Honey Moon

By: TH Panimula Ito ay ang aking pagdating-ng-edad na kuwento. Hindi ko na maalaala ng maliwanag kung kaninong magaling na idea iyon  ngunit...

By: TH

Panimula

Ito ay ang aking pagdating-ng-edad na kuwento. Hindi ko na maalaala ng maliwanag kung kaninong magaling na idea iyon  ngunit ang  mungkahing ako ay pasamahin sa magha-honey moon ay  sadyang pambihira’t hindi madalas mangyari.   Ni hindi ko na matiyak kung bukal ang pagsang-ayon o napilitan lamang na pumayag ang bagong kasal.  Ang hula ko’y ito ay isa lamang sa mga bagay sa buhay na pinagtatakhan pagkatapos - sa kung anuman ang nasa isipan ng lahat ng mga taong kasangkot.  Anupaman ang maaring naging dahilan, ang resulta ay tunay na kahanga-hanga at di-kailan mang malilimutang karanasan. Ito rin ang nagwakas sa aking kamusmusan at ang unang nagmulat sa akin sa naghihintay na  kamangha-mangha at lalong mapaghamong buhay sa labas ng nakagisnang kong tahanan.  Dito nasulyapan ng bata kong isip ang pinakamalusog na saloobin tungo sa sex, bukas-palad, bigay-hilig at walang ano mang sumbat ang budhi.

Ang aking pinagkalakihan

Ako ay ika-anim sa siyam ng isang pangkaraniwang pamilya sa probinsiya naming malapit sa Maynila.   Ang tatay ko ay hindi matagumpay sa pagkamal ng yaman sa kabila ng napakagandang niyang pinag-aralan.  Salamat na lamang at siya at ang nanay ay parehong may minanang ari-arian at ang aking nanay naman ay sadyang matalas mamahala ng mga ito upang kaming lahat ay manatiling maluwag sa kabuhayan,  lumaki ng walang paghihikahos at makaabot ng universidad.  Sa kalahatan, makabago ang pagkakapalaki sa amin;  hinikayat kaming sumali sa sports upang gumanda ang aming tindig,  makilahok sa mga social events para kuminis naman ang aming kilos, makibahagi sa mga proyekto ng baranggay upang lumaki na mabuting mamamayan.  Huwag mang-aagrabyado o magsasamantala sa kahinaan ng iba.  Umupo ng matuwid,

tumayo sa kinauupuan at makipagkamay kapag ipinakikilala.  Sinanay din kaming kayaning palaging may ginagawa, huwag mag-aksaya ng panahon at gawin ng buong pananagutan ang lahat ng tungkulin.  Higit sa lahat, ipinakadiin-diin sa amin ang kahalagahan ng pakikisama at ang pag-iwas na mang-aba ng sinuman.  Sa unang tingi’y masasabing walang maipupula sa aming pagkakapalaki, dangan nga lamang ay mayroong itong isang malaking kakulangan,  ang wastong kaalaman sa sex at kung paano makikisangkot sa larangan  nito.  Sa bahay, wari ba’y bawat paksang nauukol sa sex ay ganap na iniiwasan sa lahat ng usapan.  Natitiyak kong ang aking mga kapatid na babae ay aral sa nanay ngunit kaming mga lalaki, ano mang samot-samot naming kaalaman sa sex ay nanggaling sa labas at pulot lamang sa usapan ng mga magkakasing-edad na mga pinsan, mga kaeskwela’t mga kabarkada, kasama na pati dito ang mga patagong pinagpapasa-pasahang nilimbag na pornography, sa ibang salita’y talastas na di-dapat pagtiwalaan. 

Pagtungtong ko pa lamang ng ika-labing-anim na taon ay na-abot ko na ang aking buong taas na 5'10" at kainamang timbang.  Pinagkalooban din ako ng malusog na bulas na  walang dudang epekto ng masustansiya’t masaganang pagkaing luto ng nanay na tinambalan ng pagka-tagtag ng katawan dulot naman ng ibat-ibang physical activities.  Wala kaming matutuntong kamag-anakang  puti kaya hindi malayong ang may kaputian naming kutis at may-hawas chinong dating ay salin sa mga ninuno naming Sangley na maagang napadayo sa aming dako. Sa panahong ito, sanay na rin ako sa pagbe-bake ng cake at pastries na natutuhan ko rin naman sa aking nanay at sa kabila nito, parang mayroon din akong hilig sa pagtugtog ng solong guitarra dahil napagsanayan ko ito ng kusa at nang nag-iisa sa sarili.   Tunay na maipagmamalaki din ang aking academic grades kung iskwela naman ang paguusapan.

Nang tag-araw na iyon, ang aking ate ay ikinasal kay Jun, ang kangyang childhood sweetheart.  Sa una pa lamang ay tutol na kay Jun ang aking nanay at tatay.  Hindi sila boto dahil hindi nila gusto ang palabas ng kanyang pamilya.  Ang mga kababaihan daw sa pamilyang ito ang masisipag ngunit ang mga lalaki ang siyang mga problema.  Puros forma daw pero lumalabas na mga pasanin namang lahat.  Higit sa lahat, ang kinamumuhian at pinakakkaiwas-iwasan ng tatay at nanay ay ang kabantugan nila sa kagaanan ng kamay.   Bukod dito, si Jun daw ay lalong laki sa layaw dahil sa kanyang  pagiging bunso.   Ang kanilang ama ay pinaniniwalaang nagmula sa Poland kung kaya mestiso ang turing ng mga kababayan namin sa kanila kahit na ang dating at itsura nila ay purong puti. 

Ang plano sa honey moon nila ay mga ilang araw sa Maynila pagkatapos ng kasal, balik sa probinsya sa isang owner jeep na paubaya ng isang kapatid, tigil ng ilang araw sa estancia ng aking Lolo Monching at pagkatapos ay isang buong linggo sa diko ni Jun na naninirahan naman sa malayo-layong karatig-bayan. Abogado ang kapatid niyang ito na nakapagasawa ng isang magandang ilongga na mukha rin namang purong puti at tipong artista.  Natatandaan ko pa rin ang apat nilang anak na pawang mga lalaki bago sila napilitang umalis ng aming bayan noong ang aking mga  kababata’y pawang maliliit pa lamang.

Estancia ng Lolo Monching

Si Lolo Monching ay kapatid ng tatay ng aking nanay.  Matunog siya sa pamumuhunan dahil mayroon siyang taglay na malayong pananaw na nag-udyok sa kanyang bilhin ang lupaing ito sa kaduluhan ng aming probinsya noong panahong ang bilihan ng lupa doon ay halos ipamigay na lamang.  Ito ay patag,  malawak at mataas ang angat ng kabiyak sa baybay-dagat na hangganan.  Nagpatayo siya ng isang matibay na bahay-bakasyunan na nakaharap sa dakong silangan sa kung saan ang lupa ay kataasan at nagsisimulang unti-unting bumulusok tungo sa buhanginan.  Ang bahay na ito ay maykakabit na mahabang baranda sa kanyang buong kalaparan  at ang baranda namang  ito ay pinaubayaan ng  tatlong teleskopiyong pang-lupa na ginagamit na libangan ng mga bisita upang silipin ng malapitan ang mga nagdaraang barko at bangka ng mga nangingisda.  Dito ang pinakatuktukan ng buong estancia kaya ang tanawin ng Manila Bay at Corregidor na nakahantad ay malawak na nakapaligid.  Pinatudlingan ng lolo ang dalampasigan ng mga puno ng niyog at sa pag-itan naman ng niyugan ay pinatayuan niya ng mga rental cottage.  Ang mataas at patag na lupa ay pinatamnan niya ng maraming punong mangga at ang lupang pumapaligid sa bahay-bakasyunan, ng sampaguita, bougainvillea at mga imported na rosas na nakatanim sa mga higanteng masetera.  Isang mabilis na lumalaking tropa ng baka ang pinababayaang manginain sa damo dito sa loob ng malawak na nababakurang lupa.

Noong kami’y mga munting bata pa, minumutya namin ang bawat paanyaya sa estancia ng lolo Monching.  Mainit ang pakituring ng lolo Monching sa amin bagama’t siya’y napapaligiran ng maraming tunay na apo.  Halata sa kanino mang pansin na magiliw pa siya sa amin kaysa sa tunay niyang mga apo marahil dahil sa kami ay bukod sa bihirang bumisita ay pawang fino ang kilos at laging magalang. Di-hamak na kakaiba sa kanyang mga apo na parang ginagagad ang palabas ng mga anak ng amerikanong nagre-rent ng cottage na palaging parang mga hayup-hayupang nakakawala sa kural.  Lalo nang malugod sa akin ang lolo Monching tila dahil ako lamang ang kayang magbigay ng tamang kasagutan sa mga math problems na madalas niyang ihinahagis sa aking dako.  Siya ang nagturo sa akin ng paggamit ng abacus nang ako’y maliit pa at ng slide rule noong ako’y lumaki-laki na.  Tila baga ako’y nagpapa-alala sa kanya sa aking lolong kanyang kapatid na balita sa pagiging math wizard. Sa kabilang dako naman, ito rin marahil ang dahilan kung bakit ang aking mga pinsan ay asiwa sa akin, mayroong inggit na umiiral sa aming tinginan at kung minsa’y kinukutuban din akong ang pangingilag nila sa akin ay sanhi ng aking biglang bulas na katangkaran dahil sila’y pawang mga pandak. Sa huli, isa pang maaring dahilan sa kanilang naging halataing  poot ay nagsisimula na ako noong magpakita ng mga palatandaan na maiuugnay ng sino mang mapansinin sa pagiging gay

Anupaman, nang kami’y dumating sa estancia, ang bagong kasal ay ihinatid ka-agad sa kanilang sariling cottage at ako naman ay itinalagang maki-share sa silid tulugan ng aking mga pinsan. Nagdaan ng mabilis at sapat na kaayaaya ang tatlong araw naming paglagi doon ngunit para sa akin, hindi kasingsarap ito ng natatandaang kong mga nakaraang bakasyon dito.   Makapananghalian na ng ikaapat na araw nang kami’y nagpasalamat at nagpaalam sa mga lolo Monching para iwanan ang estancia patungo sa kinatitirahan ng kuya ni Jun na kilala ng lahat sa tawag na attorney Rubio.  Ang lugar nila ay mahabang dalawang oras na salungahin ng sasakyan muna bago  biglang pabulusok sa daang sigsag para marating.  Ngunit minsang malusong, ang lugar ay malamig na nakasabang sa simoy ng hangin at maaliwalas dahil lantad naman ito sa dagat sa bandang hilaga.  Nakukublihan ito ng bundok sa dakong silangan kaya tanghali na siyang sikatan ng araw. Ang bahay na paubaya kay attorney Rubio ng kanyang kumpanya ay isang tsalet na naglalaman ng tatlong silid tulugan.   Kahit malaki ang tsalet, pinaliliit at ikinukubli ito sa tingin ng isang mayabong na puno ng duhat. Malawak din ang lote na kinatatayuan nito dahil mayroon pa siyang katabing tennis at saka basketball court.  Isang mababang clubhouse naman ang nagbabantay sa malayong dakong lampas ng basketball court.

