By: Confused Teacher “Kuya, kuya, ano ba, gising na kakausapin ka raw ng kuya ni Ate Gigi…” boses iyon ni Lester parang nagdadaan lamang...
By: Confused Teacher
“Kuya, kuya, ano ba, gising na kakausapin ka raw ng kuya ni Ate Gigi…” boses iyon ni Lester parang nagdadaan lamang sa panaginip ko. Pero pagmulat ng mga mata ko si Lester hawak ang cell phone.
“Kuya ni Ate Gigi, kakausapin ka raw….”Totoo pala akala ko panaginip lamang. Kinuha ko sa kanya ang phone. Hindi pa ako nakakapag hello.
“Irvin, James to. Pasensiya na, kanina pa akong umaga tumatawag pero un attended ang phone mo.” Tiningnan ko ang relo ko 10:45, napasarap pala ako ng tulog. Wala na rin pala sa tabi ko si Kenn. “Kuya pasensiya na…” iyon lang ang nasabi ko. “No, its okey, sabi ko nga kay Lester huwag ka ng gisingin mamayang hapon na lamang ako tatawag ulit. I know the stress you’ve suffered last day. And you need rest. And that’s exactly the reason why I call.” Huminga siya ng malalim. “Irvin on behalf of my family, I deeply apologized for what happened. I know you are a good person, kaya nahihiya ako sayo at sa family mo. Hindi ko alam ang mga pangyayaring iyon. Si Mama lamang at si Gigi ang may alam. Dahil kung nalaman ko hindi ko papayagan ang plano nila. Alam kong hindi na natin mababago ang nangyari na. Hindi na maibabalik ang nasira na. Pero kailangan pa ring tapusin natin ito ng maayos para kung magkita naman tayo one day ay hindi mo ako susumbatan na wala man lamang akong ginawa pagkatapos ng mga nangyari.” Mahabang paliwanag ng kuya ni Gigi.
“Kuya, I understand, and I’m sorry...” hindi na niya ako pinatapos.
“No Irvin, you don’t have to say that. Wala kang kasalanan, kung may dapat magsorry, si Gigi iyon at ang pamilya namin. You’re really a gentleman. Wala kaming narinig sa iyo na masasakit na salita. Malaking bagay na sa amin yung respetong ibinigay mo sa pamilya. Gusto ko lamang magpasalamat sa iyo kasi kahit dalawang beses na nangyari sa inyo ito, nanatili kang maginoo at may maayos na disposisyon. Pinaalis ko na si Gigi para na rin makaiwas siya sa kahihiyan sa lahat ng taong nakaalam nito at nang huwag na rin kayong magkita, baka hindi mo pa siya kayang patawarin o makita man lang. Alam kong hanggang dito na rin lamang talaga ang lahat, nanghihinayang ako pero gustuhin ko mang maging miyembro ka ng pamilya namin hindi na mangyayari. Again, sorry, pakisabi mo na rin sa Papa at Mama mo ang paghingi namin ng paumanhin at sana ay matagpuan mo ang talagang para sa iyo. You deserve better than Gigi. Good Luck Irvin.”
Hindi ko alam kung paano ako nagpaalam sa kanya. Kasi habang nagsasalita siya hindi ko napansin ay tumutulo na pala ang luha ko. Nagbalik sa akin ang lahat ng pinag daaanan namin ni Gigi. Naalala ko ang mga lugar na madalas naming puntahan, ang mga pinanood naming palabas, mga awiting pinapakinggan namin gamit ang iisang earphone. Pagkaing madalas naming pagsaluhan. Minahal ko naman talaga si Gigi, pero ganon ba yun, nawawala ba talaga ang pagmamahal? Sumagi din sa isip ko na kung hindi kaya dumating si Kenn sa buhay ko matatanggap ko kaya siya?
Naalala ko rin ang kuya niya na noong umpisa ay tutol sa amin pero sa bandang huli naman ay naging kakampi ko kapag may tampuhan kami ni Gigi. Siya rin ang madalas mag advice sa akin ng dapat gawin kapag may problema kami ni Gigi. Mataas ang respeto ko kay Kuya James hindi lamang dahil siya ang tumayong tatay nilang magkapatid kundi dahil naging napakabuti rin naman niya sa amin. Pero tama nga siya hanggang doon na lamang talaga ang lahat.
Saka ko lamang napansing nakatingin pala sa akin si Lester. “Kuya, mahal mo pa rin ba siya?” ang tila naguguluhan niyang tanong. “Hindi ko alam bunso, pero ang sigurado ko nanghihinayang ako sa mga pinagsamahan namin, sa pinagsamahan ng pamilya natin.” Iyon lamang ang naisagot ko sa kanya. “Hayaan mo Kuya, makakahanap ka pa rin ng higit sa kanya. Ang dami pang maghahabol sa iyo aba, wala sa lahi natin ang iiyak sa isang babae lamang.” At umakbay siya sa akin habang ako ay nakaupo sa kama.
“Siyanga pala nasaan si Kenn Lloyd, bakit hindi mo kasama?” pag-iiba ko ng usapan para huwag ng humaba pa. Pero nang lumingon ako nakatayo lamang siya sa may pintuan malungkot na nakatingin sa amin.
“Little bro, nandiyan ka pala, akala ko sumama ka kay Papa. Di ba sabi mo sasama ka mag horseback riding kayo?” Agad tanong ni Lester nang makitang nasa pinto lamang si Kenn.
“Kasi Kuya, pinabalik ako ni Tito, sabay-sabay na raw tayo pati si sir, kasi umalis na rin sina Tita bibili raw ng souvenirs.” Hindi ko alam kung pakiramdam ko lamang pero ang lungkot ng boses niya.
