By: Xianne pakitang tao lang ba ang lahat ng mga ito, pinaglalaruan lang ba talaga nila ako? di ko alam kung anong gagawin ko, tumingin ako ...
By: Xianne
pakitang tao lang ba ang lahat ng mga ito, pinaglalaruan lang ba talaga nila ako? di ko alam kung anong gagawin ko, tumingin ako kay shane, at wala lang xang imik, para bang di niya man lang ba itama ang sinabi ni roselle sa akin, naiiyak na ako ng mga oras na iyon, dun nag simula na parang ayaw ko nang makita xa ulit, masama nga talaga ang ugali ni Shane, akala ko iba xa, ganun din pala xa sa iba. umalis ako at tumakbo ng mabilis, di ko talaga makiha ang lahat ng sinabi ni roselle, totoo atang pinagpupusthan lang nila ako."CHANGE"
gulantang pa rin ako sa mga nalaman ko at di makapaniwala... nakuha ko ang lahat ng malakaas na marka hindi dahil alam ko na ang leksyon kundi inspirado lamang ako sa mga magagandang pinapakita ni Shane sa akin, nagkaroon ng rason ang pagpatuloy ko sa pagpasok kahit di ko naman maxadong feel ang paglipat ko ng paaralan. Nasaktan ako ng lubos, dalawang araw akong di lumbas ng kwarto, di pumasok sa eskwela, pinatawagan ko nlang kay mommy ang adviser namin at sabihing may sakit ako. may mga ilang kaklase ang bumisita sa akin, maging si shane ay bumsita rin, nais akong makausap pero mas pinili kong di kausapin nino man sa kanila, tanging si mommy lang ang may alam ng rason, dun ko rin nalaman kung gaano pala ako kamahal ng mommy ko, tanggap niya kung ano man ang nagbago sa akin, ang dating unico hijo niya ay umiibig sa kapwa lalaki,
pero siya na mismo nagsabi, baka di pa talaga yan love, baka nabigla lang ako, at nanibago sa ganoong malasakit na pinapakita sa akin, o kaya binigyan ko lang maxado ng kulay ang mga iyon kaya ako nasasaktan..pero final na, may malking pagbabago akong ipapakita sa kanila. malayo si daddy sa amin nasa abroad na naman kaya si mommy ang aking lakas ngayon. Sa hindi ko pagpasok ng dalawang araw, wala naman daw maxadong ginawa sa skul, kasi nga midyear break na.
Dalawang linggo din ang walang pasok, kinausap ko si mommy para sa isang planong naisip ko na tiyak na ikatutuwa niya, gayunpaman makaktulong din tong plano ko sa aking naagdadalamhating puso at kaluluwa.
"Ma, diba miss mo na si lola?" tinutukoy ko ay ang mama niya na nakatira malayo sa Zamboanga City, sa may kabilang Syudad sa lalawigan ng Zamboanga del Sur PAGADIAN CITY, tanong ko sa kanya.
"Syempre, si lola mo, gusto ka palang makita, huling kita niyo 4 years old ka palang nang huli ka niyang nakita, sabik na sabik na siyang makita ka ulit, Bakit mo naitanong?" sagot na tanong ng mommy ko
"Kasi po, naisip ko lang, bakit di kaya tayo dun magbakasyon, ikaw, ako at si pia, at tsaka andun din naman si Ate Ann (bilang isang Provincial Tourism officer) at si ate baby dun mo na pa derechohin galing manila, diba mas masay yun, madadalaw na natin si lola, magkakabonding pa tyong lima, at makikilala ko na rin mga pinsan ko sa side mo naman mommy." sabiko sa kanya, nagustuhan ni mommy ang plano ko, kaya agad xang tumwag sa manila para sabihan si ate baby na dun nalang dumerecho at ganun din si ate ann para ehanda ang bahay namin dun.
Maganda ang naging resulta ng aming bakasyon grande mag-iina, nag bisita iglesia din kami, nagkaroon ng one night retreat kasama ang ilang kaibigang lingkod simbhan ng mommy ko at mga anak nila, may nakilala akong pamangkin ng isang paring kaibigan ni mommy, pangalan niya si Joshua, mabait xa, Gwapo matangkad, basketball player, magaling sumayaw, at mahilig magbasa ng mga novel, madali kaming naging close sa isat isa sa limang araw na lagi namig kasama si Fr. Greg at siya ang tumatayong assisatnt nito pansamanatala, may dugang german si Joshua, german kasi si Fr. Greg at ang kaptid nito nakapangasawa ng pinay ng minsan itong bumisita sa kanya sa pilipinas, at si joshua ang naging nag-iisang bunga sa pagmamahalan na iyon, patay na ang daddy niya dahil sa isang plane crash na nangyari sa sa may atlantic ocean ilang taon na ang nakaraan, piloto ang daddy niya at galing brazil ang byahe patungong france, nagka aberya daw ang makina nito kaya ito bumagsak, dalawang taon gulang palang xa nun nang mangyari ang trahedya, tanging picture lang at dalawang video tape na karga karga xa ng kanyang ama ang tanging natitirang alaala nito, ang nanay niya naman ay namatay din dahil sa sakit na breast cancer isang taon na ang nakaraan. mangilid ngilid pa ang luha niya habang shinishare niya ito sa amin magkakaptid, awa ang una kong naramdaman, pero sabi niya huwag daw xa kaawaan, dahil di niya naman daw hawak ang buhay nila, bawat isa sa atin ay hiram lamang ang ating buhay, kung nais na daw ni Lord kunin ang mga pinahiram niya na buhay ay babawin niya ito, masaya na daw xa dahil magkasama na ang mommy at daddy niya. sana naging ganun din ako kalakas ni Joshua,nasa isip ko. malapit nang maghating gabi ng dindalaw na ako ng antok, pareho kaming kwartong tinutulyan ni joshua, dahil sa kakulitan niya, nagising ulit ang diwa ko at sabi niya di daw dapat mag drama, kasi papangit daw ako.. may sinabi xang kinatutuwa ko
"drej? kung lilipat ba ako ng paaralan, san mo gusto akong lumipat ako?" bigla niyang tanong na kinabigla ko.
