hindi namin alintala angf mga taong nakakarinig sa amin.
Tara na meg, uwi na tayo,’’sige hated na kita’’ at muli kaming nag lakad patungo sa kayang sasakyan at hinatid na ako, sa aking apartment. At nag paalam na sa isat isa at sinabing see you tomorrow.
Habang nakikita kong paalis na ang kanyan sasakyan, ay iniisip ko na I gain a new friend, that no matter what happen I will protect this person. I will this friendship last forever so I thought.
Itutuloy……………….
COMMENTS