By: Rafael Everyone has his own reason for living and the same reason does not need to be explained. Same as true with our reasons for choos...
By: Rafael
Everyone has his own reason for living and the same reason does not need to be explained. Same as true with our reasons for choosing our destiny, doing our deeds and embracing our fate. Let me tell you series of stories, well, for several years na pagsubaybay ko sa blog na ito, I have finally decided to tell my share of experiences. Like the commons, I may have to protect my identity, not because I have not accepted myself but so as to protect the people around me.
I am Rafael, 24 years old, I’m from the south, laking probinsya ako, 5’8, maputi and may looks naman kahit papano. Hindi ko masasabing mayaman kami, hindi rin naman mahirap. Both of my parents are now in UAE, OFW. And I am currently working in a call center in Makati, but I am a socio-political communicator and a technical writer by profession. I was hesitant to submit my story, since, I do not excel in narrative writing, I am more of doing plans and political analyses, to include marketing climate projections, and as per observation, critiques like me thrive here.
Like most if not all of the people of my kind, dumaan din ako sa panunukso, panlalait at halos araw-araw ay naririnig ko kay Mama na ayaw niyang may anak na bakla. Malambot kasi ang kilos ko dati, puro batang babae ang kalaro at ni minsan ay di ko nasubukang magbasketball. Pero wala akong naririnig kay Papa, mahirap basahin ang isip niya, di naman niya ako pinagsasabihan tungkol sa katauhan ko, ‘di rin naman sumasang-ayon. Kaya nakatatak sa isip ko, that someday, I will get married, have a family of my own and enjoy a “normal” life thereafter.
Aside from the fact na tinutukso akong bakla, na ikinagagalit ko, may mga panunukso ring gaya ng pagpapahawak ng mga nakaumbok na harapan o ‘di kaya ay nagpapabate. These are just some of the instances na mas lalong nagpagulo ng isip ko. Mahirap labanan ang sitwasyon that tickles my every sense against the norms that are set by the society as a whole and primarily by my Mom.
Si Andrew, minsan kuya ang tawag ko sa kanya, minsan Andrew lang, 27 years old that time, brusko but short, he is a family friend.
He used to visit our home, cook for us o di kaya ay tumatambay sa patahian ni Papa. Yes, may patahian kami, may mga tauhan at may mga katulong sa bahay. But Andrew, like what I have said, is just a family friend, di naman ako nakikihalubilo sa usapang matatanda, I was just 15 years old then, academically paranoid, couch potato, kaya di ko siya pinapansin, basta he was just one of those who visit, drink with my Dad and have short chit chats with my Mom.
Stay-in ang mga mananahi at mga katulong, isa rin sa mga dahilan why I was so careful kasi maraming mata ang nakasubaybay sa akin. ‘Yong tipong I was boxed and self-discovery didn’t have a chance, these people around me are the ones who define my humanity.
Noong nagsimulang mag abroad si Papa, wala ng stay-in na trabahador, katulong nalang, and so someone has to sleep sa patahian, kasi may room naman sa 2nd floor, at ako ang naatasang doon matulog, hindi rin naman kasi malayo sa bahay its just a stone-throw away. Si Andrew, kasi nga family friend, halos doon na nagpapalipas ng oras niya, kasi kailangan nga ng kausap ni Mama. And one night, narinig ko si Mama, while I was finishing my dinner na doon nalang daw sa patahian magpapalipas ng gabi si Andrew.
“So, dito ako matutulog sa bahay?” biglang tanong ko kay mama kahit hindi naman ako ang kausap.
“No, tabi nalang kayo kasi madaling araw ding uuwi ang kuya Andrew mo”. Sagot naman ni Mama.
I was so silent while we were on our way to the shop. Iniisip ko ang pwedeng mangyari, hindi ko mawari kung bakit parang na e-excite ako, nababahala at somehow natatakot.
“Ok ka lang raf?” ang pagbasag ni Andrew sa katahimikan.
“Oo naman po” Sagot ko naman
“Tahimik ah?”
“May iniisip lang kuya at inaantok na rin kasi” Wika ko habang binubuksan ang backdoor ng shop.