“Ganon ba, tara na kuya sayang ang pagkakataong ito, minsan lamang tayo magkasama ng ganito.” Hindi na niya ako hinintay sumagot, Tinumbok na niya ang pinto at inakbayan si Kenn saka tuluyang lumabas.
And as expected bonding moment na naman naming apat bagamat masaya napapansin ko si Kenn madalas nakatingin sa akin waring may malalim na iniisip. Ayoko naman siyang tanungin dahil kahit papaano may idea na ako kung bakit siya ganon. At hindi rin naman ako pwedeng magsinungaling na hindi iyon totoo.
Pinilit ko na lang ibahin ang iniisip ko pinilit ko i-enjoy ang moment na iyon dahil gaya nga nga sabi ni Lester bibihira na mangyari ang ganon. Pero kailangan din naming bumalik agad dahil may pasok sa kinabukasan kaya lang gusto ko sanang kami na lamang ni Kenn ang umalis, maiwan na lamang silang apat para ituloy ang bonding nila pero hindi na rin sila pumayag dahil marami rin daw aayusin sa bahay saka lamang namin naisip na may mga kamag-anak nga pala kaming nasa bahay pa. Wala na nalimutan na namin na kasalan nga pala dapat kahapon at nauwi na naman sa tawanan ang lahat. Dahil ayoko na rin magpaliwanag sa kahit kanino, minabuti ko na lamang na tumuloy na sa Manila at huwag ng dumaan pa sa bahay. Tiyak ay tatanungin lamang nila ako kung okay ako, ano masasabi ko sa mga nangyari, etc. Isa pa wala na rin kaming importanteng kukunin doon. Ganunpaman hindi pumayag si Papa na hindi kami ihatid ni Lester. Nag take out na rin kami ng pagkain para hindi na kami magluluto.
Pagdating sa bahay, umalis din kaagad si Lester dahil masyado raw siyang gagabihin sa daan. Nagpahinga lamang kami sandali bago kumain. Tapos naligo at sinabihan ko si Kenn na magpahinga na kami. Pumasok na siya sa kwarto niya ako naman ay naiwan sandali sa salas. Nakakapanibago, wala si Gigi. Sa ilang araw na narito siya parang nakasanayan ko na rin ang presensiya niya dito. Nakakamiss din kahit papaano. Pero hindi nagtagal pumasok na rin ako. Nakita ko ang mga gamit ni Gigi. Napabuntung hininga na lamang ako. Maayos kong inilagay iyon sa kanyang bag. “Sana naipadala ko na lamang ito kay Lester para doon na lamang ipakuha nang biglang mag ring ang phone ko. Number ulit ng Kuya James.
“Irvin, iyon palang mga gamit ni Gigi na naiwan daw sa bahay mo. Pakiready mo na lamang at pakukuha ko isang araw.” Oo lamang ang naisagot ko dahil sa totoo lang ngayon pa lamang parang nag si sink in sa utak ko ang lahat. Pero kailangan ko na ring mag move on at tanggapin na talagang hanggang doon na lamang kami.
Lunes sa school, hindi matapos ang usapan ungkol sa nangyari sa kasalan. Bidng-bida si Kenn Lloyd lalo sa kanyang mga kaklase. Paulit-ulit na ipinapakwento nila kung ano ang nangyari at paano narecord ni Kenn Lloyd ang usapan nila. Hindi na rin ako nakapagturo sa section nila dahil ang hirap i condition ng mga estudiyante, instead binigyan ko na lamang sila ng activity na kailangan nilang ma i submit ang result bago sila umuwi sa hapon. Maging sa faculty room ang lahat ay nakikisimpatiya sa akin sa dahil sa nangyari. Yung mga naroon sa kasalan ay hindi matapus-tapos ang kwento, para daw silang nanonood ng sine na live. Kabado na baka magwala ako o saktan ko si Gigi, pero nagulat daw sila na bigla akong sumakay sa kotse at nawala na lang bigla. Pero napansin din nila siguro na hindi ganoon ka ok ang pakiramdam ko at medyo awkward na sa akin ang usapan at tinigilan na rin. Kaya maya-maya ay kusa na silang nagsitahimik at hindi na ulit pinag-usapan ang tungkol don. Alam ko namang nainitindihan nila ang pananahimik ko.
Sa paglipas ng araw naging normal na ang lahat. Nakalimutan na nila ang nangyari at maging ako pilit ko na ring kinakalimutan, hindi na rin namin pinag-usapan ni Kenn Lloyd ang tungkol don. Sa school busy kami in preparation for JS. At dahil nga the following year ay wala ng 3rd year nagdecide ang admin na gawin ng bongga ang event na ito dahil hindi kami sure kung ano ang plan ng Dep Ed next year. Practice ang madalas na schedule ng 3rd year at 4th year at dahil may karamihan din ang estudiyante ay nakaka stress. Nakakapagod din ang kakasaway sa makukulit na estudiyante lalo na sa practice ng cotillion.
Two days before JS Prom wala pang damit si Kenn. Ilang department stores at boutique na ang napuntahan namin pero wala kaming mapagkasunduang isusuot niya dahil lahat ng gusto niya pakiramdam ko ay hindi maganda at hindi bagay sa kanya. “Ano ba talaga sir, sa isang araw na ang JS wala pa rin akong damit. Buti ka pa nakapili ka na po ng gusto mo bakit wala kang magustuhan para sa akin. Hindi na lang kaya ako aattend?” Ang reklamo niya isang beses na kumakain kami pagkatapos ng nakakapagod na paghahanap ng suit niya. Ako kasi simpleng charcoal black lamang na suit ang pinili ko kasi last year ko pa iyon gusto nagkataong pare-pareho ang pinasuot sa amin parang uniform na rin daw namin pag may formal occasion sa school.
