By: Ginoong A. Serrez Kilala ang sinehang iyon sa lantarang pagbebenta ng laman sa murang halaga. Pagala-gala lang ang mga callboy dito at i...
By: Ginoong A. Serrez
Kilala ang sinehang iyon sa lantarang pagbebenta ng laman sa murang halaga. Pagala-gala lang ang mga callboy dito at iisa-isahin nila ang mga parokyano. Ang iba’y matapat na sasabihin ang kanilang presyo sa serbisyong itatakda niyo parehas; pero ang iba’y “starting bid” ang ibibigay at sisingilin ka ng karagdagan lalo kung pakiramdam nila ay nasiyahan ka sa ginawa nilang performance. Iba-iba ang pamamaraan ng mga callboy doon. May ilang bubulungan ka nang kung anu-anong malalaswa, mayroon ding dadaanin ka naman sa malungkot na kuwento… mayroong ikakaskas sa balikat mo ang burat nilang naninigas, mayroon ding ipapahawak agad ang titi nila sa iyo… mayroong yayakap-yakapin ka at kikilitiin sa iba’t ibang parte ng katawan, mayroong didilaan ka sa taynga habang umuungol o dumadaing; mayroong magbibigay ng sample sa pamamagitan ng pagsipsip sa utong mo, at mayroon ding dadaanin ka naman sa masahe. Hindi ka matatahimik sa panonood dahil kahit tanggihan mo ang isa’y siguradong may lalapit na naman sa iyong isa pa… at isa pa… at isa pa. Titigilan ka lang nila kapag may napili ka na o dili kaya’y kung lumabas ka na lang ng kusa.
Isa ito sa mga lugar na nadiskubre ko sa sobrang kalibugan. Pero kahit na pa sabihing marami sa mga callboy dito ay may hitsura, pihikan pa rin naman ako sa mga pinipili ko. Marami akong reservations… di puwedeng may anal entry, di rin puwedeng ako ang tsutsupa. Ang trip ko lang ay ipahimod at ipasipsip ang magkabilang utong ko habang dyinadyakol nila ang titi ko. Minsan, gusto ko rin iyong lalabasan ako sa loob ng bunganga ng tsumutsupang callboy – kadalasan, idinudura nila pagkatapos; pero may ilan na ring lumulunok. Tang-ina, kapag nakatiyempo ako ng lumulunok, halos mabaliw ako sa sobrang libog, napapaulit akong magpatsupa!
Ilang taon na rin buhat nang huli akong nakadalaw sa sinehang ito. As usual, double-feature na naman ang palabas na kapwa low-budgeted indie films. Anlakas ng kabog ng dibdib ko nang pumasok dahil medyo maliwanag pa sa labas at may napansin akong ilang tinderang tila ngumingisi habang nakatingin sa akin na para bang inuuya ako sa pagkakatingin nila… o baka naman pakiramdam ko lang iyon dahil sa kung anu-anong tumatakbo sa utak ko?
Sa sobrang kaba ko tuloy, nalimutan kong kunin ang tiket sa takilyera at didiretso na sana ako paakyat, ang kaso siyempre, hinarang ako ng guard at hinahanap sa akin ang ticket.
Muntik akong mapamura nang makita ko ang guard. Marahil ay nasa kuwarenta na ang edad nito pero ma-appeal pa … well, at least para sa akin! Para siyang nahahawig sa artistang si Victor Aliwalas. Kung sa ibang lugar ko siguro siya nakita, hinding-hindi ko iisipin na sa ganitong klase ng sinehan magtatrabaho ang lalaking tulad niya. Taliwas na taliwas ang hitsura niya sa pangkaraniwang guard. Malinis, matikas, mukhang sagana sa ehersisyo sa kabila ng edad, maganda magdala ng uniporme… at talaga namang halos matulala ako sa pagkakatingin niya sa akin. Pakiramdam ko talaga, ilang segundong tumigil ang mundo ko.
“Ticket ser…” naulinigan kong paghahanap niya.
“Ha…?” tila naengkantong sagot ko.
Bigla akong nataranta nang rumehistro sa utak ko ang hinahanap niya. Sa sobrang pagkabigla, hindi ko alam kung saang bulsa ko hahanapin ang ticket. Pakiramdam ko tuloy, ang tanga tanga ko at siguro, rehistrado sa mukha ko ang halu-halong emosyon: nerbiyos, paninisi sa sariling katangahan, pagkapahiya, panic… at ilang degree ng umaalagwang libido. Masyado na ba akong nabobo dahil sa sobrang kalibugan?
Lalo tuloy akong napahiya nang makita kong tila amused na amused sa kalagayan ko ang guwardiya. Nakangisi itong ngumuso nang mapatingin ako sa kanya upang ituro ang naiwan kong ticket. Sa paglingon ko pa naman, kunot-noo ang may katandaan nang takilyera habang nakatingin sa direksyon ko. Tila naaasar nang iwinagayway ang ticket bilang pagpapaalalang nakalimutan kong kunin sa kanya ang ticket. Pakiramdam ko tuloy ay halos lagnatin ako sa sobrang init na nararamdaman ko sa mukha ko at sa buong katawan ko. Hiyang hiya ako na di mawari.
Medyo pabalagbag na inilapag ng takilyera ang ticket nang lumapit ako. Hindi ko tuloy malaman kung paanong titingin sa kanya dahil pakiramdam ko, lahat ng mga tindero’t tindera sa labas ay pinagtatawanan ang sitwasyon ko. Sa balintataw ko, kung anu-anong pangungutya ang mga naririnig ko. Nanginginig pa ang kamay ko nang abutin ang ticket at nagmamadaling bumalik sa guwardiya. Halos hindi ako makahinga. Iwas ang mga mata ko nang iabot ko sa kanya ang ticket.
