By: Anonymous Ewan. Hindi ko maintindihan. Bigla na lang parang unti unting nalulusaw ang lakas ko. Pero nagpatuloy akong lumapit sa pin...
By: Anonymous
Ewan. Hindi ko maintindihan. Bigla na lang parang unti unting nalulusaw ang lakas ko. Pero nagpatuloy akong lumapit sa pinto at nang akmang bubuksan ko na ito ay bigla ko na lamang naramdaman ang paglapat ng katawan nya sa likuran ko."So when you're not here I can satisfy myself with the mere thought of you." bulong nya sa tenga ko. Lalong uminit ang pakiramdam ko sa ginawa nya. Medyo napapikit ako nang maramdaman ko ang mainit na hanging dumampi sa tenga ko.
"Ahm, I, I, I can't. May mamay asawa't anak ako." sabi ko. Agad kong hinawakan ang doorknob at pinilit ko itong buksan. Nagmamadali ako. "Bumukas ka, putcha!" bulong ko sa doorknob. Pero patuloy akong nilalamon ng nerbyos at nanghihina ako dahil sa ginagawa nya. Parang nagugustuhan ko na ewan, pero pilit na kinokontra ng isip ko. Ayoko.
"Please. Paliligayahin kita." sabi nya na halos hinahalikan na ang tenga ko. Yung mapang-akit nyang boses. Ang kuryenteng dulot ng pagdampi ng mga labi nya sa puno ng tenga ko. Ang mainit nyang hininga.
Ayoko. Pinipilit kong pigilan ang sarili ko sa banta ng tukso. Pero ang katawan ko ay parang bumibigay na sa ginagawa nya. Halos naiiyak na ako dahil ayaw talaga ng utak ko. Dahil iniisip ko ang kahihihiyang idudulot nito sa pagkatao ko. Gusto kong kumawala pero, wala na talaga akong lakas para paglabanan.
Iniikot nya ang katawan ko paharap sa kanya. Marahil ay napansin nya ring hindi na ako gaanong tumututol sa ginagawa nya. Pagkaharap ko sa kanya ay agad nyang hinawakan ang magkabilang pisngi ko. Napatungo ako pero muli nyang iniharap ang mukha ko sa mukha nya. Tinitigan nya ako nang mapang-akit sa aking mga mata. Nun ko lang napagmasdan ng malapitan ang maamo nyang mukha. Makapal na kilay, mahabang pilikmata, matangos na ilong at mapupulang labi.
Unti unti nyang inilapit ang kanyang labi sa aking mga labi. Nawalan na ako ng control at tuluyan na nga akong natalo ng tukso. Naglapat na ang aming mga labi. Nabitawan ko ang aking mga gamit tanda na nadaig na ako. Matagal kong pinigilan ang aking sarili sa ganitong uri ng tukso. Nais kong maingatan ang pamilya ko. Ayokong masira iyon ng dahil dito. Pero ngayon ay naririto na ako. Pagbibigyan ko ang sarili ko kahit ngayon lang. Wala naman sigurong makakaalam. Ngayon lang. Hindi na ito mauulit. Nais ko lang makawala sandali sa isa kong pagkatao na nilikha ko upang hindi ako pagtawanan. Ang kasinungalingan ipinakita ko sa mga taong nakakikilala saken. Ito. Ito ang totoong ako. Mahina.
Matapos kaming maghalikan ay inakay nya ako papunta sa sala. Doon ay isa isa nyang tinanggal ang mga saplot ko. Ganun din sya at naghubad ng kanyang sarili. Sinimulan nya akong halikang muli. Pababa sa leeg. Pababa sa dibdib. Pinaglaruan nya nang matagal ang utong ko at pagkatapos ay muli syang bumaba sa tiyan ko. Napaliyad ako nang paglaruan nya ang butas ng pusod ko. Pagkatapos ay agad nyang hinagilap ang kargada ko at isinubo ito.
