By: Michael Pagkalipas ng ilang linggo, napagdesisyunan ko na rin na layuan ko na si Aids. Para rin sa proteksyon nya kay Daddy at sa pro...
By: Michael
Pagkalipas ng ilang linggo, napagdesisyunan ko na rin na layuan ko na si Aids. Para rin sa proteksyon nya kay Daddy at sa proteksyon ko rin. Di ko matanggap ang desisyon ko pero kailangan.
Sa tuwing makikita ako ni Daddy, may pandidiri ng kasama sa mga tinging iyon. Habang tumatagal, lalong tumitindi ang galit nya sa akin. Di ko rin sya masisisi sa nangyari, ako lang ang natatangi nyang anak at marami syang pangarap para sa akin. Lahat ng pangarap na iyon ay naglaho para sa kanya. Hanggang sa magdesisyon sya na ilipat na lang ako ng school para lang mailayo kay Aids.
Hindi natatapos ang araw ng hindi tumatawag si Aids. Ilang beses sa isang araw rin ring ng ring ang telepono at ayaw na ayaw ni Daddy na ako sumasagot ng telepono.
Ng isang araw, umalis si Daddy ng bahay para puntahan ang kapatid nya na nasa paranaque. Iniwan ako ni Daddy na magisa sa bahay. Nagring muli ang telepono at nagdadalawang isip ako kung sasagutin ko ba o hindi. Dahil alam kong si Aids lang yun. GUstong gusto ko syang kausapin na ayaw ko. Pero iniisip ko na rin na baka si Daddy iyon. "Bahala na".
"hello?"
"Mike? Ikaw na ba yan?"
Tahimik lang ako sa kabilang telepono at hinihintay syang magsalita. Nabosesan kong si Aids ang nasa kabilang linya.
"Mike, please talk to me naman. GUsto kitang makausap. Nahihirapan na ako sa nangyayari. Mahal na mahal kita at ikaw lang ang buhay ko. Gusto ko sanang magkita tayo at magkausap. Pupuntahan kita dyan..."
"Adrian, please, lubayan mo na ako. Ayoko na. Wag kang pupunta dito..."
"Alam kong wala ang Daddy mo dyan dahil ikaw ang sumagot ng telepono, kaya pupunta na ako dyan." At binaba na ni Aids ang telepono.
Makalipas ang ilang oras, nasa harap na ng bahay si Aids. Sumisisigaw, nagmamakaawa na papasukin ko sya.
Di ko rin sya matiis at pinapasok ko sya. Niyakap nya ako ng mahigpit subalit di ko sinuklian ang yakap na yun, bagkus, tumulo lang ang aking luha. Di ko makuhang yakapin sya kahit na alam ko sa sarili ko na gustong gusto ko syang yakapin.
"Miss na miss na kita. Ayoko na kitang pakawalan"
"Please Adrian, umalis ka na, baka makita pa tayo ni Daddy."
"NO! Isasama kita, ayoko ng malayu ka sa akin"
"Ayoko na Adrian, tama na to. Layuan mo na ako.."
At bigla na lang nya akong hinalikan ng mariin. Nung una ay hindi ako lumaban pero nadala na rin ako sa nangyari. Miss na miss ko na rin sya at ayoko na rin syang pakawalan pa. Pero lumilitaw pa rin ang imahe ni Daddy sa aking isipan. Isinama ko sya sa akin kwarto at doon namin tinuloy.
Hinubad nya ang kanya saplot at unti unti rin nyang tinanggal ang akin. Pumatong sya sa akin at niromansa nya ako na parang unang beses pa lang naming ginawa iyon. Bumaba ang kanyang halik sa akin leeg, papunta sa magkabilang utong ko. Sarap na sarap ako sa kanyang ginagawa sa akin. Bumaba muli sya papuntang tyan ko hanggang pusod. Tinggal na nya ang akin boxer at nilaro ng kanyang dila ang ulo ng naninigas kong ari. Aaahhhh...sinubo na nya ng buong buo ito. Marahan na taas baba ang kanyang ulo. Ngayun ko lang muli naramdaman ang sarap. Pilit kong inaabot ang kanyang ari pero pinipigilan nya ako. Ayaw nyang gawin ko rin ang ginagawa nya sa akin. Nagtaka ako kung bakit pero pinabayaan ko na lang sya. Patuloy pa rin sya sa kanyang ginagawa. Papalit palit sya sa aking tite at bayag. Sarap na sarap ako sa kanyang ginagawa. Hanggang sa nilabasan na ako. Nanatili akong nakahiga at tahimik lang. HUmiga na rin sya sa aking tabi at niyakap nya ako at hinalikan.