“Sabi ko kasi sa iyo, huwag kang mag black dahil madami ang naka black hindi ka mapapansin kung marami kang katulad. Pero lahat naman ng gusto mo black.” Mahinahon kong paliwanag sa kanya.
“Ang papangit naman kasi ng kulay ng mga nakita natin sir, Kaya black na lamang para safe, isa pa sir hindi ko naman gusto mapansin ako. Masaya na ako napapansin mo ako” at medyo nagpa cute pa. “Ayos lamang sa akin kahit ano basta huwag lang yung mukang nakakatawa.” Alam kong naiinis na talaga siya pero wala naman siyang magawa. Kasi alam niyang ako pa rin masusunod.
Dumating ang JS at dahil adviser ako ng 3rd year maaga ako sa school. Sinabihan ko siya na sumunod na lamang dahil masyado namang maaga kung sasabay siya sa akin. Sa isang hotel ang venue namin at doon na rin ako magpapalit ng damit dahil marami pa akong kailangang i-check bago mag-umpisa ang program.
“Hoyy, Kenn Lloyd, baka naman nag-uumpisa na ang program nariyan ka pa, Uulitin ko lamang 5:00 pm papahanayin na kayo. Baka pwedeng bitawan mo na yang cellphone mo at magready ka na. Maya-maya darating na rin yung mag-aayos ng buhok mo, maligo ka na para tuyo na yan pagdating niya. Alam na niya ang gagawin kaya huwag mo ng kokontrahin ha.” Kinakausap ko siya pero hindi siya sumasagot dahil gaya ng dati may headphone na naman sa tenga niya habang naka upo sa kama at nakasandal sa headboard. Sinabihan na ako ng stylist na kasama sa pag-aayos niya ang make up kasi pangit sa picture lalo na sa gabi kapag walang make up. Sinabi ko na siya na ang bahala basta siguraduhin lamang niya na maganda resulta.
“Nadinig mo ba ako?’ sabay hila sa paa niya.
“Opo, naman sir, bakit kasi ayaw mo pa akong isabay, Pwede naman po akong magpalit ng damit doon, tiyak naman may cr doon at pwede akong maligo. Nakakahiya kasi mag-isa lamang po ako pagdating sa hotel hahanapin pa kita sir.” Umaga pa kasi pinapakiusap niya sa sabay na kami at gaya ko dadalhin na lamang niya ang mga damit niya. Pero hindi ako sumagot. Tumalikod na lamang ako at dumiretso sa pinto. “Aalis na ako, magkita na lamang tayo don.” Hindi ko na nakita reaction niya.
Everything is ready. Lahat ng gagamiting sounds, flowers, yung mga mag ke cater at lahat ng technical aspects. Nakapagpalit na rin ako ng damit. Sumenyas ako don sa dalawa pang 3rd year advisers at isa-isa na nilang pinahanay ang students kasama ang kani-kanilang mga partners. Nakita ko ang partner ni Kenn Lloyd si Janelle, nag-iisa kaya nilapitan ko. Pero hindi pa ako nakakapagtanong inunahan na niya ako paglapit ko pa lamang.
“Sir, aattend po ba si Kenn, kinakabahan ako sir, baka wala akong partner.” Ang agad niyang bati sa akin.
“Oo Janelle, aatend yun, wait, aalamin ko lamang kung nasaan na siya nalate lang yun pero sure naman ako na darating siya, maliwanag naman usapan namin kanina” Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan siya.
“Sir on the way na po, matraffic lamang kasi ito namang si ate ang tagal mag-ayos ang dami pa po kasing ginawa sa buhok ko, simpleng clay dough lamang naman solved na to pati may make up pa po nakakailang tuloy, sir ikaw po ba may gusto nito kasi sabi niya alam mo na po raw ito, bakit hindi mo sinabi na lalagyan pa po ako ng ganito. Ayan hindi ko tuloy makamot mukha ko.” Natatawa talaga ako sa taong ito kahit magkasing laki na kami lumalabas pa rin ang pagiging totoy. Hindi na niya ako hinayaang magtanong at siya na ang nagsabi. At base sa pagrereklamo niya sumama nga ang stylist kasi kasama raw naman sa package yung pagrere-touch during the program. Hindi na rin ako sumagot sapat na yung sigurado akong on the way na sila.
At nagsisimula na nga ang program nang dumating siya more than half na ang nakakapasok. Mabuti na lamang at matangkad sila kaya sa bandang huli sila at hindi naman halatang late. Nang tawagin ang pangalang nila ng 4th year na partner niya. Palakpakan ang lahat dahil gwapong-gwapo talaga siya. Naka midnight blue siyang suit. White long sleeves na may burgundy tie na bumagay sa kulay ng damit ng partner niya iyon kasi ang sabi nong stylist dapat daw ay may something na kakulay noong damit ng partner niya. Medyo pina brown ang buhok niya kaya nagmuka siyang K-pop na may maikling buhok. Bagay na bagay sa kanya suot niya kasi maganda ang height niya. Para silang mga artista sa Star Magic Ball. Sigawan ang mga tao lalo na ng mga classmates niya. Alam kong hiyang hiya ang loko sa mga nangyayari pero nagpipigil dahil sinabihan ko siya na huwag magkakamot ng ulo at huwag sisimangot. Hindi rin ako nagpakita para hindi mailang.