Pero hindi ko mapigilang mapatingin sa kanya nang makarinig ako nang tila pigil na tawa matapos niyang kunin sa akin ang ticket. Hindi naman nakakaasar ang nakarehistrong ekspresyon sa mukha niya… mas lamang doon ang tila natutuwa kaysa natatawa. Imbes tuloy na mapahiya ako nang husto’y nakitawa-tawa na rin ako bago ako umakyat sa hagdan patungo sa balcony.
Hindi ako agad pumasok. Tumambay muna ako sa banyo at tiningnan ang hitsura ko. Ampula-pula ng mukha ko, para akong nalasing. Naghilamos muna ako upang mapreskuhan. Pagkuwan ay pinunasan ko ng panyo ko ang mukha ko bago ako naglagay ng pulbos.
Kasalukuyan na akong nag-aayos ng buhok nang may pumasok na binata. Sa hitsura nito at pananamit, mukhang isa ito sa mga callboy rito. Hindi ko ito namumukhaan pero ngumiti ito sa akin na akala mo’y pamilyar ako sa kanya. May hitsura ang binata at mukhang malinis, pero sadyang hindi ako mahilig sa mga bata-bata pa ang hitsura. Bahagya lang akong ngumiti bilang tugon bago ako nagpasyang tumungo sa pinaka-lobby kung saan ko binalak na magpalipas ng oras. Sumunod ang binata sa akin at umupo sa tabi ko. Nagbukas ito ng sigarilyo at kunwa’y may hinihintay.
Pinilit kong huwag mapadako ang tingin sa kanya. Kadalasan kasi sa kanila, kapag nasa liwanag kayo at hindi mo sila binibigyan ng pansin, iiwan ka na lang ng kusa. Ilang saglit lang, tumayo na rin ito at pumasok sa loob ng sinehan.
Ang sumunod na lumapit, bata-bata pa, pero napaka-dugyot ng ayos. Ignore-mode ako… umalis ng kusa.
Kasunod ay isang callboy na mas makapal pa ang foundation kaysa pangkaraniwang babae. Major turn-off. Ignore-mode. Umalis din ng kusa.
Sumunod na lumapit ay isa na namang dugyut-dugyutang callboy. Nagtanong ng oras. Pagkuwa’y walang kahiya-hiyang nagtanong kung gusto ko raw ng serbis. Heto ang uri nang mga callboy na kapag tinanggihan mo, makikipagtawaran. Kapag hindi ka napapayag, masama ang loob na aalis at kung minsan, kapag hindi ka maingat sa pagtanggi, eeskandaluhin ka. Nakangiti akong tumanggi at nangatwirang wala pa ako sa mood. Ilang beses siyang nag-attempt na mapapayag akong serbisan niya pero ilang ulit din akong magalang na tumanggi. Mabuti na lamang at bagaman kakikitaan ng pagkaasar ang mukha’y hindi naman gumawa ng eskandalo.
Pakiwari ko’y nag-subside ang libog ko dahil sa huling callboy na lumapit sa akin. Pero isa sa mga dahilan kung bakit ayaw ko agad pumasok sa loob ng madilim na sinehan ay dahil sa mga pagkakataong ganito. Sa liwanag kasi, ikaw ang may kapangyarihang mamili ng gusto mo; makakapili ka ng lalaking makukunsidera mong kapantay o higit pa sa kabayarang ibibigay mo; sa liwanag, puwede kang tumanggi na walang masyadong argumento; at dito, madali kang makakatakas sakaling mayroong bagansya o gulo.
PUTANG-INA KASING LIBOG ITO! PARANG REGLANG WALA SA PANAHON! ANSAKIT NA SA UTAK, ANSAKIT PA SA PUSON!
At ngayon na nawalan ako ng libog, ano pa ang saysay na manatili ako sa sinehan na ito? Nakakabuwisit lang talaga isipin… hindi naman ako pangit; hindi naman ako mabaho; marami namang nagkakagusto sa akin… kung bakit kapag inalihan ako ng libog – kailangan ko agad mairaos?
Napatayo ako at lumapit sa may tabi ng hagdan. Buhat doon ay natanaw ko si Manong Guard na nakikipagbiruan sa isang may edad na lalaking halatang may pagkasilahis. Marahil ay parokyano rin ito. Kitang-kita sa mga kilos at galaw ng parokyano, pati ang mga pahapyaw na hampas nito sa braso ni Manong Guard, na humaharot ito at tsumatsansing. Tila game naman si Manong Guard na nakikipagharutan… bahagya pang maririnig sa kinaroroonan ko ang halakhak nito sa mga panghaharot sa kanya ng parokyano.
Napangiti ako sa takbo ng isip ko. Kung mayroon lang talaga akong ganoong klase ng lakas ng loob gaya sa parokyanong iyon, siguro, isa rin ako sa mga lantarang humaharot kay Manong Guard. Malakas talaga ang dating sa akin ng guardiya; tuloy, ilang sandali lang, nabuhay na naman sa himaymay ng mga laman ko ang kalibugan.
“Shet! Sarap siguro nitong guard na ‘to!” bulong ko sa sarili ko.
Napatingin si Manong Guard sa direksyon ko subali’t awtomatikong nag-iwas ako ng tingin. Ilang saglit akong nagkunwang inililigid ang paningin sa kabuuan ng ibaba bago ko muling idinako ang aking tingin sa kinaroroonan ni Manong Guard. Panay pa rin ang pakikipagharutan sa kanya ng silahistang parokyano. Di ko tuloy maiwasang mainggit.
