By: Clay I woke up in the morning, wala na si Doug sa tabi ko. Medyo masakit ang ulo ko, and I tried to remember what happened last night. ...
By: Clay
I woke up in the morning, wala na si Doug sa tabi ko. Medyo masakit ang ulo ko, and I tried to remember what happened last night.
"Doug, pano mo nagawa straight ka ba talaga?" tanong ko
"Hindi nga e, kaya kami cool off ng gf ko kasi di ko alam kung gusto ko pa siya.. pero ngayon alam ko na ang ano gusto ko.." sabi niya
"Ano?"
"Ikaw".
Naalala ko na, sabi niya gusto niya ko, pero hindi ako naniwala, medyo bali na kasi ang tingin ko sa love, siguro dahil yung ex bf ko bulsa ko lang ang habol sakin at parausan lang niya ko pag nagkikita kami, hihingi ng pera at aalis, baka ganito din siya, ayoko.
"Wag moko lokohin, Doug, libog lang yan.." sabi ko, gusto ko maniwala pero nauunahan ng sakit. At walang katiwalaan.
"Ayaw mo sakin?" tanong niya
"Matulog na tayo, pagod ako." sabi ko pinikit ang mata ko at nakatulog pagkalipas ng ilang minuto..
Back to reality, nagising kako, wala na siya sa tabi ko, may konting pagbabago sa kwarto ko, maayos yung mga nakakalat na damit, yung pinahiram ko na damit kay Doug, naka-tiklop sa may ibabaw ng maliit kong TV. Maayos yung book shelf ko. Ano kayang ginawa nito ni Doug, tanong ko sa sarili ko. Tinignan ko yung wallet ko at andun padin ang pera at ATM ko, walang bawas, tinignan ko yung mga relo ko sa taas ng cabinet, andoon padin pala. Pero may napansin ako.. May space sa pagitan ng mga libro ko sa shelf, nawawala yung libro ko "Orosa Nakpil Malate." Alam ko hindi ko pinahiram yun na kahit na sino, at isang buwan ko ng tapos basahin yon, pero wala, imposibleng ma mis place ko yon, sandali.. nawawala din yung "The Alchemist" ko ana libro.. Tumingin ako baka nahulog, takte asan na yon? Pero inisip ko libro lang yun, buti hindi pera.. Nag ayos nako at nagbihis dahil may uuwi ako sa amin sa Antipolo, nalungkot ako, kasi uuwi ako,
ayoko sa bahay namin ayoko sa mga kapatid kong mapag maliit. Pero kailangan umuwi, wala naman ako magagawa.. Lumabas ako ng apartment ko at sumakay ng jeep papuntang Mendiola, nung mga panahon na iyon ay may bus pa na dumadaan ng Mendiola papuntang Rizal, ayun ang biyahe ko pauwi, pag sakay ko ng bus, inayos ko yung back pack ko at isang maleta na puno ng maruming damit.. Nilagay ko sa lap ko yung back pack at binuksan ito, kinuha yung headphones at nilagay sa tenga ko, may napansin akong isang bagay na hindi ko naman nilagay sa back pack ko. "The Alchemist" yung libro ko andito, pero andito ba yung isang libro pa? Wala. MAy nakasipit na papel sa gitna ng libro, kinuha ko at binuksan.
"Clay,
Hi. hiniram ko muna yung Orosa book mo ah? Para magkikita ulit tayo, eto number ko 0905-------" text moko ha? ha? ha? iintayin kita ha? or else you wont get this book back. LOL gusto ko patunayan na gusto nga kita, give me a chance. Ingats ka paratey.
Doug"
Daming pakulo ng taong to, sabi ko sa sarili ko, nilukot ko yung papel at itatapon ko sana, pero inisip ko, wag na lang.. Who knows? Let's play.
Nakarating nako sa may babaan sa may Rizal paakyat ng Antipolo at sumakay ng jeep at tuluyan ng nakarating ng bahay. Pag dating ko ng bahay agad akong umakyat at nagsara ng pinto, narinig ko ang mama ko na tinawag ako para yayain kumain, di ako sumagot panandalian at sinabing mamaya na, naghubad ako, hinubad ko pantalon ko at pantaas para mag palit ng pambahay na damit, nakapa ko yung lukot na papel sa bulsa kinuha ko iyon at tinignan ulit, finally I gave in and texted him.
