By: Bizarre Lover Hi KM readers. It's been weeks pa lang ako sa pagbabasa sa blog na to. All I can say is andaming magagandang kwento, m...
By: Bizarre Lover
Hi KM readers. It's been weeks pa lang ako sa pagbabasa sa blog na to. All I can say is andaming magagandang kwento, may nakakaiyak, may nakakatawa, may nakakakilig, nakakalibog at yung iba halos di rin natin magets kasi parang jejemon. Nevertheless nahikayat din ako nito na i-share yung story ko dito. It's my real story na hanggang ngayon medyo sinisisi ko pa din sarili ko sa mga pangyayari. I will try to recall as much details as possible. Di lang po eto kwentong may kalibugan but also a story na we all can relate and learn. So here we go.
Before I start let me describe myself. Just call me Geoff, I'm 5'7", moreno, di naman sobrang gwapo pero maipagmamalaki mo na rin. Di naman mataba pero malaman at tsaka kasi kinahiligan ko na ang boxing. Bunso pala ako sa apat na magkakapatid. Lumaki kaming preho wala ang aming parents. So we had to grow up overnight and learn to take care of ourselves. Kaya sanay ako kahit saan man mamuhay. I'm very independent.
Aaminin ko minsan na akong nagkagusto sa kapwa lalake pero pinipigilan ko ang sarili ko. Dahil takot din akong mapahiya at iwanan ng mga taong mahalaga sa akin and of course I still want to start my family someday. This crisis might be caused by an absentee father. Pero ok lang kasi kahit ako tanggap ko na sairili ko. I'm super discreet and nobody knows except sa best friend ko. I had girlfriends in the past and I still love girls pa naman kahit sa sex I also enjoy, a lot.
I graduated in a top university dito sa Bacolod. And after graduation I decided to move to Iloilo to work. A friend recommended me to work in their language center for the meantime lang naman while looking for a stable job. Dahil assistant manager ang friend ko dito natanggap naman ako. Nagtuturo kami ng English sa mga Koreans. Medyo nalilibang na rin ako sa work nato. I get to meet new friends at higit sa lahat madami na rin ang naging Korean friends ko. Naging malapit ako sa halos lahat na mga students at mga teachers. Sa totoo lang palakaibigan naman talaga ako. And I enjoy kasi the nature of our job. At naging malapit din ako sa Korean boss namin dahil na rin siguro sa friend ko.
At dahil nakuha ko ang tiwala ng boss namin ginawa nya kong head ng hospitality management ng language school namin. And as the head, my job is to welcome every batch of students from Korea and introduce our school rules, tour around the city, introduce to their respective host family and host parents. And the perks of this task is, I could guide and accompany them to Boracay for free. Bale sa isang taon, 3 times may tour sa Bora, so ang saya lang diba?
Some students stay for 3 months only, yung iba 6 months and minsan may one year din sa seryusong matuto mag-English. But on the side lang ang task na to. I teach pa rin po as full-time English tutor. Meron ding group class for 5-6 students and every student has at least 5 one-to-one classes. And I prefer to teach one-to-one class kasi mas makapagturo ka effectively.
October comes, peak season na naman for the school like ours. And of course I'm excited kasi bagong students means, new friends, tour na naman and of course Boracay getaway naman tayo and more class load sa amin which means more money din. At halos ibang students ko nagsibalikan na rin sa Korea.
Dumating yung schedule ng pagdating ng mga 25 students galing Busan, Masan at Daegu City. Eto rin ang simula ng pagbabago at pagbalibaligtad ng nakasanayan kong ordinaryong mundo. Saturday nun kaya free ako na i-welcome at sunduin sila lahat that day. 8AM nasa airport na kmi ng Boss ko at ng friend ko na assistant manager. Paglabas nila mismo sa arrival area we had to welcome them and introduce ourselves isa-isa. Syempre pakilala din sila at may nakaagaw ng pansin sakin. Medyo mahiyain kasi siya at sa kanilang lahat parang siya ang medyo nahihirapan sa basic English. Mukha naman siyang mabait at tahimik lang. Pero ang nakaagaw talaga ng atensyon ko ay ang kakaibang pagkasingkit ng mata niya, matangos na ilong na parang inukit at perfect sa hugis ng makinis nyang mukha. Kung babae siya, ang ganda-ganda niya, sobra! (Mahilig kasi ako sa chinitang maputi.) Pero lalake siya kaya chini-cute boy na lang. Ang cute talaga. Sa madaling salita gwapo talaga siya. Parang artista tingnan. Patang si Enchong Dee pagtinigan mo pero masmasingkit ang mata nito. Halos lahat naman ata sa kanila ang gaganda ng mga kutis. Pero iba tong si Chini-cute Boy. Ang pagkamahiyain nya at tahimik ang lalong nagpalalim ng interes kong makilala siya. Smile dito at smile doon lang ang ginagawa niya samantala yong iba daldal nang daldal. But I kept staring at him at naawa ako. Kaya after ko magkamustahan sa lahat lumapit ako sa kanya at nagpakilala.
"I'm Geoff. What's your English name?" tanong ko.
"My name is Billy. How are you?", sagot niya sabay ngiti. Shocks!! Ang tamis ng ngiti at sobrang pagka-cute naman nito, nasabi ko sa sarili ko. Ang mga mata nyang kahit ang liliit pero ang sarap mkatitig.
Since wala pa silang breakfast we brought them directly to our centre kung saan nakahanda na ang welcome breakfast sa kanila. Everyone was settled and naging maayos ang meet and greet namin. So I had to explain to them the school rules, classes schedules and the schedule for their city tour the next day. Before lunch time we had to bring them to their respective host family. Hinatid namin sila isa-isa at di naman natagalan kasi sanay na ang mga host family sa protocol nila and their homes are all located in one village subdivision naman. At ang huling hinatid namin ay si Billy dahil syempre inutusan ko ang driver namin at magpapahatid na din kasi ako sa amin na 5 blocks away lang naman sa host home niya.