"AHHH!" ungol ko. Magaling. Tangina magaling sya. Napakasarap. Ayaw kong magkumpara pero hindi ko mapigilan. Talagang mas magaling sya kesa kay Yzza. Napatitig ako sa kanya, at napatitig din sya saken. Hindi ko maitago sa kanya kung gaano kasarap ang ginagawa nya. Kaya napangiti sya dahil alam nyang nagtagumpay sya saken. Ilang sandali pa ay hindi ko na mapigilan. Malapit na akong labasan. Pinipilit kong alisin ang ulo nya pero ayaw nya. Hanggang sa pumutok ang katas ko sa loob ng bibig nya. Nanghina ang buo kong katawan dahil sa pagod. Muli syang umibabaw saken at bibigyan sana ako ng isang halik. Pero tumanggi ako. Maling mali ito.
Matapos akong makapagpalabas ay agad akong tumayo at nagbihis. Nakabukaka syang naupo sa sofa at nakatingin ng malagkit saken. Napakaganda ng katawan nya. Malaki ang kargada nya.
Habang nakatitig ako sa kanya ay unti unti na namang tumigas ang alaga ko. Hindi iyon nakaligtas sa paningin nya kaya naman.
"Gusto mo pa hindi ba?" nang bigla syang tumayo at lumapit saken. Hindi ako nakagalaw. Naramdaman ko ang pagdikit ng alaga nya sa katawan ko. Maya maya pa ay marahan nyang hinawakan ang matigas ko na namang pagkalalake at marahan nya itong itinaas baba. "Gusto kong matikman ulit ang ilalabas ng tubong 'to." bulong nya sa tenga ko. Muli na namang dumaloy ang init sa aking katawan. Sa ikalawang pagkakataon ay bumigay na naman ang aking katawan.
Nang matapos nya akong paligayahin ay hinawakan ko naman ang kaniyang alaga at binate ito. Ito lang muna ang magagawa ko dahil hindi pa ako talaga sanay sa ganito. Agad naman syang nilabasan. Pagkatapos ay umupo sya sa sofa at kinabig ako patabi sa kanya sabay muli nya akong niyakap.
"Lyndon, mali ito. Maling mali." bulong ko sa kanya.
"Ginusto nating pareho 'to. Papanong magiging mali?" sabi nya.
"May asawa at mga anak ako." paliwanag ko.
"Hindi mo naman sila pababayaan eh. Hindi rin kita pababayaan." sabi nya. Sa kabila ng malungkot kong mukha ay nakapaloob ang isang bagong pakiramdam. Ngayon lang ako naging masaya sa piling ng iba. Sa isang lalake. Kung ito ang pinili ko noon pa. Hindi sana magiging ganito kagulo ang utak ko. Napaligaya ako ni Lyndon. At nakasisiguro akong marami pang ligaya ang magagawa nya saken.
"Nakakatakot Lyndon." sabi ko.
"Wag kang matakot. Walang makakaalam."
---
Pagkatapos ng mga nangyari ay pumunta ako ng opisina. Wala naman sana sa plano kong pumasok pa, kaso hindi ko naman inaasahan ang agarang pagpirma ni Lyndon sa kontrata kaya kinailangan ko itong maireport kaagad. Nang makarating ako sa opisina ay agad akong sinalubong ni Niel at ibinigay ko kaagad sa kanya ang napirmahan nang kontrata.
"Wow! Napirmahan agad? Points na naman 'to sayo. Galing galing talaga ng bossing ko." sabi ni Niel. Pero parang hindi ko naiintindihan ang mga sinasabi nya. Lumilipad ang isip ko. Iniwan ko na lang sya basta at pumasok ako sa loob ng pinto. Agad kong isinara ang pinto at inumpisahang balikan sa isip ko ang mga nangyari kanina.
Habang nasa kalagitnaan ako ng aking pag-iisip ay napasandal ako sa pinto. Natatakot ako sa mga nangyare. Pero sa tuwing maaalala ko kung paano nya ako napapayag sa gusto nya ay hindi ko maiwasang mapangiti. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganung klase ng atensyon mula sa isang lalake. Ang gwapo nya. Sexy at higit sa lahat magaling.
Patuloy ko lang inimagine lahat ng naganap kanina. Tumungo ako sa aking lamesa at doon ko ito ipinagpatuloy. Hindi mawala ang ngiti sa aking mukha. Parang napakasaya ko na ewan. May halong kaba ang kasiyahan ko. Exciting.