Pagkapasok namin ay dumiretso ako sa taas at si Andrew naman ay naghagilap ng charger ng celphone sa shop. I turned on the electric fan at nahiga, leaving enough bedspace for Andrew. I tried to send myself to sleep agad agad. I closed my eyes tightly pero gising na gising ang diwa ko, nakikinig sa paligid, nakikiramdam. Hanggang sa narinig ko ang mga yapak ni Andrew papanhik sa kwarto. Nahiga sa tabi ko. I stayed static, kunwari nakatulog na.
“Raf?” mahinang boses ni Andrew.
“Oh!” sagot ko na kunwaring naalimpungatan. Kinabahan ako, bumilis ang tibok ng lahat ng pulso ko.
“Papatayin ko ba ang ilaw?” tanong niya.
“Huwag nalang po, mas sanay akong nakabukas ang ilaw”
At tumahimik na ang paligid. Bumalik ako sa kunwaring tulog ko, hindi na bumagal ang pulso ko, mas lalong kinabahan, katahimikan ang bumalot sa paligid, pawang tunog ng bentilador at ng mga kulisap sa labas ang naririnig ko. After an hour, gising na gising pa rin ako, I repositioned myself at humarap sa kanya. Dahan dahan kong idinilat ang aking mga mata, tulog na si Andrew and he was half-naked, naghubad pala ng shirt si kuya. Naririnig ko na ang mahinang hilik niya, takda ng himbing na pagtulog, nakataas ang mga kamay niya. Pinagmasdan kong mabuti ang katawan ni Kuya and hey! Ngayon ko lang napansin ang magandang hubog nito, may mga ilang balahibo ang nakapaligid sa mga utong niya, at maganda rin ang tubo ng buhok niya sa kili-kili. Magkahalong kaba, takot at excitement ang nararamdaman ko ng mga sandaling iyon. Tila may bumubulong sa akin na gawin ko na once and for all, it was my first attempt and it would be my first sex with a guy, on the other hand, may mga pagtutol rin sa isip ko, dahil close nga sila ni mama, baka magsumbong si Andrew. Bahala na si batman. Inamoy ko ang kili-kili niya, malinis, mabango. At dali-daling bumalik sa aking poisiyon, namayani kasi bigla ang takot sa isip ko. Then, after few minutes, I started the same thing, again, inamoy ko ang kili-kili niya, pababa sa utong niya, I was so careful na di sumayad sa balat niya ang ilong ko, my eyes were closed.. Matigas na ang ari ko, sa amoy pa lang ni Andrew, lalabasan na yata ako. Sa gawing pusod na niya ang ilong ko, then suddenly, I decided to stop what I was doing.
Bumalik ako sa aking pagkakahiga, sibubukan kong matulog ulit. I was in a very tight battle against my emotions. Mag a-alas dos na ng umaga, di pa rin ako makatulog. I found myself enjoying his manly scent again, inaamoy ko na naman ang katawan niya. This time, nagawi ang mata ko sa umbok niya, it was unusual kasi parang napansin kong lumalaki ito, kinabahan ako, nag-isip, nagising ko kaya si Andrew? Nahiga ako ulit.
“Kagabi mo pa ako inaamoy” biglang wika ni Andrew. Napatingin ako sa kanya, nakapikit pa rin ang mga mata niya. Totoo bang siya ang narinig ko?
“Raffy, sabi ko na nga ba hindi ka ok” Wika ulit ni Andrew. I was speechless, gising pala si Andrew all this while. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Embarassing as it was, I managed to deliver my apologies.
“Sorry kuya”
Mabilis ang sumunod na pangyayari, inabot niya ang kamay ko at ipinatong sa nakaumbok niyang harapan.
“Enjoy mo na, ikaw makakauna niyan” Si Andrew, habang nakapikit pa rin.
It was the green signal that I was waiting for. Dahan dahan kong pinisil ang bagay na pinatungan ng kamay ko. It was hard, so hard that I got afraid of it. Naririnig kong may mahinang ungol nang nagagawa si Andrew. Hanggang sa hinubad na nga niya ng tuluyan ang shorts at brief niya. Bumulagta sa harap ko ang nakahigang kahubdan ni kuya.