Sinamahan ko pa talaga siya sa loob ng bahay nila at inabisuhan ko ang host parents niya na be patient when communicating to him kasi medyo basic pa ang level ng English nya. To which Billy appreciated naman. So I said goodbye to him at bigla nya kong hinawakan sa kamay na parang kamustahan lang at sabay sabing, "Thank you very much, you are very nice." At lumabas na naman yung smile na halos di mawala sa isip ko! Kahit ngayun habang nagsusulat ako napapa-smile pa rin.
"You're welcome! See you tomorrow." sagot ko lang.
Nice? Ano yun? Nice kasi gusto mo ko or nice kasi hinatid kita? Nalito tuloy ako. Baka KIND dahil hinatid namin siya.
Sunday at dapat ako ang mag-tour sa kanila sa city. Unfortunately di ako makalabas ng bahay dahil ang sama-sama ng pakiramdam ko. Halos mapulupot ako sa higaan sa sobrang sakit ng tiyan ko at nagtatae ako. So I had to call my manager friend na siya na muna at di ako pwede.
I felt better Monday morning kaya I decided to go to work. At excited ako kasi makikita ko naman mga new students namin at syempre ang smile na namiss ko kahapon pa. Pagdating ko I went directly to our class schedule board to check if I have new students. Meron ngang bagong schedules but I felt disappointed kasi hindi ko student si Billy. So the day went well. At 8 hours straight din ako nagteach and at the end of the day I opted to stay muna sa cubicle ko to prepare para sa next day. When suddenly someone knocked and opened my door. Biglang nawala pagod ko dahil ang ngiting kahapon ko pa hinahanap andito na sa harapan ko.
"Hi, are you busy?" tanong ni Billy.
"Not really. I'm just preparing for my classes tomorrow." sagot ko.
"What time are you going home?" tanong nya ulit.
"Almost finished. And you?" tugon ko.
"I forgot how to go to my house. My friends are home now. So if..." di pa man siya nakatapos magsalita nagets ko na agad ang nais nya at sumagot akong "I'll bring you home. Don't worry."
I was happy that time kasi masosolo ko na siya. Since malapit lang ang school namin sa subdivision and it's just 20 minutes walk niyaya ko siyang maglakad at pumayag naman siya. Habang naglalakad kami maslalo ko siyang pinagmamasdan. Di naman pala pulupot ang English nito. Madaldal pala kahit may mga grammar slips pa din pero maiintindihan mo naman lahat. He stands almost 5'5" lang but halata ang katawan na parang naggym dahil sa body hugging outfit nya na puti. Maganda ang pagkahulma ng dibdib nya, ang biceps katamtaman lang ang laki. Nalaman ko pala na katatapos lang niya ng mahigit 2 years of military service before he went here. Kaya medyo buff pa.
"Geoff, I like you. So I want to get your class but it's full schedule already." biglang sinabi nya.
Ano daw? I like you? Gulat man ako isang abot tengang ngiti lang ang nasagot ko.
"Really, I want your class. I heard you're a good teacher." patuloy nya.
"Really?" eto lang nasagot ko. Dahil binabasa ko pa ang ibig sabihin nya ng "I like you". Kasi kung bibigyan ko ng ibang kahulugan baka mapayakap ako at bigla nya akong i-taekwondo sa kalsada diba? Pero gets ko naman ang laman nun. Gusto niya akong maging kaibigan at syempre gusto ko din maging close kami. Pero dahil nga hindi na pwede magrebook ng schedule I offered him a better plan.
"Why don't we go out this weekend? Let's have dinner or maybe movie or grab some beer?" pa-alok ko sa kanya. At isang masarap at matagal na smile ang aking natanggap. Pati na din mata nya ata nakikismile na din. To which he gave me his best YES!
Hinatid ko na siya at dali-dali rin akong naglakad pauwi na excited din sa mangyayari sa weekend. Bigla kong naisip na ang weird ko pala. Kung anu-ano na pumapasok sa isip ko.
"Bakit ako magkakagusto sa Koreano, eh wala akong mapapala dun? Hanggang friendship lang naman to diba? At baka maeskandalo pa ko sa school. At tsaka wala pa naman akong nami-meet na Koreanong pumatol sa kapwa lalake? At balita ko takot sila sa mga bakla? Kung meron mang gay eh baka tago lang or closeted lang? Or talagang in-denial sa self." Kinausap ko sarili ko. "Huwag, itigil mo to Geoff, dahil imposible yan." I got home and made myself dinner. Nagre-Rent lang pala ako ng room. May dalawa akong kasama sa bahay. Si Grace, ang may-ari at si Eric ang brother nya.
Weekend came. We met at SM Mall around 3PM. Since kasama na din sa pa-aaral nya ng English tong bonding namin, I invited him to watch a movie. At panay explain naman ako sa kanya dahil walang subtitle kaya nahirapan din siya. At ako naman ay medyo pagod na sa kakaexplain. The movie ended and nagutom ako so we decided to have dinner na agad. We went to Buto't-Balat Restaurant at sabi niya treat daw niya dahil parang napagod ako sa kakaexplain kanina. Napansin ko masyado syang maalaga. He always asks if I'm Ok or comfortable ba daw. He asks me personal questions about my family and love life. At naikwento ko na din sa kanya ang mga naging girlfriend ko. At sya din nagkwento ng buhay nya. Three years na rin daw siyang di nakakapag-gf. At nalaman ko na sa probinsya ng Korea pala sya lumaki at may farm sila ng kiwi at strawberry. Kaya pala hindi siya masyado nakikihalobilo sa ka-batch nya kasi iba pala ang community culture na kinalakihan nya. Very reserved and conservative.
