By: DreamCatcher [Salamat nga pala sa mga nakabasa na at may kagustuhan paring ipagpatuloy ang kwento] Hindi porket nagtawanan kami ibig sab...
By: DreamCatcher
[Salamat nga pala sa mga nakabasa na at may kagustuhan paring ipagpatuloy ang kwento]
Hindi porket nagtawanan kami ibig sabihin nun magkaibigan na kami, putang-aso niya! (sorry mabait kasi yung ina niya). Sa classroom ganun parin… paminsan nagnanakawan lang kami nang tingin, pero yung tingin na may galit at tila gustong pumatay.
Ako: Oh! Anong tinitingin mo diyan?!
Jay: Ako pa?! eh ikaw rin naman eh!
Ako: Wag ka ngang ano dyan! Uupakan kita.
Jay: Eh kung tumahimik ka nalang kaya diyan! Buwiset Karin noh!
Ako: Leche ka!
Jay: Fuck You!
Ako: Fuck me?! Sige, Saan mo gusto?! (Ehdi natameme siya! Hindi kasi papigil eh!)
Jay: Ewan ko sayo, Gago!
Ako: Akala ko kasi titi ko yung gusto mo? (tumawa ako)
Jay: Baka ikaw ang may gusto nang titi ko? Aminin mo na kasi!
Ako: Amining gago ka?! (Tsaka ko siya binatukan.)
Ayun suntukan nanaman.. araw-araw may pasa… pero sanayan nalang yan mga pre. Oo sikat kami di lang sa mga bakla’t mga babae, pati narin sa pagiging V.I.P. namin sa Principal’s office. Paminsan nga hinahayaan nalang nila kaming mag-away, kasi nga raw wala naman kaming ibang sinasaktan, at hindi naman daw naapektuhan ang studies namin. Pero ilang beses naring pinatawag ang mga magulang namin. Nakakahiya pero sanay na sila, hindi lang nila maintindihan kung bakit di kami magkasundo, na malapit namang magkaibigan ang mga magulang namin.
Mama: Nak! Ano bah?! Hanggang ngayon ba naman?!
Ako: Ma! Hanggang ngayon bwesit siya!
Mama: Hoy! Yang bunganga mo!
Ako: Sorry ma.. pero… basta! Ewan!
Mama: Sana magkabati na kayo, napapagod na kasi ako sa mga away niyo.
Ako: Eh ba’t ikaw ang napapagod….? Di pa nga ako napapagod eh?!
Mama: OH! Ayan ka nanaman.. alam kong matatalino kayo.. please, patunayan niyo naman.
Ako: Fine…
Mama: Hindi mo na siya aawayin?
Ako: Yup.. hindi ko siya aawayin bukas…. Sa susunod na araw nalang.
Ako yata ang sanhi kung bakit na ha-high blood si Mama, kasi una sa lahat only son ako kaya’t sa akin nakasalalay ang lahat.
Basta school projects never talaga kaming magka-pares ni Jay, kasi nga AYOKO- AYAW NIYA! Ayaw naming DALAWA! So, walang naging problema…. Maliban nalang nung nag 2nd year High School Kami.
Pag grupo-grupo ang project okay lang kasi pwede akung sumali kung saan ko gusto, pero pag dalawahan medyo hirap ako kasi walang gustong makapares ako(galit ang mga lalake sa akin, may crush yung iba sa akin kaya’t nahihiya)... kaya’t tuwing by pair ang project mas pinipili ko nalang mag-isa, pero ngayon di pumayag ang teacher namin!!! PUCHA-jusmeyo-MARIMAR! At dahil wala ring gustong makapares si Jay…kaya’t BOOM.
Jay: Oh no! no! no! Miss I’d rather do it alone.
Teacher: Not this time Mr. Sandoval…. it’s either both of you or a failing grade Misters.
Ako: Arghh!!
