Marcus and Paolo

By: Marcus Hi everyone. I always buy me some time to read some of the stories here. Just like the reactions of others, may mga story na mukh...

By: Marcus

Hi everyone. I always buy me some time to read some of the stories here. Just like the reactions of others, may mga story na mukhang gawa gawa lang, meron naman puro sex lang ang laman, konti lang ang story na nakaka-motivate at masasabi natin na kapupulutan ng aral. So I have decided to share with you my own story. This story was intend not to fulfill your sexual fantasies and desires. I hope na sana ay kahit papaano kiligin, sumaya at maging isang inspirasyon ang kwento ko.

 To start with, my name is Marcus 27 years of age, only child. My father died when I was 5 years of age, obviously si mama ang nagtyagang magpaaral at magpalaki sa akin. Isang bangungot para sa pamilya namin noon ang nangyari kay papa, he was accidentally hit by a car (nakainom kasi ung driver ng car) and was declared dead on arrival. The culprit was put into prison for 2 months only, nakapag bail, binayaran ang pamilya namin at umalis ng bansa.
 Luckily, naitaguyod naman ni mama ang lahat ng naiwan ni papa, lagi niyang sinasabi sa akin nung bata ako na "Kahit wala na sa atin si papa mo, hinding hindi kita papabayaan. At kung isang araw ay makita mo ang taong naging dahilan nang pagkawala niya, wag kang magagalit sa kanya anak, napatawad ko na siya at sana ay ganun ka din"...bata pa ako noon kaya di ko pa masyadong maintindihan si mama. Magaling magpatakbo si mama ng  mga business nila ni papa, at dahil sa sipag at tiyaga niya pinag-aral niya ako sa exclisive school dito sa manila.
 Hindi naging madali sa akin ang elementary ko noon, daming bullies at walang tatay na magtatanggol sau. Lagi akong nagsusumbong kay mama hanggang sa pumunta sya sa school namin pero wala din nangyari. Natapos ko ang elementary at high school, tuwang tuwa si mama then pinuntahan namin puntod ni papa. "Mas masaya sana papa ang graduation ko kung andito ka lang, tignan mo pa oh dami kong medals, tapos sumbong ko sau si mama kasi nagrereklamo na mabigat na nga mga medals ko, lagi pa kaming umaakyat sa stage. I miss you so much pa, mahal na mahal ka namin ni mama".

Before ako mag-college, nagdecide si mama na mamasyal kami sa ibang bansa.  Sa rome kami nagpunta, since very religious si mama. While in rome, may isang random guy (about my same age) lumapit sa amin, ang cute mo naman pwede magpa-picture. Napatingin ako kay mama then she gave me a nod as a sign of yes. After ng picture, nagpasalamat sya at umalis. Di ko nakuha name niya sayang. After our trip to rome balik pinas kami para ayusin ang pag-enroll ko sa college.

 Skip ko na ang college days kasi seryoso ako nun sa pag.aaral. College din ako nung narealize ko na bisexual ako..

 After ko ng college, take ng board exam which luckily naipasa. Nag-apply ako sa isang construction firm as their office engineer (civil engineer grad kasi ako). My first week on my first job ang hindi ko makakalimutan. Second day ko sa work, may isang random guy ulit lumapit sa akin..."Bago ka lng dito?"..."Opo sir, kahapon lng po ako nagstart...ahhh ako nga po pala si Marcus"..."Mine is Paolo, and to think na magkatabi tau ng table at kapag tatawagin name nating dalawa, medyo astig..."..."bakit naman po sir?..."..."tignan mo ah, marcus paolo may meeting tau. Di ba magkatunog sa Marco Polo...".. Sabay tawa naming dalawa...

 Unang kita ko pa lang kay paolo, may naramdaman na akong kakaiba, swerte ko kasi tabi pa kami ng table, at dahil nga magkatabi kami siya ang unang naging kapalagayan ko ng loob sa office.

 To describe paolo, halos magkasingtangkad kami, around 5'8" kita mo na sa damit nya na maganda din ang katawan nya (gym goer din kasi ako kaya alam ko), at ang isang plus factor kay pao ay hawig niya si Adam Levine lalong lalo na kapag side view (Adam Lavine of Maroon 5 is my ultimate idol, at isa sa mga crush ko)...Very neat and organized si Pao, laging malinis ang table kaya laging binibiro na walang ginagawa, sa filings nya ng mga documents hndi ka mahihirapan hanapin lalo na kapag nasa site siya. Medyo may kaselanan sa pangangatawan at sa mga pagkain, palibhasa magaling magluto kaya malakas ang loob mag.comment sa mga pagkain na hindi niya nagugustuhan.