"ANG BABABOY NYO TALAGA! DI TALAGA KAYO MAPAGHIWALAY!"
Napabalikwas kaming dalawa at gulat na gulat na pinanunuod lang pala kami ni Daddy. Di na nagsalita pa ulit si Daddy at lumapit na sa akin at ginulpi nya ako. Bawat awat ni Adrian, sinasapak sya ni Daddy.
"UMALIS KA NA ADRIAN!" sigaw ko kay adrian
Nagulat sya at umalis na lang. Di ko alam kung susundan ko ba sya o hindi. Umalis na lang si Adrian at umiiyak. Gusto ko syang sundan pero hawak hawak ako ni Daddy. Tinuloy ni Daddy ang pagbugbog nya sa akin. Halong galit at lungkot ang nararamdaman ko. Lungkot dahil nangyari ito sa akin at galit sa sarili ko dahil di ko maipaglaban si Adrian kay Daddy. Hanggang sa naisipan kong habulin si Adrian. Mahal na mahal ko sya. Sya ang importante at parte ng buhay ko.
"SUBUKAN MONG SUNDAN YANG BAKLANG YAN AT DI KA NA MAKAKABALIK DITO KAHIT KAILAN"
Di ko na sinagot si Daddy pero tumakbo na ako papalabas ng bahay. Hinanap ko si Aids. Di ko alam kung san ako pupunta at kung san ko sya hahanapin. Malapit na akong sumuko sa paghahanap ko. Hanggang sa napadpad ako sa isang kalye malapit sa amin at nakita ko syang naglalakad ng marahan. Tinawag ko sya pero parang di nya ako naririnig. Hinabol ko sya at tinawag. Humito sya at lumingon hanggang sa...
"AAADDDRIAAAAAN"
Nasagasaan sya ng sasakyan. TUmigil ang mundo ko nung nasaksihan ko ang pagkakasagasa sa kanya ng sasakyang iyon. Tumulo ang luha ko ng makita ko ang dunguang mukha ni Adrian. Tumakbo ako patungo sa kanya. Di ko alam kung anung gagawin ko. Kasalanan ko kung bakit sya nasagasaan, sana di ko na lang sya tinawag.
"Aids, wag mo kong iwan. Please. Mahal na mahal kita kaya nga sinundan kita."
Pinilit pa ni Aids na magsalita.
"uurrgg..Mahal na mahal rin...kita..."
"Please Aids, wag ka ng magsalita, dadalhin na kita sa ospital"
"Wag na...gusto...ko...lang...makita at mayakap ka kahit...sa sandali..."
Niyakap ko si Aids ng mahigpit. Di ko alam na iyon na pala ang huling beses na yayakapin nya ako hanggang sa nawalan na sya ng buhay. Iyak lang ako ng iyak habang yakap ko sya. Di ko na inintindi ang mga taong nakapalibot sa amin, hanggang sa matanaw ko si Daddy na nakatingin sa amin at lumuluha. Sya na mismo ang bumuhat kay Aids para isakay sa sasakyan nya at dalhin sa ospital ngunit nung makarating kami sa ospital, huli na ang lahat. Wala na si Adrian.
Hanggang ngayon, mahal na mahal ko pa rin si Adrian. Bumalik ang dating pagsasama namin ni Daddy simula nung gabing iyon. Ang tangging nagbago lang ang pagtanggap nya sa akin, sa pagkatao ko. Hinding hindi ko makakalimutan ang mga ala alang binigay sa akin ni Aids. Kung asan ka man Aids, alam kong masaya ka ngayun. Di mo na mararanasan ang pait ng buhay. Mahal na mahal pa rin kita hanggang ngayon.