Teacher: Stop with your tantrums Mr. Valez. I am your teacher and you should follow my rules!
Ano pa?! edi wala na kaming magagawa! Ang project ay gumawa nang isang kanta tungkol sa buhay. TUNGKOL SA BUHAY?!! Grabe napaka boring! Walang kwenta! At bago matapos ang buwan, kelangan naming i-perform ang ki-nompose naming kanta.
Halos tatlong araw na, pero wala parin kaming ginagawa… kasi nga diba ayaw naming pareho! Pero na realize ko at na realize rin niya na magiging kawalan kung pareho kaming mababagsak….
Jay: Hoy! (bastos talaga)
Ako: Ano?!!
Jay: Sa tingin ko kailangan na nating gawin yung project.
Ako: Alam ko! (pasigaw kong nasabi)
Jay: Eh ba’t galit ka?! (sigaw rin niya)
Ako: Ewan?!!! Sige ikaw nalang ang gumawa… ibigay mo nalang sa akin yung parte ko kung tapos na.
Jay: Aba! Hindi pwede yan!
Ako: ehdi ako nalang ang gagawa!
Jay: Hindi rin ako papaya diyan! Ang kanta ay tungkol sa buhay… at alam nating pathetic ang buhay mo!
Ako: talaga lang? eh ano namang ikinaganda nung sayo?!
Jay: Basta, 5:30pm sa may playground, mamaya.
Ako: eh kung hindi ako pupunta?
Jay: Sinong niloko mo?
5:30pm na pero di parin ako umaalis nang bahay, at laking gulat ko nang may nambato sa bintana.
Jay: Hoy! Lumabas ka diyan! Napapalibutan na kita! (mukhang gago)
Ako: Walang tao! (bulalas ko)
Lumabas si Mama at pumunta sa Sala… tiningnan niya kung sino yung maingay sa labas.
Mama: Oh anak, ba’t nandyan si Jay sa labas nang bahay natin, may ginawa ka na naman ba?
Ako: hay nako ma, wala po.
Mama: Eh ba’t nandyan nga siya. Kung hindi ka sasagot… siya ang tatanungin ko.
Ako: oh sige na Ma, baka mahawa ka pa pag lumabas ka. May project kasi kami at siya ang kapares ko.
Mama: Oh! Milagro… ba’t siya yung pinili mo. (may ngiti-ngiti pang kasabay)
Ako: MA! Ano bah?! Akala mo gugustuhin kong makapares siya! Syempre wala akong choice!
Mama: Talaga lang ha?! Oh mukhang nandyan pa yung manliligaw mo sa labas… hinihintay ka.
Ako: MA! Bwiset naman oh!
Mama: Hoy yang bunganga mo!
Ako: Okay.. okay… lalabas napo… kasi yung girlfriend ko naghihintay na sa labas. (sabay kaming tumawa ni Mama.)
Mama: mag iingat ka nak! Baka mabuntis girlfriend mo! Hahahahahahha
Ako: YUCK! MA!
Mama: okay, biro lang. sige alis na.
Sa totoo lang kanina pa ako handa. Nakaligo na, nakabihis na, nakakain na, nakapag toothbrush na, at may pabango pa, baka kasi mapagsabihan pang pulubi. Lumabas na ako nang bahay at dinala ko narin yung gitara ko….
Jay: Oh mabuti lumabas ka pa!
Ako: Mas gugustuhin ko pa sana kung hindi na.
Jay: Tara! May bike ako… angkas na.
Ako: Fuck you! May bike rin ako. Anong plano mo, paangkasin ako sa likod at pagmumukhaing prinsesa?
Jay: HA! Ikaw nagsabi niyan…. Tara na princess!
Ako: Sige, humanda ka!
Dumiretso kami sa playground…. I pi-nark yung mga bike at pumwesto sa may gazebo para may ilaw. At dahil gusto kong makapaghiganti, ako na ang unang bumanat….