Attorney at Mrs. Rubio

Mga bandang alas-tres na nang kami’y dumating.  Ang dinatnan namin ay ang naghihintay sa aming mag-asawang attorney Rubio at si aleng Tinay na kanilang matapat na katulong sa bahay.  Malugod na malugod ang salubong sa bagong kasal ng mag-asawa  at pati na sa akin ay parang tuwang-tuwa silang ako ay nakasama dahil sa bukod sa mahigpit na kamayan ay may kasamang pang akbay at pisil sa balikat.  Si attorney Rubio ang namunong namanhikan sa amin na mga limang buwan pa lamang ang lumilipas kaya sariwang-sariwa pa rin sa aking gunita ang kanyang anyo’t tindig na para bang tunay na avogado de campanilla.  Si Mrs. Rubio naman ay kasing ganda pa rin at walang kupas sa aking natatandaan kahit parang nawaglit na sa aking alaala and detalyeng  asul pala ang kanyang mga mata.  Ang apat na anak daw ay pawang nasa gulayan sa hulo na mga media hora na lakbayin ng bisikleta mula sa bahay.  Ngunit inaagapan din daw nila ang pagdating ng kanilang tito Jun at bagong tita Alma kaya balak ding mangagsi-uwi  ng maaga.  Samantalang kami’y nagpapahinga sa matagtag na viaje, tinulungan ni aleng Tinay si Jun na ilipat sa kanilang silid na titigilan ang mga bagahe ng bagong kasal.  Nang akma kong aangatin ang aking maleta, pinigilan ako ni attorney Rubio dahil pasasamahin daw ako sa mga barako na nakatira ng hiwalay doon sa sarili nilang clubhouse.  Tuloy sa paghihintay habang dinudulutan kami ng meriendang pampalamig at nagbabalitaan ang magkapatid at ang bagong magbilas.  Hindi naglalao’y nangagsidatingan na nga ang mga bata. 

Huli ko silang lahat nakita noong ika-limang taong birthday party ni Carlo na ngayon ay quince años na.  Samakatuwid ay sampung taong singkad kaming hindi nagpangita.  Si Dante na panganay, ay dieciocho na at isang taong lamang ang agwat kay Ramir na sinundan naman ni Alon.  Si  Alon ang aking eksaktong kababata dahil nagkakahuli lamang ng isang linggo ang aming mga birthday.  Pawang malalaking bulas silang lahat at baga ma’t pulos mga purong puti ay tan na tan na ang cutiz ngayon dahil sa pagtatrabaho sa gulayan.   Isalarawan na lamang sa inyong isipan ang ganda ng puting nagkulay mamula-mulang kayumanggi at matatantiya na ninyo ang mala-artistang tipo at dating ng mga bagong binatang ito.  Kahit sila’y halatang magkakapatid dahil sa pinagsaluhang katangiang taglay ng lahat  katulad ng kulay-kapeng onda-ondang buhok na pare-parehong gupit Elvis, natatagong bahagyang pagkaharang na tainga,  kulay milk-chocolate na mga matang ligid ng balantok na pilikmata’t kilay, ang kanilang kaguwapuhan ay tangi sa bawat isa.  Mababatid ko sa loob lamang ng ilang araw na ititigil ko sa kanilang piling na hindi lamang ang mga kaakit-akit na katangian pansinin ang kanilang pinagsasaluhan.  Nakakamangha din ang namumukod na katangkaran ni Ramir.  Parang napahigop tuloy ako ng hininga’t naibulong ko na lamang sa aking sariling, “lord, pamatay sa kisig silang lahat”. 

Malaking pagkakamali ang sino mang magpapalagay nang base lamang sa tingin at  sa mamahaling tikas at dating na ang apat na mga ito’y suplado’t sobra ang pagpapalagay sa sarili.  Malayo ang kilos nila sa mga typical na heartthrob.  Parang lubos na hindi nila batid ang di-hamak nilang kaangatan sa karaniwan o kali nama’y ganap na wala silang pagpapahalaga dito.  Nagpapatunay na malaki ang katotohanan sa punang  “lumilitaw daw na higit na makisig  ang walang kamalayan sa kanilang sariling kakisigan.”  Dagli nilang itinuring akong matalik na kaibigan at tulad ng kanilang dad ay sinalubong ako ng kamayang mahigpit at akbayang matikabo sa aming muling pagkikita sabay unahan sa pagdampot sa aking maleta upang ipakita ang aking lugar sa kanilang clubhouse.  Mula sa sandaling iyon, ako ay humanga sa pagpapasunod ni attorney sa kanyang mga bulugan.  Naisip kong napakagaling na idea na ikinuha niya ng lupang masasaka na tiyak na maglalayo sa gulo sa mga sa tinging ko’y aking mga kababatang puno ng kapilyuhan at kabalustugan.  Napukaw din ang aking pansin ng kanyang pasyang pabayaang masanay na mamahay ng malaya’t hiwalay sa kanila ang kanyang mga bago pa lamang nagbi-binatang mga anak.  

Ang clubhouse

Sadyang dati’y clubhouse and kanilang ngayong clubhouse dahil hinati ito sa tatlong parte;  ang kalahati sa harap na una mong papasukan ay parang maluwang na bulwagan. Pinaubayaan ng anim na kama ito, isang dingding na mga locker na may mahabang bangkô sa harap at  isang lumang fridge sa tabi.  Kung hindi ito kasing linis at ayos  ng aking kasalukuyang nasasaksihan,  mistulang barracks ng sundalo ang kanyang dating.  Hinagod ko ng isang tinginan ang set ng dumbbell at barbell sa isang sulok,  nakasabit na guitarra sa dingding,  ventilador sa quisame at lubos na kawalan ng kahit isang nakagawian at di-maiiwasang sampayan.  Ang isang ika-apat ay ang communal shower na walang pinto’t bukas sa madla, kitang-kita ang sinumang maliligo o gagamit ng tigalawang toilet at lababong may salamin.  Ang nalalabi namang isa pang ika-apat ay parang lumang office dahil naroon pa rin ang isang desk na ngayo’y nakatabi at nakaharap sa bintana at isang  dobleng kama na nakaayos na na parang naghihintay  sa bisita.  Pinapili ako ng aking tutulugan at pinili ko naman ang kama sa office hindi dahil sa anupaman ngunit dahil sa napansin kong mas-mababa ang ventilador niya.  Matapos nila akong ipasyal para ipakita ang  kapaligiran, bumalik kami sa clubhouse at noon ko unang nasaksihan ang kaibahan ng pagkakapalaki sa kanila. 

Panatag na panatag  ang kanilang saloobin tungo sa privacy.   Parang walang anuman at basta na lamang naghubad ng damit pangtrabaho at walang atubiling nangagsipaligo ng dalawahan habang ako’y halos mapangangang naglalaway sa itinatanghal nilang strip and shower show.  Ang dalawang nahuhuli ay hubad na rin at ang isa sa kanila’y nakahilata sa kaniyang  kama na nakaunan ang ulo sa pinagsalubong na mga palad.  Ang pinakabata naman ay nakahiga rin at unanunan naman ang kaliwang pulso habang ang kanang mga daliri ay hinahaplos-haplos ang harapan at parang tinutunton  ang balahibong nagmumula sa pusod at pakapal ng pakapal tungo sa ibaba.  Tantya ko’y pinapapreskuhan nila ang hantad na katawan  sa pagsabang sa ihip ng ventilador.  Sa kabilang dako, pansin ko namang  di-kainitan dahil sa panay-panay ang ihip ng hangin sa labas.  Winika ko na lamang sa sarili na marahil sadyang nasalab sila sa gawaing bukid kaya walang malay nilang itinatanghal ang kanilang katangian para sa aking kapakanan sa oras ng nakagawian nilang pamamahinga.  Paglabas sa baño ng dalawang nauna ay walang kimi-kiming nagtwalya ng buhok  na hindi alintanang lantad ang kabuuan ng walang kamali-maling  katawan at sabay sa pakikipag-usap na nakaharap sa akin.  Hindi ko malaman kung saan ko itutuon ang aking paningin. Pinilit kong sundan  na lamang ang galaw ng kanilang mga mata dahil wari ko’y ito ang pinaka-ligtas sa bintang samantalang buong lakas kong itinutulak na ma-iugma ka-agad ang sarili sa bagong kalagayan at makibagay ng tuluyan sa natural na kilos ng mga bagong kasama.  

Nang matapos ang dalawang nahuhuli,  ako nama’y nagpatay malisya na’t sumunod kahit ako’y hiyang-hiya at namumula ang mukha dahil tigas na tigas ang aking agimat ng hubarin ko ang aking briefs.  May kahirapang isakatuparan dahil hindi rin naman pangkaraniwan ang laki ng aking itinatago ngunit kahit papaano’y sinubok ko na lang na ikubli nang kaunti ang aking harapan kaya tinabingan ko ang sarili ng twalya.   Nagbulalasan silang lahat ng tawa’t sipol nang makita nila akong nakatapi na may malaking nakabukol sa harapan.   Para bang ibig din nilang makita ang kabuuan ng aking pangangatawan at masugid na naghihintay lamang silang ilahad ko ito sa madla.  Hindi nila tanto na sila ang dahilan ng kasiglahan ng aking alaga kahit wala man lamang panghihinalang ipinamamalas sa kung bakit si Tiago ko’y tila nangangalisag nang husto o kaya nama’y turing nilang natural lamang na tigasan ang sinuman lalo na ang kapuwa nila malusog na binatillo at walang dahilan kung bakit dapat takipan at ikubli o sukat na ikahiya ito.   Maging anuman and dahilan, sa saglit na iyon sa aking paningi’y nabuo na sila’y sabik ding makita akong hubad.  Matapos kaming magpapreskong lahat,  naghintayan na lang kaming matapos mag-ayos at magbihis  para  lumipat sa bahay upang maghapunan.

Bistik pinoy and niluto ni Aling Tinay.  Pritong malapad na hiwa ng lomo ng baka at singsing na sibuyas na may toyo at katas ng kalamansi.  Sarap.  Ito rin ang  panghapunang ulam na nakagawian namin sa bahay halos tuwing Linggo.  Medio social nga lamang ang sa kanila dahil tinambalan ng ensalada rusa na ginawa ni Mrs. Rubio mula sa gulay na uwi ng mga anak niya. Dobleng sarap.  Paborito din namin sa bahay ang sumunod na pampalamig, kinanaw na milong tagalog.   Habang kumakain, sa akin na tuon ang paksa ng usapan.