“Manong Guard! Shet ka! Sarap mo talaga! Fuck!” muli kong bulong sa sarili ko.
Napadako ulit sa direksyon ko ang mga mata ni Manong Guard, pero hindi ko agad naiiwas ang aking paningin. May ilang segundong nagtama ang aming mga paningin bago ako nagkaroon ng pagkakataong umiwas sa mga tinging iyon na may banayad na pagkapahiya.
Nagpasya akong bumalik sa lugar na kinauupuan ko kangina. Malakas ang kabog ng dibdib ko sa matinding hiyang nararamdaman ko; muli’y naramdaman ko ang init sa kabuuan ng mukha ko.
Dinaan-daanan ako ng ilang parokyano at ilang mga callboy. May ilang nagkuwentuhan sa tabi ko pero pagkadaka’y aalis din agad; kungdi lilipat ng upuan ay papasok muli sa loob ng sinehan. May mga callboy na rumonda lang at nagpapansin sa ikalawang pagkakataon; pero iyong dugyot na kinaiinisan ko ay namamataan kong nag-aabang-abang sa may pinto malapit sa CR ng mga babae.
Tila hinahatak ako ng puno ng hagdan, kaya ilang minuto lang ang nakalipas ay natagpuan ko na naman ang sarili kong nakatanaw sa kinalalagyan ni Manong Guard. Sa pagkakataong ito’y mayroon siyang sinusulat sa logbook.
Hinanap ng mga mata ko ang silahistang kanina’y kasama niya. Sa isang upuan na nasa kalapit ni Manong Guard ito nakatambay. May kausap itong dalawa pang silahistang parokyano. Panaka-naka silang lumilingon sa kinalalagyan ng guwardiya na wari ba’y pinagtsitsismisan nila ito.
Hindi ko sila masisisi. Ako din, deretsahang aaminin ko, kung mayroon lang akong mapagkukuwentuhan ng nararamdaman kong paghanga kay Manong Guard sa pagkakataong iyon, siguro hindi rin ako titigil sa pagkukuwento.
Sa muling pagdako ng mga mata ko kay Manong Guard, nagulat ako nang makita kong sa direksyon ko ito nakatingin. At nang makitang sa kanya na ako nakatingin ay bigla itong ngumiti nang maluwang saka tila nakakalokong kumindat bago muling ibinalik ang atensyon sa sinusulat niya sa logbook.
“Shet!” di ko maiwasang maibulalas, bagaman may kahinaan. Tinigasan ako sa ginawang iyon ni Manong Guard, big time! Iyon bang tipong kapag ginawa niya iyon ng paulit-ulit, iispray na lang sa loob ng brief ko ang tamod ko… kahit di ko ito salsalin! Grabe! Mangani-ngani akong magpadulas sa rail ng hagdan at paluhod na babagsak sa harap niya para ipagngudnguran ko ang mukha ko sa pundilyo niya!
“Tang-ina…” di ko maiwasang manungayaw, “sarap noon, ah!”
Nakatitig pa rin ako sa kinaroroonan ni Manong Guard na ngayo’y tila tinatapos ang ginagawa niya. Pakiramdam ko’y nanghina ang mga tuhod ko sa ginawang iyon ni Manong Guard ilang sandali pa lamang ang nakakalipas. Inaamin ko, kinilig ako… may kiliting hatid ang pagngiti at pagkindat sa akin ng guwardiyang ngayon ko lamang nakita sa tanang buhay ko. Napabalik ako sa kinauupuan ko, at pakiwari ko’y puputok ang puson ko sa sobrang kalibugang aking nararanasan.
Titig na titig ako sa sahig, tulirong-tuliro… ninanamnam pa rin ang kilig at kiliting hatid ni Manong Guard habang panay ang matitinding kabog sa dibdib ko.
Nakarinig ako ng mga yabag paakyat sa hagdan. Hindi ko mapigilang umasam na sana, si Manong Guard iyon. Pero disappointed ako nang ang makita kong umaakyat ay isang medyo may-edad nang silahis. Binawi ko ang aking tingin at muling itinuon ang aking mga mata sa sahig. Naramdaman ko ang ilang beses na pagpaparoo’t parito ng bagong dating; alam kong ako ang tinitimpla-timpla nito. Naramdaman agad ang kawalan ko ng interes sa kanya kaya ilang saglit pa’y pumasok na ito sa loob ng sinehan.
May muling lumapit sa akin, tinapunan ko nang tingin. Isa na namang dugyuting callboy pero kung aayusan naman ay pupuwede na ito. Halos matukso na akong magpatsupa rito dahil sa nararamdaman kong nag-uumalpas na damdamin pero napigil ko pa rin ang sarili ko at napili kong mag-ignore mode. At gaya ng ibang callboy, nakaramdam na rin ito na hindi welcome ang kanyang presensiya.
Nakarinig akong muli ng yabag paakyat sa hagdan. Awtomatiko lamang at wala sa sarili akong napatingin sa direksyon noon pero ibayong kaba ang naramdaman ko nang makita ang papaakyat na lalaki. Si Manong Guard!
Nanuyo ang lalamunan ko… hindi ko maiwasang mapamaang. Pinilit kong kalmahin ang sarili ko pero di ko mapigilang manginig. Sinundan ko siya ng tingin pero kaswal lamang itong dumiretso sa banyo. Marahil nag-check lamang ito doon dahil di rin ito nagtagal doon. Sa paglabas ay dumiretso ito sa kalapit na pinto papasok sa sinehan. Magroronda na ito, marahil.
