By: Confused Teacher Nang dumating nga siya, sinalubong ko agad at pinaupo. Pero hindi pa siya nakakaupo nang may kinuha sa bag niya at ...
By: Confused Teacher
Nang dumating nga siya, sinalubong ko agad at pinaupo. Pero hindi pa siya nakakaupo nang may kinuha sa bag niya at iniabot sa akin. “Ano to? Agad na tanong ko. Pero muntik ko ng mabitawan nang magregister sa utak ko kung ano yun.
“Bbbuntis ka?” iyon lang ang nasabi ko.
“Oo Irvin, buntis ako magkakaanak na tayo” ang tuwang-tuwa niyang sabi sabay yakap sa akin. Hindi ko alam ang gagawin o sasabihin. Bakit ngayon pa kung kailan ready na akong sabihin na hindi ako magpapakasal. Bakit ngayon pa na sigurado akong mahal ko si Kenn Lloyd. Napapikit na lamang ako at naramdaman kong bumitiw siya sa pagkakayakap.
“Hindi ka naman yata masaya e, hindi mo ba gusto na magkaka-anak na tayo?” ang tanong niyang parang nagtataka. “Hindi naman sa ganon, nabigla lamang ako, hindi ko lang ineexpect ang balitang iyan, pero masaya naman ako.” Ang naguguluhan ko na lang sagot.
“So kung ganon, i-finalize na natin ang kasal.” Napatango na lamang ako ng wala sa loob. Hindi ko talaga alam ang sasabihin at gagawin nang mga oras na iyon. Paglingon ko nakita ko si Kenn Lloyd, nakatayo sa may pintuan ng kwarto niya. Nakatingin lamang sa amin, bakas ang lungkot at pagtataka. Umupo siya at iniisa-isa sa akin ang mga details. Sa isang beach resort ang gusto niyang venue. Yung mga dating ninong at abay pa rin naman daw ang kukunin namin kaya wala ng problema. Gusto ko sanang sabihin na isama niya sa abay si Kenn Lloyd pero naisip ko na lalo ko lamang sasaktan ang damdamin niya kaya tumahimik na lamang ako at wala sa loob na nakatingin sa ipinapakita niyang notes. Pero nagtaka lamang ako sa mga sinasabi niya kaya ako nag react.
“Di ba sabi mo lihim sa family mo ito? Paano natin maililihim kung ganyang klase ng wedding ang gusto mo?” bigla ko kasing naaalala yung sinabi niya nang dumating siya. “Hindi na, wala na rin naman siyang magagawa, kasi buntis na ako, hindi na rin naman niya tayo mapipigilan. Saka ipinaaalm ko na rin kay Kuya ang lahat at siya na raw bahalang magsabi kay Mama.”
Wala na akong nagawa kasi yun naman talaga ang dapat. Pero hindi na ako pumayag mamanhikan ulit. Nagawa na naman namin yun dati at ikinatwiran ko na lamang na baka pagtawananan na kami ng mga taong makakaalam. Umalis siyang masayang-masaya at tatawagan na lamang daw ako para sa mga updates kung kailan kami pupunta ng city hall at sa kung anu-ano pang detalye.
Nang gabing iyon, tahimik kaming kumain ni Kenn Lloyd, nagpapakiramdaman kami. Ayokong buksan ang topic na iyon dahil ayoko siyang masaktan. Hindi rin naman siya nagtatanong. Pagkatapos kumain.
“Sige na pumasok ka na at mag-aral, ako na ang bahala dito, may pasok bukas ‘wag ka ng magpuyat.” Sinabi ko lamang iyon para hindi muna kami mag-usap hindi ko alam kung paano ipapaliwanag sa kanya ang lahat. Hindi naman siya kumibo at nakita ko pagkatapos ilagay sa hugasan ang mga pinggan ay lumakad na rin papuntang kwarto niya.
Hanggang sa kinabukasan, pilit kong iniwasan na pag-usapan ang tungkol doon at hindi rin kami masyadong nag-uusap. Magkasabay nga kami sa paglalakad pero hindi kami nag-uusap parang may tensyon sa aming dalawa. Hinihintay kung sino ang magbubukas ng topic. Inisip ko na lamang na sana huwag muna siyang magtanong dahil hindi ko pa alam ang isasagot ko sa kanya. Pati sa school ay hindi kami masyadong nag-uusap. Hindi ko alam ang pakiramdam, kung nahihiya ba ako sa kanya o natatakot na baka iwan na niya ako. Alam ko namang nasasaktan siya at lalo pa siyang masasaktan kapag kasal na kami at magkasama pa rin kami pero mas masasaktan ako kung lalayo na siya sa akin. Kaya lang ano ba ang magagawa ko? Heto na naman ang magulo kong pag-iisip.
Alam ko namang mali pero ipipilit ko naman. Alam ko naman ang dapat kong gawin pero ayokong gawin. Alam kong pinapahirapan ko lamang pareho ang mga sarili namin dahil ang dulo naman nito ay maghihiwalay din kami. Pero hindi pa man nangyayari nararamdaman ko na ang sakit. Ilang oras pa lamang kaming hindi nag-uusap parang nami-miss ko na siya. Naninibago ako sa sitwasyon namin. Hinahanap ko yung pangungulit niya habang naglalakad kami. Yung paghihintay niya sa akin sa harapan ng faculty room kapag recess. Namimiss ko yung walang kwenta niyang mga tanong at hindi siya titigil hanggang hindi ako sumasagot kahit alam niyang kalokohan lamang at hindi totoo ang mga sagot ko sa tinatanong niya ayos na sa kanya iyon ang importante sinagot ko ang tanong niya. Pero higit sa lahat namimiss ko yung pag a I love you nya sa akin, kahit pabulong.
“I love you too,” ang wala sa loob kong bulong habang nakatingin ako sa bintana. Parang gusto ko siyang puntahan sa room niya at yakapin. Gusto kong sabihing mahal na mahal ko siya. Gusto kong magsorry sa kanya, gusto kong sabihing hindi ko gustong magpakasal kay Gigi. Ipaaalam sa kanya na mas mahal ko siya kesa kay Gigi at hindi ko siya ipagpapalit. Pero papaano. Papaano ko iyon patutunayan eto nga at buntis yung tao at magpapakasal na kami. Paano ko sasabihing siya ang mahal ko samantalang ikakasal na ako.
