By: Lucky “Hi Lucky! How are you?” ang bati sa akin ni Rayan, ang pangalawang pasyente ko sa Out-Patient Department. Post-Anterior Cruciate ...
By: Lucky
“Hi Lucky! How are you?” ang bati sa akin ni Rayan, ang pangalawang pasyente ko sa Out-Patient Department. Post-Anterior Cruciate Ligament Reconstruction ang case nya, 23 y/o, Saudi at football player. Pangalawang session nya nung araw na yun. Naka-crutches (tungkod) pa rin sya kasi di pa nya nai-extend fully ang kaliwang tuhod nya. Ang protocol kasi ng Orthopedic Surgeon na nag-opera sa kanya kailangang maiunat muna ng full extension ang tuhod bago tanggalin ang crutches.
“Hey! I am good! You came early!”ang sagot ko naman.
“Yeah, ‘coz nobody will drive me here except my cousin. He just dropped me and left for work.”
“Ah, ok. Can I have your appointment card so we can start?”
“Sure… here”, sabay abot sa akin ng card.
“Thank you, please go inside the third cubicle and wait me there. I will just prepare the cold pack”.
“Ok”.
Ako si Lucky, 29 y/o, isang Physical Therapist dito sa Middle East. Afternoon shift ang schedule ko. From 12:00 pm to 4:00 pm, nasa ICU ako. Tapos from 4:00 pm to 8:00 pm, nasa OPD na ako. Thirty minutes ang nilalaan naming oras para sa mga Orthopedic Conditions, at 45 minutes to 1 hour naman ang para sa mga Neurological cases. Pang 4:30 dapat ang appointment ni Rayan kaso napaaga nga sya ng dating kaya sinabay ko na para sa pang 4:00 pm na pasyente ko. Na-managed ko naman kasi di naman masyadong complicated yung case nya. Si Rayan ay half Saudi, half Indonesian, 5’9” ang taas at may athletic na pangangatawan dahil na rin sa paglalaro nya ng football. Medyo kulot ang buhok na lagpas taenga ang haba na bumagay naman sa square jaw nya na mukha. May matangos na ilong at mapupulang labi.
“You look sad, is there any problem?”ang sabi nya sa akin nung pumasok na ako sa cubicle nya.
“No, I am not. Maybe, I am just tired,” ang sagot ko naman na pilit na ngumiti dahil baka kung anong isipin ni Rayan.
“Ahuh, you want me to cancel my appointment so you can take rest?”
“No! I told you I’m ok,”ang saway ko sa kanya habang nilalagay ko yung cold pack sa tuhod nya.
“Are you sure?”ang may pag-alalang sabi nya.
“Yeah, I think I just need to take a cup of coffee and I would be better. Can I leave you while you are having cold pack? By the way, you already know how to do the exercises right? Just remove the pack from your knee after 15 minutes and you can proceed to your exercises. I’ll just go to the staff room to get the coffee and I’ll be right back. Do you want some?” ang mahaba kong litanya.
“No, thanks. Just please come back. I need you here,”sabay kindat sa akin.
"Ok boss, just press that green button for assisstance."
Bago ako pumunta sa staff room para magtimpla ng kape, nakisuyo muna ako sa ka-shift ko na si Paulo (isa ring Pinoy) na paki-check yung dalawang pasyente ko just incase tumawag.
After 3 mins matapos kong makapagtimpla ng kape sa staff room bumalik na ako sa may reception. Di pa nga ako nakakaupo at narinig kong tumunog ang buzzer. Hudyat na may pasyenteng humihingi ng assistance. Nung chineck ko sa monitor, galing sa cubicle 3, kay Rayan.
"Yes, Rayan?"
"Nothing, I just wanna know if you already come back," sabay smile kaya naman lumabas ang pantay-pantay nyang ngipin at dimple sa kaliwang pisngi.
"Ish hada!" ang kunwaring pagalit kong tugon. (Ang "ish hada" ay expression ng mga Arabu na ang ibig sabihin ay "what is this").
"Just stay inside please," ang tila pagmamakaawa nya. "I want somebody to talk with, it's boring here".
"Ok, I'll check my other patient first on the other side (cubicle 4) then I'll come back" tugon ko.
Pagkatapos kong ma-check si Mr. Khalid, yung isang pasyente ko na may Lumbar Spondylosis at matiyak kung tama yung ginagawang exercises, pumunta muna ako sa reception para ipagpatuloy ang pag-inum ng kape. Pero di ko pa nauubos ang iniinum ko tumawag na naman si Rayan. Bago ko sya pinuntahan, tiningnan ko muna ulit si Mr. Khalid kung tapos ng mag-exercise. Last session nya na kasi kya binigyan ko na rin ng instruction na magpaappoint for follow-up check-up sa kanyang Refering Physician.
"Mr. Khalid, today is your last session. You need to consult your Doctor again for follow-up check-up. By the way, how do you feel now?"
"I would say there is an improvement but I still have a little pain. Do I have to consult Dr. Fahad again?"
"Yes, you need to."
Habang nag-uusap kami ni Mr. Khalid, tumawag na naman si Rayan at sinisigaw ang pangalan ko. Maririnig mo kaagad kung may tumatawag sayo kasi kurtina lang ang tanging nakatakip sa mga pinto ng bawat cubicle.