 Christmas party ng company namin, ang venue namin ay sa isang resort sa batangas. Programs, games, raffles at kung ano ano pang gimmick ng company as our appreciation and to thank everyone for a fruitful year. After ng program, niyaya ako ni pao na uminom daw kami sa labas. "Naku, sorry pare pero hindi ako umiinom"..."Alam mo, ngaun lang ako nakakita ng engineer na hindi umiinom...kunwari ka pa eh, tara na"..."sorry talaga dude, corny mang pakinggan pero, namatay si papa dahil sa alak"..."sorry pare, hndi ko sadya...kung gusto mo samahan mo na lng ako, tapos pineapple juice na lng sau, kunwari table kita...nyahahaha.." Malakas ang tawa ni pao, at lalo siyang nagiging gwapo sa paningin ko kapag tumatawa sya ng ganun.."ulol, may bayad ang ladies drink ha, hahahaha"...so ayun sinamahan ko siya sa kanyang pag-inom. May kakulitan si pao kapag tinamaan na ng alak, at ang mga sumunod na eksena ay ikinagulat ko..

 Pao: alam mo marc, ang pinagtataka ko...gwapo ka naman...maliban sa akin, ikaw ang sumusunod sa yapak ko na nagpapakilig at nagpapalaglag ng mga panty sa mga ka.opisina natin..pero bakit wala kang nagugustuhan sa kanil?

 Me: (pabiro kong sinagot si pao) eh kasi pare, ikaw nga talaga ang gusto ko (lagi ko siyang binibiro nun kaya parang wala na lng sa amin yun)..sagutin mo na ako...hahaha..

 Pao: (biglang seryoso ang mukha) seryoso ka dyan?...sabagay hndi ako talo sayo..gwapo ka din..pwedeng ipagmalaki...ano tau na..

 Me: (natahimik bigla) ulol!!! (Un lang ang naisagot ko sa kanya)...

 Isang malakas na tawanan ang bumasag sa katahimikan naming dalawa. At dahil sa medyo nakaramdam na kami ng antok, napagkasunduan namin na bumalik na hotel para makapag pahinga na kami. Magkasama kami sa kwarto nun ni pao, at halos kasarapan na din ng tulog nga mga kasama namin nung dumating kami dun.

 Nagising ako ng madaling araw para umihi, pagbalik ko sa higaan napansin kong wala si pao dun kaya lumabas ako. Nakita ko si pao sa may dagat, nakaupo malayo ang tingin kaya naisip kong gulatin siya. Dahan dahan akong lumapit sa kanya sabay hawak sa balikat nya at sumigaw "Anong ginagawa mo dyan!!!"..sabay tawa ako ng malakas..."Putanginamong hayop ka!!!wooohhh..." Sabay tawa din siya. Nagising daw sya at hndi na makatulog ulit. Nagkwentuhan kami tungkol sa mga buhay buhay namin. Hanggang sa nakaramdam ulit ako ng antok, "pao, balik na tayo sa kwarto antok na ako eh"...tinignan lang nya ako, maya.maya sumigaw sya ng "smack down"...pagkasabi nya ng smack down ay nilock nya ung braso niya sa akin at napahiga kami parehas sa buhangin. Pagkahiga ay nagkatapat mga mukha namin, napatitig sya akin pero ako pilit na iniiwas tingin ko sa kanya hanggang sa inilapit nya mukha nya sa akin...kinakabahan ako nun kasi mabilis ang paglapit ng mukha nya sa mukha ko, hanggang sa di ko inasahan ang sumunod na ginawa niya. Hinalikan niya ako sa labi, may katagalan din un, napapikit na lng ako kasi gusto ko din naman kahit amoy alak pa sya nun. Pagkatapos nun ay tumayo siya sabay abot ng kamay niya sa akin para itayo ako sabay sabing "dun tayo sa may lighthouse"...nakangiti siya nun, pero ako parang statwa na hindi halos makagalaw dahil sa mga pangyayari..."huy, tayo ka na dyan, hahalikan ulit kita.."...inabot ko kamay ko sa kanya upang tumayo, naglakad kami papunta sa lighthouse...parang nahihiya akong tumingin sa kanya at kausapin siya, pero si pao panay ang tingin sa akin habang nakangiti. Pagdating sa lighthouse, umupo kami "marc, ok ka lang??..."...tumango lng ako sa kanya..."hehe, pasensya na ha, hndi ko napigilan, ok lng kahit di mo na ako kausapin pagkatapos nitong gabi, eh sa yun ang gusto kong gawin at un ang nararamdaman ko sau eh"..sabi ni pao..."anong ibig mong sabihin dun?..." Sabi ko..."ganito yan mark, bisexual ako...sa ilang buwan na magkasama tayo sa office, sa mga kulitan nating dalawa sa tingin mo ba walang epekto sa akin un? Mark, tuwing binibiro mo ako na mahal mo ako, iniisip ko na sana ay hindi talaga biro un...na sana ay totoo na lng lahat ng mga sinasabi mo sa akin...alam mo ung pakiramdam na palihim mong mahal ang isang tao, napakahirap...ngaun lng ako nagkaroon ng lakas ng loob para sabihin sau lahat ito mark..mahal kita.."...lalo akong nabigla sa mga narinig ko, nakatingin ako kay pao nun, at alam kong seryoso talaga sya, ayoko din namang palampasin ang pagkakataong ito kaya mangiyak ngiyak akong sumagot sa kanya "pao, naunahan mo lng ako...halos araw pinapanalangin ko na sana ay masabi ko sau kung ano talaga nararamdaman ko para sau...katulad ng sinabi mo, mahirap itago ang nararamdaman...salamat kasi akala ko hindi na mangyayari yun....pao mahal na mahal din kita.."..niyakap ako ni pao nang mga sandaling yun...ang sarap sa pakiramdam, ang gaan na nang pakiramdam ko kasi nasabi ko sa kanya ang matagal ko nang gustong sabihin. Muli ay hinalikan niya ako, sa pagkakataong yun ay mas matagal ang halikan namin.