He was raised to be very responsible and was trained to look after his parents and family. In fact it was his Dad who taught him about farming. Di rin siya sanay daw makipagbarkada dahil most of his growing up years are spent helping his parents in the farm and his studies. Kaya siguro lahat ng naging girlfriend nya nagsawa at iniwan siya. This is his second time mahiwalay sa parents nya maliban sa military service.
Kaya napaisip ako na sigurado ako hindi open ang mind nito sa pagkakataong pwede magmahalan ang dalawang lalake. Sa lalim ng iniisip ko di ko namalayan ang dami na pala nyang kinwento at nakatitig lang ako sa kanya ng bigla syang may sinubo sakin na sya namang tinanggap ko. Nabigla ako sa scene na yun pero naalala ko na ganun lang talaga sila minsan at walang kahulugan yun pero syempre naman mga tol sa atin iba yun. Kinilig ako dun, sobra.
We ordered beer na din dahil gusto nya tikman ang sanmig pelsin daw na sikat na sa kanila but masyadong mahal. Uminom kami until 10pm and we decided to go home kasi ako medyo tipsy na din. Nagtaxi na lang kami para masmabilis. While in the taxi magkatabi kmi at parang nahilo talaga ako kasi di ako sanay uminom ng madami. He asked me again if I'm Ok I just said I'm dizzy. Bigla naman nya hinagod and likod ko na parang bata ako. Nagustuhan ko at parang iba ang pakiramdam ko. In fairness mga tol effective kasi parang nabuhay ang lasing kong dugo dun. Sa totoo lang mahilig sila sa skinship. At minsan walang kahulugan yun. Pure and innocent intention lang yun kadalasan. Maliban na lang pagbabae ka siguro. Tinitigan ko siya habang hagod-hagod pa din niya likod ko at nagkaharap kami at nagtinginan nang mga 5 seconds. Lumabas na naman ang pagkatamis na smile. At napansin ko sobrang lapit pala ng mukha ko sa mukha nya at natauhan ako. Dahan-dahan din akong umiwas at tumingin deretso sa driver sa harapan pero kita ko parin sa gilid ng mata ko na tinititigan nya pa rin ako. Patuloy ang hagod pa din sa likod ko ngunit mapuputol na ang masarap na sandaling yun nang pumasok na ang taxi sa subdivision namin.
"Are you really Ok?" tanong ni Billy.
"Yes, don't worry. I'm fine." sagot ko.
"Inform me when you arrive home, Ok?" pahabol nya bago bumaba ng taxi. 'Inform' talaga? Parang order lang from a boss? Hahaha Ang English nga naman nito oh!
Natawa ako pero sinagot ko siya agad, "You don't have a cellphone remember? And don't worry I'm Ok." Tumawa rin siya sabay sabi, "I think I need a cellphone, right?"
I said, "I think so. Bye!" Sinara ko na ang door ng taxi.
Parang nabitin ako sa ginawa nya pero pinipigil ko pa din sarili ko. Ayokong lumalim tong kahibangan ko. At naging ganito lagi ang trip namin every weekend. Di ko man siya naging student pero halos every day nasa cubicle ko siya pag breaktime at minsan sumasabay paglunch. Napapansin na nga ng ibang mga teachers na parang super close na daw kami. Panay skinship ginagawa niya. Akbay, hampas sa balikat, pisil at kurot sa tiyan. May ibang nagsasabi na ginagamit lang daw ang friendship namin para mkapag-aral ng libreng English conversation. Pero ako ang nakaka-alam na sincere si Billy sa pagkakaibigan namin. Dahil kung tutuusin nga ayaw nya na gumastos ako. Gusto nya sya lang parati. Pero pagmasyado ng mahal ang babayaran nya hinahatian ko siya kahit ayaw nya. Movies at dinner or hang-out sa Fredys parati naming ginagawa not just sa weekend, kahit weekdays at kahit alam kong may pasok the next day.
Ewan ko ba parang mutual ang understanding namin na pareho naming gusto makasama ang isa't isa pero parang ayaw din namin bigyan ng definition ito. Aaminin ko unti-unti na ring nahuhulog loob ko. Promise pinigilan ko ng pagkatodo-todo pero lalong lumalakas tama ko.
At one time we watched a movie. I forgot the title kasi boring pala siya. Hindi siya action or comedy. Puro nagkukwentuhan lang at parang ang deep ng plot ng movie kaya ang kasama ko di ko namalayan inaantok na pala. Nabigla na lang ako ng npasandal ang ulo nya sa kanang balikat ko. Hinayaan ko na lang at syempre gusto ko rin. Wala masyadong katao-tao sa movie house kaya ok lang. Sinandal ko na din ang ulo ko sa ulo nya at ninamnam ko ang nakaw na sandaling yun. At nagising siya bigla at sinabing, "I'm sorry."
"It's ok." sagot ko dahil gusto ko gawin nya ulit. Kala ko hindi siya comfortable sa nangyari ngunit inulit nya ito at this time hinila nya din ulo ko para ibalik sa dati naming posisyun. Gulat at nagtataka man ako ngunit this one really made me so kilig. Parang sasabog ang puso ko. Nagustuhan nya rin mga tol!! And I wanted this moment to last forever...sana. Nawala ang antok ko. Natapos na ang movie after 30 minutes na ganun ang posisyun namin. Then we went out of the movie theatre na parang walang nangyari.