"Lucky!!!"
"Please wait Rayan I'm coming."
Tumawa na lang si Mr. Khalid. Matapos magbihis at kunin yung appointment card nya ay nagpaalam na sa akin. Saka ko naman pinuntahan si Rayan.
"Hayssst, thanks God you are here!"
"Why, any problem?"
"Nothing, I just feel a little bit pain on here,” sabay turo nya sa may bandang kaliwang singit.
"I told you, it's just normal in your case because you have weakness of your quadriceps muscles that's why when you do straight leg raise with abduction and adduction your hip flexors will compensate the movements to extend your knee."
"What, what, what! Again, again, again?" halos mamilog ang matang sabi niya.
Natawa na lang ako sa reaction nya. Gumamit nga pala ako ng Physical Therapy terms. Pano nya nga naman ako maiintindihan.
"Please Lucky, can you massage me here," sabay turo nya sa singit nya.
"No, I will give you the cream and you do it by yourself. I am not a Masseur!" ang pagtanggi ko na dinaan ko sa biro para di ma-offend.
"Please..." ang pagmamakaawa nya.
"Ok, I'll take the cream and I'll be right back.”
Kinuha ko ang Avalon cream at ininsist ko kunwari na sya na lang ang mag-apply total sya naman ang nakakaalam exactly kung saan ang masakit. Pero tumanggi sya at nakiusap na ako na lang.
"Ok, if you insist that I should be the one to apply, you need to pull your short a little bit down," ang sabi ko sa kanya. Naka- jersy short kasi sya na kulay puti kaya madali lang mahila pababa.
"No problem, I can even take it out," sabay smile nya sa akin.
"No need to take it out, ish hada! Ok, I'll do the favor." Nung time na yun medyo hininaan ko na boses ko kasi baka marinig ako ni Paulo. Ewan ko kung alam nya ba o nahalata nya na silahis ako.
Habang hinila ko pababa yung short ni Rayan sinabihan ko sya na takpan yung alaga nya kasi wala palang suot na brief man lang. Pero di sumunod ang loko sa halip pinagkrus nya pa sa likod ng batok nya ang dalawang kamay nya sabay pikit ng mga mata nya.
"Rayan, please cover your dick!" ang pag-ulit na sabi ko sa mahinang boses dahil baka marinig ako ng kasama ko at ibang mga pasyente.
Di pa rin tuminag, sa halip nagpakawala lang ng nakakalokong ngiti. Hinila ko ang short nya hanggang sa puno ng alaga nya. Sapat para maexpose ang parteng masakit. Sinimulan ko ng pahiran ng cream yung parteng nirereklamo nya at minasamasahe. Napaungol ang loko.
"Hmmm, nice hand. More please..." sabay hila sa short nya pababa na ikinagulat ko. Tumambad ang medyo naka-erect nya ng alaga. Nangamba ako kasi baka may biglang sumilip kaya bigla kong hinila pataas yung short nya at naiwang nakalabas ang alaga nya na nuon ay tayong-tayo na. Mahabang-mataba na makinis at hindi maugat ang ari ni Rayan. Nakakalibog nyang pagmasdan pero pinigil ko ang sarili ko at sinabihan ko sya na ipasok nya na sa loob ng short ang tarugo nya. Sinenyasan ko sya na baka makita sya ng kasama ko. Natawa sya sa reaction ko kya pinandilatan ko sya. Ayokong tumagal sa ganung sitwasyon kaya sinabihan ko syang ituloy na ang exercise.
Kahit na sanay na ako sa mga ganung klase ng pasyente nag-iingat pa rin ako na walang makakita. Halos karamihan kasi ng mga nagiging pasyente ko ay mga kabataang athletes na nagkaroon ng sports related injury. Sobrang lilibog. Hindi naman sa tinotolerate ko ang mga pasyenteng may ganung attitude, pag nireport ko kasi sa Supervisor namin, baka ako pa ang mapahiya. Kaya deadma na lang ako. Saka partly gusto ko rin naman. Hahaha. Ang gagwapo kaya ng mga nagiging pasyente ko.
"I'll go," paalam ko kay Rayan.
"No, please stay," sabay hawak sa kamay ko at saka pinatong sa alaga nya. "Grip it please, you will like it,”ang pabulong na sabi nya.
Nahihintakutan man binalewala ko na lang ang nararamdaman ko. Tinamaan na kasi ako ng libog ng mga oras na yun kaya wala akong inaksayang oras. Sinakmal ko kaagad ang naghuhumindig nyang armas. Umiral ang kalokohan ko, nilagyan ko ng cream ang kamay ko para mas dumulas habang sinasalsal ko sya. Mas nasarapan naman ang loko kasi malamig sa pakiramdam ang menthol content ng cream. Habang taas-baba ang kamay ko na may gloves sa alaga nya naramdaman kong hinihimas-himas nya ang pwetan ko. Naka-scrub suit ako ng manipis na tela nung time na yun kaya pakiramdam ko damang-dama ni Rayan ang kurba ng likod ko. Napansin kong nagprecum na sya kaya pinahid kong paikot sa ulo ng tarugo nya ang likidong lumabas sa kanya. Kaya naman di nya napigil ang mapaungol ng malakas na pareho naming ikinabahala dahil baka may nakarinig kaya bigla nyang tinakpan ang bibig nya at binitawan ko naman ang alaga nya sabay hila ng short nya pataas.