 Isang malakas na hampas ng tsinelas ang gumising sa akin, si mark pala sabay sabi "quits na tau, ginulat mo ako nagulat na kita...hahaha"...tawanan mula kay mark at sa mga kasama namin sa kwarto ang maririnig, isang senyas ng middle finger ang sinagot ko sa kanila (sanay na sila sa akin na ganun ang gesture)...tumayo ako tumingin kay mark "ligo ka na" sabi niya sabay kindat...

 Sa bus ay nakipagpalit si pao ng upuan sa katabi ko, kaya magkatabi kami sa buong biyahe, nagreact pa mga katrabaho namin "naku wag nyo pagtabihin ung dalawa, utang na loob hindi tau makakatulog" sabay tawanan naming lahat. Kilala na kasi kaming dalawa bilang sobrang kulit, wagas kung tumawa, pero sana wag nilang mahalata na higit pa bilang magkaibigan ang relasyon namin nung mga panahon na un. May mga pagkakataon sa biyahe na nagkukulitan kami ni pao, magkikilitian, sabay kakanta nang pasintunadong mga kanta kaya parang saglit lang biyahe namin pauwi. May pagkakataon din palihim naming hahawakan kamay ng isa't isa, hndi lang kami makapuslit ng halik eh.

 Pagkadating ko sa bahay, nagtext si pao "i am desperately missing you mark, i wish may pasok na tom...mwuah"...reply naman ako "me neither, until now di pa rin ako makapaniwala na tau na"..."huhu...tulog muna ako marky...kaw din pahinga ka muna...i love you"...pagkabasa ko ng "i love you" ni pao ay napangiti ako.."i love you too..." Reply ko...napansin pala ako ni mama na parang knikilig sa katext ko (anyway, alam pala ni mama na bisexual ako and suportado naman ako ni mama, basta wag piliin ko daw ung alam kong mamahalin ako kung ano ako, handang ipaglaban sa lahat at higit daw sa lahat hindi pera lng ang habol)..."mukhang masaya ang christmas party ng anak ko oh, ayun oh ngiting ngiti sa phone??"..."eh kasi ma, ung kinukwento ko sau na gusto ko sa office, sorry ma pero last night he kissed me then he told me that he too has feelings for me"..."i see, pabasa naman ng messages nyo"...paglalambing ni mama..."ma, nakakahiya eh...hehe" sabay abot ko ng phone sa kanya biniro pa ako ni mama nun na kunwariy nahulog phone ko nung kinuha nya..."i am happy for you son...i mean my daughter, pero sana wag mo muna i-submit ang sarili mo dyan sa relationship nyo, kahapon lng kau nagsimula...remember kapag bago pa ang relasyon puro sweetness pa yan, ihanda niyo rin sarili nyo sa mga possible unwanted circumstances...if ever you need advise, i am here anak"..."thanks ma, i love you so much ma". "Matutulog ka na ba nyan mark? Punta tau kay papa mo isusumbong kita.." Pagbibiro ni mama..."ma sa tingin mo po makakatulog ako, tara namimiss ko na din sa papa"...

 "Pa, i'm not that sure if you will accept me as for what I am. Only one thing that I am sure, you will still love me as your son no matter what. We miss you pa"..."Miguel, si mark....alam mo naman na siguro, nakikita mo naman kami at alam mo na din lihim nang anak mo. But either way, still he is our son (sabay tingin ni mama sa akin na parang naguguluhan nung sinabi niyang son) basta miguel whatever he is (kita ko eyes ni mama nakaside view naman ng tingin sa akin) and as we both promised that this family will be loved no matter what the circumstances are. We both miss you."...humirit pa si mama sa puntod ni papa (pabulong pero narinig ko naman) "miguel, minsan dalawin mo anak mo para marinig ko kung paano ito tumili, i love you my husband, nainggit ako sa exchange messages nila"..."ma, hndi nakakatuwa yun" sabay tawa kaming dalawa...