Umikot-ikot muna kami sa mall and then he unexpectedly reminded me to help him look for a cheap but durable mobile phone. Then I remember what he said dati sa taxi. And I affirmed that it's a good idea para hindi ko na kelangan humanap nang landline para tawagan siya sa bahay nila or di na niya kelangan makitawag sa phone ng host Mom nya. We bought the ordinary nokia phone. And when we finally set it up with the new sim card and tested then saved my number at bigla nyang sinabi, "I think this will only be used to contact you, right?". Natuwa naman ako dun at sinabi ko na lang jokingly, "Of course!" at sabay kaming tumawa. We had dinner then we went home directly.
Pagkadating ko sa bahay agad ko siyang tinext para matest ko na din ang written skill niya sa English.
Me: So how's your new phone? Is it easy to use?
Billy: Just so-so. But it's better than having none.
Me: Thank you for everything. :)
I tried and started to be sweet to him. Pero sa totoo naman I'm glad at naging close kami. Dahil iba siya sa mga Koreanong nakilala ko. Magalang, mabait at masyadong concern sa feelings ng ibang tao. At aaminin ko mga tol lumalalim na talaga pagtingin ko sa kanya. At wala na akong pakialam kung tama ba 'to or hindi. Basta ang alam ko masaya ako tuwing kasama siya at nararamdaman ko rin na ganun din siya.
Billy: You're welcome. I should thank you because I'm learning a lot from you.
Me: It's nice to know that. You know you are starting to become special to me.
Billy: Really? You too because you're my first foreign friend.
Me: <3.... ;) ;) ;)
Eto lang nasagut ko dahil kinilig ako. Pero sana hindi lang bilang friend. Sana higit pa dun. Sana nga...
Nagising akong hindi pala ako nakapag-goodnight man lang sa kanya kagabi and when I checked my phone...
Billy: Are you still awake?
Billy: Hello?
Billy: I think you're very tired because of me. Ok, please sleep well like my baby. :)
Wait! What? My baby? Tama ba ang nabasa ko? Of course di ko pwede i-misinterpret ang kahulugan nun kasi nga diba short of vocabulary at hirap pa sila sa sentence construction nila. Pero sa totoo lang parang sasabog na naman puso ko! Oo, sana ako na lang baby mo. Kinausap ko na naman isip ko. Haay...dali-dali akong nagreply ng "Thank you and see you soon!" at naghanda para sa breakfast.
Sunday that day and we were supposed to meet but he was invited by his host family to attend a birthday party sa Dumangas. Parang 1 hour away ata sa city. Pero ok lang makakatext naman kami. So I opted to stay home and do some laundry and get some rest. Nakatulog ako after lunch when suddenly my phone kept ringing. Si Billy pala tawag ng tawag dahil di ako nakareply ng matagal.
Me: Hello? Hi. You called?
Billy: Yes, I become worried when you couldn't reply to my texts.
Me: Oh I'm sorry I fell asleep. Sorry.
Billy: Did I disturb you?
Me: No. Not from you I guess.
Billy: I'm so bored here and I want to see you after we go back to the city. Are you free?
Me: Sure. Text me when you're here. Ok?
Dahil dun sobrang tuwa ko na alam ko madami rin siyang makikilala sa party pero ako pa rin hinahanap nya. Sarap isipin nun dba? And I texted him if a movie was a good idea at sinabi naman niya na yun din sa isip nya. So we met at Robinsons this time. Mga 5pm na nun and we bought something to eat then pasok na sa movie. Eto na naman tayo natukso na talaga ako. Habang nanonood kami di ako mapakali at ewan ko ba. Umaandar pagkalibog ko nun. Yung arm-rest kasi ng upuun sa movie house ay pwedeng magbanggan yung arms so pinatong ko na lang sa arm nya ang arm ko. Malamig sa loob kaya parang wala lang sa kanya. Dinikit nya rin left shoulder nya sa right shoulder ko at lalong nagkalapit kami. Tapos sabi ko, "I feel cold." Then he just looked at me and smiled then he moved closer to me. Focus pa rin siya sa palabas pero ako wala na sa sarili ko. Habang nakapatong yung arm ko sa arm nya I intentionally held his hands. Sabi ko bahala na di ko na talaga matiis. I locked my fingers between his fingers. But di naman siya pumalag. I was expecting he'd removed his hands ngunit hinayaan lang niya eto. I tried to steal a look to him but I noticed his eyes moved toward me pero his head didn't move na parang nagmamatyag lang. I noticed his hands squeezed mine and I did the same. OMG! What does this mean?!!! Lalo nanglamig mga kamay ko sa kaba pero parang siya wala lang. After 2 or 3 minutes ata nagkunwari akong mag-CR at tumayo at nagpaalam sa kanya. He got my stuff muna at sinabi nyang "Come back soon."
Mga tol, nanginginig mga tuhod ko at grabe ang kaba ko. Di ko kinaya yun. Sa CR I tried to talk my self out. Pumasok ako sa cubicle at sinampal-sampal ko ng bahagya ang aking mukha para magising. Pero magkahalong tuwa at alala ang aking nararamdaman. Then I went back to my seat na parang kalma lang at swabe.
"Are you ok? Still feel cold?" tanong niya.
"It's better than before." sagot ko.
Naupo na kami ng normal pero dinikit pa din katawan nya sakin. Pero sa isip ko sana maulit yung kanina. "Bakit ba naman kasi naihi pa ko? Sadyang sweet ba talaga to sa mga friends nya? May ganitong skinship ba sa kanila? Or wala bang kahulugan yun? Normal lang ba sa dalawang lalake ang mag-holding hands? Alam ko it's strange pero nagawa namin. What does this mean?" Kinausap ko naman sarili ko. But this time tinanday ko na lang ang arm ko sa arm niya.