“Sir, ang lalim yata ng iniisip mo ah.” Bati ng katabi kong teacher na lalaki. “Ah wala ito, may naalala lamang ako?”pagkukunwari ko.
“Babae sir? nako iyan talagang mga babae na iyan sakit sa ulo nating mga lalake, biblical times pa lamang mga babae na talaga sumisira sa diskarte natin” yun agad ang banat niya. Bahagya akong napangiti at nakita ko ilang co-teachers naming babae ang nakataas ang kilay na nakatingin sa amin at yung isa ay hindi nakatiis nambato pa ng crumpled paper. Nauwi sa kantyawan at tawanan ang usapang iyon dahil ayaw pumayag ng mga babae sa theory na iyon. Siyempre ipinagtanggol din namin ang aming side. At bahagya kong nalimutan ang pag-iisip sa sitwasyon ko.
Pero hindi ko pwedeng takasan ang lahat alam kong naghihitay si Kenn Lloyd ng aking paliwanag. At may obligasyon ako na gawin yun kahit hindi siya nagtatanong. Nang hapon iyon nakita ko siya nakaupo sa isang bench malapit sa gate. Alam kong ako ang hinihintay niya kaya nilapitan ko siya at niyaya. Tumayo siya at nginitian ako ng bahagya. “Uuwi na po tayo?” yun lang ang sinabi niya. “Hindi may pupuntahan pa tayo.” At umuna na ako papunta sa gate. Inabutan niya ako habang nagta tap ng RFID.
“Saan po tayo pupunta sir?” pahabol niyang tanong habang kinukuha RFID niya. “Basta sumunod ka na lamang.” Naglakad kami at diniretso ko ang isang public park hindi masyadong malayo sa school. Maraming tao don pag ganoong oras dahil tambayan iyon ng mga estudiyante, taga public man o taga private. Marami kasing mga pagkain mabibili doon na afford ng baon nila. Pero may mga benches doon na nahaharangan ng halaman at doon ako naupo. Naupo din siya sa kabilang dulo ng upuan.
“Hindi ko na papatagalin, alam ko namang narinig mo ang pag-uusap namin ni Gigi.” Basag ko sa katahimikan namin. “Opo sir, hinihintay ko lamang po na kayu magsabi dahil alam ko pong kakausapin ninyo ako tungkol diyan.” Nakatungo siya habang nagsasalita.
“Sorry Kenn Lloyd, hindi ko gusto ito, oo hindi ko pwedeng sabihin na hindi ko sinasadya pero hindi ko inisip na aabot sa ganito. Kaya lang wala na akong magagawa.”
“Don’t worry sir, wala ka pong kasalanan, alam po naman natin itong pinasok natin hindi ba, pwede naman talagang mangyari ito. Hindi naman po talaga tayo makakabuo ng isang pamilya. Alam ko po namang mahal mo si Miss Gigi, at magiging masaya ka po sa kanya kaya masaya na rin po ako para sa iyo sir.” ang buong kalungkutan niyang sinabi.
“Hindi yun totoo, hindi ako masaya, mas masaya akong kasama ka at iyun ang totoo, at iyon din ang gusto ko, di ba sinabi ko naman sa iyo, mas mahal kita kesa sa kanya, mahal na mahal kita Kenn.”
“Pero sir, may obligasyon ka po sa kanya at sa magiging anak ninyo. Wala na po tayong magagawa don. Masaya na po akong minahal mo ako kasi kahit ano pong mangyari mahal na mahal kita. Sapat na sa akin yun na kahit sandali lamang po na nakasama kita at naramdaman ko po yung pagmamahal mo sa akin. Kaya wag ka na pong mag-alala sa akin ayus lamang po ako, Kaya ko ‘to.“ alam ko pinipilit lamang niya ang mga sinasabi niya dahil kita naman sa mukha niya na hindi siya ayos. Lumapit ako sa kanya.
“Basta tatandaan mo, kahit mag asawa at magkaanak na ako, hindi pa rin kita makakalimutan, mamahalin pa rin kita, ikaw pa rin ang baby boi ko, ang baby brother na mahal na mahal ko habang buhay. At bahagya kong ginulo ang buhok niya.”
“Sir, hindi mo po ba talaga ako iaabay sa kasal mo? First time ko pa naman po sanang makakaabay tapos hindi mo po ako kukunin.” Ang tila pagtatampo niya.
“Ikaw pa ba ang mawawala doon, napaka special mo sa akin, at gusto ko sa araw ng kasal ko nasa tabi lamang kita, para habang kinakasal kami, para bang sa’yo ko sasabihin yung aking vow. Gusto ko nandon ka kasi para sa iyo talaga ‘yon. Kunwari tayo ang kinakasal” At inakbayan ko pa siya.
“Aba sir, hindi po pwede yun?” Ang biglang tanggi niya. “Bakit naman, ayaw mo ba sa akin?” nagtataka kong tanong. “Sir nalimutan mo na po ba kaka 15 ko pa lang hindi pa yun pwede dapat pag 18 na ako.” Tawa siya nang tawa pero saglit lamang at balik sa pagseseryoso.
“Pero sir, paano mo naman po gagawin yun diba sabi niya kumpleto na po ang line-up ng mga ninong, ninang at abay kasi sila din yung kukunin nyo sana dati?”
“At talagang nakinig ka ha, Hindi ka naman tsismoso nyang lagay na yan. Di ba sabi ko doon ka lamang sa room mo at mag-aral bakit nakikinig ka sa usapan namin? Kunwari ay galit-galitan ako pero pinisil ko ilong niya.