Ako: Oh baby, ang sweet naman ng lugar na inihanda mo para sa date natin.
Jay: (tinitigan niya ako at ngumiti) Syempre para sayo. (may sarkastikong tono)
Ako: Ba’t ganun baby…. Mukhang hindi ka lang naman nag ayos sa sarili mo?~
Jay: (ngumiti ulit siya) Anong pinagsasabi mo baby? Nag-ayos naman ako ah?
Ako: Talaga? Yan na ba yun?!! Hahahahahahahahahaha!!
Mukhang nagalit yata… akmang susuntukin ako, pero nakita niyang may guard na nag roronda kaya umupo nalang siya.
Jay: Kung ayaw mong maupakan.. umayos ka! At wag mo nga akong tawaging baby!! Ang sagwa pakinggan! Bwesit!
Mukhang magandang idea ang “baby” Huwag muna ngayon, hahahaha!!
Ako: Okay Sige…… may nagawa na akong tono.. ituturo ko nalang sayo. (kinuha ko ang gitara at nagsimulang tumugtug)
Nanood lang siya at mukhang natulala. At nuong matapos ako naka nga-nga pa yong mokong.
Ako: Hoy! Gising!
Jay: ah.. ah…. Sige sige.
Ako: anong sige sige? Ehhhhh….. natunaw ko yata ang puso mo baby!
Jay: Sabi nang tama nayang baby nayan!!! Uupakan na talaga kita!!!
Ako: Kalma! Oh since narinig mo na yung tono… ikaw na ang gumawa nang lyrics. Teka, nakuha mo ba yung tuno… mukha kasing tulala ka kanina? Hahahahaha!
Jay: Hoy di ako bobo tulad mo! Maayos pa ang memorya ko gago!
Ilang minuto na ang lumipas…. At laking gulat ko dahil mukhang patapos na siya… aba matalino nga.
Jay: Hoy! Tapos na ako!
Ako: Sige nga… pabasa. “Sabay sa pagsikat nang araw ay syang pagyabong nang buhay~ Mundo’y pinuno nang kulay, Ganda’t ligaya kanyang taglay…..”
Jay: OH ano?! Okay na ba?!
Ako: Sige na nga lang, para matapos na. Pero kailangan ko nang kopya nito.. tsaka kelangan mo ring matutunan yung chords para sabay tayong mag-gigitara.
Gumawa na siya nang bagong kopya at iniabot sa akin, gumawa rin ako nang kopya nang chords at binigay sa kanya.
Ako: Bye! (kinuha ko na yung bike at gitara ko at yung aktong tatalikod na ako…)
Jay: Teka…. Uhmmm?
Ako: bilis! Anong kelangan mo?!
Jay: Uhmm wala…… (mukhang nagdalawang isip, kaya’t tumalikod na ako at nagsimulang maglakad)
Nuong medyo nakakalayo na ako, bigla siyang sumigaw… hindi na ako humarap pero rinig ko ang sinabi niya.
Jay: Hindi ako marunong mag gitara! Pwede bang magpaturo? (Nagpatuloy parin ako sa paglalakad.. nagpanggap na di narinig ang sinabi niya. At tuluyan ko na siyang iniwan.)
Nung sumunod na araw pumunta ako sa gate nila at sa pagkakataong ito ako nayung kumatok.
Ako: tao po.
Lumabas si Mrs. Sandoval at binati ako, mukhang gulat siya pero ngumiti parin siya at pinagbuksan ako nang gate.
Mrs. Sandoval: Oh Glenn, ba’t ka naparito?
Ako: Andyan po ba ang anak niyo?
Mrs. Sandoval: Si Jay ba kamo?
Ako: Mukhang yan nga po.
Mrs. Sandoval: Nasa loob, pero teka…. May problema na naman ba Glenn?
Ako: Wala pa po sa ngayon.
Tinawag na ni Mrs. Sandoval ang mokong at lumabas ito sa may pinto.