"Pre, may problema ba dyan?" si Paulo.
"Wala tol, nasasaktan lang 'tong pasyente ko habang nag-SLR (straight leg raise)," sagot ko naman na may halong kaba.
Natahimik kami bigla ni Rayan. Tinanggal ko ang gloves at aktong lalabas na ng cubicle ng pigilan niya ako.
"Damn, please continue I wanna cum," halos pabulong na sabi nya.
"You can't, we can't continue." dismayado ako pero mas halatang nadismaya rin sya.
"Can we do it next time? I like you!"
"We can, but in a safe place. Not here!"
"But how, I don't have a place!"
"Neither do I have!"
Mas lalo syang nalungkot, natahimik saglit. Mayama kinuha nya ang kamay ko, hinalikan, saka pinisil-pisil.
"Please continue the exercise" ang sabi ko na lang sa kanya ngunit di sya sumagot sa halip tinanggal nya yung white-gold bracelet na suot ko.
"Nice bracelet!" ang may paghangang sabi nya.
"A gift"
"From someone special?"
"I should say, yes! Rather no! I am not sure."
"Not sure, why? A boyfriend?"
"How did you know that it's from him not her?"
"I know, you're an attractive person. Well, I'm a proof that you are. And I am pretty much sure that I am not the first Arab who did like we did. Am I right?
Tama si Rayan. Karamihan ng mga kabataang naging pasyente ko kundi ako yayain sa bahay nila kinukuha naman ang number ko para magmeet sa labas. Na lagi ko namang tinatanggihan. Kahit naman sabik ako sa tarugo nag-iingat pa rin naman ako. Lalo na’t andito ako sa lugar ng mga konserbatibo kuno pero saksakan ng lilibog. Kaya nagkakasya na lang ako sa mga pahimas-himas at pakikisakay sa mga trip nila pag nasa loob ng cubicle. I know na it's unethical pero tao lang ako na nasasabik sa laman.
"The guy who gave this gift to you, is he a Saudi?" ang patuloy na pagtatanong ni Rayan.
Napatango na lang ako kasi naman nadala ako sa lungkot na pinakita nya sa akin kaya di na ako nakapagsalita. Nagselos ba sya? O nalungkot sya dahil sa pagkabitin nya. Binalik nya sa pagkakabit yung bracelet ko sabay halik ulit sa kamay ko.
Namiss ko tuloy si Ayman nung time na yun, yung kasamahan naming Saudi na nagbigay sa akin ng bracelet. Mahilig din syang pisilin at halikan ang kamay ko. Two months na mula nung nagresign sya para ipagpatuloy ang masteral nya sa London.
"Lucky, meet Ayman, our new staff" pagpapakilala sa amin ni Mr. Essa, ang Supervisor namin.
"Hi, welcome to our department," sabay nakipagkamay ako sa kanya. Sobrang napahanga ako sa kanyang kakisigan at kagwapuhan. Matangkad, moreno at may makinis na kutis. At halatang babad sa gym.
"Thank you, a Filipino?"
"Yes, I am"
"I thought you are Chinese coz you have a fair complexion"
"Ok Lucky, please orient him to our policy and procedure both in and out patient," ang pagputol ni Essa sa pag-uusap namin.
"Alright Sir"
"Ayman, If you have any questions just ask Lucky. I have to go, I need to attend a meeting"
"Ok Mr. Essa, see you later"
Matapos kong mai-orient si Ayman niyaya ko syang magkape o magtea, pero tumanggi sya. Di raw sya mahilig sa kape. Sa halip nagpaalam na syang umuwi at babalik na lang daw sya kinabukasan para sa pag-umpisa ng duty nya. Hiningi nya rin mobile number ko para matawagan nya raw ako just in case may mga katanungan sya.
Excited akong pumasok kinabukasan dahil magkikita na naman kami ni Ayman. Pang-morning shift sya. Bali 8:00 - 4:00 ang duty nya. Pag dating ko sa department andun sa staff room si Ayman kausap si Youssef, yung Jordanian na kasamahan namin.
"Hi Lucky! How's your day?" bati nya sa akin
"Hello, I'm good and you? How's your first day of duty?"
"Great, alhamdullilah! I want to request to Mr. Essa if he can assign me in afternoon shift so I could be with you."
"Why do you want to be with me?" ang may panunuksong tanong ko sa kanya. Kaya naman pati si Youssef ay natawa na rin.
"Just. Why, is there any problem?"
"Nothing, I would be happy to be with you too!" at sabay-sabay na kaming nagkatawanan.
Nilipat nga si Ayman sa afternoon shift. Umpisa nun naging buddy-buddy na kami. Pag medyo complicated yung cases ng mga pasyente ko sa kanya ako nagpapatulong lalo na pag may order ng transfer from bed to wheelchair. Lagi nya rin akong tini-treat sa Krispy Kreme o kaya Dr. Cafe` pag gusto nyang magmeryenda. Kape sa akin chocolate sa kanya. Total naman mas mataas sahod nya sa akin, halos doble, kaya okey lang naman siguro na manlibre sya. Hahaha.