As usual lumabas kami ng theatre na parang wala lang. So we looked for a place to eat. Somewhere quiet and private ang gusto ko. I brought him to parang chicken bacolod style restaurant. Dun tahimik at kunting tao lang so we could talk. Our ordered came and we ate agad. Less talk kami kasi nagutom. Then after that he wanted to drink some beer daw so we transferred to a different resto na medyo cozy. It was like a garden resto na ang ganda ng lightings and medyo madaming mga tanim. Then I asked him, "You like the movie?'
"Yeah, it's nice. But I couldn't understand everything." he answered.
"Do you want me to explain it to you?" I asked.
"No, it's ok. I understand almost 60% of it. But can I ask you something if it's ok?" sabi nya.
Biglang lumakas kabog ng dibdib ko pero di ko pinahalata na gulat ako or kinakabahan. Dahil parang nahuhulaan ko ang itatanong niya. Sa tingin at ngiti niyang paran nahihiya ay nababasako ko kung anu ang gumugulo sa kaniya.
"Yeah sure. Anything?" casual kong sagot pero lumagok ng beer na halos maubos ang isang bote nito.
Billy: Is it ok for two men to hold hands in your culture?
Sinasabi ko na nga ba! Patay...anu isasagot ko? Should I admit to him my feelings? Should I make alibi na lang? I know it was a plain innocent question. I know he isn't familiar sa mga ganito. I feel sorry for him kasi alam ko nalilito din sya.
Me: Ahhm..Oh you mean us? Inside the movie house?
Billy: Why? Are you with someone else other than me? Or are you thinking of someone else while we did it? Hahahaha!
He laughed after saying that. Parang nag-ice bucket challenge ako ng mga time na yun. Di ko alam kung nanginginsulto ba sya, or nainis kasi parang painosente effect pa ko or gusto nya talaga malaman kung anu ibig sabihin nun.
Me: I think it's ok if both of them are special towards each other. Right?
Billy: So you think I'm special to you?
Me: I think so. I believe so. What about me to you?
Billy: (I knew that smile. That sweet smile before saying something.) Yes, sure.
Me: I like it. You?
Billy: Uhhmm..strange but because it's you then it's ok.
Me: Really? Tell me honestly.
Billy: Seriously, I'm not comfortable that time. Maybe it's my first time. So I feel strange. Really strange. I don't like it but I don't hate it.
Di ko alam kung anu ibig-sabihin ng strange na yun. Positive ba or negative?
"I don't like it but I don't hate it."? Ano to? Patibong lang? Pero alam ko sa loob nito nagustuhan nya ang nangyari. But at the same time natatakot din ako na baka magbago siya. Gusto kong maniwala na gusto din nya pero he said he doesn't like it but does not hate it. It left my heart hanging in the air. "Special" na lang ang term kong ginamit para hindi masyadong too advancing yung dating ko.
After that topic we never said anything. Awkward moment bigla. Then we just decided to go home after a few drinks. We took a taxi and we got in. But nagulat ako na hindi na siya umupo sa tabi ko ngunit sa driver side siya umupo. Kahit hilo ako di ako nagpahalata na medyo nainis. Tahimik lang ako. Then lumingon siya at nagtanong, "Geoff, are you ok?"
I just nodded but parang matamlay lang at pilit na smile. He looked at me longer then asked again, "Hey, are you sure?" sabay smile.
"Yes, I think so." sagot ko na parang walang gana.
"Stop, please. Stop!" medyo tumaas boses nya kausap ang driver at biglang huminto ang taxi. Naguluhan ako bigla and nag-alala kasi bumaba siya. Baka nagalit? May temper problem ba ito? Bababa at iiwan na lang ba ako? Ang bilis ng takbo ng isip ko at parang nasasaktan ako bigla kasi iiwan na lang nya ako. Grabe ang kaba ko at galit sa sarili. Yun lang ba yun? Kasalanan ko talaga to. I screwed up! But...
But to my surprise bumukas ang door sa side ko at bigla siyang pumasok! Nagulat ako sa tuwa at nakonsensya ako. He sat close to me and told the driver to drive. Hinagod nya naman likod ko. He surely knows how to make me feel better. Sa mga panahong yun alam ko nababasa na nya kung ano ang feelings ko for him. Alam ko na alam na nya kung anu ang halaga nya sa akin. Nagtinginan kami ng matagal at puro smile lang at walang salita. Kung wala lang si manong driver siguro hinalikan ko na yun. Pero syempre let's take it slow lang muna ang peg ko. Di ko pwede biglain si Billy.
"Please take care of yourself for me, ok?" sabi nya.
"Yes, always." sagot ko. Pero parang ice-cream naman akong natutunaw sa sinabi nya. Alam ko that time na mahalaga na ako sa kanya. Parang nagkakulay ang mundo ko bigla. Kakaiba ang naramdaman ko. Nauna syang hinatid at ako naman ang kasunod. Naligo ako para maibsan ang nagiinit ko na laman. Pagkabalik ko sa kwarto may text akong natanggap kay Billy.
Billy: Are you home and alright?
Me: Yes and thank you so much for tonight.
Billy: Did I make you happy?
Me: Very happy. You?
Billy: Of course because I'm with my special friend.
Me: Thanks. Goodnight!
Billy: Goodnight!