Napakahaba ng gabi at napakarami ng nangyari. Nakita ko kung gaano sila ka sweet ni Paula. Kung paano sila tuksuhin ng mga estudiyante, parang dinudurog ang puso ko sa twing madidinig kong bagay na bagay sila. Lalo na ng sumayaw na sila ng cotillion. Hindi ko rin malimutan ang pagka inis ko nang makita kong magkahawak kamay sila ni Paula sa isang table. Lumapit ako sa may sound system at binulungan ko yung DJ na patugtugin ang I Wont Give Up. Saka ako bumalik sa may table ng mga teachers at tiningnan ang reaction niya.
Nang tumugtog na, kita ko sa mukha niya ang pagka bigla. Tumingin siya sa akin na parang nahihiya saka binitiwan ang kamay ni Paula, nakita ko siyang my sinabi kay Paula akala ko isasayaw niya pero tumayo siya at umalis, hindi ko alam kung saan pumunta. Nang hindi ko siya makita, niyaya kong magsayaw si Miss Rivera ang co-teacher kong maganda. Palakpakan din mga students at naghiyawan pa. Lalo noong mag-alisan ang mga nagsasayaw kaya kami lang naiwan sa dance floor. Matagal na kasi kaming tinutukso ng co-teachers ko. June nang hindi matuloy ang kasal namin sakto naman na nahire siya, pero natigil lamang nang bumalik si Gigi.
Nang matapos ang tugtog hindi pa nila kami pinaupo, pangatlong tugtog na noong hindi na kami pumayag. Sinakyan ko na rin ang biruan, nakakita ako ng mga roses sa box. Iyon yung mga hindi nagamit kanina dahil yung ibang boys ay may dalang sarili nilang roses bagamat sinabihan na namin na kasama na sa bayad nila ang roses para ibigay sa partner nila pag inintroduce sila sa stage. Kinuha ko iyon at ibingay kay Miss Rivera. Lalong lumakas ang palakpakan at sigawan ng mga estudiyante pati ng mga teachers na naroon. At ang dami ng nagpi picture.
Sa boong pagsasayaw namin, hindi ko nakita si Kenn. Hindi ko alam kung nasaan siya. Lumabas lamang siya nang tinatawag ang pangalan niya sa stage para ipakilala ang mga candidates for Mister and Miss JS. Surprise kasi ang candidates ang mga judges na rin ang pipili habang pumapasok pa sila. Akala ko ay hindi papayag na rumampa, pero napilitan na rin dahil sa udyok ng mga kaklase. Hindi naman iyon bago sa kanya ang ganon kasi naging candidate na siya sa Mr Intrams last year. Sa mga hindi masyadong kilala si Kenn iisipin mo talagang sanay na sanay siya sa ginagawa niya. Parang alam na alam niya kung paano kumilos sa stage, ibang-iba kapag nasa loob ng bahay o kahit sa loob ng classroom. Napaka refine niyang kumilos, dahil sinabihan ko na huwag sisimangot pero huwag namang tawa nang tawa, parang pinag-aralan talaga niya pati ang pag ngiti. Ang sarap niyang panoorin sa stage, parang normal na normal lamang sa kanya ang mag model. Pagkatapos i- announce ang special awards. Sayawan ulit. Nang buksan ulit lahat ng ilaw pumunta sa stage ang emcee.
“Ladies and gentlemen, the moment we are waiting for. Mr and Miss JS 2014, how about a big round of applause to Kenn Lloyd Suarez and Joyce Paula Martinez both from III Gemini.” Hiyawan ang lahat lalo na ang section ko bihira kasing mangyari na parehong 3rd year and nananalo. Usually 4th year dahil sanay na sila. Dahil known naman sa school na girlfriend niya si Paula. Sumisigaw sila ng kiss. Pero sinasaway sila ng mga teachers nila. Pero hindi mapigil ang hiyawan. Dahil adviser nila ako at magkakatabi kami sa stage, ramdam na ramdam ko ang sakit, pero dahil kailangang huwag magpahalata, pinilit kong ngumiti at binati sila habang inilalagay ko ang sash. Pero sa loob ko gusto ko ng umiyak. Si Kenn Lloyd rin ang awardee sa Male Best Dressed. Pagkababa ng stage hindi ko alam kung saan na naman siya pumunta, wala siya sa umpukan ng mga classmates niya.
Past 12 na nang lumapit siya sa akin. “Sir uwi na tayo, inaantok na po ako.” Nakasimangot siya habang nagsasalita. Marami na ang nakauwi, yung iba naghihintay na lamang ng sundo. Pero dahil tuluy pa ang tugtugan marami pa rin ang nasa dance floor. Ok na naman umuwi kami kasi marami naman magbabantay na teachers isa pa may mga guards din naman ang hotel na nag aassit sa amin.
“Ikaw lamang naman hinihintay ko, saan ka ba nagpupupunta at bigla-bigla kang nawawala?” Pero hindi naman siya sumagot mukang bad trip naisip ko baka nga antok na.
Madali naman kaming nakasakay ng taxi dahil hatinggabi na nga at hindi na rin matraffic sandali lamang din nasa bahay na kami. Pagdating sa bahay dire-diretso siya sa kwarto niya at hindi ako pinansin. Ibinaba sa sofa ang sash at ang trophy niya. Bagamat nagtataka ako at hinayaan ko na lamang baka nga antok na. Naligo lamang ako at nahiga na rin pagkatapos. Pero hindi ako makatulog, naisip ko si Kenn Lloyd sa kabilang room. Naalala kong may topak nga pala yun kanina. Hindi rin naman ako makatulog naisip ko pupuntahan ko na lamang. Bumangon ako at pinuntahan siya hindi nakasarang masyado ang pinto. Sumilip ako. Nakaupo lamang siya sa kama, gaya ng dati, nakasandal sa headboard naka headset. Hindi pa nagpapalit ng damit bagamat tanggal na ang long sleeves niya at naka sando lamang. Suot pa rin ang pants niyang pang JS.