Habang tumatagal, napansin ko rin ang pagiging sweet at makulit ni Ayman. May mga instances na bigla na lang nya akong yayakapin o kaya magpapakandong sa akin. O kaya kukunin nya kamay ko saka pipisil-pisilin at hahalik-halikan. Minsan naman bago sya papasok tatawagan nya ako at tatanungin kung gusto ko ng pagkain sa Buffalo’s. Nawiweirdohan nga ako eh. "Kami ba?", ang paminsan-minsang tanong ko sa sarili ko. Pag may pagkakataon na kami lang dalawa sa staff room yayayain nya akong manood ng porno sites sa tablet nya. Malibog ang loko! Pag tinitigasan, di sya nahihiyang ipakita sa akin ang tigas na tigas nyang alaga na bakat sa suot nyang scrub suit. Pero pag binibiro kong hahawakan ko, bigla namang lalayo sa akin. Kadalasan din pag nahuhuli nyang nakatalikod akong di ko namamalayan bigla nya akong kakadyutin. Dahil kaming dalawa na lang ang naiiwan sa department, pag umuuwi kami pagkatapos ng duty, lagi syang nagnanakaw ng halik sa pisngi ko na kalauna'y nakasanayan ko na. O kaya naman magpa-flying kiss pag di naka-score. Para sa akin biro lang ang mga ginagawa nyang yun. Ewan ko, siguro napansin nyang may feminine side ako o sadyang tinataglay nya lang ang dugong Arabu na sanay sa same sex intercourse.
Sa gabi naman lagi kaming nagchachat. Nung una pinapadalhan nya ako ng mga female nude photos. Sabi ko naman di ako interested. Mas interesado ako kung nude photos nya ang ipapadala nya. Bigla na lang syang tatawa at magpapaalam. Kaya nung isang gabi na nagchat kami biniro ko ulit sya kung pwedeng magsend sya ng nude photos nya.
"Why do you want my nude photos?"
"Nothing, I just want to check how beautiful is your body"
"You can check my body when we are in the hospital"
"Ok, I cannot force you if you don't want"
“Are you serious?”
Di na ako nagreply sa message nya. Pinahalata ko kunwari na nagtampo ako. Mayamaya tumawag pero di ko rin sinagot kaya nagsend ulit ng message.
"What happened, are you mad at me?"
Di pa rin ako nagreply. Nilagay ko sa silent mode ang mobile ko hanggang sa nakatulog na ako.
Kinabukasan pagcheck ko ng phone andaming missed call galing kay Ayman. May message din sya.
"Baby, please don't get mad at me”
Baby? Nagulat naman ako sa message nya. Para sa akin kaya tong message? O baka na-wrong send lang sya. Pag dating ko sa department wala si Ayman. Wala rin yung ibang mga kasamahan namin kaya wala akong mapagtanungan. Gusto ko na syang tawagan o kaya i-text pero pinigil ko sarili ko. Pumunta ako sa ICU mag-isa. Bigla naman akong nalungkot. Na-miss ko sya.
Pagsakay ko ng elevator papuntang ICU sa 2nd floor tumunog yung mobile phone ko. Si Ayman. Di na ako nagpakaepokrita kaya sinagot ko na tawag nya.
"Hello"
"Hi Baby! I'll be late"
"Baby? You call me baby? Where are you at?"
"Yes baby. I'll be there in 10 minutes. I just bought something for you"
"Huh, ok. Please come. We need to be in ICU now"
"Ok baby, see you!"
May binili para sa akin? Bakit? Anong okasyon? Na-guilty naman ako bigla.
Patapos na ako sa Bed 2 patient ng dumating si Ayman. Nagpakawala ng matamis na ngiti nung magtama mata namin. Sinenyasan ko sya na wag ng pumasok. Pinatuloy ko na lang sya sa bed 3.
Pagpasok ko sa bed 3 tinanong nya kaagad ako kung anong nangyari sa akin kagabi. Sinaway ko sya na wag maingay dahil nasa ICU kami at baka may makarinig. Puro Filipino pa naman mga Nurses dun.
"After here please proceed to bed 4 and 5 and I will take bed 6 and 7"
"Ok baby"
Pinandilatan ko sya dahil baka may makarinig.
Pagkatapos namin sa ICU sabay na kaming bumalik sa department. Kwento sya ng kwento pero di ako umiimik. Pag tumatawa sya nakikitawa na rin ako. Pag dating namin sa staff room may kinuha sya sa kanyang locker. Inabot nya sa akin ang isang box.
"What is this? What is this for?
"You will like it. Open it"
"Thank you but I can't take this unless you will tell me why you bought this for me"
"Ok, I like you. I am just being thankful. You've been a good mentor for me. Open it please"
Isang white-gold-bracelet ang laman ng box. Nahiya naman ako bigla kaya di ko alam kung anong sasabihin ko. Kinuha nya sa akin ang bracelet at sinuot sa kamay ko. Pagkatapos nyang maikabit ang bracelet sa akin, pinisil-pisil nya ang kamay ko sabay hinalikan. Girl na girl naman ang feeling ko nung time na yun. Di ako sanay. Buti na lang wala kaming ibang kasama sa staff room kundi talagang matutunaw ako sa hiya.