Hindi ko alam kung dapat na ba akong pumasok… pero malakas ang naging desisyon kong hintayin na lamang siyang lumabas. Siguradong makatapos ang kaniyang pagroronda’y puwede na akong pumasok sa loob… kahit kanino na lang ako magpapatsupa dahil sigurado naman akong wala akong mahihita kung magpapalunod ako sa pagnanasa ko sa guwardiya. Ang mahalaga sa akin ngayon, mairaos ang libog, habang sariwa pa sa ala-ala ko ang nakakakilig na pagkindat niya at pagngiti niya sa akin. Libog na libog na talaga ako nang mga sandaling iyon.
IIMADYININ KO NA LANG NA SI MANONG GUARD ANG KAULAYAW KO AT SIYANG HUMAHALAY SA AKIN!
Ilang minuto akong naghintay. Pakiramdam ko, ang tagal-tagal ng ginawa niyang pagroronda – pero palibhasa’y pumapanay ang tingin ko sa relo ko’y nakalkula kong halos sampung minuto lang naman nang makita ko siyang muli palabas naman sa kabilang pintuan malapit sa CR na pangbabae na palibhasa’y di nagagamit ay nakapinid ang pinto ng maayos. Nakita kong binuksan niya ang pinto ng CR na pangbabae at ilang saglit lamang ay lumabas na rin ito.
Hihintayin ko sanang makababa siya bago ako papasok para siguradong makakatapos ako nang walang alalahaning may rumorondang guwardiya. Alam kong dadaan siya sa kinalalagyan ko kaya nawalan ako ng lakas ng loob na sundan siya ng tingin. Muli kong itinuon ang aking mga mata sa sahig. Naramdaman ko ang mga yabag niya. Palapit… nang palapit… nang palapit. Hanggang sa umapak sa mga tiles na kinatutuunan ng mga mata ko ang dalawang makikintab na itim na sapatos.
Tumigil ang mga yabag.
“Ayaw mo ba nung palabas?” dinig kong tanong.
Nag-angat ako ng tingin… marahan… buhat sa dalawang paang magkahiwalay na nakatindig… pataas sa pundilyong bahagyang namumukol… paakyat sa platadong tiyan… sa dibdib… hanggang sa guwapong mukha ni Manong Guard na nakatayo sa harap ko, mga isang metro ang layo.
“Ahm… Hindi naman sa ayaw… medyo…” tila di ko napag-isipang isagot.
Ngumiti ito, bago muling nagsalita… pabulong at medyo pabiro, “May iba ka namang puwedeng pagkalibangan doon. Marami… puwede ka ngang mamili eh.”
Napatawa ako, bagaman ang kabog ng dibdib ko’y nage-echo na sa utak ko.
“Ganoon ba?” kunwa’y di ko alam.
Lumawak ang ngiti ng guwardiya sabay sabing, “Oo naman. Marami diyan. Kalimitan pa, mga bata-bata. Iyong iba, totoong lalaki na ginagawang bisnes ang katawan; pero mayroon din siyempreng bading na nagpapanggap na lalaki para kumita habang nag-eenjoy sa paghada.”
Nakisabay ako sa pagtawa niya matapos ang kaniyang pagsasalita.
“Mukhang di ka madalas dito. Ngayon lang kita nakita, eh,” kumento niya.
“Galing pa akong Tarlac. Pauwi na sana ako… napadaan lang at nagkainteres sa palabas. Medyo kinakabahan nga ako eh… di ako sanay…” pag-amin ko.
“Huwag kang mag-alala... mababait naman karamihan sa mga iyan. Ang pangkaraniwang singil dito, P100.00 hanggang P150.00. Pinakamahal na iyong P200.00. Pero kapag may nagloko, puwede mong isumbong sa akin. Ako’ng bahala sa iyo.”
Bahagya kong ikinagulat ang sinabi ng guwardiya. Imbes na ipagbawal ang gawaing iyon ay ito pa mismo ang tila umaaktong bugaw ng mga callboy. Bahagya rin akong na-disappoint dahil sa pagsasalita niya, pakiwari ko, lalo pang lumabo ang pag-asa kong makaulayaw siya mismo. Di ko siguro maitago ang aking pagkadismaya. Nakita ko ang pagka-amuse sa mukha niya.
Umupo siya sa tabi ko, sabay sabing, “Naka-break ako ngayon. Pasensiya ka na kung naiistorbo kita.”
“Okay lang naman. Di ka naman nakakaistorbo,” sansala ko agad pero hiyaw ng utak ko, “Kung alam mo lang ang libog na nararamdaman ko sa iyo Manong Guard, baka layasan mo lang ako!”
“Salamat naman,” sagot niya na di napapawi ang magandang ngiti. Bahagya kong naramdaman ang init ng tuhod niya na kumiskis sa gilid ng tuhod ko.
“Mukhang sanay ka na sa mga nangyayari dito… bakit di ka nanghuhuli?” tanong ko.
“Ang numero unong mga parokyano namin dito, mga callboy. Araw-araw silang naririto. Mangilan-ngilan lang ang mga parokyanong kustomer nila at halos walang nanonood dito na hindi alam ang kagawian dito. Kapag nanghuli kami ng mga callboy, malaki mawawala sa sinehan,” paliwanag ng guwardiya.
“Ganoon ba?”
“Oo. Kaya sinisigurado kong kahit ano’ng gawin mo sa loob, walang manghuhuli sa iyo. Kaming mga guwardiya, nagroronda lang kami para masabing may nagroronda. At saka proteksyon na rin ng sinehan sakaling may Imbestigador o Bitag. Alam mo na,” natatawang dagdag ni Manong Guwardiya.