“Hep, teka, teka, sir, kakasorry mo lang po. Hindi ka po pwedeng magalit. Kasalanan ko po ba na ang lakas ng usapan ninyo. Nakita ko nga po ‘nong muntik ng malaglag yung pregnancy test kit na hawak ninyo e.” alam kong pamilyar naman siya na pregnancy test kit na yun kasi pinag-aaralan naman yun sa Human Repro sa Biology. “Usisero kang bata.” Sabay mahinang tapik sa kanya. Alam ko naman na pinagagaan lamang niya ang pag-uusap namin kasi kahit nagtatawanan kami kita ko naman sa kanyang mga mata ang lungkot. At nasasaktan ako sa nakikita ko. Kaya lang wala akong magagawa kasi kahit ako nasasaktan sa pinag-uusapan namin. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa amin pagkatapos ng kasal.
Hindi na masyadong nabigla sa bahay nang sabihin ko na magpapakasal na kami ni Gigi. Wala rin naman silang tutol kasi last June pa naman yun dapat. Tanggap rin nina Mama at Papa na magkaka anak na ako. Tawa lamang nang tawa si Lester nang malaman niya na 2 sila ni Kenn Lloyd na best men.
“Ok lang yun kuya, baby brother ko naman tong si Kenn Lloyd saka ngayon lamang sila makakakita ng kasalang may dalawang best men.” Inakbayan din niya ang nahihiya na namang si Kenn Lloyd. Nakasanayan na kasi namin na pag uuwi ako sa province ay kasama siya. Parang miyembro na din kasi siya ng pamilya at pag tumatawag ang sino man sa kanila ay hindi nalilimutang kumustahin din siya. At talagang close na sila ni Lester.
Maya-maya lumabas silang dalawa at seryosong nag-usap parang may sinasabi si Lester . Tatangu-tango naman si Kenn. Habang busy si Mama ng kakatanong pati si Irish, nakita kong lumapit si Papa sa kanila at ilang sandali lamang umalis silang tatlo.
Isang araw, nadatnan namin ang kotse ni Gigi sa tapat ng gate nang umuwi kami ni Kenn Lloyd. Pagbaba namin nag kiss siya sa lips ko, napansin ko si Kenn Lloyd na tumungo at dumiretso sa gate. “Wait Kenn, paki pasok mo muna ang mga gamit ko.” Utos niya kay Kenn habang binubuksan ang compartment ng kotse niya.
“Bakit ang dami mong dalang gamit, saan ka pupunta? Ang naguguluhan kong tanong. “Saan pa? Di diyan sa bahay mo diyan na ako titira.” Ang tila naiirita niyang sagot.
“Dito ka titira, bakit, di ba dalawa na lamang kayo ng kapatid mong lalaki ang nakatira sa bahay ninyo. Anong nangyari bakit umalis ka doon, nag-away ba kayo?”ang pagkabila ko.
“Hey, Mr Irvin Santos, I am your fiancée. Your future wife, dahil in a few days magpapakasal na tayo at sooner magsasama na rin bilang mag-asawa. At baka nalilimutan mo buntis ako, hindi ba dapat lamang na dito ako tumira kasama ang tatay ng magiging anak ko.”
Hindi na ako sumagot, dahil nasa tabing kalsada kami. Tiningnan ko si Kenn Lloyd, habang abala sa pagbaba ng kung ilang bag na dala ni Gigi. Hindi man siya nakatingin sa amin alam kong punum-puno ng lungkot ang kanyang mukha. Naawa ako sa itsura niya.
“Pumasok ka na sa loob, Kenn, magpalit ka na ng damit mo at magpahinga, mag-aral ka na rin pagkatapos, tatawagin na lamang kita pag kakain na, ako na bahala dito.” Hindi na siya tumutol basta na lamang nakatungo na binuksan ang gate at pumasok habang nakatingin sa akin si Gigi na parang nagtataka.
Sa paglipas ng araw, naging balita na sa school ang nalalapit naming kasal, marami ang bumabati. Marami ang natutuwa dahil at last matutuloy na rin ang naudlot naming kasalan. Maging sa FB ay marami ang bumabati, marami ang nagtatanong, pero wala akong sinagot. Hindi ako natutuwa sa mga nagtatanong kung ano ang pakiramdam ng ikakasal. Mga students ko naman ay naging bukam bibig na ang kasalang iyon. Masayang masaya sila habang pinag-uusapan iyon. Ang lahat naman ito ay ikinaka iinis ko, kung pwede lamang pagbawalan ko ang lahat na pag-usapan iyon. Hindi ko sinasagot ang mga pagbati nila. Marami na rin ang nakapansin na nagiging mainitin daw ang ulo ko. Nawawala rin ang focus ko sa pagtuturo. At hindi iyon nakalampas sa aming principal kaya kinausap niya ako minsan.
“Gusto mo bang mag leave muna hanggang sa kasal mo Mr. Santos? Tanong niya pagkatapos ng kumustahan namin tungkol sa mga bata.
“Hindi na mam, ok lamang po ako.”
“Alam kong pressured ka dahil ang ikli ng panahon ng preparations ninyo, ang hirap kaya ng ganyan yung kuya ko nang magpakasal 3 months nag leave kaya kahit hindi ko pa naexperience, may idea na ako. At kung magli leave ka papayagan kita, tutal two weeks pa kasal mo, gawin natin 1 month para may two weeks ka pang bakasyon after. “ suggestion niya
“No mam, wala na rin naman kaming masyadong preparations kasi diba last year pa naman ito dapat, saka simpleng wedding lamang naman po ito, ang importante lamang mairaos.” Bagamat alam ko na nakaabot na siguro ang mga nangyayari sa kanya kaya ganon. In-assure ko na lamang siya bago ako lumabas na aayusin ko na lamang ang sarili para maka focus ulit sa pagtuturo.
Kaya sinikap kong ayusin ang lahat bagamat nahihirapan ako, Hindi ako komportable na kasama ko sa bahay si Gigi. Nahihirapan akong matulog na katabi siya, sanay ako na malikot matulog at nakaka ikot sa kama. Kung katabi ko si Kenn, niyayakap ko siya. Pero ngayong si Gigi ang katabi ko ang babaw talaga ang tulog ko parang umiiwas ako na mapalapit sa kanya ang katawan ko. Madalas din akong magising sa madaling araw at hindi na makatulog, hindi rin ako ganon ka-excited umuwi sa hapon para makita siya. Iniisip ko na lamang na magbabago rin siguro ang lahat pag kasal na kami at nakita ko na ang baby ko. Naeexcite akong malaman kung babae ba siya or lalake, pero alam ko naman na hindi pa iyon pwede kasi base sa estimate ko e its been a month pa lamang siyang buntis. Hindi pa nga mahahalata sa tiyan niya.