“Baka naman sipunin ka niyan, ang lamig naka sando ka lang.” Bati ko sa kanya. Para naman siyang nagulat pagkadinig sa akin pero hindi nagsalita. Mukhang may topak talaga. “Hoy, ano ba ipinagsisintimyento mong bata ka .” sabay tapik ko sa binti niya. At naupo ako sa tabi niya.
“Hindi na po ako bata.” Ang walang kabuhay-buhay niyang sagot na hindi tumitingin sa akin. “Ayy oo nga pala marunong ka ng gumawa ng bata.” Kiniliti ko siya habang tawa ako nang tawa. Pero lumayo lamang siya sa akin at hindi talaga tumawa. Nag-isip ako kung ano ba nangyari sa taong ito at nagkaganito. Wala naman akong maisip. Naalala ko ang ginagawa niya pag naiinis ako sa kanya. Humarap ako sa kanya at kumanta …
I won't give up on us
Even if the skies get rough
I'm giving you all my love
I'm still looking up
Tumingin lamang siya sa akin at hindi nagsalita. Maya-maya muling itinutok ang mata sa cellphone niya. Kinuha ko ang phone sa kamay niya. Blue tooth naman ang head set niya kaya ok lang. “Ano kaya naman ‘to, nakikinig ang tao, nang gugulo. Makatulog na nga lang.” At inalis ang headset niya at umayos para mahiga.
“Ano ba kasi ipinagkakaganyan mo?”naiinis kong tanong. “Wala po, matutulog na po ako sir, kung hindi ka pa matutulog, mauuna na po ako. At hinila ang kumot. “Hoyy, matutulog ka ng nakapantalon. Saka hindi ka pa naliligo kailan ka pa natulog ng nakapantalon at hindi naliligo muna? Tingnan mo nga yang buhok mo o ang lagkit saka may make up pa yang mukha mo sige ka magkaka pimples ka.”
“Ngayon pa lang po.”mahina niyang sagot. Sabay taklob ng kumot.
“ O sige, kung ayaw mo akong kausapin wala akong magagawa. Good night.” At tumalikod na ako. “Morning na po ngayon 2:00 am na.” kahit may taklob na kumot maliwanag ko pa ring narinig ang sinabi niya. “Whatever!” balik ko sa kanya.
“Sabi ni Mam Rivera kumusta ka raw sir, matulog ka raw po ng maaga.” Pahabol niya kahit nasa may pintuan na ako at palabas na. Paglingon ko tanggal na kumot sa mukha niya nakatingin sa akin pero hindi nangingiti. Now I know kaya bad trip ang batang ito. Bumalik ako at naupo sa kama.
“So iyon pala yun, kaya ka ganyan.” Tanong ko sa kanya. “iyon pala ikinakagalit mo.”
“Bakit po kasi kayo ganon? At muli ay umusod siya palayo sa akin, Pero naupo ako sa kama at lumapit sa kanya. “Alis ka na nga po, bakit ka pa po ba bumalik, matutulog na nga ako.” Tinutulak niya ako palayo sa kanya. “Alis ka na po sabi sir,”
“Maligo ka muna, bago ka matulog.” Ang pangungulit ko. “Sige na sir, pag-alis mo po maliligo na ako, dali na umalis ka na po.” ang inis na sabi niya na tinutulak pa rin ako. “Maligo ka muna, o papaliguan kita? Patuloy kong pangungulit.
“Alis na kasi, bakit po ba ang kulit mo sir, alis ka na nga po sabi.” Sinisipa na niya ako at nakasimangot na talaga. Natatawa ako kasi ang cute niyang kulitin noon ko lamang iyon ginawa sa kanya. Dati ako ang madalas niyang kinukulit pero pwede din pala siyang kulitin. Yung kita mo sa mukha niya ang inis na inis tapos pinagtatawanan ko lamang kaya lalong napipikon, ako naman lalo kong nilalapit ang katawan ko sa kanya.
“Nagseselos ka ba?” patuloy kong pang-iinis sa kanya. “Hindi po, baka si Miss Rivera ang nagseselos, don ka na nga po kasi. Matutulog na nga ako, kanina pa po ako antok.” Nang itulak ulit niya ako, hinawakan ko siya sa balikat at iniharap sa akin saka ko hinalikan sa labi.
“Ammmp, ano ba sir ummp…” pinipilit niyang sinasara bibig niya. Pero hindi ako nagpatalo, lalo kong idiniin ang labi ko. Maya-maya ay ibinuka na niya ang labi niya bagamat hindi naman gumaganti. Binitiwan ko siya.
“So ayaw mo na i kiss kita, yun ba ibig sabihin non? Ang matamlay kong sabi sa kanya.
“Kasi sir, ano, halata naman pong may gusto ka kay mam e, saka lahat po ng teachers gusto kayo ni mam, di ba dati pa naman pong gusto kayo ni mam.” Dahil sa sinabi niya na iyon kaya napilitan ko ipagtapat sa kanya ang dahilan kung bakit ko pinatugtog iyon at bakit isinayaw ko si Miss Rivera.
“Ibig sabihin sir, nagseselos ka po nong nakita mo kami ni Paula na magkahawak ng kamay, kaya niligawan mo po si mam kahit nakikita ko?” ang tila nagtataka niyang tanong.”Ganon po ba gagawin mo kapag nagselos ka manliligaw ka po ng ibang babae para masaktan ako?” Ang may pagtatampo niyang sabi.