Attorney.:  So, anong year kana Mel?

Ako: Third year na po sa pasukan, katulad ni Alon.

Jun:  Top notcher siya diko.

Attorneyy.:  Siya nga ba?  Ay di maari mong tulungan mag-handa sina Dante sa mga subject na hindi sila matatag?

Ako: Wala pong kaso. Puede po kaming magsimula  kaagad.

Sinang-ayunan namang dali-dali ng mga anak na tutulungan ko silang umagap sa mga paksang kanilang iniilagan, ang math kay Dante, ang English composition kay Ramir at ang geometry naman kay Alon.  Si Carlo namang pinangingibabawan ding katulad ko ang pag-aaral ay gustong namang matutong bumasa ng music notation at tumugtog ng guitarra.  Binalangkas na namin noon din ang schedule na aming susundin.  Magsisimula kaming mag-turuan kinabukasan, tig-tatatlong oras ang bawat isa sa kanila maliban kay Carlo na maaari kong turuan sa guitarra kahit na kailan, karaniwa’y habang nagpapahinga sa hapon  makapananghalian o sa gabi, pagkatapos maghapunan.  Ang sinumang walang aralin ay magpapatuloy sa pagga-garden.  Mabuti naman at mayroon  nang nakahandang study guide at workbook dahil talaga palang balak mag-sugo  sa clubhouse ng magtu-tutor  sa tatlo ang kanilang dad  para daw hindi sila ma-over load sa susunod na pasukan.  Upang walang maaksayang oras, nagprisinta naman ang tito Jun nila na ihahatid at susunduin niya ng jeep ang sinumang may panganga-ilangan ng sasakyan.  Natuwa ako’t angkop na angkop naman ang tungkuling natalaga sa akin dahil kahit papa-ano’y nag-iisip din ako ng anumang maitutulong upang ang aking pagtigil doon ay hindi magmukang bilang isang lubos na pasanin lamang.

Si Dante

En punto a las ocho, makatapos mag-almusal, ihinatid ni Jun sina Ramir, Alon at Carlo sa hulo.  Ang naiwan lamang ay kaming dalawa ni Dante para bumalik sa clubhouse at aming simulan ang tatlong oras na pataan sa aming aralin.  Nagsimula naman ito ng sapat na walang-sala.  Ang malaking desk sa aking kwarto ang ginamit naming kasama ng dalawang silyang hiram sa bahay.  Napagkasunduan namin ang paraang susundan, tatangkain ni Dante’ng sagutan ang mga sanayang tanong, mamarkahan ko ang tama’t mali, babalikan at ipaliliwanag ko ang mali,  tatalakayin ang susunod na pangkat ng mga tanong, at saka tuloy sa mga sumusunod pa.  Napansin kong ang mga sadyang maykahirapang unawaing mga tanong lamang and hindi niya nakukuha at minsang mabalikan ay madali naman din niyang nasasakyan.  Sa ganitong mabilis na pagsulong, natapos namin ang aralin sa loob ng kulang sa dalawang oras lamang kung kaya ang usapan nami’y nagbalik sa normal at unti-unti nabaling tungkol sa aming sex life o kawalan nito.  Nilisan ni Dante ang aming pagkakaagapay sa harapan ng desk at lumipat ng upo sa gilid ng kama.  Ipinatong ko naman ang aking dalawang paa sa silya niyang iniwanan kaya nagkaharapan kami ngayo’t halos isang dipa lamang ang namamag-itan sa amin. Noon  lamang kami nagkaharapan ng tapat at malapitan dahil lahat ng naging pakikitungo namin sa isa’t isa bago sa pagkakataong ito’y palaging bilang kapuwa kabig ng isang pangkat.  Ngayo’y  dalawahan lamang kaming tapat na nagkakasarilinan sa tahimik na clubhouse.

Magkasingtaas kami na limang talampakan at sampung pulgada, apatnapong pulgada ang dibdib, trenta pulgada naman ang baywang, 10.5 and laki ng sapatos.  Magkasing bigat din kami, ciento sisenta libras at bulas manglalaro.   Kung kumilos siya’y matatag at lalaking-lalaki na parang di-mauubusan ng  lakas.  Isa sa mga bagay na napansin ko noong mga sumusunod na araw ay bukod sa kaniyang tipong artistang tindig at dating ay ang kanyang kasigasigan.  Mahilig siyang magbasa, maglaro ng soccer, tennis at basketball at walang palya ang kanyang araw-araw na pagsasanay at pagpapalakas na gamit ang dumbbell at barbell. Dahil siya ang panganay, siya’y mapapansin ding palaging nakatunghay at umaalalay sa mga nakababatang mga kapatid.  Masayahin siya’t laging handang ngumiti at kapag ikaw ang mapalad na pinagkalooban niya ng kanyang paggiliw pakiramdam mo’y naakyat ka sa langit.  Sa kabila ng kaguwapuhan niyang taglay, ang katunayan ay siya’y walang kayabang-yabang sa katawan at kung may likas na kapangyarihang man ang kaniyang boses, may kaingatan sa pag-aayos ng buhok at may kaselanan sa pananamit, siya’y sadya pa ring mapagpakumbaba.

Sa takbo ng usapan naming walang tinatanaw na tunguhin, naibunyag niya sa akin na wala pa siyang gaanong karanasan sa sex at sa kasalukuyan ay ibinubuhos lamang niya ang buong pansin sa pagkakamit ng aliw ng katawan sa pamamagitan ng sariling sikap.  Idinagdag pa niya sa pambihirang pag-amin na ito ang ipagkatiwala sa akin na kaniya raw natuklasan na lalong nag-iibayo ang sarap na kanyang nalalasap kapag siya’s may kasamang nagmamasid habang siya’y nagpagpapa-sarap sa sarili.   Ganoon ka rin ba?  Hindi ko pa alam, sagot ko naman, dahil hindi pa ako talagang nakakasapit sa dakong iyon.  Sa totoo’y hanggang sa pangarap pa lamang ang naaabot ko noon kaya sabik din akong di-lamang maging saksi ngunit tuluyan pang makisangkot at makasali sa kanyang hilig na ibinunyag  sa akin nang puno ng pagsusumamo sa aking pang-unawa’t pakikisama. 

Lubos ko namang nasakyan kaagad ang kanyang iminumungkahi at tumayo ako upang lumipat sa dako ng kamang kanyang tinapik.  Tumayo muna siyang muli, naghubad ng kortong kaking pangbahay na suot at tapos, ng puting kamiseta’t briefs.   Ang kinaiwas-iwasang ko sa unang galaan ng tingin ay tumambad sa akin ngayon ng malapit at may mahigpit na pa-anyaya na masusi ko itong pagmasdan.  Kung timbang na timbang ang  kanyang mukhang binubuo ng mapang-usisang  mga mata, matangos na ilong, mga labing puno’t anyong sadyang panghalikan, timbang na timbang naman din ang pagkakapamahagi ng kalamnan sa kanyang hapit na katawan, malakas at bilugang balikat, namumutok na braso, matipunong bisig, maumbok na pecs, lapad at hati-hating tiyan at malaman at mabilog na hita.  Ang buo niyang katawa’y makinis at wala man lang kahit na kaunting batik ng mancha, ni mangingisang pilat o kali ma’y pinanggalingan ng naligaw na butlig. Wala siyang itinagong balat.  Pantay na pantay ang kinang ng malusog na kulay na nasasabugan ng finong balihibong parang bulo dahil sa ito’y maikli at blond.  Ang malagong buhok na pumapaligid sa kanyang kabahagi ay tila maikling sutla ng mais na kulot na kulot at malambot.  Kumukubli rin ito sa kanyang singit at gumagapang at nagtatago sa hati ng kanyang puwitang mabibilog na likas na balot naman din ng mahabahabang balahibong blond.   Para ikakong ako’y na-akyat sa kataasan doon sa hanggang maabot-kamay ko sa kanilang mga tilos ang mga bituin.

Umupo siyang muli sa kama at umusod sa gitnang ulunan,  ipinagpatong ang dalawang unan at saka sumandal, itiniklop ang tuhod para itayo ng tuwid ang hita at ipinatag ang dalawang talampakan sa kama.  Ibinuka ang mga hita nang sagad saka sinaklot ng kanan ang tirik na tirik na matabang pag-aari at  sinimulang batihin ito sa maliwanag na nakasanayang gawi.   Ang kanyang paraan ay parang ang palad niya’y  pinapasayad lamang sa ilalim at  hinahagod at saka pinadadausdos ng mabilis na balikan sa kahabaan nito mula puno hanggang ulunan. Tantiya ko’y  pitong pulgada rin ang laki nito base sa aking tingin at sa aking sariling laki at ang kanyang kambal ay anyong pintog na pintog sa nilalamang sustansiya.   Ang balakang niya’y parang kusang aangat-angat na rin at waring hindi tuluyang dumidikit sa sapin ng kama habang ang kaliwang kamay naman ay mabagal na ipinanghahaplos sa maumbok na dibdib at sa kalaparan ng pipis na tiyan.  Humihinto paminsan-minsan para salit-salitang lapirutin ng magaan ang mga buhay na utong o kali ma’y ibaba at sapo-sapuhin at paglaruan ang mga namimigat na bolang nilalaman ng kaniyang sako.  Kung ang sa paki-wari niya’y na-akyat siya ng langit sa nalalasap na sarap ng buo niyang pagka-tao na dulut ng aking pagdalo’t masusing pagmamasid, ang pakiramdam ko naman ay parang sumasaksi ako sa pagtatanghal ng pinaka dakilang palabas sa buong daigdig.

Bagama’t hindi ko nakahiligang humithit ng marijuana kailanman, nasisiyahan ako sa amoy ng usok nito at wala akong sukat itutol sa sinumang kaibigang malakas ang pangangailangan dito.  Isa pa’y sadyang nalilibang akong panoorin ang mukha ng mga sinumang nagti-trip kapag sila’y high na high na.  Wari ko’y ito ay larawan ng lubos na kasiyahan na lubhang nakakahawa sa lagay ng loob.  Mistulang ganoon din ang pagmalas ko sa mukha ni Dante sa kasalukuyang pinanood ko siya.  Ang tanging nasa’t mithi  ko sa oras na iyon ay tumugon lamang sa anupamang hihingin niya na magpapa-tindi sa kaniyang sarap na nararamdaman.