 Monday morning, back to work, nagulat ako kasi pagdating ko may packed foods sa table ko tapos starbucks coffee pero alam ko na kung kanino galing...kay pao..may note pa sya nun "mark, eat your breakfast, i almost forgot na may site visit pala ako today, the usual way see you after lunch.". Oo nga pala, monday ang scheduled site visit nya sa isa naming project. Kapag hinihintay mo ang oras parang ang bagal, ang tagal ng 1:00pm...2:00 pm na pero wala pa din si pao...2:30 wala pa din...3:00pm wala pa din, sa sobrang inip ko lumabas ako para magyosi. May biglang lumapit sa akin, "ang cute mo naman pwedeng magpapicture?.."...sa wakas si pao..."sorry ha, may kinuha pa ako sa bahay, importante kasi un...baka lang kasi ikatuwa mo"..."ok lng unang stick ko pa lang naman ito.."..."kanina pa kita namimiss" pabulong kong sabi sa kanya..."wala kang natatandaan sa sinabi ko kanina mark?.."..."alin, may kinuha ka sa bahay nyo?.." Tanong ko naman..."hindi yun...ang cute mo naman pwedeng magpapicture?.."pangugulit ni mark.."hindi eh" sagot ko naman...may kinuha si mark sa bag nya na talaga namang ikinagulat ko..."di ba ikaw ito nung nasa italy ka, batang uhugin ka pa nga dito oh, tangina oh ang buhok two sided...hahaha"..."fuck, ako yan ah, bakit meron ka nyan?? Ahhh...ung mga pics ko sa fb sina-save mo no...hahaha..."..."sira, akin itong picture na ito, ako ung batang katabi mo dyan...nung nakita ko kasi ibang pictures mo sa fb, nakita ko vintage photo mo nung bata ka sa italy, destiny talaga tau...hahaha"..."ahh, oo medyo natatandaan ko na nga, hahaha..malabo na kasi ung ibang pics kapag ini-scan kaya halos konti lang naupload ko...galing naman.."..."eh sa matandain akong tao hehe...nung dinivelop kasi ito ni mama, sinusulatan nya mga likod ng pics, nagkataon naman na naisulat niya pati ung sinabi ko...pero nakakatuwa no?.." Sabi ni pao..."un ang tinatawag na love at first sight...hehe..tara balik na tau sa office"..pag.aaya ko, napansin na din naman na nagpaparinig ung mga bi at gay na nasa likod namin na kung pwedeng hingin number namin. Pag-akyat sa office dumiretso muna kami sa cr para maghugas ng kamay, nagulat na lng ako nang biglang hinawakan ni paolo mukha ko at isang matinding halik ang ginawa nya...saglit lang yun kasi baka may biglang pumasok, sabay pa kami nag "i love you" sa isa't isa. Pagkatapos ng work ay nagtext sa akin si pao "tara dinner tau sa bgc, please...namiss kita eh"..."wrong timing ka naman, nakapangako kay mama na uuwi ako agad kasi death anniversary ni papa. Sama ka na lang sa amin para mapakilala kita kay mama. Don't worry alam naman niya about us" reply ko..."really, hindi ba nakakahiya...that' s nice to hear, buti ka pa alam sa inyo. Ipaalam mo muna ako sa mama mo."..."nu ka ba, cool si mama, walang kaso sa kanya yun...at saka wag kang magpa-intimidate dun, medyo may pagkakalog kasi si mama...kapag mahiyain ka bully abot mo sa kanya" text ko kay pao.."sige, sagot mo ako ha, thanks baby marky...luv u..mwuah"...reply ni pao.

 Pagdating sa bahay si mama na nagbukas ng pinto sa amin ni pao, sabay sabing "gud apternun pu mga ser, iwan ku lang pu kung ser ang isa dyan ( sabay turo sa akin), toloy po kau don't worre po mga ser madame po bakanting kwarto at may prumo po kami"...nagulat si pao na natatawa and at that time kasi hndi pa nya alam na mama ko un..."ma!, bakit ikaw nagbukas ng pinto?...hahaha...bagay sau ma..."..."ay anak, ikaw na pala yan...ang laki laki mo na ah...teka sino na naman yan...kahapon ibang lalaki kasama mo ah, anak pinalaki kitang maayos, bakit ka ganyan"...dito ay hindi na napigilan ni pao ang humalakhak "gud afternood po tita, ako po si paolo" sabay mano kay mama..."ma naman eh, baka isipin ni pao totoo yun"..."ito naman oh, di na mabiro. Hello paolo, mamanhikan ka na ba?. Biro lang, nakita ko na kasi kau sa bintana kaya sinabi ko kay mang boy ako magbubukas ng pinto. Cenxa ka na hijo, sinabi naman siguro sau ni mark na may diperensya ako sa pag-iisip, este na maganda ang mama niya?.." Si paolo na halos hndi na makapagsalita sa kakatawa "opo tita, pero di pa po ako mamanhikan, hindi pa po namin kilala ng lubusan ang bawat isa, gaya nga po ng propesyon namin, kailangan muna namin patibayin ang pundasyon bago ang lahat"..."nice one hijo, tara pasok kau, kain muna kau marami kami ditong hotdog at itlog...tapos ipapakilatis ka namin sa papa ni Marcus..".."ma, uminom ka ba ng gamot...at saka di ba allergic ako sa itlog"...napatigil si mama sa paglalakad sabay kutos sa akin "anak, engineer ka nga mahina ka naman sa mga jokes, buti pa ung kasama mo nakukuha nya ibig kong sabihin, mag meryenda muna kau, magbibihis lang ako tapos alis na tau".