“Hindi ganon ibig kong sabihin kasi hindi naman talaga ako nanliligaw sa kanya. Ikaw nga nakita mo lamang kaming magkasayaw at binigyan ko ng bulaklak nagalit ka na, samantalang kayo hindi naghihiwalay ang sweet ninyo pati hanggang bigayan ng award kayo pa rin ang magkasama. Kulang na nga lamang huwag ka ng bumitaw sa kanya hanggang uwian diba?”
“Alam mo na naman po yon sir ah. Kahit naman girlfriend ko po siya ikaw pa rin ang mas mahal ko. Ikaw nga po iniisip ko kanina sana hindi ka masaktan sa nakikita mo pero naisip ko na lamang nasabi ko na naman po yun sa iyo na huwag kang mag-alala. Akala ko naman naiintindihan mo na po ako. Pero sir, hala, binigyan mo pa po si mam ng bulaklak? Hindi ko po alam yun ah, Naman sir, iyan ba ang walang gusto ibinili mo pa po talaga ng bulaklak?” at namimilog ang maliliit niyang mata.
“Hindi mo iyon nakita?, akala ko alam mo rin yun, nasabi ko pa. Pero hoy, hindi ko iyon binili. Mga natira yun sa box kasi yung iba hindi kinuha ang flowers nila diba, sayang naman maiiwan lamang doon. Saka biruan lamang yun alam yun ni Miss Rivera, sinakyan ko lamang yung trip ng mga teachers para sumaya. Hindi ko siya niligawan kasi wala akong gusto sa kanya.” Paglilinaw ko.
“Kunwari ka pa po sir, kitang-kita sa’yo kanina kinikilig ka, saka sabi po nila bagay naman kayo, ang ganda kaya ni mam.” Ang tila naiinis na naman niyang sagot. “Ang kulit mo talaga ah, hahalikan na kita,” Pero bago ko natapos ang sasabihin ako ang hinalikan niya, Matagal ang naging halikan namin at nadala na muli kami parehas at gaya ng dati nauwi ang lahat sa isang mainit na eksena. Nakahiga na kami nang magsalita siya.
“Basta sir, kapag ayaw mo na po sa akin, sabihan mo ako ha, huwag mo po akong basta iiwan o iiwasan ha, lagi naman po sayo lamang ako maniniwala.” Seryosong sabi niya
“Iyan nga ikinakatakot ko, baka dumating ang panahon na ikaw ang umayaw sa akin. Hindi ko alam Kenn kung ano gagawin ko pag nangyari yon.” Pagtatapat ko sa kanya.
“Malabo yon sir, mahal na mahal po kita at hindi mangyayari ang ganon. At yumakap siya sa akin. Hindi ako sumagot inisip ko na sana nga huwag nang magbago ang batang ito dahil totoo namang hindi ko na alam ang gagawin ko kapag nawala siya sa buhay ko.
Natapos ang school year, summer na. Nag invite ang mga classmates ko noong college na mag hiking kami. Since matagal-tagal na rin mula nang huli kaming mag hiking kaya umoo agad ako. At siyempre nang malaman ni Kenn na aalis ako ay nagpilit na sumama.
“Hindi ka nga pwede ‘ron, hindi ka naman sanay sa malayong lakaran, baka pagkatapos rerekla-lamo ka na pagod ka.”
“Promise sir, hindi ako magrereklamo, never ko pa naranasan yung totoong hiking usually malapitan lamang saka sementado ang dinadaanan. Pero kaya ko naman yun pag nag-ti training kami ang layu din ng tinatakbo namin” Pangungulit niya.
Dahil alam ko naman na sa huli ay papayag din ako hindi ko na pinatagal pa. Sige labhan mo yung tent ko nasa ilalim ng bed dadalhin natin yun. Matagal ko ng hindi nagagamit iyon hindi ko alam kung okey pa baka binutas na yun ng daga.” Hindi kasi ipinapagamit ng school yung tent ng boyscouts pag hindi scouting activities. Kaya meron din akong personal na tent.
“Ayos lang sir, ako na bahala doon. Yess! Kasama ako sa hiking.” Ang excited niyang sagot na napapatalon pa.
Kaya Saturday, madaling araw pa lamang ay nasa terminal na kami. Nakita ko agad si Kyle, siya yung tropa ko noong College. Kasama niya ang bestfriend niyang si Wilson. May 2 pa kaming kasama school mates din namin na dati kilala ko lamang sa mukha pero hindi ko masyadong ka close. Ipinakilala ko sa kanila si Kenn Lloyd, bagamat medyo hesitant si Kyle kasi nga matangkad lamang pero halata naman sa mukha na bata pa. Ipinaliwanag ko na lamang na ipinagkatiwala ng magulang sa akin kaya hindi pwedeng iwan. Sa bus terminal ang meeting place namin papunta sa Buruwisan Falls. Nasa bulubunduking lugar daw iyon sa pagitan ng Laguna, Rizal at Quezon. Pero sa Rizal ang pinakamalapit na daan. Matagal ang biyahe, May apat na oras yata kami kaya mga 9:00 am na kami nakarating doon. Walang may sasakyan lahat kami commute.
Maganda ang lugar na iyon, Maraming puno at tahimik. Mina-manage pala iyon ng mga taga baranggay kaya pagkatapos naming mag register sa isang parang kubo, pinasamahan na kami sa dalawang tour guide paakyat.
Mahirap ang daan, kahit summer maputik dahil may mga bakas na dinaanan ng kabayo ang tinitigilan ng tubig kapag umulan, at pag dinaanan ulit nila ay kumakalat ang tubig at nagiging putik. Kaya ayon sa guide namin bihira nang matuyo ang mga daan na iyon.