Tumagal pa ng mga ilang minuto kami sa ganitong puwesto habang pabilis ng pabilis ang kusang pag-taas-baba ng kangyang balakang na ngayo’y sinasaliwan pa ng malamang hitang parang hinihigit na pana.  Inia-angat-angat din niya ang kanyang ulo’t parang ibig ibalukol tungo sa kanyang tuhod.  Mayroon din siyang putol-putol na ungol na nanggagaling sa lalamunan na parang pinipigil niyang pinakawawalan.  Ang mga mata niya’y bukas ngunit hindi nakatuon sa anuman.  Ang  expression ng kanyang mukhang pulang-pula ay parang  retratong magalaw ang kuha’t kulang sa linaw.  Ito ang sandaling aking hinihintay  at pinakakaabangan.  Sa sabing “heto na” ang kanyang katawan ay nangatal at ang sabaw niya’y biglang sumirit at gumuhit sa nilakbay at umabot hanggang leeg, sinundan ng pangalawang tumama ng dibdib, tapos ng pangatlo na pumuno sa trinsera ng dibdib at pagkatapos ay pang-apat,  panglima, pang-anim hanggang sa pang-pito na bumulwak at nagpatakan mula sa lampas pusod at pababa at natipon lahat sa humpak ng tiyan. Tuluyang bumagsak na parang patang-pata sa kama, ang batok sa unan kasabay ng balakang at napatuwid na mga paang biglang nalapat sa sapin ng kama.  Ang masagana, malapot at maputing parang lusaw na perlas ay mabagal na nanggilid sa kanyang magkabilang tagiliran habang unti-unti siyang bumabawi sa pagkawala ng ulirat.  Napatunayan kong ganap at matindi talaga ang sarap na kanyang nalasap. Bumalikwas ako’t inilikaw ang paningin upang humanap ng twalyang mahahablot at mai-aabot sa kanya.  Nagpunas at saka tumingin sa reloj, bago pa lamang mag-aalas diez y media, nilisan ang kinahihigan at sabay sabing, o sige ikaw naman.

Sa sandaling ito, ang lahat ng aking pangdama’y parang nag-ibayo ang kakayahan dahil sa natunghayang panoorin.  Parang may sinat ang mga mata ko’t parang dinig na dinig ng aking tainga and lakas ng tibok sa aking dibdib.  Mangyari pa na ang alaga ko’y damdam kong nagpupumiglas na ring makalabas sa pagkakakulong sa loob ng aking briefs.  Tumayo ako at naghubad ng polo, ng cortong corduroy at nang hinila kong pababa ang aking briefs ay umigkas si Tiago’t tumampal sa aking puson.  Hinalinhan ko si Dante sa kinahihigan, ginagad ko ang kanyang pagkakasandal sa unan, saka ihinilata ko ang kalahating ibaba ng katawan sa kama at nagmamadaling sinaklot si Tiago ko’t sinimulang kong suyuin ito ng paroo’t parito.  Si Dante namang nakahubad pa rin ay ganap nang nakapanumbalik sa normal niyang masigasig na sarili’y umupo sa kaliwang tabi ng kama nang tutok at nakabaling sa akin.  Damdam na damdam niya kung hindi man niya nakikita ang galaw ng aking kamay dahil sa mukha ko nakapako ang kaniyang buong pansin.  Dahan-dahang idinampi ang kanang palad sa aking dibdib at pinagapang ito hanggang sa matapat ang dulo ng hinlalaki’t panturo sa kaliwa kong utong at saka banayad na banayad na binilot-bilot ito sa dulo ng dalawang daliri, lumipat sa kanan at gayon din ang ginawa, bumalik sa kaliwa at pinagsalit-salitan hanggang sa napapaliyad ako sa nadadama.   Tinging umaasam naman siya ng masiglang tugon mula sa aking sa pagsuyo niyang ginagawa at siya nga ang kanyang nakamtan.

 Ang mga utong ko’y mapaka-daling talaban ng anumang pampasigla’t pagsuyo, marahil ay pumapangalawa lamang sila kay Tiago ko’t sa aking bibig sa kapusukan.  Tiyak na napansin niya ito kaagad dahil ng tumuon siyang muli sa mukha ko’y natunghayan niyang ang dulo ng dila ko’y kusang nanggigilid na sa aking mga labi.  Nakuha nang madali’t mabilis ni Dante ang kahulugan nito.  Dagli niyang iginitgit ang kaliwang kamay sa pag-itan ng unan at ulo ko para saluhin ng palad ang aking batok at saka wala siyang sinayang na sandali para  ako’y simulang halikan sa bibig.   Noon ko napatunayan na ang minsang nasagap kong simoy mula sa kanya ay hindi lamang kaayaayang bango ng hininga ngunit mayroon pang dagdag na kakaiba’t nakakasugapang halimuyak, samyong lalaking-lalaki’t kahalo ng amoy ng sariwang gatas.   Nag-uumapaw ako sa sarap ng pinalalasap ni Danteng sabay na pagsuyo sa aking dibdib at bibig, lalo na nang sinimulan niyang galugarin ng dila and loob ng aking mga labi at makipagpaluputan ito sa sarili kong dila.  Mapaka-kinis , masabaw at tunay na maka-higit hininga ang kanyang ginagawang pagsisil  ng halik sa akin.  Wari ko’y pinangingilo niya sa sarap ang buo kong katauhan sa tindi ng kanyang ipinadadama sa akin.   Ang combinasyon ng dalawang ito ang siya niyang ginamit na kasangkapang pangkalabit sa gatillo ng aking loob na kagiyat na pumutok, sumabog at nagbunsod sa akin sa rurok ng  pagdama.  Nakasisilaw na liwanag ang natanawan ko bago ako nilisanan ng ulirat.  Ang sumunod na namalayan ko na lamang ay inaabutan niya ako ng twalya na tinangap ko naman  ngunit dagling isina-isang tabi.  Umusad ako para makaupo sa gilid ng kama at saka tumayo.  Nang lingonin ko siya’y dagli kong napansing  basang-basa at nangingintab ang bandang likod ng kanyang balikat, braso’t bisig. Hula ko kaagad ay tiyak na ang mga ito ang nakahadlang sa aking tumatakas na katas.  Sinenyasan  ko siyang sundan ako sa baño kung saan kami sabay na tumapat sa ilalim ng ducha ng walang madalian.  Malapit nang mag-alas once ng kami’y makabihis.  Magdadatingan na ang mga gardener, ang na wika ko naman sa kaniya.  Hindi nga nagtagal at nadinig namin ang taginting ng triangulong gamit sa bahay na pantawag sa mga nakatira sa clubhouse.

Upang iwasan ang matinding kainitan ng araw, may hataw na humpay sa kalagitnaan ang bawat araw ng trabaho kaya bumabalik ng bayan ang mga bata upang mag-siesta mula alas once hanggang alas tres kung kailan sila doon nananghalian, namamahinga o kali ma’y inilalaan ang anumang natitirang oras sa kanilang sarili.  Sa oras ding ito sila walang hiliang nagtutulungang linisin at isauli sa kaayusan ang clubhouse kaya  dito’y nananatiling aliwalas at nakakawili.  Mangyari pa na ang bawat isa sa kanila ay may itinalagang tungkulin na walang kahit isa sa kanila ay nagpapabaya, walang pinag-iwan sa kalakaran sa bahay namin.  Nakadulog na nga ang lahat sa mesa sa komedor nang kami ni Dante ay dumating at tuloy-tuloy na umupo sa vacanteng lugar at sumalo sa pananghalian.  Itinuon ko ang buong pansin sa masarap na pagkaing nakahain at hindi ko inalintana ang iba na maaari noong nakakapuna na ginutom kaming lubos sa bigat ng aming pag-tuturuan.  Wari ko’y gayon din si Dante na hindi ko man lamang nasulyapan kahit na bahagya.

Si Ramir

Nang dumating ang kinabukasan, si Ramir naman ang nagpaiwang makasama ko upang harapin ang paksang kanyang iniilagan.  Madalas mangyaring na sa masusing pagsisiyasat at muling pagsasaayos pa lamang ng anumang katanunga’y nalulutas na ang kalahati ng problema.  At ganito nga ang ginawa naming sistemang pag-arok sa mga paksang nagpapahirap kay Ramir tungkol sa English composition.  Pinagkasunduan namin na susulat muna siya ng ilang pangkaraniwang liham o akda, katulad ng liham ng pasasalamat at pakikiramay, iwawasto ko kung may mali, pag-aaralan namin kung bakit mali, pag-iinamin ang pagkakasulat at saka susulong sa sumusunud na uri ng sulatin o akda.  Ipinaliwanag ko sa kanya na bawat sulatin ay dapat sumagot sa mga ilang katanungan.  Halimbawa, kung ang akda ay balita, dapat tugunin ang kung ano ang nangyari, kailan, saan at sino ang mga nasasangkot.   Kung ang adka naman ay pagsasalaysay ng isang pangyayari, ang hanay ng pagkakasunodsunod o ang dahilan at sanhi ang dapat liwanagin at pag-ukulan ng pansin.  Mangyari pa na dapat balik-balikan ang anumang naisulat hanggang ang diwang ibig ipahatid ng may-akda sa babasa ay lumiwanag, maging lalong tapat at umigsi.

Hango ang pangalan ni Ramir sa apellido ng lola niya sa panig ng kanyang dad na Ramirez.  Pambihira at tunay na magandang pakinggan nang pinaikli sa Ramir.   Naging palaisipan siya sa kanyang mom at dad nang mabilis niyang natangkaran pa si Dante ng anim na pulgada at tila tuloy pa rin sa pagtaas dahil diecisiete pa lamang siya noon.  Ang baywang niya ngayon ay treinta y dos, treinta y ocho naman sa dibdib at size 12 ang isinusuot niyang sapatos.  Sa ciento setenta libras na bigat at sadyang mahahabang mga bias,  oras na tumindig siya’y kita ka agad ng madla ang kaniyang pagkabasketbolista.  Dahil sa matinding pagsasanay ang sinusunod niya sa pagpapalakas, banat na banat ang kanyang katawan at kahanga-hanga ang tibay at tagal niya sa laruan.  Kahit ulo’t balikat ang katangkaran niya sa kanyang mga kapatid, di-naiiba sa kanila ang pagkamakatawag-pansing hawas ng mukha.  Ang matangos niyang ilong ay may bahagyang pagka-hubog tuka ng aguila na isa pang nakakadagdag sa pagkalalaking bukas nito.  Ito ang uri ng kaguwapuhang mahirap hindi galaan ng tingin o lingunin kapag nasasalubong maging saan man at saulian ulit-ulit ng pangarapan pagkatapos.  Mayroon din siyang pagkamapagpatawa na mabisa’t matalino niyang ginagamit na pang-tukso o pang-awat sa anumang  pagkakainitan.  Isang tunay na kasiyahang makasama siya sa anumang gawain.