“Babe, nakita mo ba yung ginawa kong checklist? We’re almost done, buti na lamang pumayag yung gumawa ng invitation natin noon na half na lang ang price since wala naman silang binago sa lay out. Date at venue lamang naman ang inedit saka yung dagdag na best man at bride’s maid. Tapos yung giveaways, tayo na lang daw maglalagay ng mga pictures at thank you note ha, kasi dapat daw ganon para personalized. Kailan ka ba libre para ipadala ko dito. Pwede ba bukas” Minsang paglalambing niya habang nagpi prepare ako ng lessons.
“Nako, hindi pwede, gagabihin kami bukas may program sa school.” Sagot ko.
“E di sa susunod na bukas?’ patuloy na pangungulit niya.
“May training ang mga boy scouts, baka nga mag- overnight kami sa school. Saka Gigi please, ang dami kong ginagawa, submission namin ng test questions bukas gagawa pa ako ng activity map, sige na ikaw na lamang ang bahala don pag may time kami tutulungan ka namin ni Kenn Lloyd.” Ang naiinis pero nagpipigil kong sagot sa kanya.
“Ano ka ba naman, lagi ka na lamang walang oras, busy ka ba talaga o ayaw mo lamang akong tulungan, parang ako lamang ang ikakasal ah, ako lamang nag aasikaso ng lahat. At isa pa hindi ko kailangan ang tulong ni Kenn Lloyd kaya kong gawin mag-isa yun.”
“Kaya mo naman pala e bakit gusto mo pa akong abalahin, Kita mo naman na ang dami kong ginagawa, hindi na nga ako magkandaugaga dito tapos…” bigla siyang sumagot.
“Tapos ano, ginugulo ko buhay mo, ganyan na ba ako sa ‘yo, pampagulo, kung hindi dahil sa anak mo hindi naman ako magmamadaling magpakasal, ayoko lamang matawag na disgrasyada pag nakita sa atin na lumaki na tiyan ko tapos hindi pa kasal. Ramdam ko naman na napipilitan ka lamang diba?” at napaiyak na siya. Wala na akong nagawa, nilapitan ko na lamang siya at inakbayan para amuin.
“Sorry na, hayaan mo hahanapan ko ng oras para magawa natin iyon at isang araw labas tayo gusto mo nood tayo ng sine o mamasyal tayo kahit saan.” Sinabi ko para matapos na lamang dahil sa totoo lamang ay naiinis na ako at sira na rin ang mood ko pero ayokong sumama loob niya dahil makakaapekto yun sa baby namin.
“Ayoko, tiyak isasama mo naman yung ampon mo, Masaya ka lamang naman pag kasama mo siya hindi ba, Kayo na ang maghapong magkasama sa school pagdating dito kayo pa rin magkausap. Pinapaalala ko lamang sa iyo, hindi mo siya tunay na anak. At kami ang totoong pamilya mo. Sa amin ka dapat may oras at sa amin ka may responsibilidad.”
“Bakit nadamay na naman si Kenn Lloyd, inaano ka ba no’ng bata. Ginugulo ka ba niya, nakakaabala ba siya sa iyo?” ang naiirita kong tanong.
“Kasi, buti pa kayo laging nag-uusap, hindi kayo nauubusan ng pinagkukwentuhan samantalang tayo minsan na nga lang mag-usap, nag aaway pa.”
“Ewan ko sayo, ang babaw mo!” Tumayo ako at binitbit ang mga gamit ko palabas ng kwarto. Sa salas ko na lamang tatapusin ang ginagawa ko. Pero pagdating ko doon, hindi ako makapagtrabaho. Naiinis pa rin ako. Magulo ang isip ko. Parang ngayon pa lamang lumalabas ang totoong ugali niya na hindi ko napansin noong una. At ngayon pa lamang ay natatakot na ako, ano pa kaya ang mangyayari kapag kasal na kami kung ngayon pa lamang ganito na. Naalala ko si Kenn. Gusto ko sanang pumasok sa kwarto niya at magpalipas ng init ng ulo pero ayoko namang lumala pa ang gulo. Pero hindi rin ako nakatiis tinext ko pa rin siya,
“Musta baby boi, hindi ka nagpaparamdam ah.”
“Ah. ah si sir parang bata lang, kani-kanina lang po tayo magkasama sa pagkain”
“Oo nga, pero namiss agad kita.”
“Alam ko po sir nag-away kayo dinig ko po kaya dito.”
“Hala, ikaw talaga nakinig ka na naman sa usapan namin,”
“Hindi po, wala nga akong nadinig, basta boses lang po niya, malakas kasi parang galit, di ko po nadinig ang boses nyo.”
“Halika takas tayo, iwan natin ang bruha, hehe.”
“Saan naman po tayo pupunta?
“Kahit saan, basta labas lang tayo, gala lang”
“Baka hanapin ka po sir, lagot ka,”
“Hindi yan, ako bahala.”
At iyon nga lumabas kami, nagpunta kami sa night market, naglibot, kumain. Nagkwentuhan, kinalimutan ang tungkol kay Gigi. Mabuti na lamang at tulog na nang kami ay bumalik. Para kaming mga magnanakaw na daha-dahan ang mga hakbang. Mahina kaming nagkakatawanan habang papasok sa aming mga kwarto. Tinext ko pa siya bago ako nahiga. Palitan din kami ng I love you. Pero dinilete ko ang lahat ng messages niya. Mahirap na hindi ko alam ang takbo ng isip ng babaeng ito baka bigla niyang tingnan ang messages sa phone ko. Sa paglipas ng araw madalas din kaming magkatext kahit nasa loob ng bahay para hindi alam ni Gigi na nag-uusap kami. Nagkakatawanan nga kami na hindi niya napapansin.