Jay: Oh! Ba’t ka nandito? (may sama pang pagkagulat)
Ako: Para dito… (itinaas ko yung gitara ko)
Hindi porket nagtawanan kami ibig sabihin nun magkaibigan na kami, putang-aso niya! (sorry mabait kasi yung ina niya). Sa classroom ganun parin… paminsan nagnanakawan lang kami nang tingin, pero yung tingin na may galit at tila gustong pumatay.
Ako: Oh! Anong tinitingin mo diyan?!
Jay: Ako pa?! eh ikaw rin naman eh!
Ako: Wag ka ngang ano dyan! Uupakan kita.
Jay: Eh kung tumahimik ka nalang kaya diyan! Buwiset Karin noh!
Ako: Leche ka!
Jay: Fuck You!
Ako: Fuck me?! Sige, Saan mo gusto?! (Ehdi natameme siya! Hindi kasi papigil eh!)
Jay: Ewan ko sayo, Gago!
Ako: Akala ko kasi titi ko yung gusto mo? (tumawa ako)
Jay: Baka ikaw ang may gusto nang titi ko? Aminin mo na kasi!
Ako: Amining gago ka?! (Tsaka ko siya binatukan.)
Ayun suntukan nanaman.. araw-araw may pasa… pero sanayan nalang yan mga pre. Oo sikat kami di lang sa mga bakla’t mga babae, pati narin sa pagiging V.I.P. namin sa Principal’s office. Paminsan nga hinahayaan nalang nila kaming mag-away, kasi nga raw wala naman kaming ibang sinasaktan, at hindi naman daw naapektuhan ang studies namin. Pero ilang beses naring pinatawag ang mga magulang namin. Nakakahiya pero sanay na sila, hindi lang nila maintindihan kung bakit di kami magkasundo, na malapit namang magkaibigan ang mga magulang namin.
Mama: Nak! Ano bah?! Hanggang ngayon ba naman?!
Ako: Ma! Hanggang ngayon bwesit siya!
Mama: Hoy! Yang bunganga mo!
Ako: Sorry ma.. pero… basta! Ewan!
Mama: Sana magkabati na kayo, napapagod na kasi ako sa mga away niyo.
Ako: Eh ba’t ikaw ang napapagod….? Di pa nga ako napapagod eh?!
Mama: OH! Ayan ka nanaman.. alam kong matatalino kayo.. please, patunayan niyo naman.
Ako: Fine…
Mama: Hindi mo na siya aawayin?
Ako: Yup.. hindi ko siya aawayin bukas…. Sa susunod na araw nalang.
Ako yata ang sanhi kung bakit na ha-high blood si Mama, kasi una sa lahat only son ako kaya’t sa akin nakasalalay ang lahat.
Basta school projects never talaga kaming magka-pares ni Jay, kasi nga AYOKO- AYAW NIYA! Ayaw naming DALAWA! So, walang naging problema…. Maliban nalang nung nag 2nd year High School Kami.
Pag grupo-grupo ang project okay lang kasi pwede akung sumali kung saan ko gusto, pero pag dalawahan medyo hirap ako kasi walang gustong makapares ako(galit ang mga lalake sa akin, may crush yung iba sa akin kaya’t nahihiya)... kaya’t tuwing by pair ang project mas pinipili ko nalang mag-isa, pero ngayon di pumayag ang teacher namin!!! PUCHA-jusmeyo-MARIMAR! At dahil wala ring gustong makapares si Jay…kaya’t BOOM.
Jay: Oh no! no! no! Miss I’d rather do it alone.
Teacher: Not this time Mr. Sandoval…. it’s either both of you or a failing grade Misters.
Ako: Arghh!!
Teacher: Stop with your tantrums Mr. Valez. I am your teacher and you should follow my rules!