Di na ako nagpakipot pa. Tinanggap ko yung bracelet at nagpasalamat sa kanya. Nagsorry na rin ako sa kanya sa nangyari kagabi. Sinabi ko sa kanya na pinagtripan ko lang siya. Naintindihan nya naman daw ako. Kaya raw di sya nagsend ng nude photo kasi asiwa raw sya na kunan yung sarili ng picture na nakahubo't hubad. Kung gusto ko raw maghuhubad daw sya sa harap ko at kunan ko sya ng picture. Natawa naman ako sa tinuran nya.
"I like you more when you laugh or smile. I feel comfortable. I hope you stay as nice as what you are since I met you" ang sabi nya habang nakaharap sa akin at nakahawak sa dalawa kong kamay.
"I will. Thanks again. I appreciate it much. You should not have bothered yourself from buying this"
"That's how I treasure friendship. Don't worry," sabay yakap niya sa akin.
Yumakap na rin ako sa kanya bilang pasasalamat. Ang sarap sa pakiramdam nung nagyakapan kami. Damang-dama ko ang init ng kanyang katawan at tigas ng kanyang mga kalamnan. Nasa ganun kaming eksena ng pumasok sa isipan kong biruin siya.
"You called me baby? Does it mean that we are officially couple?" tanong ko sa kanya pagkatapos kong bumitaw sa pagkayakap.
"What do you think? You want to make it real?" ang sagot nyang may halong ngiti.
"I don't know. You just have told me how you treasure our friendship. That means we are just friends" ang sabi ko naman sabay talikod sa kanya at humakbang na ako papuntang treatment area. Ayokong makita nya yung disappointment ko.
Tumawa lang sya at sumunod na sa akin. Buti na lang andun na yung pang-alas kwatrong pasyente ko kaya naputol na ang pag-uusap namin. Naging busy na ako sa pasyente ko at ganun din sya sa pasyente nya. Dagsa ang mga pasyente nung araw na yun kaya di na kami nakapag-usap ng matagal.
Lumipas pa ang mga araw at nakasanayan nya na akong tawaging baby. Pag nag-uusap lang naman kami sa celfon at sa tuwing nagsisend sya ng messages sa wattsap. Regular na rin ang tawagan namin tuwing gabi at minsan palitan ng messages bago matulog.
“Baby, I miss you. I don’t know why” ang sabi nya sa text message.
“Maybe because you are already fallen for me (with a smile)?”ang sagot ko naman.
“Hmmm, maybe”
“That means you are not sure”
“Lol, ah I know maybe because I forgot to kiss you”
Ganung mga sweet-nothings ang nagiging palitan namin kapag nagchachat kami. Minsan naman tumatawag sya kahit sa madaling araw pag napagtitripan nya ako. Sasabihin nya na lang na di sya makatulog. Yung lagay na mas natutuwa ka pa imbes na nagagalit dahil naiisturbo ka sa pagtulog sa pag-uusap nyo.
Kung may bida, may kontrabida. Habang nasa reception ako at nagkakape may pumasok na isang Saudi. Tantiya ko halos kaedad lang ni Ayman. Matangkad din at matipuno pero may kaputian.
“Hey, is Ayman here?”ang bungad nya.
“Yes, he is inside the cubicle. He has patient. Anything you want from him?”ang sagot ko naman.
“I’m his friend”
“Ah ok, just sit for a while and I will inform him”
“Ok, thanks”
Tinawagan ko si Ayman sa intercom at ininform na may naghahanap sa kanya. Makalipas ang limang minuto lumabas sya galing treatment area.
“Mahla! Laqad fajatni! (Hey! You surprised me!). Limadha Im yablighni ‘annak alqadimat?” (Why you didn’t inform me that you are coming?) ang bungad ni Ayman.
“Hadruna nadwa qurb nasmae. (We attended seminar). Aintahayna fi waqt mubakkir wahadha hu alssabab fi ‘annami qarrarat ‘ann tasqut” (We finished early that’s why I decided to drop by).
“Ahuh! Wait, Lucky… this is Abdulrahaman my friend,”ang pagpapakilala ni Ayman sa amin.
“Oh, so this is Lucky!” ang reaksyon ni Abdulrahman na halos mamilog ang mata.
“Hi! Glad to meet you”sabay pakikipagkamay ko kay Abdulrahman ngunit di nya inabot ang kamay ko. Binawi ko na lang at binaliwala na lang ang pambabastos nya.
“Ah excuse me guys, I will go to coffee shop so we can have some snacks. Anything you want… Lucky?” ang pagsingit ni Ayman. Napansin nya sigurong medyo na-offend ako.
“No thanks, just ask your friend”
Umalis si Ayman papuntang coffee shop at naiwan kaming dalawa ni Abdulrahman. Saglit na katahimikan. Pagkatapos lumapit sya sa akin.
“So, you are Lucky?!” ang sabi nya na di mo malaman kung patanong ba o kumpirmasyon.
“Yes, Ayman told you right? And, I told you that I am glad to meet you but there is no response from you!”ang medyo pataray na sagot ko.
“Coz, I am not glad to meet you. Stay away from Ayman!” ang pabastos na sagot nya na halos mamilog ang mata.
“And who are you to tell me that! We are colleagues and we are on the same duty. How can I stay away from him?”ang sagot kong may pagalit na rin.
“You can, if you want. You don’t need to chat and call him if you are just colleagues. You don’t know me, but I heard so much about you!”