Naulit pa ng ilang beses ang pag-alis namin ng gabi. At sinisiguro namin na tulog na siya bago kami umalis. Minsan nagmomotor kami pero inaakay ko muna palabas at sa malayo inistart pag uwi naman ay malayo pa lamang pinapatay ko na ang motor para hindi maingay pagpasok namin. At madalas ay naghahalikan din kami kung may pagkakataon at nagawa na rin naming maghawakan ng aming mga ari. Pero hanggang doon lamang ang kaya naming gawin. Masaya at sapat na sa amin ang ganon. Kung ano mang pagnanasa ang nararamdaman namin ay naire release naman sa paraang alam naming safe.
Minsan pag-uwi ko dinig ko ang boses ni Gigi. Mukang may pinapagalitan. Kinabahan ako baka may ginawang mali si Kenn. Dahan-dahan akong sumilip sa may bintana, nakakubli ito at hindi kita ng nasa loob. At dinig ko ang usapan nila.
“Ang laki-laki mo na nagpapabantay ka pa sa sir mo, ano ka bondying?”
“Si Daddy naman po ang nagpatira sa akin dito.”
“Kahit na pwede ka namang tumutol diba, pwede mo namang sabihin na kaya mong mag-isa, sabagay hindi mo masasabi yun kasi lampa ka, kaya ka nga nabugbog ka noong new year diba?”
“Bakit po ba kayo ganyan, ano bang kasalanan ko sa inyo?”
“Lagi ka kasing nakabuntot sa sir mo, para kang babae hindi makapag-isa o baka bakla ka, bakla ka siguro kaya ka ganyan.”
“Kung gusto nyo po akong umalis, sabihin nyo po kay Sir, kasi sila naman ni Daddy ang nag decide.”
“Oo sige, umalis ka na, sasabihin ko sa kanya pag dating na ipinapasabi mo na umalis ka na at hindi mo na siya hinintay.”
Hindi na ako nakatiis, parang nag-iinit ang buo kong katawan kaya pumasok na ako. Parang sasabog ang ulo ko sa galit.
“Ano bang nangyayari dito? Pagalit kong tanong.
“Ayan ang anak-anakan mong magaling aalis na raw, ayaw na raw niya sayo, pinapasabi lang.” ang mataray niyang sagot samantalang si Kenn Lloyd ay nakatingin lamang sa akin.
“Ano ba Gigi, bakit ba pati bata pinapatulan mo, ganyan ka ba talaga? Kung galit ka sa akin, ako ang awayin mo huwag mong idamay ang wala namang kasalanan sayo.”
“Siya naman may gusto ah.”
“Tama na, nadinig ko naman lahat, kanina pa ako nakatayo diyan.” Nakita ko si Kenn Lloyd na umiiyak at lumabas ng pinto. Sinundan ko siya palabas. Tinatawag ako ni Gigi pero hindi ko siya pinansin. Sinundan ko pa rin si Kenn na dire-diretso lamang. Hindi naman siya tumakbo tuluy-tuloy lang sa paglalakad. Hanggang nakarating kami sa terminal ng tricycle. Nang sumakay siya sumakay din ako. Sinabi ko sa driver kung saan. Sa bahay niya. Hindi naman siya umimik. Dahil wala siyang dalang susi ako ang nagbukas. Pagkapasok naupo lamang kami at hindi nag-usap. Ako na ang nagsimula.
“Matagal na ba niya ‘yang ginagawa sayo?” tanong ko. Tumango lamang siya pero nakatungo.
“Bakit hindi mo sinabi sa akin?” ang naiinis kong tanong. “Sir ayoko pong dagdagan pa ang problema mo. Ayokong ako pa po ang pagsimulan ng away ninyo. Kaya ko po namang tiisin, kasi alam ko mahal mo po ako at kung nahihirapan ako nahihirapan ka din po. At hindi mo naman po gusto ang mga nangyayari. Huwag kang mag-alala sir, higit pa po sa mga pang-aaway na ganyan naranasan ko kahit noong bata pa ako. Sanay na po ako sa ganyang panlalait”
Hinawakan ko siya sa magkabilang balikat at iniharap sa akin. “Hindi Kenn Lloyd, hindi ako papayag na saktan ka pa niya ulit. Walang pwedeng manakit sa iyo. Naiintindihan mo ba yun, kahit sino walang karapatang saktan ka.” At niyakap ko siya.
Hinalikan ko siya sa noo, hanggang bumaba sa labi. Noong una, hinayaan lamang niya ako pero habang tumatagal lumaban na rin siya nang halikan. Habol ang aming mga hininga sa init ng eksenang iyon. Hanggang nagkakatitigan kami at parang parehong nakuha ang ibig sabihin. Tumuloy kami sa kwarto at sabay naghubad ng aming mga pantaas na damit. Balik sa halikan mas mainit at mas nakakakiliti. Abut-abot ang kabog ng aking dibdib. Bumaba ang mga halik niya sa aking leeg hanggang sa didbdib ko na ikinaka pilipit ng aking katawan dahil sa kakaibang kiliti na dala ng kanyang dila at labi. Ginaya ko din ang ginagawa niya habang nararamdaman ko na kinakapa niya ang aking ari. Napapatigil ako sa ginagawa ko kapag idinidiin niya ang kanyang kamay at bahagyang pinipisil-pisil iyon.
“Ahhhh, Sarap Kenn…” iyon lamang ang nasabi ko.
Ginawa ko rin ang lahat ng ginawa niya sa akin at gaya ng reaction ng katawan ko kanina hindi rin niya malaman kung ano ang gaawin at sasabihin.
“Sir, sir, ahhh, ahh, sige lang sir….” iyon madalas kong madinig sa kanya.
Hanggang tuluyan na naming naalis ang lahat naming damit. At nagkita ang aming mga gising na gising na titi na parehong basang-basa dahil sa pre cum. Dala ng kung anong libog na sumanib sa aming katawan, pinaglapit namin sila at pinagdikit ang basang mga ulo. Ibang init ang bumalot dito at para akong kinikilabutan na hindi ko maipaliwanag. Malakas pa rin ang kabog ng aking dibdib. Pero excited ako sa anu pang pwede naming gawin at maramdaman.