 Habang nagmemeryenda ay hndi pa rin matigil sa pagtawa si paolo "hala sige tawa, kabagan ka pagdating sa heritage park mamaya hndi ko ituturo cr...haha"..."nakakatuwa kasi mama mo, ang kulit nya...sana ganyan din sa akin sina mama at papa...ano ba nangyari sa papa mo?..kung ok lng..."...narinig pala ni mama ung tanong ni paolo sa akin kaya si mama na ang sumagot..."mamaya kwento ko sa inyo"...nagkatinginan kami ni paolo kasi hndi namin inaasahan na maririnig pa ni mama un kahit nasa kwarto na sya. "Alam mo iniisip ko nga eh, siguro kung buhay pa si papa kawawa ako sa kanilang dalawa, mas malakas daw kasi mang.asar si papa, kwento nga sa akin ni mama lagi daw ako ginugulat ni papa...sana natatandaan ko ung mga panahon yun..."...biglang lumabas si mama sa kwarto na kumakanta, syempre panira na naman ng moment "maalaala mo kaya (imitating a voice from a female opera singer), tara na mga hijo at hija kwentuhan ko kayo, paolo hijo makikisuyo na pakidalhan ng maraming basahan si mark, baka maiyak sa kwento ko...pangit pa naman umiyak nyan".."ma....ahahaha" sagot ko na lng.

 Kinwento ni mama ung about sa kanila ni papa ung ibang hndi niya naikwento sa akin doon ko lng din narinig "highschool pa lng kami ni miguel nililigawan na nya ako, pero sabi ko noon sa kanya kailangan muna namin tapusin ang pag-aaral hanggang sa kolehiyo para hindi matulad sa pamilya naming pareho ang magiging sariling pamilya namin. Hindi naman tutol ang mga magulang namin, basta makaraos at makatapos sa pag-aaral. Halos pareho lang estado ng pamilya namin, simple lang. Hanggang sa namatay ang mga magulang ko, panahon ni Ferdinand Marcos, kaya Marcus ang binigay naming pangalan sa kanya. Simbolo nang katatagan naming dalawa. Akala ko nga noon hndi na ako makakapagtapos sa pag-aaral, wala akong pantustod at sadyang napakagulo nun dito, pero nagkusa si miguel na tulungan ako, naging working student sya, ayaw nya akong payagan magtrabaho noon. Nalaman nang pamilya ni miguel na ganun ang ginagawa ng anak nila para sa akin, natakot ako na baka paghiwalayin kami...hanggang sa kinausap ako ng mga magulang ni miguel...kung pakakasalan ko daw anak nila handa silang tulungan ako para makapag-aral, pero sabi ko alukin nyo man po ako o hindi si miguel lang po ang lalaking pakakasalan ko...ayun pinag-aral ako, tumira sa kanila pero hindi kami magkatabi sa isang kwarto..hanggang sa nakapagtapos...nag-ipon muna kami at nagsimula ng maliit na negosyo....lumago ang negosyo, pero nung napatalsik si marcos bumagsak kami kaya nag-isip kami ng ibang negosyo...sa awa ng Diyos eto hanggang ngaun stable pa ang negosyo...hanggang sa nagpakasal ulit kami, nabuo ang taong yan at eto kami. Nauna lang kasi si miguel, nainip siguro."

 "Tita ano po ang dahilan ng pagkamatay ng papa ni mark?..." Tanong ni mark...sumagot naman si mama "hijo, nagmamadali? Huminga lng ako sandali...syempre death anniversary nya ngaun kaya ganitong araw at ganitong buwan...galing kami sa isang christmas party ng isa sa mga supplier namin, pauwi na kami nun nang maisipan niyang mag.uwi ng pasalubong kay mark, i think burger from jollibee yun paborito kasi ni mark yun, since wala kaming maparkingan nun, nakiusap kami sa isang mamihan, paglabas nya may isang mabilis na sasakyan ang paparating hanggang sa di naiwasan ni miguel, nasagasaan siya. Pagkakita ko nun i was so hysterical, panicked at that time hanggang sa mawalan din ako ng malay. We were both rush sa hospital but miguel already give up and was declared dead on arrival. I was in shocked, hndi makapag-isip kung paano ko ipapaliwanag kay marcus na 5 years old pa lng. Luckily the driver surrendered on that same day, siya pa mismo ang sumama sa papa mo mark sa ambulance hanggang sa hospital, at yung asawa naman niya ang nag-assist sa akin sa hospital. Upon hearing that from the police, nabawasan ang galit ko...no totally at that time inalis ko ung galit ko, ganun din kasi for sure gagawin ni miguel. The driver then, upon knowing that I am awake and fully aware of what has happened insisted to the police para kausapin ako, they even asked me kung ok lng daw sa akin sabi ko oo ok lang, pero ang gusto ko kaming dalawa lang ang mag-uusap.