"Ibalik mo libro ko." Pero walang nagreply, after 2 hours.
"Haha. Next time na, I'm going to read it first." he texted
Hindi nako nag reply dahil wala talaga ako paki sakanya pero naisip ko yung mukha niya nung hinablot niya yung balikat ko, at kung paano siya ngumiti, at tinanong ko sa sarili ko, posible kaya? Na magustuhan niya talaga ako? Inimagine ko ang kabuuan niya, the way he smiles, yung tangkad niya, yung katawan niya na di ka macho-han pero may konting laman, his voice. I'm beggining to fantasize him. It cuts me a load of crap and I stop. Bumaba ako at kumain. After that day bago ako matulog, he texted me.
"Tawagan kita? :3" text niya
"Do what you please? -__-" sagot ko
After 10 mins my phone starts ringing.
ME: "Hello?"
HIM: "Hi. Bakit gising kapa?"
M: "I'm reading" [Kahit hindi talaga ako nagbabasa]
H: "Wow, isa yan sa nagustuhan ko sayo e, book worm ka, bulate, magaling gumapang"
M: "Shut up, dont even go there.."
H: "Sorry, anyway, meet tayo, nasa apartment kapa ba?"
M: "Wala, umuwi ako samin, dito sa Antipolo"
H: "Ah, tiga diyan ka pala, tara na meet tayo please"
I dont know what happened pero napapayag niya ako, after a few days we decided to meet up in MOA, usapan namin is 11am. But he's terribly late, he got in the vicinity at around 12:30pm
"LAte ka, wag mo naman sana ko ganituhin" sabi ko ng may halong inis
"Sorry, may inasikaso lang ako" sabi niya na may onting katahimikan.
Ang yabang niya naka shades pa, medyo mainit kaya lalo ko nainis sakanya, binuksan niya yung back pack niya at binuksan yung payong pagkalabas. inakbayan niya ako at sabing
"Tara na, alis na tayo dito."
"Akala ko ba dito tayo maggagala? asan na libro ko??"
"Wag tayo dito, ayoko dito. Please." sabi niya
the moment he said the word 'please', nakaramdam ako ng onting lungkot sa boses niya, nagpapaaawa ba to? Pero pumayag ako at sumunod sakanya, may car pala siya, maliit lang, pick up. Pero sa Mom nia pala yon, hiniram niya pinasakay niya ako then he started the engine then off we go.
"Where are we going?" tanong ko, medyo kalmado na
"Tagaytay."
"The heck? Paalam ko samin MOA lang?" Gulat kong reklamo
"Arte mo naman.. Di kita kikidnapinn uuwi din tayo bago magabi."
"Dami mo namang alam.. Late ka na nga ikaw pa masusunod."
Hindi na siya sumagot sa sinabi ko, after we passed SLEX, di ko namalayan nanakatulog ako, next thing I know nasa Cavite na kami, malapit sa park na alam niyo nanaman kung anong park yun.
"Huy, baba na, kunin mo yung bag sa likod." utos niya sakin
Wala nako time makipag away kaya kinuha ko nalang at inabot sakanya yung back pack niya, and sabi niya ako na daw humawak sa isang bag.
"Here's your book." abot niya sakin.
"Tapos mo na?" tanong ko
"Nope. It's just a bait" sabi niya
"Whatever." Sagot ko
Inayos namin ang mga gamit namin then pumunta kami sa lugar na medyo konti ang tao, we set up dun sa lugar na yun, nag picnic, yun pala yung laman ng isang bag, isang box ng sandwich, dalawang 1.5 na Sprite, ilang chichirya then fried chicken, gravy and rice. Inabotan niya ko ng plate at sabi niya "Self Service" daw, tutal gutom din naman ako sa kakahintay sakanya kumain na ako, we talked for a few minutes, kamusta school, weekends, kung kilala ko daw ba si ganito, si ganyan. Then the clouds covered the sun and it made the surroundings a little dark and cold, siguro magiisang oras nang ganun yung paligid when I asked him to remove his shades kasi nakakayabang na.
"Ayoko, kahiya kaya." sabi niya
"Hala? Bakit naman nakkahiya?" tanong ko
"Basta." pilit niya
i copied his move and stare at him in the eye and said the magic word
"Please?"