Lalo pa niyang pinagdikit tapos hinawakan namin ng sabay at marahang sinalsal. Ang sarap! sobrang sarap. Sabay kaming napapaungol. Kakaiba yung init at ang dulas dahil sa patuloy na paglabas ng precum. Maya maya ay tumungo siya at dinilaaan muli ang nipples ko at halos mapasigaw ako sa sarap. Pababa nang pababa ang pagdila niya mula sa nipples hanggang sa pusod ko. Hinawakan niya ang tigas na tigas kong titi at pinagmasdan. Hindi ko alam kung ano iniisip niya pero dinilaan niya ang pre cum nito, at naramdaman ko ang init ng dila niya, hanggang parang kinukuhit na ng dila niya ang butas at doon na ako napapaigtad sa kakaibang sarap.
“Shit, Kenn, ang sarap niyan. Grabe, ngayon ko lamang yan naranasan. “ bulong ko sa kanya habang pinapanood ginagawa niya. Pero may mas masarap pa pala. Nang isubo niya ang titi ko, parang hindi ko na alam gagawin ko, parang nabalot ng libog ang buong katawan ko. Parang nakasentro na ang buong pakiramdam ko sa init at kiliti na nararamdaman ng titi ko. Napaaangat ang balakang para habulin ang bibig niya kapag itintaas niya ang bibig niya. Dinilaan din niya pati ang balls ko.
“Ahh, Kenn, shit, ang sarap nyan, wag mong titigilan ang sarapp...” hindi ko alam kung saan ko ilalagay ang kamay ko, sa likod niya, minsan sa ulo niya.
Gusto kong maranasan din niya ang naranasan ko kaya lahat ng ginawa niya, ginawa ko din, hinawakan ko ang titi niya, mas malaki ng konti ang sa akin, pero mas makinis ang sa kanya, pareho kaming may pink na ulo at mas manipis ang mga buhok ng sa kanya. Pinagmasdan kong mabuti iyon, mainit ang singaw niya at tigas na tigas. Nang isubo ko na iyon ay umungol siya nang malakas. Mas malakas ang ungol niya kesa sa akin at mas malikot siya halatang sarap na sarap sa ginagawa ko. Tumingin ako sa kanya para makita reaction ng mukha niya. Kita sa mga mata niya ang kakaibang saya dala ng libog at ang kakaibang sarap na nararamdaman.
“Sir, 69 tayo.” Bulong niya. Ngumiti ako sa kanya, at dala ng sobrang libog na nararamdaman ay tumaas ako ng pwesto siya naman ay umikot patapat sa titi ko. Naisubo namin agad ang aming mga titi. Hindi na kami makapagsalita, puro ungol na lamang ang madidinig. Malaki ng konti titi ko sa kanya kaya alam ko kung nahihirapan ako at minsan ay parang masusuka, alam ko mas higit siya. Kaya dina dahan-dahan ko paggalaw ng balakang ko. Nararamdaman ko din na umaabot na sa may ilong niya ang mga buhok ko dahil nararamdaman ko hangin mula sa ilong niya na lalong nagpapadagdag ng libog sa akin.
Nang maramdaman kong malapit na akong labasan, nilabas ko titi niya sa bibig ko. “Malapit na ako Kenn.” Bulong ko.
“Sabay tayo sir.” sagot niya.
Ilang taas baba pa ng mga ulo namin at mahahabang “ohhhh, at ahhhh,” naramdaman ko ang paninigas ng aming mga binti. At Sumabog nga ang pinipigil naming mga katas. Sobrang sarap at alam ko sobrang dami kong nailabas. Ganon din siya, punum-puno ang bibig ko. Hindi masarap ang lasa. Mapakla, maalat-alat at madulas sa dila. Tumayo ako at dumiretso sa CR at inuluwa ko ang katas niya mula sa bibig ko, maya-maya nasa likod ko na rin siya at ganon din ang ginawa. Nagmumog kami at muling naghalikan na parehong walang damit. Nalalasahan ko pa rin ang katas namin kahit nagmumog na. Lumabas ako pagkatapos. Naiwan pa siya sa loob.
Pagbalik niya ng kwarto nakabihis na ako. “Tara uwi na tayo.” Medyo nahihiya kong sabi hindi ako makatingin sa kanya. Pakiramdam ko ay ganon din naman siya sa akin. Pagkabihis niya ay tahimik kaming lumabas ng gate pagkatapos tiyaking sarado ang lahat.
Past 12 na nang kami ay umuwi. May nakalutong pagkain, pero hindi kami kumain. Pagkapaligo ay nahiga ako patalikod sa kanya. Magaan ang aking pakiramdam at ayokong sirain iyon. Alam ko namang gising pa siya at nakikiramdam lamang pero hindi ko siya pinansin. Okupado ng magandang alala ang aking isip. Bigla siyang yumakap sa akin. Hindi ako nagreact. Hinigpitan niya ang yakap. Hindi ko pinansin hanggang nakatulog akong nakayakap siya sa akin.
Sa Sabado na ang aming kasal, at naka leave na ako ng Thursday. Si Gigi naman ay Wednesday pa umuwi dahil darating na raw ang Mama niya. Nakahinga kami ng maluwag nang umalis siya at nagpasalamat ako dahil kahit papaano nawala ang tensiyon sa bahay. Nang gabing iyon ay sa kwarto ni Kenn ako natulog at gaya ng dapat asahan, naulit ang aming ginawa.
“Kenn, masaya ka bang kasama ako?” tanong ko habang nakaunan siya sa braso ko.
“Opo, sir, kung pwede nga lamang huwag na po tayong maghiwalay. Kaso hindi naman po pwede ang ganon. Iniisip ko nga po huling beses na nating magagawa ang ganito.” Napansin ko ang pagpatak ng luha na na umagos sa braso ko.
“Sorry Kenn, ako na naman ang dahilan ng mga luhang iyan, kung may magagawa lamang sana ako. Kung pwede lamang sanang tumakas tayo sa isang lugar na walang may kilala sa atin. Pero imposible naman yun e.”