“A, ok,” matipid kong tugon.
“Katunayan, doon sa pinakataas… ngayon-ngayon lang, pagdaan ko… andaming nagtsutsupaan doon. Sa bandang sulok, may nagtitirahan pa nga… kahit andami nanonood. Parang live show.” Bahagya itong nag-chuckle bago ito nagpatuloy, “Ikaw. Bakit di ka pa pumapasok? Di ka ba gumaganoon?” nakakatuwang marinig na maingat sa pagtatanong niya si Manong Guard.
“Hindi naman,” sagot ko, paamin, “hindi ko lang siguro sila type. Hindi ko kasi tipo iyong mga bata-bata pa, eh. Medyo attracted ako sa medyo mas may edad sa akin.”
Tumangu-tango si Manong Guard. Bahagyang nanahimik pagdaka habang lumilinga-linga sa paligid.
Ilang saglit pa, muli siyang nagsalita, “Ganoon ba?”
Natahimik kami kapwa ng ilang saglit.
“May kausap ka kangina… mga manonood din ba?” naisipan kong itanong bago pagilid kong tiningnan ang mukha niya.
Bahagyang kumunot ang noo niya bago nagsalita, “Ah… halos araw-araw nandito iyong mga iyon. Simula pa nang magsimula ako dito, minsan papalya lang ng isang araw, pero makikita ko na naman sa susunod.”
Bahagya ko lang naintindihan ang karugtong ng litanya ni guard dahil napunta ang atensyon ko sa ginawa niyang pag-iinat. Pagkuway ay sumandal ito at hinayaang nakapatong sa sandalan ang kaliwang kamay na nasa likuran ko; at saka nito idinausdos sa upuan ang puwitan sa bandang dulo ng upuan at pabukakang ipinusisyon ang magkabilang mga paa. Wari ko’y bumilis ang tibok ng puso ko at muli akong nakaramdam ng init sa mukha ko. Sa pagkaka-slouch ng upo niya, umumbok pang lalo ang pundilyo niya.
“Nakakatawa nga eh. Ilang beses na akong pinepresyuhan ng mga iyon…”
Iyon ang linya niyang muling tumawag ng atensiyon ko upang bumalik sa konbersasyon namin.
“Ha? Talaga?” halata ang gulat sa garalgal kong tinig.
Nakangiti itong tumingin sa akin at pabulong na nagsabing, “Type daw nila ako…”
“A-Anong sabi mo?” tanong ko, wala sa huwisyo at nagsasalimbayan sa imahinasyon ko ang imahen ng hubad niyang katawan habang pinagpipiyestahan ng mga nahahayok na silahis na iyon.
Umiling-iling ito, “Tinatawa-tawanan ko na lang. Di lang naman sila iyong nagsasabi noon. Siguro wala lang mahanap sa loob kaya ganoon at ako ang pinagdidiskitahan.”
“Bakit naman ganyan ka mag-isip? May hitsura ka naman, ah,” sansala ko.
Natawa siya at saka ako tinapik-tapik sa balikat ng kaliwa niyang kamay. Sa ikatlong tapik ay nanatiling nakadantay sa balikat ko ang palad niya at pakaswal na nagpalinga-linga sa paligid. Halos humiyaw ang utak ko sa sobrang ligayang dulot ng pagkakaakbay na iyon ni Manong Guard.
“Salamat,” hindi ko alam kung nakakita ako ng pagkapahiya sa mukha niya nang marinig ang papuri ko. Muli kaming natahimik.
“Ako nga pala si Angel…” pagpapakilala nito na bumasag sa sandaling katahimikan. Inilahad ang kanang kamay.
“Andrew,” pagpapakilala ko, sabay abot ng kamay niya.
Mahigpit niyang ginagap ang namamawis kong kamay pero nabigla ako sa sumunod niyang ginawa. Dumulas ang kamay niya sa pulso ko at saka pahila niyang iginiya ang kamay ko papatong sa pundilyo niya.
FUCK! ANO BA ITO? KUMPLETUNA? PARANG DELATA SA TABA!
Nang dumantay ang palad ko sa mismong ari niya’y hinawakan niya’ng likod ng kamay ko at mariing ihinimas-himas sa kahabaan nang nakabakat na iyon. Matigas… mainit-init… at pumipintig-pintig ang nakabalatay na iyon sa pantalon niya.
“Anlaki ‘di ba? Antigas na niyan…” tila may pagmamalaking bulong ni Manong Guard.
Palibhasa’y nabigla, hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang tanong na iyon ni Manong Guard. Gayunpaman, hindi ko maiwasang mapangiti. Nahihiya… pero nakangiti.
Muli siyang luminga-linga sa paligid. Mukhang busy nga ang mga tao sa loob dahil walang lumalabas na mga parokyano. Kusang gumalaw ang kamay ko upang daklutin ang pagkalalaking namumuwalan na sa kanyang unipormeng pantalon. Pakiramdam ko nang mga oras na iyon, ang suwerte-suwerte ko. Hindi ako makapaniwalang heto at dakma-dakma ko ang nakaalsang pundilyo ni Manong Guard.
Nang bumaling ang tingin niya sa akin, narinig ko siyang muli na bumulong, “Gusto mo ba?”
SANTA BARBARA! WISIKAN MO AKO NG BIYAYA!
Hindi ko alam kung paano ako sasang-ayon. Nagsasalimbayan sa utak ko ang maraming senaryo. Kabadung-kabado ako na hindi ko mawari. Naramdaman ko ang paghila sa akin ng nakaakbay niyang kamay bago niya inilapit ang nguso sa kanang taynga ko at saka bumulong, “Sunod ka sa akin.”