 Then some random guy entered my room, his hand was handcuffed na ikinagulat ko kasi aksidente ang nangyari at hindi sinasadya, for so many times he nodded his head as if he was very confused, he seems so terrified na lumapit sa akin, siguro 2 or 3 steps pa lng mula sa pinto bigla na lang syang lumuhod at humagulgol nang iyak...paluhod syang lumapit sa akin, dun ako nakaramdam kahit papaano ng awa...paulit ulit nyang sinasabi na i'm so sorry, hindi ko alam, hindi ko sinasadya...nakita ko ung isang babae sa pinto umiiyak din, i gave her a signal na pumasok, humahagulgol din habang hawak hawak ang isang bata, halos ka-edad ni marcus ung bata...umiiyak ung babae, paulit-ulit din niyang sinasabi na patawarin ko daw asawa niya, hndi talaga daw niya sinasadya...nung makita ko nang umiyak yung bata, saka kita naalala mark, by that time i burst into tears, tumayo ako at lumapit sa guy, tinatagan ko ang sarili, para kalmahin siya sinabi ko sa kanya na walang may gusto nang nangyari, masakit at mahirap tanggapin pero kailangan nating ipagpatuloy ang buhay...pagkasabi ko kun ay dun na mas tumindi ang iyak nung lalake, nilapitan ko naman ung babae at anak niya...una kong niyakap ung bata, nabigla ako sa reaksyon ng bata kasi he hugged me back, very tight hug...nang kumalma na kaming lahat sa room, pumasok na ang mga pulis, kinausap ako kung magsasampa ako ng demanda, medyo may kaangasan ung pulis kaya uminit ulo ko, sobrang kulit na magdemanda na daw ako..kaya sinagot ko sya na magdedemanda ako at manalo sa kaso kaya mo bang ibalik ung buhay ng asawa ko, iba ang aksidente sa intensyonal na pagpatay, kung ikaw ang nasa kalagayan niya na may maliit pang anak, di ba ang mas hihilingin mo ay ang patawarin ka. Pero mismo ung lalakeng nakabangga ang nagsabing nakadisgrasya po ako madam, at hndi sinasadyang ikinamatay ng asawa nyo, kung nais niyang ako ay makulong handa po ako. Ayun, buti na lng at two months sya nakulong, tapos ung binayad sa akin sinoli ko din sa pamilya, which lately nalaman ko na ginamit nila para makaalis ng bansa dahil grabe daw mga paratang sa kanila.  How i wish makita sila ulit, para kamustahin. Kaya nga pinagbawalan ko si marcus na hangga't maaari umiwas sa alak, nakainom kasi ung lalakeng nakabangga kay miguel. At heto, napagtyagaan namin lahat ni mark, kahit sobrang busy, hindi pwedeng hindi kami bumisita kay miguel."

 Hindi namin napigil pareho ni paolo ang mapaiyak, lalo kong naunawaan ang lahat. Dumating kami sa heritage park, ipinakilala namin kay papa si paolo, nakakapagtaka kasi biglang tumahimik si pao. Marahil ay nadala sa kwento ni mama, ngumingiti pero pansin mo na malalim ang iniisip. Hinatid namin si paolo hanggang sa apartment niya, kahit andun si mama hinalikan pa din niya ako para magpaalam. Bigla siyang nagtext, "mark, sorry...i was terribly carried away by your mom's story...and naalala ko si papa, maybe it's about time din na patawarin ko na sya"..."yeah, buti ka pa masasabi mo pa sa kanya mga gusto mong sabihin, ako hindi na...wala naman mawawala sau eh"...reply ko..."actually mark, my father just passed away last year...he left without hearing my forgiveness..huhu.."..."sorry pao, hndi ko alam...try mong gawin ung ginagawa namin ni mama, bisitahin mo"..."sa pampanga eh...hehe..cge, i will give that one a date for visit...tulog na tau..luv u"..."luv u too" reply ko naman...un ang huling text naming dalawa...

 Sunod na mga araw ay hndi na pumasok si pao, hindi rin matawagan at hindi nagrereply nagpaalam daw na uuwi sa pampanga dahil may aayusin, so inisip ko na baka dahil sa kwento ni mama. Pero bakit kailangang patay ang phone. Maging sa fb hindi nagrereply, hanggang sa isang araw na lng eh user doesn't exist. Eto na ang kinakatakutan ko, walang paramdam. Isang buwan ang lumipas pero wala pa din si paolo, hanggang sa nagdecide ang management namin na i-AWOL na sya.Sinabi ko din kay mama mga nangyayari para gumaan pakiramdam ko, baka daw talagang masinsinan ang problema sa kanila, baka ayaw lng daw nya ako masyadong mag.alala kaya ganun. Mas nag-aalala nga ako dahil wala kaming communication. Nagsabi ako kay mama na magreresign muna ako sa work ko dahil hirap na akong maka.focus, pumayag naman sya at nag-offer naman na kung ready na ako ulit para magtrabaho, dun na lng daw muna ako sa isang company nila. Inisip ko na lng na tutal saglit lang naman ang relasyon namin kaya madali lang para sa akin.