Gamit ang pinagsalubong na braso ko ay inilapat ko ang aking ulo sa lamesa. Nakangiti pa rin ako subalit bigla itong nawala nang makita ko ang larawan ng aking magi-ina.
"Ano 'tong ginagawa ko? Darren gising." sambit ko sa aking sarili.
"Boss! Boss!" nagising ang diwa ko nang bigla kong marinig ang boses ni Niel.
"Yes?!" tugon ko sa kanya.
"Kanina pa kita tinatawag." sabi nya.
"Ahy! Sorry, medyo masama kasi ang pakiramdam ko eh." palusot ko.
"You have a phone call, his name is George Greenwood from Red Milano. Call him back, this person is not used to be kept waiting ok?" sabi ni Niel.
"Take the message if he calls again, please." sabi ko.
"What?! Are you out of your mind?" sabi ni Niel.
"Why?!" tanong ko.
"You're just neglecting George Greenwood from Red Milano. Ano ka ba? He can change your life any moment. Call him back now! Babatuhin kita netong ballpen eh." sabi nya.
"Hey! I'm the boss here." sabi ko sa kanya.
"Then act like a boss. Don't miss the oppurtunity. Ikaw ang magdadala ng kumpanyang ito sa pedestal. And the next thing I know is that, you could be the next president of this company." sabi ni Niel.
"Please Niel, take care of it. Set up a meeting in an expensive restaurant or whatever. Ikaw na bahala, masama talaga ang pakiramdam ko." sabi ko tsaka ako tumayo upang umuwi na.
"Darren?! Where are you going?" tanong nya
"Don't you see? Uuwi nako, please ikaw na muna ang bahala. Hindi ko talaga kaya, ok?" pakiusap ko sa kanya.
"Naku! Naku! Kung hindi lang kita bestfriend, inuntog na kita sa pader eh. Anyway get well as soon as possible. I'll set up the meeting on Thursday, so get ready. Weather you like it or like it pupunta ka, ok?" sabi ni Niel.
"Yes! Boss! Handle it for me please." sabi ko. Tsaka ako lumabas ng pinto at tuluyan na ngang umuwi.
Nagtext ako kay Yzza bago ako tuluyang umuwi.
"Hon, I'm on my way home. Nasa bahay ka ba?" tanong ko.
"May pasyente ako hon eh. Urgent kaya pinuntahan ko kaagad. Sige uwi ka na, pero baka matagalan 'to ah. May pagkain naman dun. Ingat." sabi nya. Hindi na ako nagreply at tuluyan na nga akong umuwi.
Nang makarating ako sa bahay ay agad kong hinubad lahat ng saplot ko sa katawan. Nagtungo ako ng banyo at binuksan ang shower. Sinalubong ko ng aking mukha ang tubig na mula sa shower at pumikit. Kinuha ko ang sabon tsaka ko ito ikinuskos ng mabuti sa aking katawan. Pakiramdam ko ay napakarumi ko kaya halos tunawin ko ang buong sabon sa balat ko. Napaupo ako sa sahig ng banyo. Napatungo ako at nag-umpisa akong maluha.
"Tangina! Anong ginawa ko!" sabi ko sa isip ko. At muli akong nag-umpisa sa pagkuskos ng sabon. Mas madiin at may halong galit sa sarili. Halos iuntog ko ang ulo ko sa pader. Hindi ko lubos maisip na bumigay ako sa tukso. Bumigay ang pagkalalake ko. "Tangina!"
Nang matapos akong maligo ay agad akong nagbihis. Napatingin ako sa salamin. Tinitigan kong mabuti ang mukha ko. "Tangina! Ang dumi dumi mo!" sabi ko sa sarili ko. Pero maya maya pa ay muli na namang bumalik ang alaala ng mga nangyari kani kanina lang. Parang nakikita ko sa salamin si Lyndon at niyayakap ako. Muli akong napapikit at inimagine ang init ng hininga nya sa tenga ko. Ang init ng katawan nya. Ang braso nyang bumabalot sa katawan ko.
"Dad! Your home?" bigla akong bumalik sa aking ulirat nang marinig ko ang boses ni Dalton.
"Hey! Buddy" bati ko sa kanya.