“Hey guys! I’m back,”ang pagputol ni Ayman na may bitbit na tsokolate’t kape at doughnuts. Come on guys, let’s go to staff room and eat.
“No, thanks Ayman. I will just stay here. Maybe somebody will come. Nobody will entertain them if both of us will be inside. Our receptionist is still in HR” ang pagtanggi ko kay Ayman. Matapos maibigay ni Ayman ang kape sa akin at doughnut pumasok na sila sa staff room. Ayoko rin naman talagang magjoin sa kanila kahit andun ang receptionist namin. Naiirita ako dun sa Abdulrahman. Ano ba ni Ayman yun at ganun na lang ako kung pagsabihan na iwasan si Ayman. Napaisip ako ng malalim nang maiwan ako mag-isa. Swerte naman na walang pasyenteng dumating.
Nang dumating yung receptionist namin pumasok na ako sa loob ng treatment area. Doon na ako nag-antay ng mga pasyente. Di ko na napansin kung nakaalis na ba yung bwisit na Abdulrahman. Naging busy na kami ni Ayman hanggang sa mag-uwian. Di na rin kami halos nagkausap. May pasyente pa si Ayman nung umuwi ako. Di na rin ako nagpaalam sa kanya dahil sa nasira na araw ko.
Patulog na ako ng makatanggap ako ng message galing kay Ayman.
“Hey, are you still awake? You didn’t even bother to say bye to me when you left from work”
Di ako nagreply. Mayamaya nagtext ulit.
“Anything wrong?”
Di pa rin ako nagreply. Tumawag, pero di ko sinagot. Nakalimang attempt yata sya ng pagtawag bago ko sinagot.
“What’s the matter with you huh! You don’t have to do this to me baby!”ang bungad nya sa akin.
“Abdulrahman told me to stay away from you”
“Huh! He told you that? Ok, don’t worry. I will talk to him”
“No, don’t. Maybe, from now on I should keep distance from you”
“Why?
“Just. I wanna sleep now. Bye”
Binaba ko na ang telepono. Di ko na inantay pang makapagsalita sya. Tumawag ulit pero di ko na sinagot. Nag-send ng message pero di ko na pinagkaabalahang basahin pa hanggang sa makatulog ako.
Kinabukasan, nadatnan ko si Ayman sa Staff room na mag-isa. Mukhang malungkot. Ni hindi man lang ako binati na nakasanayan ko na pag darating ako. Kadalasan kasi sya ang nauunang pumasok at inaantay na lang akong dumating para sabay na kaming pumunta sa ICU. Pagkatapos kong mailagay gamit ko sa locker ko niyaya ko na syang umakyat sa ICU. Wala kaming imikan hanggang makabalik kami sa department para sa mga OPD patients. Nagtagal ng halos isang linggo ang ganung sitwasyon. Hanggang sa nag-apply sya ng leave for 2 weeks. Sa halos dalawang linggo nyang pagkawala katumbas ng dalawang taon sa akin. Hindi ako sanay na hindi sya nakikita. Ni hindi man lang kasi nag-text o tumawag. Ano ba naman ang aasahan ko. Ako tong nag-umpisa na hindi kumausap sa kanya. Bwisit kasing Abdulrahman yun! Bakit kasi nagpaapekto ako dun. Nangako ako sa sarili ko na pagbalik ni Ayman pipilitin kong maging okey na ulit kami.
First day ng duty ni Ayman mula sa dalawang linggong bakasyon, excited ako na muli syang makita. Pero wala akong nakita sa staff room na Ayman na nakagawian nang antayin ako para sabay kaming pumunta sa ICU. Nakaramdam ako ng disappointment kaya tinanong ko si Mr. Essa. Napag-alaman ko na nag-extend pala sya ng dalawang araw dahil may aasikasuhin daw na mahalagang bagay. Kaya naman di ko na natiis at nag-text ako sa kanya.
“Hi baby! I hope you are ok. I am expecting that you will come today but you didn’t” ang sabi ko sa text. (First time ko syang tawaging baby).
Natapos na akong magtreat ng pasyente sa ICU pero wala man lang akong natanggap na reply. Hanggang matapos ang duty ko, wala man lang text o tawag. Kaya naman umuwi akong disappointed.
Katatapos ko lang kumain ng hapunan ng tumunog ang mobile ko. Hudyat na may nagtext. Excited akong buksan ang celfon ko at basahin ang message. Mula kay Ayman.
“Hi baby! It’s nice to hear from you calling me baby. Lol… sorry for the late response. I was in British Embassy when I received your message” sabi nya sa message.
“It’s ok. I just want you to know that I miss you so much”
“Really? I miss you too. See you after tomorrow”
Natulog akong may ngiti sa labi.
Araw ng pagbalik sa duty ni Ayman, inabutan ko syang mag-isa sa staff room habang nag-aantay sa akin. Sinalubong nya ako ng mahigpit na yakap. Ni hindi na namin inisip kung may makakita sa higpit ng yakapan namin. Bumalik ang pagiging masayahin ni Ayman. Naging sweet ulit sya sa kin. Hindi ko na inopen yung tungkol sa naging problema namin dahil sa sinabi ni Abdulrahman.