Sana nagustuhan nyo ang istorya ko. Maraming salamat sa inyo,
Sa tuwing makikita ako ni Daddy, may pandidiri ng kasama sa mga tinging iyon. Habang tumatagal, lalong tumitindi ang galit nya sa akin. Di ko rin sya masisisi sa nangyari, ako lang ang natatangi nyang anak at marami syang pangarap para sa akin. Lahat ng pangarap na iyon ay naglaho para sa kanya. Hanggang sa magdesisyon sya na ilipat na lang ako ng school para lang mailayo kay Aids.
Hindi natatapos ang araw ng hindi tumatawag si Aids. Ilang beses sa isang araw rin ring ng ring ang telepono at ayaw na ayaw ni Daddy na ako sumasagot ng telepono.
Ng isang araw, umalis si Daddy ng bahay para puntahan ang kapatid nya na nasa paranaque. Iniwan ako ni Daddy na magisa sa bahay. Nagring muli ang telepono at nagdadalawang isip ako kung sasagutin ko ba o hindi. Dahil alam kong si Aids lang yun. GUstong gusto ko syang kausapin na ayaw ko. Pero iniisip ko na rin na baka si Daddy iyon. "Bahala na".
"hello?"
"Mike? Ikaw na ba yan?"
Tahimik lang ako sa kabilang telepono at hinihintay syang magsalita. Nabosesan kong si Aids ang nasa kabilang linya.
"Mike, please talk to me naman. GUsto kitang makausap. Nahihirapan na ako sa nangyayari. Mahal na mahal kita at ikaw lang ang buhay ko. Gusto ko sanang magkita tayo at magkausap. Pupuntahan kita dyan..."
"Adrian, please, lubayan mo na ako. Ayoko na. Wag kang pupunta dito..."
"Alam kong wala ang Daddy mo dyan dahil ikaw ang sumagot ng telepono, kaya pupunta na ako dyan." At binaba na ni Aids ang telepono.
Makalipas ang ilang oras, nasa harap na ng bahay si Aids. Sumisisigaw, nagmamakaawa na papasukin ko sya.
Di ko rin sya matiis at pinapasok ko sya. Niyakap nya ako ng mahigpit subalit di ko sinuklian ang yakap na yun, bagkus, tumulo lang ang aking luha. Di ko makuhang yakapin sya kahit na alam ko sa sarili ko na gustong gusto ko syang yakapin.
"Miss na miss na kita. Ayoko na kitang pakawalan"
"Please Adrian, umalis ka na, baka makita pa tayo ni Daddy."
"NO! Isasama kita, ayoko ng malayu ka sa akin"
"Ayoko na Adrian, tama na to. Layuan mo na ako.."
At bigla na lang nya akong hinalikan ng mariin. Nung una ay hindi ako lumaban pero nadala na rin ako sa nangyari. Miss na miss ko na rin sya at ayoko na rin syang pakawalan pa. Pero lumilitaw pa rin ang imahe ni Daddy sa aking isipan. Isinama ko sya sa akin kwarto at doon namin tinuloy.
Hinubad nya ang kanya saplot at unti unti rin nyang tinanggal ang akin. Pumatong sya sa akin at niromansa nya ako na parang unang beses pa lang naming ginawa iyon. Bumaba ang kanyang halik sa akin leeg, papunta sa magkabilang utong ko. Sarap na sarap ako sa kanyang ginagawa sa akin. Bumaba muli sya papuntang tyan ko hanggang pusod. Tinggal na nya ang akin boxer at nilaro ng kanyang dila ang ulo ng naninigas kong ari. Aaahhhh...sinubo na nya ng buong buo ito. Marahan na taas baba ang kanyang ulo. Ngayun ko lang muli naramdaman ang sarap. Pilit kong inaabot ang kanyang ari pero pinipigilan nya ako. Ayaw nyang gawin ko rin ang ginagawa nya sa akin. Nagtaka ako kung bakit pero pinabayaan ko na lang sya. Patuloy pa rin sya sa kanyang ginagawa. Papalit palit sya sa aking tite at bayag. Sarap na sarap ako sa kanyang ginagawa. Hanggang sa nilabasan na ako. Nanatili akong nakahiga at tahimik lang. HUmiga na rin sya sa aking tabi at niyakap nya ako at hinalikan.