Nablangko ang utak ko. Ni hindi ko na nagawang itanong kung nagpapabayad siya o kung magkano ang serbisyo niya. Nagpatianod ako sa hatak na iyon ng guwardiyang ito na ngayon ko lang nakilala.
Maliksi ang kilos niya, tila ba ayaw niyang may makakita sa amin kung saan kami pupunta. Kasunod niya’y may pagmamadali naming tinungo ang direksyon ng pambabaeng CR at sa gilid noon ay may isang makipot na lagusan. Tinahak namin iyon at ilang metro pa lamang ay nasa harap na kami ng isang nakapinid na pinto. Binuksan niya ito at saka ako inayang pumasok.
Pagpasok na pagpasok ko pa lang ay tila hayok na hayok sa laman na dinuhapang ako ng halik ni Manong Guard. Patulak niya akong isinandal sa likod ng pinto hanggang sa tuluyang sumara iyon. Pinaghihimod niya ako sa leeg, sa baba, sa taynga, sa pisngi… habang maabilidad niyang binabaklas ang suot kong sinturon. Mabilis niyang natanggal ang pagkakabutones ng pantalon ko at sa isang iglap ay nahubo niya ito hanggang sa tuhod ko. Hindi ko na rin namalayan kung paano niyang nahubad ang suot kong t-shirt o kung saan niya iyon isinabit o itinapon.
“Aaaaaggghhh…” ungol ko. Ibang klase ang mga himas ni Manong Guard, nakakakiliti. Pati ang bibig niya – bihasa sa paghimod at pagdila. Halos lapain niya ako. Humahagok-hagok pa siya sa pagsupsop ng taynga ko habang nararamdaman kong tinatanggal niya ang pagkakabutones ng suot niyang uniporme.
Sa kabila nang tinatamasa kong linamnam, nagawa ko pa ring mag-obserba. Medyo madilim sa loob ng kuwarto. Walang nakabukas na ilaw. Ang tanging liwanag na nagsisilbing gabay namin ay ang nanggagaling sa silit ng pinto kung saan ako kasalukuyang nakasandal. Bahagya lamang maaninag ang paligid. May higaan ilang metro sa aming kinatatayuan at may ilang mga damit at pangloob na nakasampay sa di kalayuang sampayan. Bagaman, nakarinig ako ng tunog ng bentelador, hindi ko tanaw kung saan ang kinalalagyan nito. Ito marahil ang kuwartong tinutuluyan niya rito.
Nang yakapin ako ni Manong Angel, naramdaman ko ang hubad niyang dibdib. Panay ang halik niya sa leeg ko, sa baba, sa pisngi… nilaru-laro niya ng dila ang magkabilang taynga ko habang panay ang haplos-lapirot ng magkabila niyang kamay sa likod ko’t tagiliran. Sa mga hingal at ungol ni Manong Guard, pakiramdam ko, tigang na tigang siya na di ko mawari. Wala tuloy akong maiganti kungdi mga ungol ng paglasap ng ligayang ipinatatamasa niya sa akin.
Bigla siyang tumigil matapos ang ilang sandali.
“B-Bakit?” natitigilan kong tanong.
“Okay lang ba sa iyo kung magbubukas ako ng ilaw?” bulong niya.
“S-Sige… okay lang,” tugon ko.
May inabot siya sa gilid ng pinto at sa pagklik ng switch ay lumiwanag ang de-bumbilyang ilawan. Iniligid ko ang paningin ko sa maliit na kuwartong iyon na halatang lumang-luma na.
Nakapantalon pa rin si Manong Guard kaya pakiramdam ko’y bigla akong na-expose at napaka-bulnerable ng hitsura ko. Hinila ko pasuot ang pantalon ko’t brief samantalang tila nagmamadaling nagligpit ng higaan ang nakatatandang lalaki. Tinanggal niya ang ilang mga piraso ng pinaghubdang nakakalat doon at pinagpag ang mga unan.
Inobserbahan ko ang higaan niya… isang luma ring papag na pandalawahan, yari sa kahoy, at may manipis na foam na nakalatag sa ibabaw. Sa pagtingin ko sa sampayan ay may ilang mga brief na nakasabit at ilang piraso ng puting t-shirt. Sa pagligid ng tingin ko’y nakita ko kung saan isinabit ni Manong Guard ang t-shirt ko, sa isang sabitang pako sa dingding na malapit sa kinalalagyan ko. Sa bandang dulong kaliwa ng kuwarto’y namataan ko ang isang maliit na drawer na yari sa plastic, marahil ay ang pinaka-aparador niya.
Sa muli kong pagtingin kay Manong Angel ay nakangiti na ito papalapit sa akin. Hindi ko alam kung bakit parang nakadama ako ng habag sa kanya – marahil sa estado ng tinutuluyan niya; marahil sa hitsura niyang tila sabik sa pagmamahal; marahil sa pagtitiyaga niya sa ganitong uri ng sitwasyon para kumita lamang na malakas ang pakiwari ko na hindi man lamang sumasapat para sa pamumuhay niya sa araw-araw. May asawa ba siya? Pamilya? Gaano ba kalaki ang pangangailangan niya upang makapagtiis siya ng ganito?
Muli niya akong sinibasib ng halik sa leeg. Ang dalawa niyang kamay ay walang tigil sa paglapirot ng kalamnan ko sa likod at puwit. Muli na naman akong nalunod sa init at libog. Ipinatong ko ang magkabilang kamay ko sa kanyang mga balikat at niyakap siya ng mahigpit. Sinimulan ko na rin siyang kagat-kagatin sa taynga kasabay ng pagkawit ng kanang binti ko sa kanyang baywang.