 3 months has passed, and fully recovered na ako sa amin ni paolo, I am now working as assistant marketing head sa isang company ni mama. Nung una ang hirap maka.cope up sa mga kasamahan ko, buti na lng ung marketing head hndi tulad ng ibang immediate superior, kahit malayo sa pinag-aralan ko natutunan ko unti-unti ang galaw nila. Syempre, since may dating ako madami ang babaeng nagpaparinig, may ilang bi's and gays din nagrerequest ng date. Sad to say pero, ayoko muna kasi hangga't wala kaming total closure ni paolo. Oo, umaasa pa din ako na baka isang araw bumalik siya na kayang ipaliwanag ang lahat. Which is nangyari nga.

 Nag-open ako ng fb, may nag-tagged sa akin, pagkita ko fb ni paolo active na ulit. Pag-open ko kung link ung pics naming dalawa nung nasa rome sabay may caption na "missing my buddy". Chineck ko kung ol sya sa messenger, nakita ko dun na active 30mins ago, tapos nabasa na din nya mga message ko sa kanya pero walang reply. Chineck ko ulit profile niya, tama nga ako kaka-activate lng nya ulit ng fb. Pag-uwi sa bahay sinabi ko kay mama, wag ko daw unahin ang galit kasi kung sakaling magpaliwanag sya hnding hindi ko daw yun mauunawaan dahil nga nauna na ang galit ko. Kinabukasan, linggo rest day ko, nagising ako sa katok ni mama. Kailangan daw niya ako sa sala at emergency meeting, sa isip ko minsan hirap din kapag sa family company ka eh. Naririnig kong may kausap siya sa ibaba, naligo muna ako at nag-ayos. Nang may kumatik na naman sa kwarto ko,  "palabas na po ako ma!!"...."bagal mo talaga kumilos marky!!!!!"...boses ng lalaki sa pinto....nabigla ako kasi parang boses ni paolo kaya nagmadali akong nagbihis, pagbukas ko ng pinto wala namang tao. Pagkababa, si mang boy sumalubong sa akin "pasensya na po sir pinakatok po kayo ni madam, nasa may swimming pool area po sila"..."kaw lng pala yun mang boy, haixt"...sa isip isip ko talaga boses ni paolo narinig ko, astig ah kayang gayahin ni mang boy, pero ang ipinagtataka ko ni minsan ay hndi ako tinawag na marky ni mang boy. Pagdating sa pool area, may kausap si mama na babae, "eto ung anak ko, si Marcus...sinayang ang kakisigan at kagwapuhan"..."ma, emergency meeting or press conference?"..."nice meeting you mark, i'm mrs reyes...don't worry hijo, tau lang naman apat ang nakakalaam.." Sabay ngiti sa akin..."tatlo lng po tau dito, nasaan ung isa?"...tanong ko. "Nasa kusina, nagpupumilit na sya daw magluluto" sagot ni mama... naglakad.lakad muna ako sa gilid ng pool habang nagyoyosi, nang biglang tinawag ako ni mama " marky, tara kain na tau"...pagkaupo sa mesa, plato pa lng nakahain, "wait lng hijo ah, kunin lng namin ni mama mo ung pagkain natin"..."may mga maids naman po, bakit kayo pa kukuha"...sagot ko naman...nakakapagtaka kasi bigla silang ngumiti sa akin. Pagpasok nila sa pantry sabay naman ang labas ng isang guy, hindi ko alam kung paano ang magiging reaksyon ko...si paolo, nakatingin sa akin...kita kong nangingilid mga luha niya...bahala na sa isip ko...tumayo ako at patakbong pinuntahan siya at niyakapnng sobrang higpit. Dun ay tuluyan na siyang umiyak, "mark, i'm very sorry...hindi ko intensyon ang iwan ka, i'm so sorry"...pinilit kong hindi umiyak para mapakalma sya, "ayos lng yun pao, basta ipaliwanag mo lng sa akin, handa akong makinig"..."hindi ko kayang sabihin sau, o sa mama mo, kaya sinama ko si mama para siya ang magpaliwanag nang lahat sa inyo"...bigla akong kinabahan sa sinabi niya..."o mga hijo, mamaya na yan...marcus anak, tandaan mo ang lagi kong sinasabi sau, wag mauuna ang galit...kanina pa yan iyak ng iyak si paolo mo habang kinakausap ako ng mama niya...it was both bad news and somehow good news for you...unahin na natin ang bad news"...tangina sa isip.isip ko, ano ba talaga ito...nakabuntis ba si paolo at papakasalan niya ang babae, may sakit ba si paolo..."ahmm, this was very hard to start hijo, but we have to tell you para sa ikabubuti niyo ni paolo at ikabubuti nating lahat...din't worry hijo, this will not affect your relationship, sana after marinig mo ang lahat mas maging strong na kau ha" sabi ni mama...medyo nabawasan ang takot ko pagkarinig nun, tumabi sa akin si paolo, hinawakan niya kamay ko at nagsimuka na ngang magkwento mama ni paolo.."nagulat ako nang biglang umuwi si paolo sa bahay, umiiyak at nagpupumilit na puntagan ang puntod ng papa niya...syempre nagulat ako kasi ni minsan hindi niya ginawa yun...sa sementeryo, paolo tells to his dad's grave "pa, sorry na po...sorry sa lahat, ngaun alam ko na po ang buong katotohanan...alam ko na po na hindi niyo talaga pinatay ung lalakeng nabangga ninyo...na totoo po palang pinatawad na kau nang pamilya niya...pa, sa dinami-dami ng pwedeng makarelasyon, bakit yung anak pa ng nasagasaan mo..mahal na mahal ko siya, pero sobrang sakit para sa akin na sila mismong pamilya na nawalan ng ama ay napatawad ka kaagad, samantalang ako...ako lumaking puro galit at hanggang sa namatay ka hindi man lang kita napatawad..."...sobrang ikinagulat ko ang lahat ng narinig ko, pero one side of it ay ikinatuwa ko dahil hanggang sa huling hininga nga papa ni paolo ay ipinaabot nya ang paghingi ng kapatawaran sa kanyang anak na matagal na niyang hinihingi, alam kong naririnig ng papa ni paolo nang mga panahon na yun ang lahat ng sinabi niya...hanggang sa pag.uwi ay hindi siya tumigil kakaiyak, nang kumalma na si paolo ay saka sinabi at ipinagtapat ang lahat, maging ang relasyon niyong dalawa. Mahal ko ang anak kong si paolo, kaya mas pinili ko ang kanyang kaligayahan, tinanong ko siya kung alam na ba ito ng karelasyon niya, at nung malaman ko na hindi pa sy sinabihan ko siya na kailangan ipaalam niya ito agad. Pero natatakot daw sya nung mga panahon na yun, hindi pa raw niya kayang humarap sa inyo. Hinayaan ko siyang makapag.isip ng mabuti, pinagbawalan ko siyang gumamit ng phone at magbukas ng fb para na rin makapag.decide siya ng maayos...halos gabi gabi ikinukwento ka nya sa akin, although parang ilang araw lang ata ung relasyon nyo, pero sabi niya bago pa un ay nagkukulitan na kayo...nabanggit din niya na gusto nga daw ako makita ni dolores, kaya sabi ko sa kanya na kapag alam mo sa sarili mo na handa ka na talaga sabihan mo lng ako. Ewan ko ba kung bakit natagalan ang batang ito, natatakot daw sya at nahihiya. Hanggang sa kagabi, siya na mismo ang nagsabi sa akin na handa na daw sya, kaya eto andito kami, muling humihingi ng kapatawaran sa inyo"...kwento ng mama ni paolo...nung mga sandaling iyon ay hindi pa rin tumitigil sa kakaiyak at kakasabi ng sorry si paolo kaya naisip kong biruin ito para mapatawa, tumingin ako kay mama sabay nguso sa pool "ma, di ba nung bata ako, kapag hindi ako tumitigil ng kakaiyak tinatapon nyo ako ni mang boy sa pool...mang boy!!"....nagtawanan ang mama ko at mama ni paolo...sa wakas tumigil din sa pag.iyak si paolo at ngumiti..."aha...kaya pala todo iyak nung nagkukwento si mama...narinig mo naman mismo kay mama, napatawad na namin papa mo...matagal na naming pinatawad...kaya tahan na ha"..."mare, may problema pa tau sa kanilang dalawa.."...napatingin kami lahat kay mama.."hindi nila tau mabibigyan ng apo"...sabay tawanan kaming lahat...