“Hayaan na lamang po natin yun sir, happy na ako na minahal mo ako. At promise lagi pa rin po kitang mamahalin kahit may asawa ka na. Hindi po kita makakalimutan sir.”
At inulit pa naming pinagsaluhan ang sarap ng gabing iyon.
Kinaumagahan tumawag ang tita niya at uuwi daw sila ng Bulacan dahil namatay ang lola niya. “Sir, paano po yan, hindi ako makakasama sa inyo pauwi pero sinabi ko po kay tita na aabay ako sa inyo sa Saturday sabi naman po niya bukas pwede na akong umalis basta makita lamang po ako ng mga kamag-anak ni Mommy .”
“Ganon naman pala e, basta magkita tayo bukas, kaya mo bang mag-isa papunta sa bahay o ipapasundo kita kay Lester.” Ang pag-aalala ko
“Nako wag na po sir, ok lang ako, kaya ko po, saka busy po si Kuya Lester, pakisabi na rin sa kanya na bukas na lamang po kami magkita.” ang sagot niya.
“At talagang kailangang alam niya ha. Sabagay, lagi nga kayo magkausap dalawa, close na close na kayo.” Ngumiti lamang siya. Naalala ko kasi minsan kausap niya si Lester sa phone nadinig kong sabi niya, “Oo Kuya pumayag na pero kinakabahan pa rin ako.” Tapos sinundan pa ng “Sige ako na didiskarte kung papaano”. Nang tanungin ko naman ay tungkol daw sa basketball pinag-uusapan nila. Alam naman niyang mas hilig ko ang volleyball kaya hindi ako intresado sa pinag uusapan nila.
“Basta mag-iingat ka at magtext ka rin pagdating mo sa Bulacan. Pati ipaalam mo sa kin kapag papunta ka na bukas kahit sa kanto ipapasundo kita kay Lester.” Pahabol kong bilin sa kanya.
“Opo sir I love you” habang nagsusuot ng helmet at sumakay na siya ng motor. “I love you too. At ingat sa pag momotor. Kita tayo bukas.”kumaway pa siya bago inistart ang motor niya.
Hindi ko maintindihan kung bakit ganon ang pagkadismaya ni Lester nang sabihin ko ang pag-alis ni Kenn. Kahit sa phone kami nag-uusap ramdam kong naiinis siya.
“Bakit kasi ngayon pa?” ang nagmamaktol niyang tanong. “Hindi ka naman excited bunso, bukas naman nandiyan na, ano ba kasi ang gagawin ninyo at hindi ka makahintay hanggang bukas?” “Ah basta kuya hindi pwedeng hindi siya makapunta dito.”
“Kung gusto mo sundan mo sa Bulacan para masigurado mo na darating siya bukas.” Ang pangungulit ko.
“Kung pwede lang kuya, gagawin ko.” Halata ang pagkairita sa boses nya tapos inend ang call.
Araw ng Kasal.
Hindi ako mapakali, hindi ko alam kung ganito talaga ang pakiramdam ng ikakasal. Madalas akong tanungin ng bestfriend kong si Louie kung ok lang ako. Para kasing lagi akong kinakabahan. Kagabi pa siya dito sa amin at dito na natulog. Parang ang lungkot, feeling ko katapusan na ng lahat. Ang lahat ay nagsasaya kaya kailangan kong ngumiti. Pero sa loob ko ay kabaligtaran. Si Mama, busy sa pag estima sa mga kamag-anak namin, Si Irish, naman excited kasama ang boyfriend niya na pinilit na maging abay din. Yung tatlo ko pang barkada na abay ay diretso na daw sa resort. May ilang co-teachers din akong pupunta pero sa resort na rin didiretso. Si Papa madalas kong makita na nakatingin sa akin. Si Kuya naman hindi nakauwi dahil biglaan ang pasabi ko kaya hindi na approve ang leave niya.Pero ang lalong nagpapa tense sa akin ay si Lester.
“Kuya ano na bakit wala pa si Kenn,” ang paulit-ulit niyang tanong, kani-kanina lamang yun din ang itinanong niya sa akin.
“Lester, pwede ba huwag ka ngang praning ano ba gusto mong gawin ko? Di ba kanina pa kayo magkausap bakit hindi mo tinanong lahat. Besides sa ‘yo nagsabi yung bata na hindi nga siya pinayagan ng mga tita niya na bumiyahe kagabi kaya ngayong umaga siya aalis ng Bulacan. E kung sinundo mo na lamang kaya kagabi di sigurado kang narito na ngayon.” Ang naiinis kong sagot.
“E ayaw nga kasi kuya ang tigas ng ulo, paano yan pag hindi siya nakarating walang partner si Gayle,” si Gayle ang girlfriend niya na ginawa naming partner ni Kenn, dahil ang bridesmaid ay yung bestfriend ni Gigi na si Clarisse. Naisip ko na kaya pala ganon ka excited dahil inaalala ang kanyang girlfriend. Hindi na ako sumagot dahil lumapit si Papa sa kanya at may sinabi. Maya-maya ay lumabas sila sa may gate at nag-usap. Natuwa ako kahit paano dahil hindi na ako kukulitin ni Lester. Nagtext naman si Kenn kanina na on the way na raw siya kaya lang ma traffic daw sa EDSA pero alam daw niyang aabot naman siya.
Eksaktong 1:00 pm nang umalis kami ng bahay dahil 2:00 pm ang kasal. Yung car ni Papa ang ginamit namin. Si Lester ang nagdrive katabi ako at si Louie sa likod. Sina Papa at Mama naman ay nakisakay sa van ng kapatid niya kasama si Irish. Hindi ko na alam yung iba kung saan sumakay. Pagdating sa resort, konting retouch ng mga make up at pinapapila na kami ng coordinator. Nang biglang lumapit si Lester. “Kuya unattended na ang phone ni Kenn, pano yan?” ang natataranta niyang tanong. Parang nalowbat na yata.”
