By: Anonymous Gutom na gutom akong nagising ng umaga ng January 1. Ayoko kasi ng firecrackers kaya pinili kong matulog sa aking condo. ...
By: Anonymous
Gutom na gutom akong nagising ng umaga ng January 1. Ayoko kasi ng firecrackers kaya pinili kong matulog sa aking condo."Hello?" tawag ako sa isang sikat na food chain para magpadeliver ng makakain.
"Sa Unit J - 8F, Brem, C Condo. Pwedeng pakibilisan, nagrereklamo na lahat ng bulate ko sa katawan e."
Nagshower muna ako. Lapit lang naman ako sa mga commercial establishment so I expected the delivery in 30 minutes, enough time for me clean up.
"Sir, may padeliver ba kayo?" Security checking.
"Opo. Pakidirect naman, please".
5 minutes, wala pa ang delivery. Tawag ako sa guard to inquire. Malaki kasi ang condo complex na tinitirhan ko kaya kung mahina ka sa direksyon, malaki posibilidad na maliligaw ka.
15 minutes had passed and still no sign of my food. Nagsisimula ng kumulo ang utak ko. Then my phone rang.
"Sir, sa food delivery po, sorry po pero hindi daw makita ng magdedeliver yung unit niyo."
"San siya?"
"Nakatayo daw po siya malapit sa pool?"
"Clubhouse? Merong medyo pataas na driveway sa harap niyan, kala mo delivery area. Daan siya dyan, shortcut na yan, tapos me backstair, panhik siya, andun yung association office pagdating niya ng second floor. Tanong na siya dun," forgetting na wala nga palang opisina ng January 1.
Finally after ten minutes, heard a knock on my door.
"Delivery Sir"
Binuksan ko ang pinto para kunin ang order ko. Nang makita ko ang delivery boy, nagbago ang isip ko.
"Pakilagay na lang sa kitchen please". Nawala yung asar ko. For right in front of me is one hell of a cute looking delivery boy. Yung trip ko kasi e mukhang chinese/japanese/korean tapos slim type. He definitely fits the bill.
"Tagal-tagal naman, gutom na gutom na ko."
He was making an inventory of his delivery when the drink he was holding spilled on him.
"Yaiks, nagkalat ka pa sa kusina. Yan wala pa naman akong tigalinis ngayon."
Palabas ako galing sa CR para punasan ng basahan ng sahig ng maabutan ko siyang naglilinis gamit ang mga tissue papers na dala niya.
"Wala na kong drinks" reklamo ko.
Kamot siya ng ulo, di makakibo. Siguro nag-aalala, siguro nag-iisip ng lusot.
"Eto, t-shirt, palitan mo na muna yang damit mo. Yoko namang me magkapulmoya dito no."
"Wag na ho Sir".
"Basa na e. Siguro lagkit na lagkit na rin yang putotoy mo. Sige maglinis ka na sa banyo, ako ng bahala dito. Dalhan na lang kita ng twalya. Size 30 ka sa brief no?" tanong ko. Sa garment industry kasi ako, so medyo sanay na akong tumantya base sa tingin lang. "Wag kang mag-alala, di pa gamit ang brief no." Dati kasi akong size 30 pero medyo tumaba ako so size 32 na ang gamit kong brief. Pero dahil sa garment industry nga ako, minsang pag nakikita ko yung iba kong kilala sa ibang kumpanya, bumibili ako o nanghihingi ako para me stock. Minsan kasi pag tinatamad akong maglaba, ang brief na ginamit ko plus the medyas (na hinihingi ko rin o binibili sa trade fair) tapon agad kahit bagong gamit lang.
"Pansensya na po Sir"
"Wag mo ng i-lock ang pinto para maiabot ko ang gamit tsaka para masilipan naman kita. Kelangang sulit naman ang istorbo mo sa kain ko. Wag kang mag-alala silip lang, sige irereport kita pag ni-lock mo yan."
"Joke lang" nakita ko kasi ang pag-alala sa kanyang mukha. Altho hindi ko naman inaasahang bukas ang lock ng pinto sa shower, isang mabilisang punas sa sahig at mesa ang ginawa ko. Halos talunin ko na ang hagdanan papanhik sa aking kwarto (loft type kasi ang condo) para kunin ang twalya at brief.
Pero kahit anong bilis, siguro dahil sa hinahabol din siyang oras, ay nakita ko na siya sa pinto ng kwarto. Hubad na hubad at nanginginig sa lamig.
"Eto" sabay abot sa twalya at brief. Hindi ko na siya nilingon, naawa ako. Naisip ko, minsan din akong naging working student at alam ko yung takot ng isang batang nagkamali ng di sinasadya.