"Akala ko nasa trabaho ka. Kaya hindi ka makakapunta sa school meeting. Wala tuloy nakipag meeting, even mom." sabi nya.
"I'm sorry buddy, maybe next time. I'm not feeling well." sabi ko.
"We got a family day this Friday. Punta kayo dad please, nakakahiya sa mga classmates ko." sabi nya.
"Ok baby, I promise pupunta ako." sabi ko
"Sure?!" tanong nya.
"You have my word."
"Okey. Aunt Elise, you can go home now. Nandito na po si daddy." sigaw ni Dalton sa kapatid ng asawa kong si Elise. Palagi syang pinakikiusapan ni Yzza na magpunta dito para magbantay sa mga bata kapag walang available samen ng asawa ko.
"Ok, finish your homework. Magpapahinga lang ako ah." sabi ko kay Dalton
Matapos ang pag-uusap namen ng anak ko ay agad syang lumabas ng kwarto. Pahiga na ako ng kama nang biglang tumunog ang cellphone ko. Hindi ko sana titignan dahil baka si Niel lang ang nagtext at maga-update. Pero tinignan ko na lang dahil bigla kong naalala si George Greenwood. Totoong mababago nya ang buhay ko. At parang nanghihinayang ako dahil hindi ko sya tinawagan kanina. Kaso, wala talaga ako sa mood. Nang tignan ko ang phone ko ay agad kong nakita na may nagsend ng MMS. Binuksan ko ang message at tumambad saken ang imahe ng isang artwork.
"What?! Si Lyndon?" tanong ko sa sarili. Hindi ko alam kung bakit alam nya ang number ko. Pero nasagot ang tanong ko sa sunod nyang itinext.
"Pasensya ka na ah. Hindi ko kasi napigilan eh. Kinuha ko yung number mo dun sa assistant mo. Sabi ko urgent kaya ibinigay nya kaagad. Namiss kita kaagad Darren" sabi sa txt. Hindi ako nagreply. Inilock ko na lang yung screen ng phone ko tsaka ako tuluyang nahiga. Nakaramdam na naman ako ng kaba dahil sa text nya. Ayoko na pero parang may kung ano sa loob ko na nagsasabing ipagpatuloy ko ito. Nakakatuwa sya. Yung atensyong ibinibigay nya saken parang gustong gusto ko.
Pinilit kong matulog ng hapong iyon. Pinilit ko ring alisin sa isip ko si Lyndon dahil maling mali talaga. Pero tangina! Kahit sa panaginip ko nakikita ko sya. Yung mapang-akit nyang mga mata. Yung boses nya. Ewan!
Pumasok ako sa trabaho kinabukasan. Inayos kong mabuti ang takbo ng isip ko. Kailangan ko nang ihinto ang kalokohang ito habang maaga pa.
Pagdating ko sa opisina ay agad kong hinanap si Niel.
"Niel nasaan yung contract ni Mr. Lyndon Ramos?" tanong ko sa kanya.
"Heto na, ahm sya nga pala. Yung meeting kay Mr. George Greenwood is on Thursday at 7pm sharp ok? I made the reservation sa mamahaling restaurant. Hey! Are you listening?"
"Oo, yung kontrata akin na." sabi ko.
"Darren, importante 'to kaya puntahan mo ok?" paalala ni Niel sa meeting.
"Oo, don't worry." sabi ko. Lumabas na si Niel ng office pagkatapos maibigay saken ang kontratang pinirmahan ni Lyndon. Pagkatapos ay pinunit ko ito at isinulat ko sa likod ng papel ang linyang "I'm sorry I cant do this. I'm cancelling your contract. I'm really sorry." sabi ko sa sulat tsaka ko ito inilagay sa isang envelope. Pagkatapos ay tumawag ako ng isang messenger para ipadala ang document sa address ni Lyndon.
Hindi ko alam pero nung ibibigay ko na sa messenger yung document ay bigla akong nagdalawang isip.
"Ahm, no. Nevermind. I'll take care of this." sabi ko sa messenger at agad naman itong lumabas. Parang may kung anong pumipigil saken para gawin ito. Hindi ko na talaga maintindihan ang sarili ko. Gulong gulo na ako.