Isang araw na medyo maulan, dinagsa kaming dalawa ng pasyente. Nagtaka kami kasi kadalasan pag umuulan at malamig ang panahon walang masyadong pumupunta. Kaya naman matatapos na ang duty namin may tigdalawang pasyente pa kami. Natapos ko ang panghuli ng mga alas otso y media. Pero si Ayman ay may isa pa. Overtime na kami kung baga. Nagpaalam ako sa kanya na mauna na akong umuwi kasi baka mas lalong lumakas ulan. Pumayag naman siya. Pero papalabas na ako ng Ospital ng malaman ko na sobrang lakas ng ulan. Mahaba-haba rin ang lalakarin ko bago makarating sa accommodation namin. Paniguradong mababasa ako ng todo pag sinuong ko ang malakas na buhos ng ulan. Kaya napagpasyahan kong bumalik na lang sa department at dun na lang magpatila.
Pagbalik ko sa department binalak kong humiga sa isa sa mga treatment tables para makapagpahinga. Naramdaman siguro ni Ayman ang mga yabag ko habang papalapit ako sa treatment area kaya nagtanong sya.
"Who's there?" Di nya ako makita kasi nasa loob pa sya ng cubicle kasama ng pasyente nya.
"It's me Ayman. I came back coz there is heavy rain"
"Ahuh! Ok, you stay there and wait for me"
Nakapikit siguro ako nang pumasok si Ayman sa cubicle kung saan ako pumwesto kaya di ko napansin ang pagpasok nya. Nagulat ako nung pinatong nya ang kamay nya sa kanang dibdib ko at pinindot-pindot ang utong ko na bakat na bakat siguro sa scrub suit na suot ko. Nasanay na ako sa mga gawain nyang yun. Kadalasan ganun sya pag kaming dalawa lang sa staff room. Minsan hinahayaan ko na lang. Minsan naman bilang ganti hihimasin ko rin yung alaga nya. Pero sya rin naman ang kusang hihinto pag siguro naramdaman nyang libog na libog na sya.
"Are you ok?" ang tanong nya sa akin habang tuloy-tuloy pa rin ang paglapirot nya sa utong ko.
"Yeah, I almost fall asleep but you came". Sabay inat ng braso ko pataas kaya tumambad ang abs ko sa kanya ng nalilis pataas ang suot ko.
"Wow, you have an abs! Just now I know!" ang turan nya na para namang amaze na amaze sa nakita nya.
"But you have a better abs, can I see?" sabay lilis ko pataas ng scrubs nya. Madali ko itong naitaas kasi sobrang lapit nya sa akin. Di naman sya umiwas.
"How is it?"
"Great, can I touch?" di sya tumanggi kaya hinagod ko ang katawan nya mula dibdib hanggang pusod nya. Di pa ako nakuntento at binaba ko pa ang kamay ko hanggang masalat ko ang kanyang alaga na noo'y nag-uumpisa ng tumigas.
"Ahhh"...napaungol bigla ang loko.
"It's already erected!" ang sabi ko na halos di ko mabigkas dahil sa magkahalong kaba at excitement.
"You wanna suck it?" seryoso nyang tanong
"If it's big, I will. But, if it's small, I won't" ang pabirong tugon ko.
"Check, then you decide"
Di na ako nagpatumpik-tumpik pa kaya bumangon ako at hinila ko pababa ang pantalon nya kasabay ng boxer brief na kulay puti at tumambad sa akin ang alaga nya na kumikislot-kislot at may pauna nang likidong lumabas sa may butas nya. Typical na tarugo ng isang Arabu ang kay Ayman. Mahaba, mataba, makinis at di maugat.
"Suck it baby please" ang parang nagmamakaawang sabi nya.
"Wait, I will lock the door" lumabas ako ng cubicle at dali-daling nilock ang pinto sa maindoor papasok ng department. Hanggang alas otso lang kasi ang OPD kaya paniguradong wala ng pasyenteng papasok.
Pagbalik ko nakahiga na si Ayman at nahubad na rin ang mga saplot nya. Sino ba naman ang tatanggi sa ganitong putaheng nakahain. Naghubad na rin ako at tinira ko ang aking brief. Pumatong ako sa kanya at sinimulan ko syang romansahin. Una kong pinuntirya ang malalamang dibdib nya. Dinilaan ko ang kanyang kanang nipple habang hinihimas ko naman ang kaliwang dibdib. Pagkatapos sa kanan, sinipsip ko naman ang kanyang kaliwang utong na noo'y tayung-tayo na. Halos maglulumiyad sa sarap si Ayman. Umaalon-alon ang kanyang katawan kaya naman mas lalo kong pinagbutihan ang pagpapaligaya sa kanya. Nang magsawa umakyat ako ng pagdila sa leeg nya hanggang sa taenga nya. Humantong ang bibig ko sa bibig nya pero umiwas sya. Medyo nadisappoint ako ng kunti. Matagal ko na kasing pinagnanasaan na mahalikan ang kanyang maninipis na labi. Pinakiusapan nya ako na susuhin ko na sya kaya bumaba ang paghalik ko hanggang pusod. Pinaglaruan ko ito gamit ang dila ko na lalong nagpaulol sa kanya. Halos umangat ang katawan niya mula sa pagkakahiga. Nilalaro-laro ng dila ko ang maninipis na balahibo sa ibaba ng kanyang pusod patungo sa kanyang alaga. Ambango ni Ayman. Sobrang kinis kaya naman halos higupin ko na ang bawat parte ng kanyang katawang aking nadidilaan.