Feeling ko that time parang dinadaya ko ang sarili ko. Parang niloloko ko lang self ko. Sakin lang kasi hindi friend lang ang turing ko sa kanya. Higit pa dun. Pero kahit alam ko friend lang ang paglalarawan nyang iyon pero ramdam ko mas higit pa dun ang trato nya sakin. I know that we were both trying to suppress ang pwede sanang maging kami. Should I settle for this? Pero alam ko pareho kaming takot na bigyan ng mas higit na kahulugan ang friendship namin. I admit it's a risk to take. We were both afraid to cross the boundary from friends to lovers. He might change. Ako ok lang sakin kasi yun naman talaga sana ang gusto ko pero di ko alam kung makakaya ba nya. I know these things are new to him and naawa ako sa kanya. At ayoko naman na humantong siya sa point of regret na nakilala niya ako. Habang tumatagal nalilito na ko at natatakot.
Madaming beses na din namin nagagawa ang holding hands sa loob ng sinehan at parang wala lang pagkatapos. Minsan pagwalang nakatingin sa restaurant nagsusubuan kami pagkumain. Pero parang walang malisya na lang samin yun. Lalong tumatagal at tuluyang nahulog na ko sa kanya. Kulang na lang sabihin ko sa kanya ang "I love you." At eto nga ang gusto ko ring marinig sa kanya. Kasi sa sarili ko alam ko na mahal ko na sya. Sobrang mahal pero alam ko darating ang araw na babalik na din siya sa Korea. Kung di ko naman susubukan baka magsisi rin ako na di ko nagawa at malaman kung mahal din ba niya ako tulad ng pagmamahal ko sa kanya. I was consumed with that thought. The more I became eager to know the more I'm falling for him. Naiinis na din ako sa sarili ko dahil gulong-gulo ako at kasalanan ko naman bakit ko hinayaang humantong sa ganitong ordeal.
December came, and my boss called me to the office. He told me that some students are going back to Korea before Christmas or holiday season. He asked me if I could have 2-days off to accompany some students to go Boracay. Syempre ang saya ko at the same time nag-alala. Kasi I know 4 days ko naman syang di makakasama. At hindi kasi kasama sa group nayun si Billy dahil March pa naman siya uuwi ng Korea.
So my boss arranged the trip and called for a meeting with the students going to Boracay. Excited sila lahat but ako half-excited lang dahil nga wala si Billy. But little did I know that he tried to talk to my Boss pala if he could just join them since halos lahat naman ata ng makakasama ay ka-batch nya. Sa loob-loob ko gusto lang into akong bantayan. Natawa ako sa sarili ko kasi napakafeeler ko na. He immediately went to my cubicle and told me the news. Nababasa ko ang tuwa at excitement sa mukha nya.
Second weekend of December is set for the trip. We rented 2 vans kasi 20 lahat kami. Five to six hours din yung byahe papuntang Caticlan. And of course we sat beside each other sa driver seat at as expected di talaga maiwasan ang mapasandal sa balikat niya at ako din sa kanya during the trip. Sobrang ninamnam ko ang 5 hours na byahe kahit nangangawit na ko. Minsan nga he tried to hold my hand pero umiiwas ako kasi si Manong driver baka magtaka. Ang mapasandal ang ulo sa shoulder ay parang normal na lang sa byaheng ganun katagal kasi naman halos lahat ata inaantok din.
Finally we arrived sa island mismo after taking the bangka from Caticlan. Around 3pm na kami nakapagsettle sa resort namin. May mga kasama din na medyo may edad na mga Koreanong nagmamarunong. May mga angas pala tong mga gurang pero hirap din sa English. I had to insist na ako na makipagnegotiate sa owner ng resort. Muntik na din ako mapaaway sa kanila dahil sadyang rude lang talaga ang mga to. Billy was worried but wala siyang magawa kasi nga sa culture nila hindi pwedeng sumabat sa nakakatanda. Eh anu naman ngayun sakin eh nasa Pinas sila ata at wala rin silang magawa dahil ako nga ang guide nila dito. At last nasettle rin namin kahit nagbangayan na kami. Five times na ko napunta dito sa Boracay na to kaya alam ko ang patakaran sa tawaran dito. But understandable naman yung mga gurang nayun kasi kung anu-anung bad impression ang narinig nila tungkol sa mga pinoy sa Boracay. Mandarambong daw, mukhang-pera kaya nagdadaya daw sa presyo at kung anu-anu pa. After it was settled I approach those 3 oldies and apologized to them for raising my voice and eventually they appreciate me being frank to them. Naging close pa nga sila sakin after the trip. So we had dinner together and after that balik sa resort namin para magpahinga habang ang iba lumibot muna. I intentionally arranged our sleeping arrangements. We got 3 rooms. Dalawang malaki at isang maliit na room. Walong babae at 12 na lalake kaming lahat. Sinama ko lahat ng 8 na babae sa isang room ant 8 na lalake to the other room and of course 4 kami ni BIlly at dalawang friend nya sa smaller room. Dalawang double bed din yung room namin at tabi kami ni Billy. Ang malikot kung utak nagsisimula na namang maging pilyo. But I tried to avoid the thought. We slept at dahil sobrang pagod sa byahe nakalimutan ko na na katabi ko pala si Billy.
I woke up na nakatanday ang kamay nya sa leeg ko. I didn't move and just stared at him while he sleeps. Ang sarap nya matulog at sarap din nya sana halikan kaya lang naisip ko it's too soon. No, not yet. I told myself.