Bagamat mababa lamang ang bundok pero apat o limang bundok yata ang inakyat baba namin kaya hingal na hingal kaming lahat. Alam ko namang pagud na pagod na si Kenn Lloyd pero hindi siya nagrereklamo. Kinuha ko ang dala niyang bag dahil naroon ang tent at mga pagkain namin. Ipinalit ko iyong dala ko dahil ilang damit lamang naman iyon. Hindi naman siya tumanggi pero kita ko sa mukha niya ang hirap. Tagaktak na rin ang pawis niya.
“Ano boi, kaya pa?” biro ko sa kanya. “kayang-kaya po sir, ako pa, superhuman yata ako.” Pagyayabang niya. Napatawa na rin yung apat naming kasama. Kasi naging kabiruan din naman agad ni Kenn Lloyd kahit na hindi niya ka age. Nasa unahan kasi yung guide naming isa at yung isa naman ay nasa bandang hulihan kaya di kami dinig.
“Pero sir, baka naman po pwede magpahinga muna, pinupulikat na yata mga binti ko. Para po akong naglaro ng basketball isang game na walang labasan.” Lalong lumakas ang tawanan namin. Kaya naplitan kaming magpahinga sandali sa lilim ng isang puno ng akasya. At uminom na rin ng baon naming tubig. Nakipagkwentuhan saglit sa aming guide.
Mga 30 minutes pa ay dinig na namin ang lagaslas ng tubig. Palatandaan na malapit na kami. “Ayus, sarap mag dive don, tiyak ang lamig ng tubig don.” Tuwang-tuwa sabi ni Kenn. “Hoy, anong ang sarap mag dive, tumigil ka, hindi ka pwedeng maligo agad, magpapahinga muna tayo, kahit hindi ako naniniwala sa pasma, pawisan pa tayo, masama yun sa baga.” Hindi naman siya kumontra kaya nagpatuloy na lamang kami sa paglalakad.
Sulit naman ang lahat ng pagod pagdating namin doon. Ang ganda ng view, siyempre hindi mawawala ang picture taking instant photographer ang 2 naming guide. Napaka relaxing ng paligid. Kitang-kita ang mala-kristal na tubig na maingay na pumapatak sa isang animoy malawak na bilog na swimming pool saka umaagos sa ilog pababa. Pero kailangan pang bumaba para mapuntahan ang binabagsakan ng tubig. Kaya nagpasya muna kaming magtayo ng tent at kumain na rin pagkatapos. Nagpaalam na rin ang dalawa naming guide at babalikan daw kami bukas ng alas 2 ng hapon. Binigyan namin sila ng konting pampa alis ng pagod na bagamat ayaw tanggapin ay pinilit pa rin namin.
May mga tent na nakatayo nang dumating kami. May 2 malapit sa aming pwesto. At may isa pang mukang foreigner ang may-ari at yung isa na medyo may kalayuan ay may nakahiga sa duyan nakatali sa dalawang puno. Tahimik na tahimik sa lugar at tamang-tama kung gusto mong magrelax. Sa ganoong katanghalian ay maririnig mo ang huni ng ibon at iba pang mga kulisap. Pero sa may di kalayuan ay may naririnig pa kaming mga tawanan at tilian ng mga babae. Ayon sa aming guide sa banda raw doon ay may maliit na tindahan at maaari kaming bumili ng ilang mga pagkain pati softdrinks.
Kahit summer nang panahong iyon ay napakalamig ng tubig. Napakasarap tumapat sa tubig bagamat nagbilin din yung guide namin na mag-iingat dahil minsan daw ay may kasama yung tuyong bunga ng niyog o kaya naman ay mga putol na sanga na nalalaglag sa ilog at nadadala ng agos ng ilog. Kaya madalas kong tawagin si Kenn Lloyd kapag tuwang-tuwa nasa tapat ng talon tubig. Para daw minamasahe ang likod at ulo niya.
“Oo pag malaking kahoy o niyog ang bumagsak diyan hindi lang masahe aabutin mo basag pati yang bungo mo.” Sambit noong isa naming kasama na naging kabiruan na rin niya.
Mga 3:00 pm umahon muna kami at nagpahinga. Nahiga ako sa loob ng tent habang si Kenn ay gaya ng dati abala sa pagsa sounds sa kanyang cell phone. “Hindi ka ba matutulog?” tanong ko nang maramdamang hindi siya bumabago ng pwesto, yung dalawa ay nasa tent na rin samantalang yung dalawa ay nagkukwentuhan pa sa pinto ng magkaharap na tent. Parehas silang nakaupo.
“Saglit lang sir, pag inantok ako papasok din ako diyan.” Nagsasalita na naman siya kahit hindi nakatingin. Pinabayaan ko na lamang at nahiga na ako sa nakalatag na sleeping bag. Hinayaan kong bukas ang tent namin at inenjoy ang malamig na simoy ng hangin. Para kang pinapaypayan ng sariwang hangin dagdag pa ang tunog ng mga nagkikiskisang dahon, parang kahit sino ay aantukin agad.
Parang naalimpungatan ako, wala sa tabi ko si Kenn, biglang balikwas ako at tumingin sa labas. Wala rin sa labas. Nagkukwentuhan yung apat naming kasama habang nag mimeryenda. Halatang mga bagong gising din.
“Kyle, nakita nyo ba kung saan pumunta si Kenn?” tanong ko bago pa ako makalabas ng tent.
“Bro, may dalang camera, mag seselfie lang daw don sa banda roon.” Sagot ni Kyle.
“Batang iyan talaga, akala mo naman kung sinong sanay na sanay na dito.” At tinumbok ko na ang daan kung saan niya itinuro.