Thursday morning. Tinungo ko ang workshop ni Lyndon para dalhin sa kanya ng personal ang ikinansela kong kontrata. Gusto kong maipaliwanag sa kanya ng malinaw ang lahat. Gusto kong maintindihan nya ang nais kong mangyari nang hindi kami nagkakasamaan ng loob.
Pagdating ko sa workshop ay agad na akong pumasok. Kagaya ng dati ay nakabukas ang lahat, pinto man o gate.
Umakyat ako sa itaas ng workshop at pagdating ko sa pinto ay naka-lock ito.
"Hi" sabi ng isang boses sa likuran ko. Boses ito ng isang matandang babae.
"Ahm, hello po." Pagbati ko.
"Uhm, hinahanap mo si Lyndon?" tanong ng babae.
"Ah opo, may ibibigay lang po sana ako sa kanya." sabi ko
"Wala sya eh, umalis may isang oras na rin ang nakalipas. Saken mo na lang ibigay at iaabot ko na lang sa kanya." suhestyon ng matandang babae.
"Ah, medyo confidential po eh. Ako na lang po, ahm. Babalik na lang po ako." sabi ko
"Ok lang naman saken Darren, wala namang magiging problema." sabi ng babae
"Ahm, alam nyo po ang pangalan ko?" gulat ko sa itinuran ng matandang babae
"Oo, kilala kita. Sinasabi nya saken ang lahat ng tungkol sayo. Uhm, may gusto lang sana akong pakiusap. Medyo sensitive si Lyndon kaya sana wag mo syang sasaktan. Alaga ko na sya simula pa nung pagkabata kaya kilala ko na sya pati ang buong pagkatao nya. Ngayon lang sya ulit nagkaroon ng interes sa isang lalake. Kaya sana ingatan mo kung anomang relasyon meron kayo. Hindi naman sa nanghihimasok ako. Ayoko lang masaktan ulit si Lyndon." paliwanag nung babae.
"Ah hehehe. Uhm" hindi ko alam kung anong sasabihin ko kaya napangiti na lang ako. "Babalik na lang po ako sa ibang araw. May meeting pa po ako eh." paalam ko sa babae. Ngumiti naman ito at hinayaan na lamang akong makalabas ng pinto.
Papasok na ako ng sasakyan ko nang biglang may tumawag saken.
"Darren?!" sabi ng boses. At paglingon ko ay nakita ko si Lyndon na sobrang saya ng mukha.
"Mr. Ramos" tawag ko rin sa kanya. Nawala ang saya nya sa pagtawag ko sa kanya.
"I said, I don't like being formal. Lalo na pag ikaw ang kausap ko." sabi nya.
"Ahm, I'm sorry Lyndon. I, I, I can't do this anymore. I really love my wife and my kids. Hindi ko sila kayang lokohin." sabi ko. Bigla akong nalungkot sa itsura nya.
"Wala naman akong ibang hinihiling sayo ah. Alam ko naman yun. Hindi naman ako makasarili eh." sabi nya
"Thanks." sabi ko
"Thanks?" tanong nya
"Thanks for undestanding." patuloy ko.
"Ahm, give me a favor." pakiusap nya
"What favor?" tanong ko. At bigla syang lumapit saken at hinawakan ang magkabilang pisngi ko. Agad nya akong hinalikan. Hindi ko sya napigilan sa ginawa nya. Pero agad akong kumalas sa halikan namen.
"What the. . .." sabi ko.
"Darren, just give me one hour. I just wanna show you something." pakiusap nya
"Ahm." reaksyon ko.
"I wanna show you something special." sabi nya.
"I bet you do." sabi ko sabay ngiti.
"I'm not talking about that." sabi nya. "It's a work of art."
"What kind of art?" tanong ko
"Basta" sabi nya.
"One hour!" paalala ko sa kanya.
"Just one hour." paniniguro nya. "Ahm, turn around for me please." pakiusap na naman nya.
"What?! No." sabi ko
"Please, turn around and just relax." sabi nya at may kasamang pagpapacute. Tangina, ang hirap nya tanggihan. Tumalikod ako sabay bigla nya akong nilagyan ng blindfold. Dahan dahan nya akong isinakay sa sasakyan at tsaka nya ito pinaandar.