Tumatakbo na sa dulo ng ikalawang oras ang mabilis na pagkakatalakay namin ng aralin, dumating kami sa atas na pagsulat ng liham ng pag-ibig.  Iminungkahi kong isalarawan niya sa isipan ang taong kanyang sinusulatan upang ang liham niya ay maging mabisa at kapani-paniwala.  Sa sandaling ito, sa loob ng dalawang oras na pagtuturuan namin, at sa kabila ng pagiging basketbolista niya, naramdam kong si Ramir ay tipong mahilig dumaiti, manghawak at makitungo ng sadyang malapitan.  Maka-ilang ulit na sa pagkakaagapay namin sa harap ng desk, ay inaakbayan pa niya ako sa tuwing mayroon siyang itinuturo sa aking detalye o sa tuwing ibig niyang tawagin ang aking pansin.  Kung minsan nama’y sa kalapitan niyang makipag-usap sa akin ay sagap na sagap ko ang kanyang hiningang sariwa’t mapakabango, di-kaiba sa kay Dante.  Sa gayong karaming salita, ipinagtapat niyang wala pa rin siyang kasintahan kaya ang pangangalaga sa kanyang pangangailangang ay lubos na inaasa lamang niya sa sarili.   Ipinagkatiwala pa niya sa akin na ang pangangailangan daw niya’y panay at palaging mapagpumilit.  

Anupaman, nang matapos niyang sulatin ang atas na akda, siya’y humingi ng paumanhin at tumayo para uminom ng tubig na nasa fridge.  Dumaan siya sa baño at sa pakinig ko’y umihi.  Nang bumalik siya’y hindi sa kanyang silya ngunit sa tabi ko’t wari’y sinusubaybayan niya ang aking pagwawasto sa kanyang akda halos tapos na.  Higit sa rito,  naramdaman ko ring bahagya niyang nasagi ang aking braso at saka sinundan ito ng magaang pagdantay ng kanyang harapan sa aking tagiliran.  Dagli kong ihininto ang aking ginagawa at  tiningala ko siya upang pagtibayin sa sarili ko na sinasadya niya ang wari ko’y aking naramdaman. Ang nasulyapan ko nga ay ang pilyo niyang ngiting nakatukoy sa akin.  Tila tatango-tango pa man din  bilang pagpapatibay sa una kong hinala.  Dahan-dahan kong ibinaling  ang kinauupan kong silyang may gulong para harapin siya, isinaklaw ko ang kanan sa kanyang likuran para kapain at tuntunin ng palad ko ang buong kabilugan ng kaniyang puwitan samantalang ang kaliwa ko nama’y ipinahaging ko muna sa umbok ng kanyang harapan bago tuluyang taluntunin ang tumutukod sa tent doon.  Buo ang loob ko ngayon dahil mabilis kong nai-ugma ang sarili ko sa mga pangyayaring sinimulan namin ni Dante kahapon.  Kahit na may tabing, damang-dama ng aking kaliwang palad ang tigas at init ng kanyang alaga.  Nakapaling ito sa kanan, mataba ang bulto’t  halos umabot ang ulo sa baywang ng kanyang cortong kaki.  Tantiya ko’y hindi hamak ang kalakihan nito sa amin ni Dante, timbang lamang sa kanyang laki sa loob-loob ko na naman.  Gayunman, nakatayo pa rin siya ng tutok na tutok sa pag-itan ng aking mga hita, pinipilit niyang galaw-galawin ang isang tuhod upang kumaskas ito sa aking harapan habang ang kanang kamay niya’s lumalapirot ng banayad  sa isa kong tainga at ang kanan naman ay sinisipit-sipit ng gitna at panturong mga daliri ang utong kong nasasapinan ng suot kong polo.  Ang kumbinasyon nila’y magkatulong na nagpapakalat ng matinding kilig sa buo kong katawan.  Tiningala ko siyang muli’t inaya patungo sa kama.

Humimlay siya at kahit na sadyang sagad ang ulo niya sa ulunan ay halos umusli pa rin ang talampakan sa gilid ng paanan ng kama.  Umupo ako sa kalagitnaan ng gilid ng kama nang nakabaling sa kanya.  Sinimulan kong haplusin ang kalaparan ng kanyang tiyan habang hindi pa rin nawawala ang kanyang pagkawili sa aking tainga’t mga utong dahil pilit parin niyang sinisipit-sipit ang mga ito.  Napansing kong pumapalag-palag ang nakabukol sa kanyang korto ngunit sa halip na buksan ito’t bataking pahubo upang palayain ang dito’y nagpupumiglas na lumabas sa kanyang suot para makakita ng liwanag, ang aking ginawa ay ang dukutin ko ito ng kamay at bisig na ipinasok ko sa kanang laylayan ng corto hanggang dumantay ang palad ko sa kanyang mainit, malikot at mahabang alaga.  Sinubok kong saklotin ng lubos ngunit pinigilan ako ng makipot na puwang.  Akin na lamang hinagod ito sa kanyang kahabaan mula ulo hangang sako habang sa lahat ng sandali’y nakatunghay ako sa kanyang mukha at nag-aabang ng anumang tugon.  Nagsimulang mamula ang parte ng kanyang nuo sa pag-itan ng mga kilay.  Iniaali-aligid na rin niya ang dulo ng dila sa paligid ng mga labi.  Nag-aatubiling bumitaw ako sa aking hinahaplos at hinugot ko ang aking bisig mula sa loob ng kanyang corto.

Hinanap ko at binatak ng pahubad ang magkabilang gilid ng laylayan ng kanyang polo para siya hubaran at dagli naman niyang inangat ang kanyang likod sa pagkakadikit sa kama upang makadali.  Itinuwid din niya at sabay na itinaas ang mga braso para tuluyan kong mabunot ang kanyang polo.  Ipinagsugpong ang mga palad at ihinatang sa batok.  Ganito nalahad  ng tuluyan ang kanyang katawan na hanggang noon ay nasisilayan ko lamang ng mga patagong paghanga kahit na madalas pa silang nakahubad kaysa nakabihis kapag na sa loob ng clubhouse.  Kitang-kita ang pagtibok ng kanyang dibdib, ang kawalan niya ng taba, ang pagka-hapit ng bawat pangkat ng kalamnan na naghahayag ng lakas at tibay.  Gayon din ang kanyang mga brasong matipuno na ngayo’y ang ilalim ang nakahantad at nagpapakita sa makapal na buhok.  Ang mga utong niya’y buhay at mukang tutugon sa bawat saling.  Maliwanag ang pagkakahati-hati ng kalaparan ng kaniyang tiyan.  Ang nakasabog na buhok sa kabuuan ng katawan niya’y maikli, fino at blond kaya bahagya na lamang makita, maliban doon sa pumapaligid sa kanyang pusod na kumakapal habang bumababa.  Nahirapan akong pigiling madinig ang pagkakahigop ko ng hininga sa paghanga.   Dahan-dahan kong dinampi ang kanang palad sa kanyang dibdib upang simulang pagapangin into sa magkabilang utong, sa pusod at pati na sa tiyan.  

Di-naglalaon ay binuksan niya ang butones ng kanyang corto, ini-angat ang puwitan sa sapin ng kama at hinubo itong kasabay ng puting briefs.  Kitang-kita ko ang pagkaka-igkas ng kahanga-hanga niyang kagamitang nakaturo parin noon sa kanan at dinig na dinig ko naman ang mabigat na yabag nito nang humampas ng tiyan.  Mataba ito, tantiya ko’y walong pulgada kung hindi man lampas pa, matuwid, makinis, pantay ang kulay at walang anumang ugat na galit at ngayo’y parang kusang tumitibok-tibok at tinatagasan ng naglulubid na laway, napapaligiran din ito ng kulot na buhok na kulay ng sa mais. Ang balahibo niya sa hita’t binti ay makapal, magaspang na parang alambre at blond pa rin.  Hindi ko mapigilang sakloting muli ang kaniyang mapaka-laking alaga upang muling atoing matakal ang kakapalan nito ngayong wala nang anumang sagabal.  Lumabas nga na noon ko pa lamang din nakuhang saklotin ito sa kanyang ganap na kabilugan.  Sumulyap ako ng patingala upang alamin ang nangyayari sa itaas.  Naka-angat ang ulo niya sa unan na akmang magsi-sit-up, nakabukas ng pabilog ang mga labing parang inakay na naghihintay ng isusubo ng ina, hindi makakailang hudyat na humihiling ng halik na nagmamadali ko namang ipinaubaya.   Parang nabaligtad  ang papel na ginampanan ko kahapon.  Ako naman ngayon ang pasimuno kahiman ako’y sagana sa mga  tulak dito’t doon mula kay Ramir tungo sa lalong ika-titindi ng sarap na aking ipinadadama sa kanya.

Inilapat ko ang aking bibig sa mga labi niyang naghihintay at sinimulang kagat-katin ang paligid ng bibig bago ko tinarok ang kalaliman nito.  Sinalubong naman ako ng kanyang dilang damdam ko’y ibig makipagbuno sa kapwa niya dila.  Parang pumapangos ng tubong matamis ang ingay at sugid ng aming halikan.  Sinisisid ko’t sinasagap ang samyo’t init ng kanyang hininga habang sa buong mga sandaling iyon ay nakadukwang ako sa kanyang katawan at saklot-saklot ko naman ang katabaan ng kanyang sandatang tirik na tirik.  Pinadudulas at hinahagod ng mabilis ng balikan kong palad ang buong kahabaan nito.  Anunga’t mga ilang iglap pa’y nagsunod-sunod na ang putol-putol na ungol niya, lalong lumalim ang kanyang pag-higop at sa pakiramdam ko’y napapaliyad siya’t umaangat-angat sa pagkatal ang balakang, biglang nauntol at damang-dama ng palad kong  nakahawak sa puno ng kanyang alaga ang malakas na kidlot nito’t  mga unang ragasa ng silakbo, isa, dalawa, tatlo... hanggang nakabilang ako ng walo!  Salung-salo naman ng nakatabing kong katawan ang bawat pulandit ng kanyang katas na sa aking naramdaman ay mag-iiwan ng latay sa lakas ng pagsirit nila.  Mangyari pang naglalawa ang magkataklob naming katawan kahit isa pa lamang sa amin ang naghahatid ng kanyang buwis.  Hindi nililisanan ng buwelo, bumangon siya’t ako naman ang kaniyang hinarap para hubaran.  Ang polo muna na ginamit niyang pang-tuyo ng kanyang basang katawan. Pagkatapos ay ang aking corto na sinundan naman ng aking briefs na agad niyang ipinasa sa akin para siya kong ipangtuyo sa napigta kong harapan.  Pinahiga niya ako’t dinukwang ng halik habang ang kaliwa niyang palad ay gumagapang na pababa para saklutin si Tiago’t batihin into ng kanyang malaking kamay.  Salamat sa haba ng kanyang katawan, kayang-kaya niyang paghalinhinanan ang pagpupog niya sa bibig ko’t panggigigil sa magkabila kong utong, walang-palpak na paraan para paratingin ako sa sukdulan ng sarap at siya ngang dagling naganap.  Ang katawan naman niya ngayon ang nasabang sa dahas at sugod ng aking pumupugit na gata.  Muling naglawa ang aming magkataklob na katawan na hatid naman ng aking masaganang abuloy.  Lumipat kami ng baño agad dahil ang reloj ay nagbabanta na mga ilang minuto na lamang ang nalalabi bago tumaginting ang tawag ng tanghalian.