"ANG BABABOY NYO TALAGA! DI TALAGA KAYO MAPAGHIWALAY!"
Napabalikwas kaming dalawa at gulat na gulat na pinanunuod lang pala kami ni Daddy. Di na nagsalita pa ulit si Daddy at lumapit na sa akin at ginulpi nya ako. Bawat awat ni Adrian, sinasapak sya ni Daddy.
"UMALIS KA NA ADRIAN!" sigaw ko kay adrian
Nagulat sya at umalis na lang. Di ko alam kung susundan ko ba sya o hindi. Umalis na lang si Adrian at umiiyak. Gusto ko syang sundan pero hawak hawak ako ni Daddy. Tinuloy ni Daddy ang pagbugbog nya sa akin. Halong galit at lungkot ang nararamdaman ko. Lungkot dahil nangyari ito sa akin at galit sa sarili ko dahil di ko maipaglaban si Adrian kay Daddy. Hanggang sa naisipan kong habulin si Adrian. Mahal na mahal ko sya. Sya ang importante at parte ng buhay ko.
"SUBUKAN MONG SUNDAN YANG BAKLANG YAN AT DI KA NA MAKAKABALIK DITO KAHIT KAILAN"
Di ko na sinagot si Daddy pero tumakbo na ako papalabas ng bahay. Hinanap ko si Aids. Di ko alam kung san ako pupunta at kung san ko sya hahanapin. Malapit na akong sumuko sa paghahanap ko. Hanggang sa napadpad ako sa isang kalye malapit sa amin at nakita ko syang naglalakad ng marahan. Tinawag ko sya pero parang di nya ako naririnig. Hinabol ko sya at tinawag. Humito sya at lumingon hanggang sa...
"AAADDDRIAAAAAN"
Nasagasaan sya ng sasakyan. TUmigil ang mundo ko nung nasaksihan ko ang pagkakasagasa sa kanya ng sasakyang iyon. Tumulo ang luha ko ng makita ko ang dunguang mukha ni Adrian. Tumakbo ako patungo sa kanya. Di ko alam kung anung gagawin ko. Kasalanan ko kung bakit sya nasagasaan, sana di ko na lang sya tinawag.
"Aids, wag mo kong iwan. Please. Mahal na mahal kita kaya nga sinundan kita."
Pinilit pa ni Aids na magsalita.
"uurrgg..Mahal na mahal rin...kita..."
"Please Aids, wag ka ng magsalita, dadalhin na kita sa ospital"
"Wag na...gusto...ko...lang...makita at mayakap ka kahit...sa sandali..."
Niyakap ko si Aids ng mahigpit. Di ko alam na iyon na pala ang huling beses na yayakapin nya ako hanggang sa nawalan na sya ng buhay. Iyak lang ako ng iyak habang yakap ko sya. Di ko na inintindi ang mga taong nakapalibot sa amin, hanggang sa matanaw ko si Daddy na nakatingin sa amin at lumuluha. Sya na mismo ang bumuhat kay Aids para isakay sa sasakyan nya at dalhin sa ospital ngunit nung makarating kami sa ospital, huli na ang lahat. Wala na si Adrian.
Hanggang ngayon, mahal na mahal ko pa rin si Adrian. Bumalik ang dating pagsasama namin ni Daddy simula nung gabing iyon. Ang tangging nagbago lang ang pagtanggap nya sa akin, sa pagkatao ko. Hinding hindi ko makakalimutan ang mga ala alang binigay sa akin ni Aids. Kung asan ka man Aids, alam kong masaya ka ngayun. Di mo na mararanasan ang pait ng buhay. Mahal na mahal pa rin kita hanggang ngayon.
Sana nagustuhan nyo ang istorya ko. Maraming salamat sa inyo,
COMMENTS