I had the itinerary for our 4-day stay sa Boracay. Next day we will go on an 8-hour island hopping and snorkelling. Eto na naman tayo sa negotiation sa banka at price ng tour. Nakikisabat na naman tong mga oldies na to and this time naubos patience ko dahil nagkasagutan sila ng boat-man na halos mauwi sa suntukan. I had to push that old man hard at natumba siya sa buhangin. I know it's unforgivable lalo na sa culture nila but dali-dali akong lumapit sa kanya at hinila siya patayu at nagsorry pero tinulak nya ako and I was waiting for a blow right to my face but inawat ng ibang student. I'm ready naman kasi sanay din naman ako sa boxing. Masyadong magulo nun but I kept my cool. Ang mga nakakabatang students walang nagawa at lalong nainis sa gurang na Koreanong yun. But I had to man up and fix the problem. I brought him somewhere private with other student and talked to him until he calmed down. I needed the help of the other student to translate clearly everything I said. I was so stressed. Di naman ganito dati ang ibang trip ko. Bwesit pagmasyadong makitid ang ulo at hirap pa sa English.
Finally we settled everything. Arranged the boat-ride and negotiated the price favorable to both parties. At naayos na din pero parang gusto ko nang umuwi sa resort at matulog na lang. Hindi ko na napansin nga si Billy the whole time nun. After we load all our stuff kasama na food para sa island mamaya for lunch we head towards our first pit stop. Sa sobrang stress ko at hiya di ko na naalala si Billy. Umaakyat ako sa bubong ng bangka at doon na magpahangin muna. Nagulat ako na may sumonod sakin. Si Billy at ngumiti lang at umakbay sakin.
"I am sorry." sabi niya.
"Why are you sorry? It's not you anyway." sagot ko.
"I feel you were having difficult time. I couldn't stop him." tugon din nya. Alam ko nag-alala sya ng sobra. Tinanggal ko sunglasses ko at kinindatan ko na lang sya sabay himas sa ulo nya. At sinabi kong "let's just enjoy this time." He smiled and squeezed my shoulder at sabay akbay pa.
Sa first stop namin we had to dive and see the fishes gamit ang snorkel. Habang ang iba ay nasa tubig na kami ay naghahanda pa lang tumalon. Inabot sakin ni Billy ang sunblock at sinabing "you should put some". And he offered to put it on me. Hindi na ko nagpatumpik-tumpik pa at hinubad ko damit ko at humarap sa kanya. Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko habang pinupunas nya ang lotion sa dibdib, balikat ko at bumaba kamay nya sa abs ko. Nakatitig ako sa kanya pero di niya nakikita mata ko kasi nakasunglass pa ko nun. Tumalikod na lang ako kasi parang tintigasan na ata ako. Tapos inabut nya sakin ang lotion at lagyan ko din daw siya. Hinubad din nya damit nya and diyos ko!! Mga tol ang kinis parang babae ang kutis at ang ganda nga ng katawan niya. Nahihiya man ako pero parang casual din to sa kanila kasi nakikita ko na din na sila-sila mismo naglalagayan nun. Hindi ko pinahalata na nag-eenjoy na ko at binilisan ko na lang ang pagpahid una sa likod then sa dibdib, pababa sa abs nyang may kunting balahibo at sinadyang inabut ko ang dulo ng square trunks nya at pinapitik ko ang garter nito hinatak pataas at sabay sabing, "I'm excited to jump in the water! Let's go!" Umandar lang pagkapilyo ko.
Sa wakas natago ko na din ang nagpupumiglas na bukol sa harapan ko. At lumayo ako sa bangka at inenjoy ko ang pagsnorkel. Di mawala sa isipan ko ang bukol sa harapan ni Billy nung nilalagyan ko siya ng lotion. Wala naman akong pakialam kung malaki or hindi. Di naman talaga yun ang habol ko pero nalibugan ako sa pambihirang sunblock moment nayun.
The 8-hour boat ride ended and we were so tired talaga. Kahit ako sobrang tamlay. We got back sa resort namin para magbanlaw at maligo. That was almost 6pm na nang makabalik kmi. Nauna akong pumasok sa room namin at dumeretso sa terrace overlooking the other resorts. Umupo ako sa upuan na pormang rocking chair at sumandal at pinikit sandali ang aking mga mata. Nagulat ako nang may sumiksik sa kinauupuan ko. Si Billy pilit pinagkasya kaming dalawa sa upuan. Topless kami parehu nun at naka-short lang. Magkadikit ang malagkit naming katawan dala ng tubig dagat. Ramdam ko ang init galing sa kanya. Uncomfortable man ako pero tiniis ko dahil gusto ko din ang ginawa nya. Umakbay sya sakin at sinabing "I'm so proud of you today."
"Why do you think so?" I asked.
"Because even though with what happened with you and "adyushi" (matanda or manong in Korean) you made everyone happy." sagot naman nya.
"So? Can I get a 'poppo' (kiss)?" biniro ko na may halong paglalambing.
Then he grabbed my face with his 2 hands and kissed both my cheeks!!
I didn't see it coming. Sa totoo lang mga tol para akong hinagis sa ulap at dinuyan-duyan. Parang gusto ko sumigaw. Ang alam ko ang puso ko that time ay nagtitili sa tuwa.
"Nice!! Very nice!" ang tangi kong nasambit. Di ko alam panu magreact that time.
We just laughed at biglang dumating kasama namin sa room. Nadatnan kaming nagsisiksikan pa din sa rocking chair na yun at nakaakbay parin siya sakin. Nag-usap sila in their language at tinawanan ata kami at kinantyawan siya. Sabay naman pisil sa pisngi ko ng isang srudent. Di ko nagets yun pero ang alam ko nakascore ako ngayun. Pogi points ata yun.
At that time alam ko na lumalalim na ang pagkakaibigan namin. Kung sa kanya joke lang ang smack na yun, sa akin special yun. Bromance lang kung tawagin yun pero iba sa akin yun. Sya ang unang foreigner na naka-kiss sakin. Sa pisngi nga lang. Sigurado na ko na special na ako sa kanya. Natapos ang Boracay trip namin na puno ng magagandang memories. We took many pictures together. May mga time na humihiwalay kami sa group at umiikot sa Boracay. I made sure na we could make more memories together dahil alam ko uuwi din siya sa Korea. Wala akong ginawang move during bedtime kasi may kasama kami sa room at isa pa di ko pa kaya ata. Dahil sobrang napakabilis naman if sasamantalahin ko ang pagkakataon. I just want us to stay this way for now.