Kumanyud-kanyod si Manong Angel at nanggigigil na hinimod ang balikat ko. Halos mabaliw ako sa kiliting dulot ng mahaba, matigas at bukol na bukol na tarugo ng guwardiya na mariing kumikiskis sa kaliwang singit ko. Bunga noon, hinimud-himod ko na rin ang leeg niya at sinalubong ko na rin ng pagkanyod ang ritmo ng bawat kanyod niya.
“Aaah… aaaaagggh… syeeet…” animo’y nakalalasap ng ibayong sarap ang halinghing na kumakawala sa kanyang bibig.
Narinig ko ang tunog ng buckle, ang pagkakatanggal ng butones ng pantalon, gayon din ang tunog ng bumubukas na zipper. Saglit siyang lumayo sa akin bago nagmamadaling hinubo ang pantalon kasama ang suot niyang puting panloob.
Tama nga ang sapantaha ko.
UGAT NG HIGANTE ANG BURAT NI MANONG ANGEL!
Tayung-tayo ito, nangingintab na tila ba mapusyaw na talong, pumipintig-pintig pa at nag-uugat. Naglalaway na ang labi ng tarugo nito na tila nag-iimbitang magpatikim. Hindi ko na napigilan ang sarili kong lumuhod at nginasab ko ng buong buo ang tila napakasarap na batutang iyon. Sumabog sa loob ng bibig ko ang samu’t saring lasa at texture ng paunang-katas ni Manong Angel. Manamis-namis na maalat-alat. Madulas-dulas na malagkit.
“Aaaaaah…. Saraaaaaaaaaaaaaaaaaaapppp… Ang g-galing mo braaaadddd!”
Halos madislocate ang panga ko sa pagkakanganga dahil sa sobrang taba ng burat ni Manong Angel. Pero kahit na halos di ako makahinga, at halos maduwal ako dahil hindi sanay ang gag reflex ko sa ganoong kalaking kargada, tiniis ko. Tangina, hindi naman araw-araw, may ganitong klase ng putahe na lalapit sa iyo, kaya talagang pinag-igi ko ang pagtsupa.
Supsop… higop… sipsip… himod.
“Aaaaah… tang-inaaaaa… kayang-kaya mong isagaaad braaad… champioooon!!!!” dinig kong pakunswelo ng guwardiya sa ginagawa kong ma-effort na pagtsupa.
Sa gitna ng mga mahinhing pagsagutak at nakaliliyong init, sumasabay ang malalaswang mga ungol at halinghing ni Manong Angel. Pawisan siya agad. Gayundin naman ako. Pero ang nakakatuwa’y wala siyang amoy na hindi ko gusto. Para pa nga siyang amoy baby powder. Lalong nakakalibog.
“Andreeewww… ang init ng bibig mo… ang sikiiippp… parang puke ang putanginang bibig na iyaaan… ang dulaaassss… ang saraaaap…” anito. Hindi ko alam kung gaganahan akong marinig na inihahalintulad ang bibig ko sa puke pero hindi na lang ako kumibo at pinaikot-ikot ko pa ang pagtsupa ko na lalong ikinanginig ng katawan ng may-edad na guwardiya.
“Sandali…” bigla nitong anas, pero hindi pa rin ako tumigil.
“Aaaaah… sandali lang… braaaaaad…” anito saka pinigilan ang pagsulong ng bibig ko para isagad ang pagtsupa.
Iniluwa ko saglit ang burat niya saka nagtanong, “bakit?”
“Mabilis ka lang ba labasan?” anito, nakayuko upang tingnan ako sa mata.
“Medyo brad…” tugon ko.
“Malapit na matapos ang break ko…” tila nag-aalala nitong sambit.
“Okay lang… malapit ka na ba?” walang atubili kong sagot.
“Oo… pero mas maganda sana kung sabay tayo…” aniya.
“Okay lang kahit di ako labasan. Ang mahalaga, ikaw…”
Hindi pa ako natatapos sa pagsasalita ay yumukod siya at ginagap ako sa braso upang hilahin ako patayo. Hinubo niya ang pantalon ko’t brip na parang wala nang bukas. Tinulungan ko siya para mapabilis ang pagkakahubad ko ng mga ito.
Walang sabi-sabi siyang umupo at tsinupa ang burat kong kanina pa naglalaway.
TANGINA! SWABE! PARANG PROPESYUNAL!
Parang nagkaroon ng saysay ang pagkakabanggit ni Manong Guard ng “puke”. Pakiwari ko, sansaglit pa lang nakababad ang burat ko sa tumatrabaho niyang bibig ay umangat sa ilangpung langit ang diwa ko, lalo’t sa isipan ko’y babae pa rin ang nasa isipan niya kahit ang kaulayaw niya ay ako. At iyong thought na magaling siyang magtrabaho gamit ang bibig niya sa burat ko…
WOW! ILANG URUNG-SULONG LANG, READY NA AKO!
“Braaadd… m-medyo… aaaaahhhh… m-malapit na ako…”
Bigla niyang iniluwa ang burat ko saka humiga.
“Bilis… patong ka pabaligtad. 69 tayo.”
Wala akong sinayang na sandali. Padapa akong bumaligtad at isinubo ko ang sinasalsal-salsal niyang tarugo at buong galak naman niyang muling sinupsop ang burat ko.
Ungol at halinghing. Pigil na paghingal.
Sumasalisol ang tunog na para bang mga piston.
ANG SARAP! ANG SARAP-SARAAAAAAAAAAAAAAP!
