By: Xianne Ang nakaraan: "Shane, kalimutan mo na ang lahat ng nangayri, wala naman ako sa tamang lugar na mag atanim ng galit, ang nais...
By: Xianne
Ang nakaraan: "Shane, kalimutan mo na ang lahat ng nangayri, wala naman ako sa tamang lugar na mag atanim ng galit, ang nais ko lang, bigyan mo naman ako ng pagakaktaong maging totoong masaya, yung tipong masaya na natutuwa ka dahil sa magagandang nangyari sa buhay, yung hindi dahil nakikipag competensya ka sa iba...Sorry, pero i just need some space, narinig ko na ang dapat kong mariig galing sa mom mo, tama na ang sinabi ni tita cathy, alam kong aware ka sa dahilan kung bakit humantong tayo sa ganitong sitwasyon, kailangan lang muna natin ng space sa isat isa. please, nagmamakawa ako...sa ikabubuti nang lahat, pinataad na kita, wag ka nang umsa na maging ganun tayo ng dati ngayon, just wait for the time na maging okay tayo ulit." yun lang ang sinabi ko at diretso na ako sa kwarto, sumunod sa akin si joshua at kinomfort niya ako sa pag iyak ko. kinatulugan ko ang aking pag iyak, nagising ako ng 3am nang makita kong si Joshua natutulog din sa kabilang side ng aking kama, kailangan ko na xang gisingin dahil aalsi kami by 5am, dun na apla xa natulog, tnanong ko xa nang nagmulat xa kung ready na ba ang gamit niya, tinuro niya ang isang maleta at ready na nga xa, naligo na ako, pagkatapos ko xa naman, pagbaba namin handa na ang aming pagkain, umalis kami mga 4:30am sa bahay para sunduin si Ms. Cruz, napgakasunduan pala na ang Black Van namin ang gawing official na sasakyan namin, hinatid si dexter ng daddy niya sa amin, maging si Karen,
magkalapit bahay si ms cruz at marianne kaya dadaanan nalang namin sila. bago kami umalis may binigay sa akin si Joshua, sabi niya for Safe trip daw, isang Bracelet na abakang hinabi na may mga sampong maliliit na bids na parang rosary. maganda xa at may mga ilang bids din at isang Cross na na usli sa bracelet, sinuot niya ito sa akin ta pinakita ang kaparehas nito sa akin na suot niya rin..
to be continue...............
Completo na kaming lahat at bago umalis nagdasal muna kami for safe trip. Medyo inaantok pa ako noon kaya di ko napansin na katulog na pala ako. nasa Pagadian City na kami ng mga tanghali at doon na rin nag tanghalian. naisipan muna naming mag stop over at magpahinga bago tuluyang dumiretso sa Dapitan, bandang 7pm na akmi ng dumatings a dapitan kay medyo pagod at gutom na rin kaming lahat...
Matapos mag pa register diretso kami agad sa isang restaurant sa beach resort kung saan dinaraos ang Press conference na iyonm,, tintamad ang katawan ko kaya boluntaryo nalang si joshua na xa na ang kukuha ng pagkain ko, naghanap nalang ako ng pwesto para sa aming lahat, para akong wala sa sarili na naupo sa may pinakasulok. Matapos mag hapunan, may welcome activity agad sa lahat ng mga Representative kaya Gora kami lahat dun matapos namin e check ang magiging quarters namin, magkaiba ang quarters ng girls at boys, anim na tao bawat room, tatlo lang kami na lalaki kaya may kasama kaming taga ibang School, nagpakilala sila sa isat isa liban sa akin kasi humiga ako agad at natulog, ginising nalang nila ako ng paalis na kami for the opening/welcome ceremony. Naging Personal Alalay ko si Joshua sa buong conference na iyon, isang text ko lang agad xang dumasdating kung kailangan ko xa, ibat ibang field kami naka assign kaya hindi kami laging magkasama all the time text lang ang naging way of communication namin, si joshua din naging adviser ko, lalo na kung feeling ko na di ko kaya ang pinapagawa nila sa amin, kung walang idea na pumpasok sa akingisip, si joshua lahat ang tinatanong ko. sa limang araw na magkasama kami, mas lalo ko pang naappreciate si Joshua, xa ang naging buhay ko sa masakit na nangyari sa akin, Naging maganda ang resulta ng Press Conference, Si Joshua ang nag Overall Champion sa Photojournalism, ako naman sa Sport and Current events news writing ako ang nag champion. champion din si Dexter para sa news writing din. except kina karen at marianne, kasi kapwa runner up lang sila sa kanilang napiling area... kaya kaming tatlo ang sure na pupunta ng baguio next year. overall champion naman ang School namin sa Press Conference, kaya ang saya namin, umuwi kami kinabykasan ng Zamboanga City at same pa rin, sto over kami ng pagadian City.
pagkamonday, after ng Flag Ceremony, tinawag kami isat isa at pin alam sa lahat ang aming tagumpay...hiyawan ang lahat at isa isa naman kaming nagpapasalamat.Lumapit sa akin si Shane para personal na bumati sa tagumapy namin, nag smile lang ako at diretso sa room namin, naging mailap na ako kay shane simula noon hanggang dumating ang Christmas party namin.
December na at Christmas na, masaya kong tinapos ang prject ko na ipapsa bago mag Xmas break, ganun pa rin kami ni joshua, there is something that we cannot explain for each other everytime we're together, basta happy kaming dalawa. it is an annual celebration sa School ang PASKUHAN kung saan live na may mangaroling sa iyo, or kung may gusto kang kanta na edidicate mo sa kanya at kakantahin ng isa sa mga Choir member, naglagay kami ng mga liust of songs na pwedeneng kantahin ngmemeber, at pangalan ng members na gusto mong kumanta, 5 peso ang bawat request at ang proceeds ng activity na ito ay mapupunta sa adopted family namin sa muslim community dito sa zamaboanga city,. isa si Shane sa mga volunteer para sactivity na iyon kaya xa ang naging opening salvo, at kinanta niya ang pasko na sinta ko, feel na feel ko yung moment habang nakiking sa kanya ng biglang lumapit sa akin si joshua at sabay sabing, "Miss mo na siya noh?" nabigla ako sa tanong niya pero parang oo at para din minsang hindi...kaya naguguluhan talaga ako.
Pagdating ng araw ng Christmas party namin, naisipan ko mag all white nalang ako kasi mas feel ko ang essence ng pasko na iyon, naging mas close kaming magkaibigan ni Joshua, .
COMMENTS