Si Alon

Nabuo ang bayan-bayanang tinitirahan nina Attorney Rubio nang magbukas doon ng daungan ang kanyang kumpanyang pinapasukan. Dahil sa kaliitan nito, kung Sabado lamang ng umaga may masasabing palengke.  Dito marahil nakuha ni attorney ang idea na magsimula ng gulayan. Kapag simpleng araw naman, ang mga mangingisda ay sinasalubong ng mga mamimiling taong-bayan doon na sa kanilang daungan.  Sa mga araw na mayroong magandang huli, dinadala ng mga mangingisda  sa bahay mismo ng  mga suki ang kanilang huli para iyalok.  Ito ang nangyari nang umagang iyon.  Mayroong nag-alok ng sariwang talaba kay Mrs. Rubio’t aleng Tinay.  Sa kagustuhang mayroong mai-silbing pambihira’t natatanging handa sa mga bisita, pinakyaw nila ang isang tiklis ng malalaking talaba.  Ito ang naging ulam namin para sa tanghalian.  Ang nakagawiang pagluluto ng talaba sa dako namin ay ginulat sa kumulong tubig.  Sa paraang ito, isang malaking talyase ng tubig ay aapuyan at pag ito’y kumukulo na, ang talabang nasa basket ay ilulublob dito hangang sa mangagsi-ngangahan.  Ang katambal na sawsawan nito’y suka, ginayat na sibuyas tagalog at nilinggis na siling labuyo.  Ang naging himagas naman ay mapakatamis na piñang kaaani ng umaga ding iyon na ini-uwi naman ng mga gardener.

Magkasing-tanda kami ni Alon.  Magkapareho kami  ng taas, bigat at bulas ng katawan at sa hangganan ng aking nasaksihan ay kung hindi man tumpak ang pakakatulad ng aming mga ugali ay marahil magkaka-akma naman sila.   Ito rin marahil ang malaking dahilan kung bakit sadyang malapit siya sa akin.  Pangkaraniwa’y ang munting agwat ng edad ay mabigat ang timbang sa pakikitungo ng mga bata sa isa’t isa.  Pagkatapos ng unang hapunan namin sa bahay, nang kami’y nakabalik na sa clubhouse at kanya-kanya na kaming nasabog sa aming mga sariling higaan at atupagin, sinadya ni Alon na ako’y puntahan sa kuarto upang makipag-huntahan.   Masigasig niyang inalam ang naging buhay ko hanggang sa araw na iyon. Sa aking panig naman, pinilit ko sa hangga ng aking makakaya na tugunin ng buo at malugod ang lahat ng kanyang mga pag-uusisa dahil ibig ko rin siyang masiyahan sa aking pakikitungo sa kanya at tuluyang maging karapat-dapat na kaibigan. Buhay na buhay ang usapan namin ngunit napilitan kaming wakasan kaagad ito dahil pawang may mga atas ang bawat isa sa amin na dapat tuparin kinabukasan.   Hindi bale, abangan na lamang sa susunod na kabanata muna, wika niya.  At saka mayroon nga rin pala akong ipakikita sa iyo bukas, at dagdag pa.

Kung ang ganda ng mukha ni Dante’t ni Ramir ay binuo mula sa mga pinaghalong katangian ng kanilang mom at dad, matututop agad na ang ganda ni Alon at ni Carlo ay parehong pinangingibabawan naman ng mga sangkap na hango sa tanging kariktan ng kanilang mom.    Mga matang maamo, tangos ng ilong at litaw na labi ay parang pinilas lahat sa kanilang mom.  Pati kahali-halinang boses na may-bahagyang pama-malat ay mistulang sa mom din nila nagbuhat.  Inisip kong ito marahil ang nagtulak sa dad at mom niya na ibigay sa kaniya bilang pangalan ang apellido ng kanyang mom na Alonzo na katulad ng sa kay Ramir ay naging tunay na kakaiba nang ito’y pinaikli.   Dapat ding banggitin na dagdag sa kanyang katutubong kisig ang mga pangsariling katangiang maalalahanin at maunawain kasabay ng decidido at derechahan.  Bukod sa nabanggit nang mga katangiang di-mapagmayabang at walang sobrang pag-papalagay sa sarili na angkin nilang lahat na magkakapatid.  Sa madaling sabi,  si Alon ay isang pambihirang binatang maningning ang kaguwapuhan at kagiliw-giliw na makapiling.  Sa kabila ng mga lahat na ito, ang tunay na palaisipang inilagak sa aking isipan ng pagkakakilala namin ni Alon ay kung sino ang nagpamana sa kaniya ng tagong galing, kakayahan at kagila-gilalas na kagamitan sa pagpapakibahagi ng sarap at aliw.

Mayroong itinanim na puno ng duhat sa harap ng tsalet   na sa tinakbo ng panahon ay yumabong at naging pangunahing katangian ng lugar.   Sinumang taga-roong mapagtanungan ng ang hanap ay ang tirahan ni Attorney Rubio ay tiyak na walang ituturo kundi ang puno ng duhat na nangingibabaw sa buong tanawin. Nakahilig ito sa harap ng bahay at ang mayabong na mga sanga’y nilililiman ang halos buong harapan.   Dahil wala naman itong ibinabantang anumang panganib at bagkus pa nga’y pumapalamuti’t malaki ang naitutulong tungo sa ikalalamig ng bahay lalo na sa tag-araw, walang anumang ginawa upang pigilin ang patuloy na paglago ng mga sanga nito.   Taon-taong walang palya’y nahihitik ito sa pinakamalalaking duhat na iyong makikita saan man, napaka-tamis, malamukot, makatas at maliit ang buto.  Madaling natuklasan ng mga bata na mula sa bubong tamang-tamang abutin at mamitas ng mga pinakahinog na bunga.

Noong Lunes pagkatapos na pagkatapos naming mananghalian at bago lumipat ng clubhouse, niyaya ako ni Alon sa labas para mamitas ng duhat.  Matibay ang puno at madaling akyatin ang pagkakatubo ng mga  matatag na sanga.  Nakaagapay ang kalahati nito sa bubong kaya madaling sapitin ng mga ilang hakbang lamang na pataas at kapag narating naman ay tago sa buong paligid sa kalaguan ng mga dulong sanga’t dahong nakatabing.  Sa kalagitnaan nito’y mayroong puwang sa agwat ng mga sanga na maluang at aliwalas na kasyang pag-umpukan ng kahit  limang mga bata.  Dito niya ako ipinangakong dadalhin na hindi ko naman pinaghinalaan ay upang kami’y lubos na magkasarilinan.  Pinabayaan niya munang akong higupin ang hininga ko’t hangaan ang ganda ng makawiling paligid saka siya pumitas ng ilang duhat at tinikman ang isa at saka idinulot ito sa akin.  Tinanggap ko naman at tinikman at napatunayang talaga namang nakagagulat sa tamis at tindi ng pagka-lasang duhat.  Kung alalahanin ko ngayon ang tagpong ito’y napupuno ako ng aliw at napapangiti na lamang dahil wari’y wala kaming pinag-iwan nito kay Eva’t Adan bago sila itinaboy mula sa Paraiso.

Ang kalooban at katawan ko noon ay parang nasapit ang  lagay ng lubos na galak.  Damdam ko’y lumilipad ang aking isipan at sinisigilaan ako ng masarap na pagkasawan.  Nakatitig siya sa akin at sa isang iglap ay natanto ko na lamang na kami’y magkauntog at sa mga ilang sandali pa’y magsusuyuan ng ma-inam at ma-irog.  Noon niya ipinagtapat sa akin na simula pa ng Linggo ng hapon, sa una pa lamang naming pagpapangita’y naipasya na niya sa sarili na pagsisikapan niyang matamo ang aking piling pansin.  Totoong humahagibis ang oras kapag ikaw ay nagsasaya.  Di nga naglalaon ay kinailangan na naming agad wakasang muli ang pagtatagpo upang makapag-pahinga ng kaunti bago bumalik ng trabaho sa gulayan.

At kinatanghalian nga ng Martes, matapos kaming mag-fiesta sa talaba’t piña at bahagya pa lamang kaming nakahihinga sa kabusugan, hinuli ni Alon ang aking tingin at hinudyatan ako ng kanyang ulo’t mata na lumabas upang umakyat na muli sa bubong.  Oras na narating namin ang aming pugad, sabik naming ipinagpatuloy ang tila naudlot na ligawan.  Idinaiti muna niya ang kanyang buong harapan sa aking likod habang halinhinang hinihimas-himas niya ang aking mga braso’t bisig.  Tinutuka-tuka rin niya ng halik ang aking batok at gilid ng mukha, dinidila-dilaan at kinakagat-kagat ang aking magkabilang tainga.  Sinabi kong kayang-kaya ni Alon na pairalin ang yanig at kilig sa aking kaluluwa’t katawan.  Pinilit ko namang abutin ng magkabila kong kamay ang mga gilid ng kanyang balakang at itaas ng hita bilang tugon at ganting haplos.  Inilipat niya ang mga kamay sa aking harapan hanggang sa dumating sa pagsuyo ng aking dibdib at baywang.  Habang mahigpit na magkalapat ang aming mga katawan nang ganito’y daig ko pa ang nadadarang sa init ng nilalagnat, damdam na damdam ko rin ang pagkibot ng kaniyang alagang gumigitgit ng kusa sa aking likuran, ibinulong niya sa akin ang kakatuwang epecto sa kaniya ng pagkain ng talaba’t piña na ipinangako niyang pagsasaluhan namin kinabukasan. Isinalaysay din niya na animo’y naglalambing ang hirap na kanyang dinadama sa pagkikimkim ng ninanasa, ang kanyang daing ng pagtitimpi sa sarili buhat pa noong Linggo upang kulungin lamang ang sarap na ibig niyang pagsaluhan namin at ang sakit na pinapala niya upang ilaan lamang ang sarili hanggang sa tiyak at nakatakdang pagkikita namin kinabukasan. Ito ang huli naming usapan bago dumating ang Miercoles, ang kinasasabikang gintong pagkakataon sa clubhouse.