"Saan ba tayo pupunta?" tanong ko
"Basta. Maghintay ka lang." sabi nya.
Ilang sandali lang ay nakarating na kami sa aming pupuntahan. Nang huminto na ang sasakyan ay inakay nya ako pababa at agad na iniharap sa isang banda. Lumakad kami ng ilang hakbang at dahan dahan nyang inalis ang piring ko. Nasa loob kami ng isang sirang building. Walang ibang tao kundi kami lang. Tumambad saken ang isang painting na nasa isang pader. Imahe ito ng isang pamilya. Masayang pamilya.
"Wow! Angganda." sabi ko na may ngiti nang makita ko ang larawan. Napakagandang pagmasdan. Isang maliit na pamilya na sama samang kumakain. "Napakaganda ng pagkakagawa.Yan ba ang pamilya mo?" tanong ko
"Nope, that's the family I wanted. I painted it when I was eleven and I've never shown this to anyone before." sabi nya na talaga namang ikinamangha ko. Bata pa lang pala, magaling na syang magpinta.
"Uhm, nasan na ang pamilya mo?" tanong ko ulit.
"My mom ran away with another man. I was nine that time and I never saw her again." sabi nya.
"Aww." reaksyon ko.
"Nadepress ang daddy ko. Hindi nya nakalimutan ang nangyari. High school ako nun. Umuwi ako sa bahay galing ng school. Naabutan ko ang daddy ko na may hawak na baril. Iyak sya ng iyak nun habang nakatutok ang baril sa lalamunan nya. I wanted to stop him, but. . . .. It's too late, papatakbo ako sa kanya nang bigla nyang kalabitin ang gatilyo. Pumutok yung baril. Nang makalapit ako sa kanya, patay na sya. Kung. . .. Kung dumating lang sana ako ng mas maaga. Sana hindi nangyari yun.. .. Kung naging mas mabuti sana akong anak, sana.. . sana.. Minahal nya ako at kinalimutan nya na lang si mommy.. Galit saken ang daddy ko nun. Madalas nya akong saktan dahil nakikita nya raw ang mukha ni mommy saken. Kapag nalalasing sya, pinagsasamantalahan nya ako. Pupumapayag ako para.. para.. hindi na sya malungkot.. Para makalimutan nya na si mommy. Pero tuwing mawawala na ang kalasingan nya.. Nagagalit sya ulit saken at sinasaktan nya na naman ako.. Simula pagkabata, naghahanap na ako ng atensyon. Sabi ko sa sarili ko, balang araw may magmamahal din saken.. Mamahalin ako ng buo.. Yung ako lang.. Matitikman ko yung pagmamahal na hindi nagawang ibigay ng mga magulang ko.. Kaya. Kaya nung makita kita. .. Kasi akala ko, kaya mo rin akong mahalin.. Darren, kahit.. kahit may kahati ok lang saken.. Kahit konti lang. Mahalin mo ako, kahit katiting." kwento nya habang nakatulala at umaagos ang luha sa kanyang magandang mga mata. Lumingon sya sa kinalalagyan ko at tumitig saken ng diretso.
"Lyndon." tawag ko sa pangalan nya. Naawa ako sa kanya ng sobra.
"Darren, hindi ko alam kung papano hihinto. Alam kong mali itong ginagawa ko, pero pppero Darren, gusto talaga kita. Nung unang araw pa lang na makita kita, gusto na kita. Hindi ka na maalis sa isip ko. Darren, please." pakiusap nya.
"Lyndon." muli kong banggit sa pangalan nya. Lumapit sya saken tsaka nya hinawakan ang magkabilang pisngi ko. Sa pagkakataong ito ay hinawakan ko rin ang pisngi nya. Tsaka naglapat ang aming mga labi.
Pagkatapos namen maghalikan ay nagtungo kami sa ibabaw ng sasakyang dala nya. Sa pagkakataong ito ay gusto kong maibsan ang lungkot na nadarama nya, kaya gagawin ko ang lahat para lang mapaligaya sya.