“Problema nga yan, hanap ka ng kasing tangkad ni Kenn sa mga pinsan natin, kahit si Karl, tama magkasing katawan lang sila, pasukat mo yung barong kung kasya. Nasa car yung mga damit na gagamitin ni Kenn. Pakiusapan mo na lang kung talagang hindi aabot.” Ang natataranta kong utos kay Lester. Bagamat alam kong solve na dapat problema niya ay naiinis parin itong tumalikod.
“Ano ba kasing nangyari sa taong iyon kung kailan naman kailangang makausap saka patay ang phone” at kita ko pang nakabusangot ang mukha niya.
Naisip ko na lamang na baka sinadya ni Kenn na hindi pumunta dahil alam niyang masasaktan lamang siya. Mabuti na rin yun at least hindi rin ako ganong makukunsensiya. Mas mabuti na ngang hindi ko siya makita dahil lalo lamang akong masasaktan habang nakikita ko ang paghihirap niya. Pero nami- miss ko na siya. Kung narito lamang sana siya kahit papaano gagaan ang pakiramdam ko.
Nang magsimula na kaming pumila, blangko na ang isip ko hindi ko na matandaan kung ano ang nangyari. Basta ang alam ko nang tumutugtog na yung “How did you know” iyon ang naalala kong cue ng coordinator na papasok kami. Naglakad kami na parang wala akong nakikita sa paligid. Malamig ang simoy ng hangin. Maraming bulaklak sa dinadaanan namin. Pero parang wala silang ganda. Parang walang epekto sa akin maging ang mga ngiti ng taong nakikita ko. Ganito ba pakiramdam ng ikakasal. Bakit parang hindi masaya. Parang ang bigat ihakbang ng mga paa ko. Parang may masakit sa katawan ko. Humawak ako kay Mama. “Okey ka lang ba anak?” Tanong niya. Tumango ako. Naramdaman ko pinisil ni Papa ang balikat ko. Hindi ko alam ang ibig sabihin non pero iba ang dating sa kin. “Nandito lamang ako anak, hindi kita pababayaan.” Tiningnan ko siya, bakas ang lungkot pero tatag sa kanyang mukha. Parang ang haba ng nilakad namin. Pero malaki ang naitulong ng pagpisil ni Papa sa balikat ko. Pinilit kong maging normal at maging kalmado. Nakita ko si Lester, tahimik nakatingin lamang sa akin katabi ang pinsan naming si Karl na nakangiti. “Mabuti na lamang at talagang mabait ang taong ito.” Yun lang naisip ko. Pabulong akong nag thank you sa kanya. At sumenyas siya ng ok sa akin..
Pumasok ang mga abay. Lahat ng babae ay nakasuot ng pink na gown pati mga bata. Lahat nakangiti bago tumuloy sa kanilang mga upuan na gina guide ng mga usherettes. Para lamang akong nanonood ng isang movie. Ayaw magsink in sa isip ko na kasal ko iyon. Ang mga mata ko ang hinahanap ay si Kenn Lloyd pa rin. Pinipilit ko ang sarili kong i-divert ang isip ko sa iba dahil pakiramdam ko mapapaiyak na ako. Kasi kahit malakas ang tugtog ang pumapasok sa isip ko ang boses ni Kenn pag kinakanta niya ang favorite song niyang “I Wont Give Up”. Lagi niya yung kinakanta` sa akin kapag alam niyang naiinis ako sa kanya. O sa mga oras na napipikon ako sa kakulitan niya. Kahit ibinabaling ko sa kabila ang mukha ko kasi pag nagpapa cute na siya tiyak mapapangiti na ako, pilit pa rin siyang pupunta kung saan ako nakaharap at tuloy sa pagpapacute habang kumakanta at ang ending mapapangiti ako at pipisilin ko ang ilong niya na may pang gigigil. At maya-maya pa sabay na kaming kakanta at magtatawanan na parang mga baliw. “Sorry Kenn, hindi ako tumupad sa promise ko, ako ang unang nag give up.” Kahit sa isip ko lamang gusto ko magsorry sa kanya.
Maya-maya ay may pumasok na mga batang nakaputi na may dalang basket na may lamang petals ng bulaklak at inihahagis sa kanilang dinadaanan. Kasabay nito ang pagtugtog ng instrumental na hindi ko alam anong kanta yun. Sumunod ay natanaw ko si Gigi nakasuot ng puting gown, Kakaiba sa ibang ikakasal walang takip ang kanyang mukha. Sa ulo lamang siya may belo kaya kitang-kita ang kanyang ganda dahil sa kanyang ngiti. “Ang ganda niya,” yun ang naririnig kong bulungan mula sa mga tao doon. Katabi niya ang kanyang Mama at Kuya sa magkabilang sides.
Base sa instruction ng coordinator, nagmano ako sa Mama niya, at kinamayan ko naman ang kuya niya bago ako yumakap kina Mama at Papa, yumakap din si Lester sa amin. Parang gusto kong umiyak. Gusto kong huwag matuloy ang kasal. Parang gusto kong bumuka ang lupa at mahulog ako o tumaas ang tubig at madala ako. Gusto kong pumikit at sana pagmulat ko si Kenn ang nasa harapan ko. Kakaibang pakiramdam habang ang lahat ay may ngiti ako naman ay nakakaramdam ng kakaibang kalungkutan.
Hinawakan ko si Gigi sa kamay at inilagay yun sa aking braso. At naglakad kami papunta sa pastor na magkakasal sa amin. Parang lumulutang ako hindi ko maipaliwanag ang pakiramdam. Pero inisip ko na lamang na ito talaga ang aking kapalaran kaya kailangang tanggapin ko.
“Friends and Family of Gigi and Irvin, welcome and thank you for being here on this important day.
We are gathered together to celebrate the very special love between Gigi and Irvin, by joining them in marriage.
All of us need and desire to love and to be loved.
And the highest form of love between two people is within a monogamous, committed relationship.
Gigi and Irvin, your marriage today is the public and legal joining of your souls that have already been united as one in your hearts.”
“Saglit lang po, saglit lang.” Sigaw mula sa likuran.
Alam ko kahit nakatalikod ako kilalang kilala ko ang boses na iyon. At kahit sa karamihan ng tao ay alam ko kung kanino galing ang boses na iyon.
COMMENTS