Si Euclid (300 BC) ay isang matimatikong greko na unang nagbalangkas ng isang pamamaraan ng pangangatwiran mula sa mga ilang pagpapalagay at haka-haka na ginamit niyang basihan upang makapagbuo ng maraming iba pang panukala (theorem).  Ang pagpapalagay o saligan (axiom) ay hanay ng kapani-paniwala’t nangungusap na katotohanan.  Ang haka-haka (notion) naman ay mga pangkaraniwang kaalaman.   Mula sa limang saligan at limang haka-haka, nakatalunton  siya ng 465 panukala.  Ang kaniyang plane geometry (kaalaman sa pagsukat ng mga hugis na lapad) ay itinuturo pa rin sa high school hanggang sa kasalukuyan bilang unang malinaw na sistema at unang halimbawa ng pormal na paghahayag ng katibayan (logic).  Ito’y mahalaga’t di-dapat iwasang pag-aralan ng sinumang ibig masanay sa pangangatwiran, sa pakikipagtalo’t pagsisiyasat.  Nabanggit ko nang sa maingat na pagsasalarawan pa lamang ng anumang paksa ay malaki nang tulong tungo sa pag-unawa nito.  At ganito nga ang nangyari sa pagkakapaliwanag ko sa geometry kay Alon.  Ang lahat ng mga sangkap ay tila nangagbagsakan sa kani-kanilang wastong kinalalagyan kaya mabilis naming natalakay ang aralin.  Bukod dito, tila baga sinusulot din ang aming mga talampakan upang tapusing madali ang  aming turuan at nang masimulan ang sumusunod na kabanata ng aming bagong pagiibigan.

Hindi ko maubos isipin at naging tunay na palaisipan sa akin na aking nakatulugan ng magdamag at nagisnan nang kinaumagahan  ang kinasasabikang pagsasakatuparan ng mga pangako ni Alon.  Ang nasa isip ko’y kung ang pangkaraniwang pagkain at palagiang pagbabawas ng kapusukan ay kinalalabsan pa rin ng nakagugulat na dami at lakas ng tilarok na katulad ng ipinamalas sa akin nina Dante’t Ramir, ano pa kaya kung nakulong at natipon ng ilang araw ito at bukod dito’y nagatungan pa ng pagkain ng talaba’t piña na ngayo’y tila ipinangrarahuyo sa akin ni Alon?

Ang suot niya ng umagang iyon ay pang-tennis, puting corto’t puting polong Lacoste.  Mangyari pang ang panamit na pawang puti ay lalong nagpalitaw ng kinang ng kanyang tan na napansin kong hindi kasing tingkad ng sa kaniyang mga kapatid.  Mayroong matibay na dahilan kung bakit ang polo’y itinatangi ng kalalakihan,  itinatanghal nito ang magandang katawan at ikinukubli naman ang may kulang.  Sa kasong ito, ang bahagyang kagaanan ng matipunong katawan ni Alon ay lalong lumalabas na kahanga-hanga. Itinuloy namin ang idilio naming pinamunuan niya’t naganap sa bubong.  Inilapat muli ni Alon ang kanyang harap sa aking likod ngunit sa pagkakataong ito’y ang kilos niya’y may kahalong pagkawalang-taros.  Nanggugumitgit ang kanyang mga halik at tila lalong mahigpit ang kanyang yakap sa aking baywang.   Sa kagustuhan ko namang makatugon, pinilit kong makaharap sa kanya at pagkatapos nga ng mga ilang sandali ay nang minsang nagluwag ang yakap niya’y sinamantala kong humarap upang tugunin ang bawat masuyong halik, himas at haplos ng pasang-ayong ungol o kali man ay isauli  ng ganting pisil, hagod at pagsalat.  Ang samyo ng kanyang hininga ay para ding ng kina Dante’t Ramir ngunit ang init at tamis ng aming halikan ay tanging sa amin lamang.  Mabilis naming nasapit ang yugtong hinihingi ng aming mga katawan, ang magkadaiti at madama ang init ng bawat isa ng hubad at nang walang sapin o anumang namamag-itan.  Dali-daling hinarap ako’t hinubaran ni Alon.  Una ang polo na naglantad sa aking katawang dagli niyang pinaraanan ng halik, pagkatapos ang aking corto’t briefs na walang tiaga niyang sabay na binaba na bigla namang nagpalaya ng aking alagang umigkas na tirik na tirik.  Huminto upang pagmasdan ang parang matagal na niyang mininithing makaharapan.  Hinipo, hinimas at hinawakan na parang pinatutunayan sa sarili na tunay ang kanyang nasasaksihan at hindi isa lamang huwad na pambigong pangitain. 

Ako naman ang naghubad sa kanya ng kasing bilis at katumbas na kakulangan ng tiaga.  Ibig kong sa isang iglap lamang ay malantad nang ganap ang kinasasabikang kong makatagpo at akoy hindi nabigo. Ang tumambad nga sa akin ay isang tunay na makamalik-matang pangitain ng sining, pag-ibig at pangarap na hindi ko nasasaksihan hanggang noon at hindi ko makakatagpong muli sa iba pagkatapos.   Ang kaniyang buong katawan ay animo’y modelong marmol na nililok ng skultor na greko at binuli ng mga angel hanggang kuminis at kuminang.  Timbang na timbang ang pagkakahiwa-hiwalay at pagkakasama-sama ng bawat sangkap ng kaniyang pangangatawan. Ang kulay ng balat ay pantay, walang balantan at wala din namang balat na itinago.   Ang balahibong blond na nakakalat sa katawan ay fino, maikli’t kinakailangang haplosin ng salungat upang mamalayan.  Ang balahibo namang bumabalot sa  balat ng kanyang mga bisig, puwitan, hita’t binti ay may-kakapalan at mas-mahaba ngunit  blond pa rin.  Ang buhok na pumapaligid sa pusod niya’y mas-matingkad ang pagka-blond, kulot, malago’t malambot na nag-aanyaya ng salat ng daliri. Lalong kumakapal ito habang bumababa upang pumalamuti sa palibot ng kanyang kahanga-hangang sandata kung saan naman sila nagkakapangkat-pangkat at kusang umaayos na anyong mga singsing.

Hindi nahuhuli ang haba ng kanyang alaga sa ng sa amin ni Dante ngunit ang kay Alon ay tangi at nakaka-gulat sa kapal at kahanga-hanga sa ganda.  Makinis, tuwid na tuwid, pantay ang kulay at ang ulo’y maisasalarawan lamang na guapong tulad ng nagmamay-ari.  Higit sa lahat, ito’y mataba. Nang sa wakas ay akin nang natangnan, ang palad ko’y hindi sapat ang dangkal para ito’y ganap na matakal.  Ang kariktan at pambiharang hugis, anyo’t sukat nito’y humihingi lamang ng tanging pagsamba’t tapat na pamimintuho.  Tumayo siya’t hinarap akong muli para ituloy ang aming halikan habang hinimas niya ang kahabaan ng aking alaga at habang ganoon din ang ginagawa kong paghimas ng sa kaniya.  Binago namin ang aming pagkakatayo upang ipitin ng mahigpit at ipaglapat ang mga katawan at igiling-giling sila upang lalong tumindi ang pagkiskis sa aming alaga. Nang naramdaman ni Alon na ang pakiramdam ko’y hinog na hinog na’t handa nang pitasin, ihiniga niya ako sa kama’t sinimulang muling halikan sa bibig at siyasatin ng kanyang dila ang loob at labas nito.  Lumipat sa leeg at ito naman ang sinisil niya ng halik, bumaba sa dibdib at pinaghalinhinanang kagat-kagatin ang magkabila kong utong. Bumaba pang mulit at ang kalaparan ng tiyan ko naman ang kanyang nilahid hanggang sa maging kapansin-pansin ang aking pamamalipit sa sarap na nadadama.  Nakadukwang siya sa aking katawan habang hinahaplos ko ang anumang bahagi ng kaniyang katawang abot-kamay ko. 

May yugto sa buhay ng isang lumalaking sanggol na ang paraan lamang niyang alam na pakikitungo sa kanyang paligid ay ang isubo ang anuman mahawakan at tikman ito.  Marahil ito ang yugtong sinasaulian natin kapag tayo’y nakikipagtalik.  Bumabalik sa atin ang matinding pagnanais na matikman, malasap at malulon ang katawan, kaluluwa’t katas ng ating itinatangi.  Sa huli’y nakarating siya sa kaniyang kanina pa pinagmimithiang puruhan ng pansin, ang aking alagang ngayo’y tigas na tigas at nakaturo sa aking pusod.  Hinalikan at sinamyo ang buhok na nakapaligid.  Dinila-dilaan ang kahabaan nito mula puno hangang ulo. Inulit-ulit, pinaglaruan ng bibig niyang basa na animo siya’y nagsisilindro.  Pagdating sa ulo’y pinulok-pulok muna’t pinitik-pitik ng dulo ng dila at sa wakas ay isinubo, huminto, ninamnam, sinimulang ligirin ng dila, itinuloy ang pagsubo hanggang mapuno ang bibig at sinimulan ang pagtaas baba para hagurin ng mga labi ang kabilugan nito.

Habang ginagawa niya ang kahindik-hindik na pagsuyo ng kanyang bibig at dila sa akin, ako naman ay parang nauupos na kandila sa tindi ng sarap na sumasagilang  sunodsunod na alon sa buo kong katauhan. At dahil nga sa sidhi ng sarap ay ang kislot ng aking alaga ay di-makakailang banta na malapit  na ako sa  dakong pagnasapit ko’y hindi ko na kayang lisanin pa.  Dito niya lalong ipinag-ibayo ang bilis ng dila’t mga labi at tinulungan pa ng mabilis na paroon at parito ng kanyang mga palad na saklot-saklot ang aking alaga.  Ang balakang ko’y umangat sa sapin ng kama’t nagsimulang yumanig ng kusa.  Nagsimulang sumirit ang aking sabaw ng malakas at masagana at ang hindi kayang malulan sa kanyang nakasapong bibig ay umapaw at umagos at naiipon sa puson ko’t pusod.  Naka-ilang lagok muna siya bago niya naatupag na lahidin ang natitipon sa aking pusod.  Bumangon siya sa pagkaka-dukwang at maliksi akong hinarap upang patikman ng sarili kong katas na tinipon niya sa kanyang bibig at napatunayan kong napakatamis nga.