 Natapos ang isang araw namin ni paolo nag kwentuhan, kamustahan. Pumayag naman ang mama niya na magtrabaho siya ulit dito sa manila, since awol si pao sa dati naming company at medyo mahirap makakuha ng certificates dun, si mama na mismo ang nag.alok sa kanya ng trabaho...pero di kami pagsasamahin sa isang company...sa marketing company ako at si paolo naman ay sa design & structure dahil talagang magaling sa mga structural computations and design si paolo. Nagpasya mama ni paolo na mauuna na siyang umuwi dahil mukhang namiss daw namin ang isa't isa at wala din daw kasi magma-manage sa farm nila sa pampanga, ipapadala na lng daw niya ung mga naiwang gamit ni paolo, since nagpumilit si mama na sa bahay na lng tumuloy si paolo, pero hiwalay kwarto namin kasi di pa daw kami legal na mag-asawa (hahaha).

 Sa ngayon ok na ok kami, thank God kasi on His little acts, nagagawa niyang pagkonektahin ang buhay ng bawat isa. Paolo is doing well in his jobs as per assessment na rin ng mga heads nya, ako soon to be marketing head. Not because mama ko ang isa sa may-ari ng mga company, it's all about our passion and dedication sa ating work. By December 2015, Paolo and I were planning to be married, sa ibang bansa syempre. Alam natin mga tao dito, don't worry guys we will share it to our fb's for you to be motivated.

As I end our story let me just restructure some of the quotes na naririnig ko sa iba.

 " Life is not a matter of choice, it is a matter of taking away our fears and be not terrified on regrets that it might brought us. Life is a matter of challenges for us to fill our own story book. We create our own life, so live not by the demands of others...live as what life demands us to be.."...

Thanks for reading our story...medyo mahaba pero sana po ay napagtyagaan niyo.