Noong una ayaw pa niya then he removed it after a few minutes, nagulat ako dahil medyo namumula yung mga mata niya, nanggaling sa iyak.
"What happened?" tanong ko
I took him a few minutes to respond
"Wala na kami ng gf ko."
"Sory to hear that." lumapit ako sakanya then hinimas yung likod niya naalala ko yung ginagawa ko kay Kuya Jun kaya napatigil ako.
"Its fine Clay. I'm fine. She found someone else." sabi niya medyo tahimik
Sa totoo lang hindi ko alam ang sasabihin, I am good at giving advice, pero bakit walang pumapasok sa isip ko, I just kept quiet at nag isip, hanggang nagsalita siya
"Thanks for being here, kaya ako nalate kasi pumunta siya ng bahay para ibalik sakin yung mga niregalo ko sakanya, medyo napahiya ako sa Mama ko at kapatid ko, alam kong kasalanan ko pero napahiya ako sa ginawa nya, binalik niya lahat, and she's smiling pa. Proud na may nahanap siyang kapalit. I suck" sabi niya sakin, medyo teary eyed.
"SA totoo lang hindi ko alam ang sasabihin, pero you know, for what's worth, makikita mo din kung bakit nangyari yan, you dont' suck. You're actually brave to admit na may iba ka ng preference, yung ibang lalaki pag nakaramdam ng identity crisis, they tend to fool themselves, maging playboy or whatever para mapaniwala nila sa sarili nila na lalaki sila. Good for you kasi you took it slowly." sabi ko, actually hindi ko alam kung tama ang mga sinabi ko
He just smiled and said,
"I'm really fine, kasi nakilala kita, you're one of a kind, alam mo, sa school ko dami nagpaparamdam na bading sakin pero masyado silang girl kasi, ikaw nung nakita kita di kita agad nahalata until nung niyaya moko, and it even made me so happy nung sinabi mong hindi ka nagbabayad, nung time na yun alam kong may worth ka na ang sarap makuha, kaya nagustuhan kita.." sabi nya ng walang preno.
I used to think na he's bluffing pero nararamdaman ko na totoo yung sinasabi niya, at nagsalita ulit siya
"Sana maniwala ka, na gusto pa kitang makilala, alam kong iniisip mo na hanggang kama lang ang relasyon mo sa mga nakakasalamuha mo pero sana itigil mo na yun, kasi hindi maganda." He told me
Medyo nainis ako sa mga sinabi niya, he have gone overboard. Medyo umayos ako ng upo at sinabing
"Wala kang alam, kaya ako ganito kasi nakakasawang mangarap." sabi ko ng may matigas na boses.
Tumayo ako, at niligpit ang mga pinagkainan namin, he said sorry for what he said pero di ako kumikibo, mahaba pala ang pag uusap namin na umabot kami ng 5pm.
"Uwi na tayo.." sabi ko
Wala siyang sinabi at inistart ang sasakyan, walang imikan habang bumabyahe, after namin lumagpas ng SLEX, at nasa EDSA na kami, sabi ko bababa na ako, pero bwisit at nananadya ang panahon, biglang bumuhos ang ulan. Bakit ngayon pa? Kanina pang tanghali madlim ang langit ah? Bakit ngayon lang???? Tanong ko sa sarili ko. Lumakas ang ulan, ng paunti unti, my phone rang.
"Hello, anak? Asan kana?" Mama ko, nagtatanong..
"EDSA pa po, bakit?" tanong ko
"Umuulan na kasi dito kanina pa, baha na dun sa binababaan mo baka mahirapan kang sunduin o bumyahe pa itaas, kung ok lang sayo sa apartment mo na ikaw umuwi, may damit kapaba?" sabi ng mama ko
"Opo may damit pako sa apartment, pero ma, kaka-ulan lang dito, hindi pa nga bumabaha e. Uuwi nalang ako" sabi ko
"Dito kasi kanina pa anak, dun kana sa apartment umuwi, hindi baha dito pero sa may Cainta, baha na.. mahihirapan ka lang." palaban na sagot ng Mama ko
"Sige na ma, sa apartment na ako uuwi." sabay baba ko ng phone
"Samin ka nalang muna umuwi Clay.." suggest ni Doug, habang nakatingin sakin.