Sa pag-igtad ng mga paa ko, naramdaman kong tila lalo pang namaga sa loob ng bibig ko ang burat ni Manong Guard.
Sigaw ng diwa ko, “AAAAAAHHHHHHHH… MANONG GUAAARDDD!!! PUTANG INA KA MANONG GUAAAARDDD!!! HAYOP KA SA SARAAAAAAAAAPPP! MABABABALIW AKO SA SARAAAAAAAAAAAP! AAAAAAAH!”
Bahagya kong iniurong ang ulo ko nang maramdaman ko ang pagpintig ng burat ni Manong Angel. Sumargo sa dila ko ang tamod niya na sa unang putok pa lang ay halos mapuno na ang bibig ko.
ANG TAMOD NG KANINA’Y PINAGNANASAAN KO LANG NA GUARD… NASA BIBIG KO NA! PUTANG INAAAAAAA!
Hindi ko magawang lumunok kaya hinayaan kong dumaloy sa gilid ng bibig ko ang kalabisan sa kanyang katas. Ilang sargo pa’y ako naman ang nanginig at ang pagsargo ng tamod ko’y diretso sa bibig ng guwardiya.
GLORYA!
Ilang saglit kaming natigil –ang burat niya sa bibig ko at ang burat ko sa bibig niya. Pinahupa lang namin ang nararamdamang pagod at ilang saglit lang ay iniluwa na namin ang mga titi namin kapwa.
Sa pagluwa niya ng burat ko’y halos said ang aking katas… samantalang nakababad sa pinaghalong laway at tamod ang kulumpon ng bulbol niya gayundin ang unti-unti nang nanlalambot niyang burat. Tumayo na ako at siya nama’y humihingal na umupo. Hindi ko alam ang sasabihin ko.
Ngumiti siya sa akin bago may dinukwang sa ilalim ng papag. Iniabot niya sa akin iyon – tuwalya.
“Pasensya ka na…” wika ko.
“Okay lang…” sagot niya. Walang gatol.
TANGINA! NILUNOK NIYA ANG TAMOD KO?
Pagkatapos kong magpunas ay kinuha niya sa akin ang tuwalya at siya naman ang nagpunas.
“Bilisan nating magbihis. Hahanapin na ako sa ibaba…” bulong ni Manong Guard saka nagmamadali itong nagbihis.
Sinabayan ko na rin siya at halos di kami nag-uusap.
“Mauna ka na,” aniya nang makita niya akong naunang nakabihis.
Sa paglabas ko, eksaktong paglabas ng isang call boy na kanina’y lumapit sa akin sa entrada na malapit sa restroom ng lalaki at nilinga niya kung saan ako nanggaling. Hindi ko na tiningnan kung ano ang naging ekspresyon o reaksiyon nito. Napatayo na lang ako sa kabilang entrada na malapit sa restroom ng babae.
Sa kinatatayuan ko – parang nag-iba ang tingin ko sa paligid. Parang nagkaroon ng kulay ang mga tiles; parang luminis sa paningin ko ang lugar na iyon.
Pero medyo disorienting pa rin ang nangyari. Hindi ko alam kung saan ako pupunta pagkatapos. Uupo ba ako ulit sa bench? Uuwi na ba ako? Hihintayin ko ba si Manong Guard? Itutuloy ko pa ba ang panonood sa loob? Ano kayang iniisip sa akin ni Manong Angel? Ano kayang iniisip ng call boy na nakakita sa akin kung saan ako nanggaling? Dapat ba akong magkaroon ng pake sa iniisip ng call boy? E siya ba, may pake ba siya sa iniisip ko sa kanya?
Nakarinig ako ng bumukas na pinto sa likod ko. Sa paglingon ko’y napansin ko na hinihila na ni Manong Angel pasara ang pinto ng kuwarto niya. Napatingin ulit ako sa call boy pero parang wala na itong nakita. Pumasok ito pabalik sa lodge.
Tinapik ako sa balikat ni Manong Angel nang maabutan ako sa kinatatayuan ko.
“Ayos ka lang diyan brad?” anito.
“Ayos,” wika ko, bahagya lang ang ngiti.
“Iwan na kita ha?” paalam nito, “balik na ako sa puwesto ko.”
“S-Sige…” sagot ko.
Kinamayan niya ako at sa pagbawi niya ng kamay niya ay naramdaman ko sa palad ko ang nakatuping papel.
“Saan ka niyan?” tanong niya.
“Baka umuwi na ako. Mukhang malapit na magdilim. Ayoko ring abutan ng disoras sa daan…” sagot ko, hindi ko alam kung totoo sa loob ko.
Ngumiti siya at saka ipinatong sa balikat ko ang kanang kamay at inilapit ang bibig sa taynga ko.
“Sa uulitin ha? Sana sa susunod, mas matagal. Medyo bitin eh… kung puwede lang sana tayo parehas mamaya…” bulong nito bago lumayo nang nakaharap sa akin. Ngumiti pa ulit siya at kumindat… iyong ngiti at kindat na bumuhay sa libog ko kanina… na siya ring bumubuhay ulit sa libog ko ngayon sa kabila ng katatapos lang naming pagpaparaos sa bawa’t isa. Nang ngumiti ako pabalik sa kanya ay saka lang siya umayos ng lakad.
Hinintay ko ang pagbaba niya bago ko binuklat ang papel.
“Salamat. Ang sarap mo.
Text text na lang tayo.
Libre ako tuwing Miyerkules.
Sabihan mo ako pagbalik mo.
Hintayin kita. 09xx-xxx-xxxx.”
Edi Wow! Sarap Magtumbling sa Edsa!
COMMENTS