Isinampa ko sya sa ibabaw at pinasadahan ko sya ng halik. Pababa sa dibdib, pababa sa tiyan. Tsaka ko kinalas ang butones ng pantalon nya. At ako ay naghubad na rin ng saplot ko. Itinuloy ko ang aking ginagawa at maya maya pa ay hinagilap ko ang butas nya. Nilagyan ko ito ng pampadulas gamit ang laway ko tsaka ko itinutok ang batuta ko sa bukana nya.
"Gawin mo na." bulong nya saken pagkatapos ay muli ko syang hinalikan kasabay ang matinding pagbaon ng kargada ko sa kaloob looban nya.
Ilang sandali pa ay lalabasan na ako. Sinabi ko sa kanya iyon at ng marinig nya ay ipinahugot nya ang batuta ko tsaka sya lumuhod sa harap ko. Binate ko ang alaga ko at sya naman ay ngumanga upang hintayin ang ilalabas ko. Hanggang sa pumutok na at sinalo nya iyong lahat.
Nang labasan na ako ay nahiga kami sa ibabaw ng sasakyan. Nagpahinga lamang kami ng konte.
"Salamat." sabi nya ako naman ay ngumiti lang at hinalikan ko sya. Habang hinahalikan ko sya ay muli nyang hinawakan ang kargada ko. "Patigasin naten ulit." sabi nya.
"Sige, ikaw ang bahala." pagpayag ko. At ginawa nya ang nais nyang gawin. Hanggang sa naulit ng makailang beses ang aming pagtatalik.
"Wag mo akong iwan Darren." pakiusap nya. Ngumiti lang ako at niyakap ko sya ng mahigpit.
Gabi na nang matapos kami. Pagtingin ko sa cellphone ko ay agad akong napabalikwas dahil maga-alas otso na pala. Madali akong nagbihis at ganun din si Lyndon. Putcha, yung meeting ko. Kahit badtrip ako ay hindi ko magawang ipakita iyon kay Lyndon. Basta pinagmadali ko na lamang syang magdrive at nagpahatid ako sa restaurant kung saan ko kakatagpuin si Mr. Greenwood. Tangina! Hindi ko napapansin ang oras kapag kasama ko si Lyndon.
Nang makarating ako sa restaurant ay agad akong pumasok. Nakita ko ang isang amerikanong sa tingin ko ay masama na ang mood sa kahihintay. Nilapitan ko kaagad ito at binati. Papatayo na ito at mukhang aalis na ngunit pinigilan ko.
"Ahm, hi George, uhm, Mr. Greenwood? I'm Darren Punzalan, I'm so sorry. Look. I would completely understand if you are furious with me for being so rude and I would do anything you want to, so please just hear me out. I, I'm always on time but my daughter Phoebe was sick tonight and I took her to the doctor and I lost track of time. I apologize." paliwanag at paghingi ko ng tawad sa kanya na medyo natataranta pa.
"I'm about to go to New York for inauguration, but I made this meeting my priority, and you. . .. you." sabi nya na halatang nagpipigil ng galit. "Just call my office for re-schedule." sabi nya.
"Thank you for understanding." sabi ko na may halong sobrang kahihiyan.
"I hope your daughter feels better." sabi nya
"Have a safe trip" paalam ko.
"Where did I put that out in the universe. Putcha!" sabi ko sa sarili ko nang mapagtanto ko na ginamit ko ang walang kamalay malay kong anak para lang makapagpalusot. Si Phoebe may sakit? Putcha. Tangina!
Maraming beses. Napakaraming beses pang naulit ang mga walang katotohanan kong palusot sa tuwing mawawala sa isip ko ang oras. Nakalimutan kong pumunta sa family day ni Dalton na ikinatampo nya talaga saken pero wala naman akong magawa. Nalate na naman ako sa dinner date namen ng asawa ko. Hindi ko nabilhan ng barbie si Phoebe at kung ano ano pang pagkakamaling hindi ko maiwasan.
Kapag kasama ko si Lyndon, parang sya lang ang mahalaga saken. Tangina. Wala akong ibang maisip kundi si Lyndon. Hindi ko sya maiwan kapag magkasama kami. Hindi ko magawang magdahilan sa kanya para magawa ko ang mga dapat kong gawin. Pag kasama ko sya parang ayokong malayo sa kanya kahit sandali.
COMMENTS