Ano pa?! edi wala na kaming magagawa! Ang project ay gumawa nang isang kanta tungkol sa buhay. TUNGKOL SA BUHAY?!! Grabe napaka boring! Walang kwenta! At bago matapos ang buwan, kelangan naming i-perform ang ki-nompose naming kanta.
Halos tatlong araw na, pero wala parin kaming ginagawa… kasi nga diba ayaw naming pareho! Pero na realize ko at na realize rin niya na magiging kawalan kung pareho kaming mababagsak….
Jay: Hoy! (bastos talaga)
Ako: Ano?!!
Jay: Sa tingin ko kailangan na nating gawin yung project.
Ako: Alam ko! (pasigaw kong nasabi)
Jay: Eh ba’t galit ka?! (sigaw rin niya)
Ako: Ewan?!!! Sige ikaw nalang ang gumawa… ibigay mo nalang sa akin yung parte ko kung tapos na.
Jay: Aba! Hindi pwede yan!
Ako: ehdi ako nalang ang gagawa!
Jay: Hindi rin ako papaya diyan! Ang kanta ay tungkol sa buhay… at alam nating pathetic ang buhay mo!
Ako: talaga lang? eh ano namang ikinaganda nung sayo?!
Jay: Basta, 5:30pm sa may playground, mamaya.
Ako: eh kung hindi ako pupunta?
Jay: Sinong niloko mo?
5:30pm na pero di parin ako umaalis nang bahay, at laking gulat ko nang may nambato sa bintana.
Jay: Hoy! Lumabas ka diyan! Napapalibutan na kita! (mukhang gago)
Ako: Walang tao! (bulalas ko)
Lumabas si Mama at pumunta sa Sala… tiningnan niya kung sino yung maingay sa labas.
Mama: Oh anak, ba’t nandyan si Jay sa labas nang bahay natin, may ginawa ka na naman ba?
Ako: hay nako ma, wala po.
Mama: Eh ba’t nandyan nga siya. Kung hindi ka sasagot… siya ang tatanungin ko.
Ako: oh sige na Ma, baka mahawa ka pa pag lumabas ka. May project kasi kami at siya ang kapares ko.
Mama: Oh! Milagro… ba’t siya yung pinili mo. (may ngiti-ngiti pang kasabay)
Ako: MA! Ano bah?! Akala mo gugustuhin kong makapares siya! Syempre wala akong choice!
Mama: Talaga lang ha?! Oh mukhang nandyan pa yung manliligaw mo sa labas… hinihintay ka.
Ako: MA! Bwiset naman oh!
Mama: Hoy yang bunganga mo!
Ako: Okay.. okay… lalabas napo… kasi yung girlfriend ko naghihintay na sa labas. (sabay kaming tumawa ni Mama.)
Mama: mag iingat ka nak! Baka mabuntis girlfriend mo! Hahahahahahha
Ako: YUCK! MA!
Mama: okay, biro lang. sige alis na.
Sa totoo lang kanina pa ako handa. Nakaligo na, nakabihis na, nakakain na, nakapag toothbrush na, at may pabango pa, baka kasi mapagsabihan pang pulubi. Lumabas na ako nang bahay at dinala ko narin yung gitara ko….
Jay: Oh mabuti lumabas ka pa!
Ako: Mas gugustuhin ko pa sana kung hindi na.
Jay: Tara! May bike ako… angkas na.
Ako: Fuck you! May bike rin ako. Anong plano mo, paangkasin ako sa likod at pagmumukhaing prinsesa?
Jay: HA! Ikaw nagsabi niyan…. Tara na princess!
Ako: Sige, humanda ka!
Dumiretso kami sa playground…. I pi-nark yung mga bike at pumwesto sa may gazebo para may ilaw. At dahil gusto kong makapaghiganti, ako na ang unang bumanat….
Ako: Oh baby, ang sweet naman ng lugar na inihanda mo para sa date natin.