After our Boracay trip maslalong naging intimate ang aming pagsasama. Intimate in a sense na alam namin pareho na hindi normal na gawain ng isang magkaibigan lamang. Ewan ko ba pero pareho kaming ayaw namin bigyan ng definition ang treatment namin sa isa't isa. Para bang takot kami na mamulat sa katotohanan na hindi lang kaibigan tingin namin sa isa't isa. One time pa nga he invited me to stay in his house on one Saturday. He invited me to watch movie sa laptop niya and teach him his assignments. I had lunch na din doon. After that we went inside his room and started studying. Dahil napakakomportable nang kwarto niya at ang sarap ng lamig dulot ng aircon we both lied down sa bed niya while teaching him reading comprehension. Sobrang magkadikit katawan namin at pinahiga pa niya ako sa braso niya habang nagbabasa. Sa totoo lang kahit malamig ang aircon para akong nag-iinit sa nararamdaman ko. Naka-sando lang kasi siya at ang balikat niya nkadikit sa leeg ko. Ang bango niya at ang bango din ng hininga nya habang nagsasalita eto. Pero dahil pigil na pigil naman ako I suggested that we watch movie muna then continue later on. He agreed naman.
Akala ko noon maiibsan na ang pagkalibog ko sa oras na iyun ngunit masyado yatang matukso din ang pagkakataon. Pinatay nya ang ilaw at tanging study lamp sa table at laptop nya ang nagbibigay liwanag sa room noon. At dahil sa study table nakalagay ang laptop na nakadikit din sa bed niya, nahiga kami uli at ako ang malapit sa table at siya naman nasa likuran ko. Pareho kaming nakatagilid ang pwesto para mkaharap sa laptop niya. Habang nagsisimula na ang Iron Man movie naramdaman ko na maslalo niyang dinikit ang katawan nya sa likuran ko at sabay payakap sakin. Kunwari wala lang sakin. In fact kinuha at hinila ko ang kanang kamay nya at dinikit sa dibdib ko banda na maslalong naramdaman ko ang dibdib nya nakadikit sa upper back ko na siya namang nagpahigpit sa yakap. Ang sarap sarap sa pakiramdam ko noon. Lumakas ang kalabog sa dibdib ko. Napansin ko ang malalim nyang paghinga. At kahit di ko man nakikita ang mukha nya alam kong napangiti eto. Tila parang tumigil ang mundo namin noon. Kahit action movie pa ang nakalabas sa video na puro ingay ng putok ng baril at harurot ng mga sasakyan mas malakas pa ata ang kalabog ng dibdib ko. I felt so lost in his arms. Parang ayaw ko matapos ang movie para hindi na kami umalis sa pagkapwesto namin. At nafeel ko na din na parang ang bilis din ng kalabog ng dibdib nyang nakadikit sa likod ko. Pareho na kaming kinakabahan. Tila dalawang pusong nag-uusap sa galak at tuwa. Pabilis ng pabilis ang kabog nito. At nabigla ako sa napansin ko na parang may nabubuhay na tumutusok sa pwet ko banda. Kahit nakapantalon pa ko nun batid kong alaga nya ay nagpupumiglas sa suot nyang boxer shorts. At lalong bumilis ang kabog ng dibdib ko at alam kong galit na galit na din ang alaga ko.
"May dapat ba akong gawin? Is this the sign? Nalilibugan na din ba siya? Should I make the first move? Help!" bulong ng isipan kong litong-lito. Pero parang may pumipigil sakin - ang takot na baka magbago or mawala ang kung anong may meron kami ngayun. Ayaw kong mawala eto. Pero dyahe naman mga tol ang sakit na ng puson ko. Pero hndi pa rin ako sigurado kung tama ba ang gagawin ko or baka masira lang relasyon namin if I cross the line. Ayoko mangyari yon. Nagmatyag ako. Kumalma ako. Ramdam ko na rin na pumipitik ang ari nya sa likuran ko. I tried to squeeze his hands at hinimas himas ko muna eto. Gumanti naman siya at hinimas himas din nya ang kamay ko. Nakakalunod ang feeling na yun. Di ko na mapigilan talaga. Sabi ko sa sarili ko bahala na! It's now or never. So I pulled his hands close to my mouth and tried to kiss it. Hinayaan nya lang ako at naramdaman ko bumilis ang kalabog ng dibdib nya. I did it again and this time he tried to caress my lips with his thumb. Pinikit ko ang mga mata ko habang paulit ulit nyang ginagawa yun. Nakalimutan na namin ata ang video. Wala na kami sa sarili naming dalawa. I felt like we were in a different world. Ang mundong kami lang ang pwedeng umangkin. This is it! We're about to cross the line. Lalong dinikit nya ang katawan nya sa likuran ko at ramdam ko na ang nagwawalang alaga nito. He continues to caress my lips and this time he tries to put it in my mouth at I gave it a soft bite. He fondled my lips again and again. Heart beats fast. Colors are flashing everywhere. Heavy breathing. We're both sinking. I tried to turn around because I wanted to see his face. Our eyes were locked. Lalong lumalakas ang paghinga namin pareho. Tinanday niya paa nya sa harapan ko at alam ko naramdaman niya ang galit na alaga ko. We kept looking. Our breathing went heavier. At...
ITUTULOY: I'm almost done with my second part. Stay glued.
COMMENTS