Nakita ko naman ang loko, nakaupo sa isang nakatumbang puno, habang tila masayang tinitingnan ang mga pictures na nakunan niya. Nakita niya ako na padating. “Ah sir gising ka na pala, tingnan mo po ang gaganda ng mga nakunan ko, “ at iniaabot sa akin ang camera.
Akala ko naman ay selfie nga ang ginawa, yun pala ay ibat-ibang species ng butterflies, dragonflies, damselflies, at may mga ibon din. Hindi ako pamilyar sa ilan sa mga species na iyon yung iba naman ay kadalasang sa pictures ko lamang nakikita. Ibat-iba ang kulay ng mga butterflies na nagkukumpulan sa may batis. Samantalang ang gaganda ng mga damselflies at ang lalaki.
“Saan mo nakunan mga ‘to, ang gaganda nga ah.” Excited kong sabi kahit sa camera pa din nakatingin. “sabi na nga ba matutuwa ka po sir, last year puro pictures lang ng mga ganyan pinapakita ni Mrs Garcia. Akala ko nga hindi totoo yung tutubing karayom. Meron pala talaga.” Ang tuwang-tuwa niyang sabi. ‘Halika sir, tingnan mo dali, nandon pa siguro mga yun nagkukumpulan sila don sa mga halaman sa may tubig.” Sabay hila sa kamay ko.
At totoo nga namang nakakamangha ang gaganda nila. Iba-ibang klase, iba-ibang sizes at ang dami. Sa bandang taas mayroon ding mga ibon na hindi pamilyar sa akin itsura nila. Sa tahimik na agos ng napakalinaw na tubig, para bang nanalamin ang mga paruparo at tuwang-tuwang pinapanood ang kanilang sarili habang sumasayaw. Alam ko naman marami sa mga halaman at mga insekto don ay napag-aralan din namin sa biology noong high school at college dahil science ang major subject ko pero ang dami kong hindi marecall o yung iba hindi ko talaga alam. Palibhasa ay sa pictures nga lamang namin nakita.
Aliw na aliw kami kakasunod kasi yung iba ay parang hindi naman takot sa amin. May ilan pa nga butterflies na dumadapo sa ulo namin o kaya ay sumasabay sa amin habang kami ay naglalakad. Hindi rin matapus-tapos ng katuturo si Kenn Lloyd sa mga nakikita niya pati mga puno at halaman, at kapag alam niya ang name ay ipagyayabang sa akin kung ano yun. Pero kapag hindi alam ay ako ang tatanungin. Napapahiya ako minsan kasi ang dami ng hindi ko masagot.
Pati ang mga huni ng ibon ay talagang nakaka aliw. May napakatinis, may nakakatakot. Alam ko ang huni nong isa kwago yun bagamat hindi namin nakikita. Pati yung maliliit na isda sa tubig ay hindi rin namin pinalampas. Pero kung gaano sila kagaganda tingnan ganon sila kabibilis lumangoy, palapit pa lamang kami nakapagtago na. Pero hindi pa rin kami sumuko lalo nang makahuli siya ng isa at talagang ininggit ako na hindi ko raw kayang makahuli. Nagparamihan kami ng mahuhuli at nilagay namin sa isang plastic cup na nakita ko sa isang tabi. Hanggang sa kasuluk-sulukan ng mga bato ay sinusundan namin ang maliliit at makukulay na mga isdang iyon.
Matagal-tagal na rin kami at libang na libang nang mapansin kong, tahimik na tahimik ang lugar. Mukang malayo na kami sa aming tent.
“Tara na, balik na tayo, ang layo na yata nito.” Sabay tayo at itinapon ko na sa tubig ang laman ng disposable cup at kitang-kita ang tuwa ng mga isda ng makabalik sa tubig. Yung cup naman ay inilagay ko sa may putol na sanga sa taas.
“Ayy si sir ah, bakit kaya ibinalik sa tubig.” Ang gulat niyang sabi na may panghihinayang.
“At ano ang gagawin mo sa kanila, papatayin mo, diyan sila nakatira hayaan mo silang mabuhay diyan at isa pa diyan masaya ang mga yan. Halika na at baka hinahanap na nila tayo. Hindi na siya nagsalita at sumunod na sa akin pero alam ko naiinis siya sa ginawa ko at nililingon ang maliliit na isda na tuwang-tuwang lumalangoy ulit. Minsan-minsan ay inaalalayan ko siya dahil madulas ang mga lumot na nakakapit sa bato.
Mahaba-haba na rin ang nalalakad namin nang mapansin kong parang hindi naman namin nadaanan ang mga iyon kanina. Kaya huminto ako saglit “Kenn, napansin mo ba yang batong iyan na may wild orchids kanina?” nilingon ko siya. “Para kasing hindi ko iyan nakita kanina.”
“Sir, iyan nga din po ang kanina ko pa sana sasabihin, parang hindi naman po tayo dito nanggaling kasi mas mataas ang tubig dito, diba kanina nakakalusong pa tayo pero ngayon oh parang hanggang tuhod ko na yan, sabay lagay ng isang putol na sanga at inilapit sa binti niya pagkaahon.”
“Paano yan, mukhang naliligaw na tayo.”iyon lang ang nasabi ko.
“Tawagan natin sila sir, pasundo tayo.” Tama naman yung naisip niya pero nang maalala ko naiwan ko ang cell phone ko sa tent, dahil hindi ko naman alam na mapapalayo kami ng ganon. Wala akong memorize na number ng mga kasama namin kaya kahit may cellphone si Kenn wala din kaming magawa.
“Sir paano po iyan, parang papadilim na oh, paano tayo makakabalik sa kanila?”
COMMENTS