"Sige bihis ka na tapos eto yung bayad ko. Wag mo na akong suklian, sigurado ko sermon to the max ka na, tagal mo ng nawala sa food chain eh. San ka bang branch?" Nakatalikod ako sa kanya habang kinakain ko longganisang inorder ko.
"Sa city hall po". Nagulat ako, nasa likod ko na pala siya, hubad pa din.
"Bihis ka na uy baka magkasakit ka."
"Sir pwede pong patawag?" Inginuso ko sa kanya ang telepono.
"Mam, sandali po. Natapunan po kasi ako ni Sir ng juice." Tatayo sana ako para batukan siya pero sinenyasan niya akong pumirmis sa aking kinauupuan.
"Kasi Sir kung sasabihin kong ako nakatapon sa inyo, baka hindi lang sermon ang abutin ko. Baka tigok po ako sa trabaho. Pasensiya na po"
"Bihis ka na"
"Magbabayad po ako Sir"
"Huh?" In fairness, nalimutan ko na yung malicious intent ko sa kanya. Sucker kasi ako sa sob story. Hindi naman magtatarbaho ito dahil trip niya lang. Ang hirap maging working student ah, I should know. I was once a working student.
"Oy limutin mo na yan, bihis na"
"Bakit Sir, naliliitan ka ba o masyado lang akong small-time para sa panlasa mo?"
"Uy teka, teka" in my best Roderick Paulate imitation. "Artistahin ka ha, me script ka, kunwari natapunan ka tapos hubad hubad tapos patsutsupa ka tapos extra pay?" Kung magkatabi kami ni Roderick Paulate, am sure papalakpak siya sa husay ng delivery ko. "Oy, out , out, tawagin ko security makita mo baka lumabas ka ng hubo dito". Panalo. Best Actress ang dating.
Nagsimula ng magdamit si delivery boy. "Sorry Sir, gusto ko lang talagang makabawi sa palpak ko."
"A ganun? O sige, upo ka sa sofa, magbate ka tapos papanoorin ko." Upo ako ulit at pinagpatuloy ko ang aking pagkain. Galit ako, gusto ko siyang dukdukin pero di ko ko naman siya mapagalitan ng husto. Kasalanan ko naman, ako nagsimula. Gusto ko naman talagang magtake-advantage, napahiya lang ako na isang maliit na tao pa yung gugulangan ko.
Tumayo ako. Nakita ko siya. Nakaupo sa sofa. Nagbabate.
"Tama na yan. Sorry na, nagkamali ako."
Hindi siya kumibo. Tuloy pa rin siya sa kanyang ginagawa.
Nakatayo ako sa harap niya. Pinagmamasdan ko siya. Honestly, dapat libog na libog na ko sa nakikita ko. Dapat lumuhod na ko at isubo ang titi niya. Pero talagang napahiya ako.
"Ano, ayaw niyong isubo? Malinis ako, wala akong ketong."
Di pa rin ako gumalaw. Tumayo siya. Hinila ako. Kinuha ang aking kamay. Nilagay sa titi niya. Pilit niyang iginigiya ang kamay ko para batihin ang titi niya.
"Pasensya ka na". Kinuha ko ulit ang kamay ko tapos iniabot ko ang brief at shirt sa kanya. "Hindi sa ayaw ko, pero napahiya ako e. Tagos to the max e"
This time, nag-soften up na ang kanyang itsura. "Kung gusto mo, nakalista naman sa inyo yung number ko, tawag ka, balik ka. Tapos tsutsupain kita. Eto yung cp ko. Text ka."
Nagbihis siya, tumayo at kinuha sa mesa ang aking bayad. Nang wala na siya, nakita ko na nag-iwan siya ng sukli sa mesa. Sakto.
Nakaligo na ako at naghahanda ng gamit upang umuwi sa aming bahay na tumunog ang aking cp.
"Tangna. Wala akong paki-alam kung matanggal ako sa trabaho. Mas maganda pa kung tsinupa mo ako kesa nag-inarte ka. Lalo mo lang pinababa ang pagkatao ko sa pag-ayaw mo."
Ouch. Kapatol-patol.
"Peace. Life is too short, don't waste your time hating. Nagkamali ako. Sorry" I texted back.
To this day, I have not received a reply. I tried calling the number he used to text me but it wasn't working. I still have that text in my inbox.
One time I went to his branch. Then I saw him. Watched him from a distance. I've always prided myself in my ability to read people. I was wrong with him. Here is a guy who was trying to earn his meal, doing his job the best way he can and tapos eto ang isang sira-ulong ako, messing him up. I ask around and most were unanimous in saying he is one great guy. Sayang. He could have been a friend.
COMMENTS