"Nakakahiya Doug e, pati wala akong damit na dala. Ibaba mo nalang ako sa may shuttle ng MOA." sabi ko
"Ayoko. Samin ka na umuwi, di kalaunan babaha na ulit sa may Espanya baka abutin yung Apartment mo.. di kita maihahatid." sabi niya
Naisip ko ayoko nga magpahatid pero yun yung gusto niya, naisip ko nalang bahala na.
"Sige." sabi ko
Ngumiti lang siya.
Medyo malakas ang ulan at sa Las Pinas pala nakatira si Doug, medyo may baha sa part nila at medyo nahirapan kami makapasok. Pero sa awa ng Diyos at nakauwi kami sa bahay nila.
Maganda ang bahay nina Doug, second floor, medyo may pagka old style yung house nila, yung tipong mabigat yung pinto at may salamin sa gilid ng pinto, pero modern ang mga furnitures at may piano pa sa may sofa.. may mga Christmas lights na, dahil siguro katapusan na ng November.
Sinalubong kami ng Mama ni Doug, tinanong kung sino ako at pinakilala ako ni Doug na yung may ari ng apartment na tinigilan niya last week, mabait ang Mama ni Doug, pinaghain niya kami at sabay kaming tatlo kumain.
Nagkwento ang mama ni Doug na yung mga kapatid ni Doug ay nasa ibang lugar, yung Ate ni Doug ay nagaaral ng MEdicine sa De La Salle Cavite, at yung kambal niyang kapatid ay nasa Daddy niya, fraternal, kambal na babae at lalaki, hiwalay na sila ng Daddy ni Doug, pero somehow goodterms sila, tinanong ako kung san kami nagkakilala ni Doug dahil alam pala ng Mama ni Doug kung saan ako nagaaral, nakagawa agad ng excuse si Doug at sinabing sa isang leadership conference na kabilang ako at si Doug at ilang mutual friends... after namin kumain, pinapunta na kami ni Mama niya sa taas para makapagpahinga na daw. Pagpasok ko sa kwarto ni Doug, wala akong masabi, may painting sa pader na si Doug pala ang gumawa, isang parang puno na lagas na, color black, ang ganda ng pagkakagawa niya, humanga ako kay Doug, at nakita ko yung patong patong na sketch pad niya sa tabi ng desktop. Grabe, napuno niya lahat ng iyon. Nagugustuhan ko ng unti unti si Doug, dahil sa talent niya.. Inabotan ako ni Doug ng damit na pampalit, at nagbihis ako, pagkatapos non ay nagsabi ang mama ni Doug na mauuna na siyang matulog at okay lang kung may kwentuhan muna kami dahil 10pm pa lang naman. Inakay ako ni Doug sa kama at sinabing sa kama niya ako matutulog at siya sa sahig na may kutson, pumayag ako, at hindi ko inexpect na may mangyayari samin, matutulog na sana siya ng bigla ko siyang tinawag
"Doug..."
"Oh? Bakit?"
"Wala lang.." at bigla akong ngumiti.
"Di nga?" napangisi siya ng onti.
"Wala, ang ganda ng mga paintings at sketches mo.." sabi ko
"Salamat, ikaw at sina mama lang may alam niyan.. Pero di naman masadong pinapansin e. Man of Science kasi ang family ko, mas gusto yung mga Law at Medicine, kaya ako medyo hindi pansin.." sabi niya pero nakangiti padin.
"Ang swerte ko pala at nakita ko mga creations mo.." sabi ko
"kaya nga kita inaya umuwi dito, para makita mo, base sa mga libro na binabasa mo parang mahilig ka din sa art.. at di naman ako nagkamali." sabi niya habang nakatingin sakin
Unti unti na akong natutunaw sa bawat salita at tingin na ginagawa niya, unti unti na akong bumibigay, at nakakaramdam ng totoong kilig. Sinagad ko na at hinawakan ko ang kamay niya, habang siya ay nasa sahig at ako sa kama niya, ngumiti siya at hinimas ang kamay ko
"Bakit ka natatawa?" tanong niya na may halo pa din na ngiti
"NAtutuwa ako sayo.. I feel special to witness this." sabi ko habang nakatakip ng kumot ang bibig ko dahil hindi ko maitago yung tuwa at kilig
"Marami pa yan, sana mapakitaan mo din ako ng talent." pangasar niya,
For the first time, hindi ako naasar sa kayabangan niya, tumayo ako at hinatak siya patayo ng kutson niya.