“O ayan Raf”
I was literally trembling. I didn’t know how to start. So I grabbed his cock. At iyon na nga ang unang hawak ko sa titi ni Andrew. Mainit, parang may sariling buhay ito, pumipintig, regular ang haba pero above average ang taba nito. Dahan dahan kong tinataas-baba ang ang kamay ko habang mahigpit itong nakahawak sa titi ni Andrew. Pinagmasdan ko ang bawat detalye ng kanyang kahubdan habang patuloy ako sa aking ginagawa.
“Isubo mo Raf” Wika ni Kuya Andrew.
Hudyat iyon upang gawin ko na sa unang pagkakataon ang bagay na kailanman ay hindi ko inisip na magagawa ko, hindi ngayon. Dahan dahan kong isinubo ang kanyang sandata.. mainit, may lasang hindi ko maipaliwanag, subalit nagugustuhan ko ang paglabas masok ng bagay na iyon sa aking bibig. May kakaibang sensasyon, may kakaibang kiliti sa kaibuturan ng aking pagkatao.
“Ohhh..ahhh…” mga pigil na ungol ni Kuya Andrew.
Alam kong labis ang sarap na dulot ng aking ginagawa. Pinagbuti ko pang lalo ang pagulos, banayad ang higpit at saktong basah ng aking mainit na laway ang ibinalot ko sa kanyang pagkalalaki. Hawak na niya ang aking ulo, dalawang kamay, tila dinidiin sapagkat ayaw niyang kumawala ako sa pagkakulong sa kanyang mga bisig. Pabilis ng pabilis ang ritmo, dama ko na malapit ng labasan si kuya, kaya itinigil ko sapagkat ayokong matigil agad ang sandaling iyon. Dumako muna ako sa kanyang manipis na bulbol, dinilaan ko ito, bawat bahagi ay siniguro kong napadaanan ko ng aking dila, pababa nang pababa, until I reached his balls, dinilaan ko iyon..
“Ituloy mo lang Raf..” Pautal utal na wika ni Kuya Andrew. Halata kong halos mabaliw na siya sa aking ginagawa, isinubo ko ng buo ang mga itlog niya at sa loob ng mainit kong bibig ay nilaro ko ng aking dila ang mga ito.. Halos sabunutan na ako ni kuya, mahigpit na ang kapit niya sa ulo ko.
Isinubo ko ulit ang kanyang titi. Sa sandaling iyon, I was determined to rock it on. Patuloy ako sa pagtaas-baba, until I felt that he turned stiff, palatandaan na lalabasan na si kuya, kusa niyang inilayo ang aking ulo at binate ang kanyang burat, kitang kita ko ang pagpilandit ng kanyang katas sa kanyang tiyan, maraming nailabas si kuya, akma kong dilaan iyon subalit pinigilan niya ako dahil ‘di raw magandang tingnan. So I handed over the pillow case na dali dali kong hinubad mula sa unan. Nagpunas, nagbihis, at nagpaalam na si kuya kasi halos mag a-alas kwatro na pala.
“Huwag kang mag-alala Raf, sekreto natin to” Malambing na tugon ni Kuya Andrew, habang nakalutang pa rin ako sa ere at hindi makapaniwala sa mga nangyari.
He left and I was still there trying to pull myself together.
“Bakla nga pala talaga ako” nasambit ko sa aking sarili.
On that day forward, I never condemned any part of what I did, it was part of my making, parte rin ng aking pagkatao. Hindi ako malambot kumilos, mas makisig at mas matigas magsalita, hindi dahil sa nagkukunwari akong lalaking lalaki, kundi dahil ayokong nawawalan ng respeto ang mga tao sa aking paligid. Dama ko ang hirap at lungkot sa buhay ng isang kagaya ko, and I must say, that among all the genders, tayo ang mas matatag, sapagkat masakit at marahas ang paghubog sa atin ng panahon.
COMMENTS