Jay: (tinitigan niya ako at ngumiti) Syempre para sayo. (may sarkastikong tono)
Ako: Ba’t ganun baby…. Mukhang hindi ka lang naman nag ayos sa sarili mo?~
Jay: (ngumiti ulit siya) Anong pinagsasabi mo baby? Nag-ayos naman ako ah?
Ako: Talaga? Yan na ba yun?!! Hahahahahahahahahaha!!
Mukhang nagalit yata… akmang susuntukin ako, pero nakita niyang may guard na nag roronda kaya umupo nalang siya.
Jay: Kung ayaw mong maupakan.. umayos ka! At wag mo nga akong tawaging baby!! Ang sagwa pakinggan! Bwesit!
Mukhang magandang idea ang “baby” Huwag muna ngayon, hahahaha!!
Ako: Okay Sige…… may nagawa na akong tono.. ituturo ko nalang sayo. (kinuha ko ang gitara at nagsimulang tumugtug)
Nanood lang siya at mukhang natulala. At nuong matapos ako naka nga-nga pa yong mokong.
Ako: Hoy! Gising!
Jay: ah.. ah…. Sige sige.
Ako: anong sige sige? Ehhhhh….. natunaw ko yata ang puso mo baby!
Jay: Sabi nang tama nayang baby nayan!!! Uupakan na talaga kita!!!
Ako: Kalma! Oh since narinig mo na yung tono… ikaw na ang gumawa nang lyrics. Teka, nakuha mo ba yung tuno… mukha kasing tulala ka kanina? Hahahahaha!
Jay: Hoy di ako bobo tulad mo! Maayos pa ang memorya ko gago!
Ilang minuto na ang lumipas…. At laking gulat ko dahil mukhang patapos na siya… aba matalino nga.
Jay: Hoy! Tapos na ako!
Ako: Sige nga… pabasa. “Sabay sa pagsikat nang araw ay syang pagyabong nang buhay~ Mundo’y pinuno nang kulay, Ganda’t ligaya kanyang taglay…..”
Jay: OH ano?! Okay na ba?!
Ako: Sige na nga lang, para matapos na. Pero kailangan ko nang kopya nito.. tsaka kelangan mo ring matutunan yung chords para sabay tayong mag-gigitara.
Gumawa na siya nang bagong kopya at iniabot sa akin, gumawa rin ako nang kopya nang chords at binigay sa kanya.
Ako: Bye! (kinuha ko na yung bike at gitara ko at yung aktong tatalikod na ako…)
Jay: Teka…. Uhmmm?
Ako: bilis! Anong kelangan mo?!
Jay: Uhmm wala…… (mukhang nagdalawang isip, kaya’t tumalikod na ako at nagsimulang maglakad)
Nuong medyo nakakalayo na ako, bigla siyang sumigaw… hindi na ako humarap pero rinig ko ang sinabi niya.
Jay: Hindi ako marunong mag gitara! Pwede bang magpaturo? (Nagpatuloy parin ako sa paglalakad.. nagpanggap na di narinig ang sinabi niya. At tuluyan ko na siyang iniwan.)
Nung sumunod na araw pumunta ako sa gate nila at sa pagkakataong ito ako nayung kumatok.
Ako: tao po.
Lumabas si Mrs. Sandoval at binati ako, mukhang gulat siya pero ngumiti parin siya at pinagbuksan ako nang gate.
Mrs. Sandoval: Oh Glenn, ba’t ka naparito?
Ako: Andyan po ba ang anak niyo?
Mrs. Sandoval: Si Jay ba kamo?
Ako: Mukhang yan nga po.
Mrs. Sandoval: Nasa loob, pero teka…. May problema na naman ba Glenn?
Ako: Wala pa po sa ngayon.
Tinawag na ni Mrs. Sandoval ang mokong at lumabas ito sa may pinto.
Jay: Oh! Ba’t ka nandito? (may sama pang pagkagulat)
Ako: Para dito… (itinaas ko yung gitara ko)
COMMENTS