Wala akong sinayang na sandali upang tumigil o bumawi ng paghinga.  Siya naman ang pinahiga ko sa kama at sinimulang suyuin ng aking bibig at palad.  Decidido akong ipadama sa kanya ang sarap na kanyang ipinalasap sa akin.  Hinalik-halikan ko muna siya sa labi upang malahid ang mga natitirang bakas ng katas kong naiwan doon.  Pagkatapos ay ang kanyang dibdib at tiyan naman ang pinagtapunan ko ng masusi’t banayad na pagsuyo ng aking bibig.  Hanggang makarating ako sa kanyang kagila-gilalas na sandatang na ngayon ay parang kikislot-kislot at may nagsisinulid na madikit and malinaw na dagtang tumatakas mula sa ulunan, tumutulo, lumulundo, nasasapo’t natitipon sa ibaba ng kanyang pusod.  Mamasamasa at madulas ang buong ilalim nito dahil sa laway na pinawawalan ng kanyang sandata na sa mga sandaling ito’y lubos na pinasisigla ng  aking pagtulong at ng  mainit na pagkakataon. 

Naakit tayo ng ganda sa pag-aakalang ito’y may singaw na bango at maylasang katakam-takam.  Sa katunayan ang bangong hinahanap natin ay hindi samyo ng bulaklak o anupamang di-likas at likha lamang ng taong pabango ngunit ang bango ng laman, ang samyo ng katawang sariwa, malusog at malinis ng isang bagongtaong basal. Ito ang amoy na tinatangka kong sagapin sa tuwing magkakalapit kami ni Alon at ngayon ko lamang na natuklasan at natalunton ang kanyang pinanggagalingan.  Ito ang nakakahaling na halimuyak na nanggagaling sa pugad ng sandata ni Alon na ngayon ay sinasamyo ko ng walang banto’t mula sa kaniyang mismong sinisibulan.

Halos hindi ko mapagkasya ang ulo sa aking bibig sa kakaibang laki nito ngunit pinilit ko ang aking sarili kung upang ipaalam lamang sa kanya na masugid kong ibig malapatan ng kabayaran ang sarap na ipinalasap niya sa akin.  Sinaklot ko ang matabang puno at sinuyo na mahigpit at madiing taas baba habang pinapaligiran ng aking labit bibig ang kabilugan ng ulo nito.  Naramdaman kong nagsimula na kusang gumalaw ang kanyang balakang ng gawing galaw ng nalalapit na lubos na kasiyahan.  Nang labasan siya’y sunodsunod na bugsong sagana’t pabigla at ang malakas na pagtilarok nito’y hindi halos makayang kulunging ng aking bibig, mukha at mga palad.  Baha, malapot, maputi, nagsasago-sago at bukod sa lahat, ay napaka-tamis.  Masigasig kong ninamnam ang bawat subo bago ko ito nilagok. Tinuyo ko ng lahid ang kanyang sandata’t kapaligiran nito bago ko tuluyang ihinatid sa kanya bibig ang huling isang subo sa pamamagitan ng isa pang halik.  Tinanggap naman niya ito ng maykasabikan ng isang sanggol na naantala ang pagpapakain. 

Inulit namin ang nakakasugapang escenang ito ng makailan pa bago kami tuluyang nag-awat at lumipat ng baño para tumayo sa ilalim ng ducha at mahimasmasan. Ganap na nakabawi na kami ng lakas, hininga’t tibok ng puso nang matapos kaming maghandang lumipat sa bahay upang mananghalian.

Simula ng wakas

Kinahapunan ng Miercoles waring di-sinasadyang nag-usisa si attorney tungkol sa pagsulong ng aming turuan.  Isinilarawan ko ang pamamaraang aking sinunod sa pagpapaliwanag ng aralin kina Dante.  Ihinayag niya ang kaniyang kasiyahan at nagpasalamat sa akin sa aming naisagawa at hiniling sa aking na bukod sa mismong paksa na aming tatalakayin, dahil sa kakulangan ng panahon, na ituro ko na lamang kina Dante and aking sarili’t tanging pamamaraan ng pagsalakay sa bawat aralin.  Matalinong payo saloob ko naman.  Di-nakakaiba sa  tugmang kasabihan sa bahay namin na “turong hanap-buhay, tulong habang-buhay.” Tiyak na makabubuti ito sa kanilang pagpasa wika pa ni attorney na ganap ko namang sinang-ayunan.   Ligid sa kanyang kaalaman ay kusa ko rin naman at tunay na napagpasyahan sa sarili na ibibigay ko sa kanila ang sagad at buo kong kakayanan bilang kabayaran sa mapaka-gandang pagtanggap nilang ipinakita sa akin.

Bilang mag-aaral at sa abot ng aking natatandaan,  ako’y palagi nang malaki ang pagka-gustong matuto at laging maganang mag-aral.  Ang tanging paraan ng pag-aaral  na aking ginagamit anumang paksa ang tangkaing kong pag-aralan ay hinahati-hati ko muna ito sa maliliit na bahagi para isa-isa ko silang pakitunguhan at hindi ko binibitawan ang bawat isa sa kanila hanggat hindi ko ito lubusang naiintidihan.  Minsang masimulan at makasanayang gawin, ito ay mabilis at mabisang pakikitungo sa anumang aralin.  Nang mga sumunod na araw, ito ang aking sinikap na ipabatid kina Dante at base sa kanilang tugon, wari’y nagtagumpay naman ang aking pagsisikap na matulungan sila.  Mangyari pa na ang tangi lamang na magpapatibay ng bisa ng pamamaraang ito ay ang kanilang pagpasa o pagkakamit ng mataas na grade sa darating na semestre’t buong hinaharap.

Bukod dito, tuloy din ang aming pagtugis at pagpapasasa sa kasarapan at pagtatamo ng karanasan sa pakikibahagi at pagkakamit ng kasanayang pang laman.  Sa aming karaniwang gawing halikan, hawakan at haplusan ay nadagdag pa ang higit na tahas at lalong tutok na pakikipagtalik na katulad ng aking naranasan sa piling ni Alon.  Gayon pa man, hindi kasing timias nang kung kami ni Alon ang magkasiping dahil mayroon si Along katutubong alam kung papaano niya ko itutulak sa pinakasukdulan ng tuwa at pangarap.  At patuloy din ang idilio’t tipanan namin ni Alon sa mataas na pugad sa bubong.  Ang larawan ni Along mamamalagi sa aking gunita ay ang kanyang kasigasigan sa pagbigay at pagpaparamdam ng sarap tungo sa akin at tanging sa akin lamang.

At nangagdaan nga ang mga araw na lubhang matamis at walang nalabi kundi ang pagdating ng tag-lungkot at oras ng pamamaalam.  Sinumang nilalang na nakaranas ng pinagdaanan ng lahat ng aking pangdama’t isipan nang mga araw na iyon ay di-maaring di-lumitaw pagkatapos na isang ganap na bagong nilalang.  Ito ang naging muli kong pag-silang at natitiyak kong gayon din para kina Dante’t Ramir, at di-kailangang banggitin pa, para kay Alon. Pagkaraan nito’y nakalat na kaming lahat sa aming mga sarili’t kanya-kanyang buhay na may sarili’t kanya-kanyang atupagin at pangarap.  Ang matuling sugod ng panahon naman ang unti-unting nagpamaliw sa aming ugnayan.

Epílogo

Matapos na pagkalooban ng tatlong anak ang ate, ang landas ni Jun ay napariwara’t unti-unti siyang naglaho’t lumisan ng aming bayan katulad ng kanyang kuya.  Salamat sa tulong ng mga kapatid na babae ni Jun at ng nanay ko, ang mga bata’y nakuhang palakihin nang nag-iisa ng ate at bukod dito’y natangkilik pa hanggang makatapos lahat ng universidad.  Bago pa lamang nakaa-ahon sa hirap ang ate ay sinapian naman ng kanser.  Hindi naglalaon at nabalitaan naman naming yumao na rin si Jun, dayong takas sa ibang bayan, at TB ang umangkin sa kanyang ligalig na buhay.

Ang mga pinsan kong mga apo ng lolo Monching naman ay wala kahit isang nagtamo ng tagumpay.   Sa kabila ng napakalaking kalamangan sa yaman na ipinagkaloob sa kanila mula nang pagkabata’y wala man lamang naka-tuntong ng college at walang naka-abot sa maringal na hantungan sa buhay.

May sampung taon nang nakararaan nang ang isang pinsan ng tatay ay nagdiwang ng kanilang gintong kaarawan at idinaos ang piging sa isang country club sa Carmel.  Dito lubos na hindi ko inaasahang magpangitang muli ni Dante, makalipas ang halos apatnapung taon.  Kasing edad namin noon ang kanyang tatlong anak ngayon.  Mangyari pang ang usapan  ay naligoy na balikan at saulian ng alaala ang  mahiwagang liggong itinigil ko sa kanilang piling.  Di-makakailang siya’y nag-umapaw din sa galak at ang mga mata’t mga labi’y napuno ng matamis na ngiti sa paggunita nito.   Iisa ang aming paniwala doon na iyon ang  pinakamasayang  yugto ng aming kabataan.  Di-kasi naman, sa panahong iyo’y kami’y pawang mga nagbibinatang puno ng pag-asa, walang anumang alalahanin, nakalahad sa amin nang hanggang sa abot-tanaw ang malawak na hinaharap na bumabalot sa maraming maaring mangyari’t wari’y walang dilang hadlang ni hangganan sa aming nanaising marating. 

Sa mga salu-salong ganito’y iniiwasan kong makibalita tungkol kaninuman dahil takot akong makadinig ng anumang makasisira sa saya.  Naghihintay lamang akong kusang datingan ng balita.  Ang talastas na nadinig ko tungkol kay Ramir ay naging tampok na basketball star siya pagsapit ng third year college at ngayon ay may pangalawang asawa na’t naninirahan sa Conneticut.  Si Carlo naman ay nakapagtapos ng medicina at may pamilya’t medical practice sa Canberra na doon ay lalo siyang kilala sa pagtugtog ng guitarra.

Ang lubos na wala akong balita ay kay Alon.  Inaari kong butihing biyaya ito dahil kung sakaling datingan ako ng anumang masamang balita tungkol sa kaniya’y tiyak na ikadudurog ng aking puso.  Ang lagi ko na lamang pinang-aalo sa sarili sa gitna ng panglaw ay ang palad niyang pagkalooban ng kariktang di hamak ang angat sa karaniwan, maningning na pagkatao’t tunay na talas ng isip upang harapin ang anumang paghamon ng tadhana.  Salamat na lamang at sala’t siya sa anumang sukat hindi ikaliligaya. 

Gayon man, sadyang malaking kapalaran at dakilang galak ang aking natamo ng ikaw ay maka-kilala’t  maka-piling Alon, kahit nang maikli’t matuling ilang sandali lamang.  Mamamalagi kang nakadambana sa aking gunita hanggang sa kahuli-hulihang pintig ng puso’t  iglap ng aking buhay.