"huh?" sagot ko. "ano daw?" tanong ko sa isip ko, bakit ako tinatanong niya
"sabi ko, matalino ka, bingi nga lang!" pabagsak niyang sagot, at nagtawanan kami bigla,
"paki.ulit nga po, bakit po ako tinatanong mo?" tanong ko
"kasi nga, alam ko na kung ano man ang lumabas sa bibig mo, pwedeng mangyari." sagot niya, ganun xa kabilib sa akin, sa cebu pala xa nag high school sa Don Bosco College 2nd year exclusive for boys din.
"bakit mo naman kasi tinataong, may plano ka bang lumipat?" tanong ko ulit
"kasi, si Fr. Greg ay ililipat na sa Zamboanga City, at dahil lilipat na xa, kasama din ako sa paglipat, so ngayon, sang skul ako dapat mag transfer? sagot niya, na.excite ako sa sagot niya, hmmp!
"kung lilipat ka, sa skul nalang namin, magiging schoolmate na kita." natuwa naman xa sa sinagot ko, sabi niya pag iisaipan daw niya
Close na close na kami ni joshua, at sa dalawang linggo na naging bakasyon na min at limnag araw naming magkasama ni josh, nag palitan kami ng CP number para text txt at tawagan kami. nasa Zamboanga city na ako ng una akong naka receive ng message galing sa unknown user, binasa ko agad ang message:
"how are you? back to school already, i miss you, see you later."
wala akong idea kung kanino nanggaling ang message na ito pero may kilig factor xa. back to school na nga, maraming nagbago sa akin, binago ko ang look ko, naging pixie na ang hair ko matapos kong mag pa gupit, bagong araw, bagong pag-asa, bagong di kilala na nag text ng i miss you.. haahh
nasa lobby ako ng makita ko ang isang familiar na na tao, di nga ako nagkamali si Fr. Greg kasama si Fr. John ang university president, Fr. Edwin, High School Chaplain namin at ang principal namin, nakita niya ako kaya tinwag niya ako, lumipat naman ako
"Good Morning, Fr. John, Fr. Greg, Fr. Edwin and Ms. Fernandez" bati ko sa tatlo
"good morning din hijo, by the way Fr. John and Fr. greg I would like also to let you know that Mr. Fernandez is our 1st year overall first honor for the midyear assessment, and he will also represent our school together with 4 more other student for the upcoming regional Press conference to be held in Dapitan City, and if ever they won, they will represent our school for the national press conference, which is not new for mr. Fernandez here since he is once a Champion for international Press Conference held in Johannessburg, South Africa last year as the lone representaive from elementary representing junior level, at kasama niya ang ilang senior level from different school, and if Mr. Fernandez will lead our team this year, i think maganda ang kalalabasan nito."
mataas ang sinabi ni Ms. Fernandez, pero ang tanging naalala ko sa mga sinabi niya ay may Press Conference.
"That's good to hear, sige, whatever support you need Ms. Fernandez for the send off of Mr. Fernandez and party, we are always here, and what can you say about that Fr. greg?" nasiyahan si Fr. john sa nalaman, di ko nga lang kam kung kaya pong gawin ang ginawa ko dati,,,
"I know, magagaling silang magkaptid, infact two of her sister graduate from this school as Class Valedictorian, and yung isa naman ngayon nasa elemtary department, at sabi ng mommy nila, di din daw nagpapahuli ang bunso nila. kaya ok, as new School Director, I blessed all the representativ, and our prayers for their success and gusto ko rin sana idagdag, Ms. Fernandez, you've met my Nephew Joshua Earlier, right, grade 5 si Xianne nang naglaban sila ni joshua sa Championship sa Photojournalism "caption a picture" contest, i think if you will add joshua to the team, magiging mas exciting ang pupunthan nila." nagulat ako sa sinabi ni Fr. greg, di ko akalain na ang lalaking tumalo sa akin ay si joshua. haha, pero di xa nakakatuwa huh, di ko man lang yun napansin, ang naalala ko, mataba yung tumalo sa akin, kung si joshua yun, pano xa naging macho?
maraming tanong ang nasa isip ko ngayon... excited pero bakit?
COMMENTS