"Samahan moko sa sofa niyo, may ipapapkita ako sayo" sbi ko na nakangiti
"Dito mo nalang ipakita mahuli pa tayo ng Mama ko"
"Sira, iba ang ipapakita ko sayo.. Masyado kang green." sabi ko habang nakadantay na yung braso ko sa balikat niya na medyo naka half yakap nako sakanya, at gustong gusto naman niya at halatang kinikilig na kami pareho..
"Sige na nga, tara", tinanggal niya ang pagkakahawak ko sa kamay niya at siya ang humawak sa kamay ko na lalo nagpakilig sakin, dahan dahan niya binuksan ang pinto, at naglakad kami pababa sa medyo malawak nilang bahay.
"Ano na?" tanong niya nasa sofa na kami
"Upo ka diyan sa tabi ng piano" sabi ko sabay upo sa harap ng piano
"Alam mo, the last time na tumugtog ako ng piano is nung High School ako, tumigil ako nung nalaman ko na may anak pala sa labas ang Daddy ko, daddy ko ang nagturo sakin mag piano, sabi niya language daw yun para maiepxress mo ang pagmamahal mo, truth and loyalty. Pero that all changed when the only person who taught me how great love is, is siya pa yung nanira sa mismong paniniwala ko, alam kong nito lang tayo nagkakilala, pero nng sinabi mog isa lang ako sa konting tao na nakakita ng mga drawing mo, I feel special, and I need to do the same to you.."
Ngumiti langsiya after ng speech ko, he kissed me sa forhead, then he said
"You play na..."
I started to play the piano.
"KISS THE RAIN by Yiruma"
While playing the orgnan, looking straight sa ginagawa ko nararamdaman ko na pinagmamasdan ako ni Doug, patuloy padin ako sa pagtugtog ng piano, sige pa. ipagpatuloy mo lang, nahuhumaling ako sa galing mo, ayan ang pumapasok sa isip ko na sinasabi sakin ni Doug.. Nakatitig lang siya sakin, hindi siya naka smile, hindi din siya naka simangot, plain face, parangnaiintidihan niya yung pinapahiwatig ko, Oo, sandali lang kami ni Doug na magkakilala pero we expressed things na we appreciate about each other, naramdaman ko yung kamay niya na hinawakan ang tuhod ko, nakatigig padin siya sakin. Walang reaksyon at ako ay patuloy sa pagtugtog. Malapit nako matapos, pero sabi ko sasarili ko, ayko ng matapos, ayokong mawala sa panignin ni Doug.. Pero eto na.. Last few notes. Last few chords at natapos ako. Di ko tinanggal ang paningin ko sa mga kamay ko, lumapit si Doug sakin, hinalikan niya ulit ako sa noo, tapos sa ilong, tapos sa bibig. Malambot, matamis at mainit, dahan dahan, at hindi nagmamadali, nakaramdam ako ng respeto.. niyakap niya ako. Sinabi niya na ang swerte niya at narinig niya akong tumug tog pagkalipas ng ilang taon, at swerte niya daw dahil sa dinami dami ng kaibigan ko siya ang unang nakaalam na marunong ako tumugtog ng piano.. Inakay niya ako paayat sa taas, pinahiga niya ako sa kama niya, at umupo siya sa tabi ko, nagkatitigan lang kami, at sinabi niya muli na ang swerte niya.
"Ang swerte ko at narinig kita tumugtog. Ang special ko ba para gawin mo yun?" tanong niya.
Di ako sumagot at hinalikan siya sa noo, at niyakap siya, inaya ko siyang humiga sa tabi ko, at hindi naman siya tumanggi, nahiga kami at niyakap niya ko, naramdaman ko ang init sa gitna ng ulan na malamig.
"Special ka sakin." sabi ko
Tumingin siya sakin at sinabi niya
"ALam kong mabilis ang nangyari satin pero special ka din sakin.. Okay lang ba na ligawan kita?" tanong niya.
"Ligawan?" tanong ko
"Oo, liligawan kita, o kung anong proseso ang gusto mo Clay.. So ano? Papayag ka ba?"
Tanong niya habang nakayakap padin sakin habang nakatalikod ako sakanya..
"Doug............."
ITUTULOY.
COMMENTS