Hindi na siguro makapagpigil kaya sya na mismo ang humila sa ulo ko pababa sa naglalaway nya ng alaga. Sinabihan ko sya na first time ko. Na hindi ko pa nasubukang sumuso kaya tinanong nya ako kung ano gusto ko. Sabi ko kung pwede wag na akong sumuso. Di naman sa nag-iinarte ako pero natatakot kasi ako na baka may sakit ang nakakapareha ko kaya hanggang ngayon di pa talaga ako nakakasuso. Hanggang jakol lang talaga. Tumayo ako at sinimulan ko syang salsalin. Pero pinigilan nya ako.
"So what do you want?" may halong inis na ang pagkatanong nya. Hinawi nya kamay ko mula sa pagkahawak sa alaga nya sabay tayo mula sa pagkakahiga.
"Just to help you to jerk off"
"Come on baby, I can do it by myself! Can I fuck your ass instead?"
Di ako nakasagot. Magkahalo ang emotion ko nung time na yun. Kinabahan ako na baka may makakita sa amin, natakot ako na baka magalit sya at nagutom na rin ako dahil mag-aalas diyes na ng gabi. Napansin nya siguro na natahimik ako. Niyakap nya ako. Magrelax lang daw ako at sya ang bahala.
Hinila nya pababa ang brief ko habang nakaharap ako sa kanya. Nakawala ang armas ko na noo'y tayung-tayo na rin kaya naman parang nag-espadahan ang mga sandata namin. Hinimas nya ang pwet ko sabay pisil. Piniga-piga at paminsan-minsang pinapadulas ang daliri nya sa hiwa ko. Sinabihan nya akong hawakan ang alaga nya. Pinahawakan nya ito ng mahigpit na parang sinasakal. Pagkatapos kinuha nya ang dalawa kong kamay at pinaloob ang aming alaga. Tinulungan nya akong mahawakan ng mahigpit ang mga armas namin at saka sya kumadyot-kadyot. Sa pagkiskisan ng mga alaga namin nagdulot ito ng kakaibang sensasyon. Naging sunud-sunuran na lang ako sa nangyari. Mayamaya pinatalikod nya ako at hinawakan ang dalawa kong kamay at pinuwesto sa gilid na nakaunat habang hinahalikan ako sa batok at dinilaan ang aking taenga. Habang dinidilaan nya ang likod ko, kinakadyot-kadyot nya naman ang pwetan ko pero di naman nya pinasok. Sa may puno ng puwet ko sya kumakadyot, sa hiwa sa pagitan ng dalawa kong hita. Ang sarap pala sa pakiramdam ng ganun. Damang-dama ko ang kanyang alaga at paminsan-minsan nasasagi ang aking itlog na lalong nagpasarap sa kakaibang sensasyong aking naramdaman. Tumagal kami sa ganung posisyon. Wala kang ibang maririnig kundi ang pagsalpukan ng aming katawan.
"I wanna cum... I wanna cum into your face" ang pabulong na sabi nya habang patuloy sya sa pagkadyot sa pwet ko.
"Fuck me more baby", ang sabi ko naman. Nalunod na ako sa sobrang libog kaya di ko na inisip kung anong mangyayari pagkatapos nun. Yun lang siguro ang hinihintay nyang marinig para tuluyan nya akong pasukin sa aking pwerta.
Sinabihan nya akong dumapa sa treatment table na sinunod ko naman. Kinuha nya ang ultrasonic gel na nakalagay sa sidetable. Ginagamit namin ang gel pag nag-uultrasound o kaya pag mag-aapply kami ng TENS (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation). Pinahiran nya ng ultrasonic gel ang alaga nya pati na ang pwerta ko. Nang maitutok nya na ang ulo ng alaga nya sa butas ko medyo nagdalawang-isip ako. Pero talagang desidido si Ayman na pasukin ako. Sinabihan nya akong i-relax ang butas ko at wag labanan ang pagpasok nya. Nahirapan kami pareho lalo na ako dahil sa sobrang sikip ng pwerta ko. Halos mapasigaw ako sa sakit. Nang maipasok nya na, namalagi muna sya sa loob ko ng mga ilang segundo bago nya umpisahang kumadyot. Nung maramdaman nya siguro na relax na ang pwerta ko dun na sya nagsimulang bumayo. Ang galing nyang kumantot. Swabeng-swabe. Nang tumagal napalitan ng sarap ang sakit na naramdaman ko. Kakaibang sarap. Hanggang sa sinasalubong ko na ang bawat kadyot nya. Ilang kadyot pa at narinig ko na ang pagsabi nya na lalabasan na sya.
"I'm cumming baby...ohhh...fuck! What a feeling! Ahhh...fuck!"
Hinugot nya ang alaga nya at pinatihaya ako. Pumuwesto sya sa may dibdib ko na nakaluhod at nakatutok ang alaga niya sa mukha ko. Gustung-gusto ko ang ganung posisyon dahil gusto ko syang panoorin habang nagpapasabog ng tamod. Mayamaya pa napaungol na sya ng malakas at biglang nanigas ang mga binti't hita nya. Hudyat ng kanyang pagsabog. Dumidila-dila sya habang nakapikit at nakatingala. Ilang pagsalsal pa sa alaga nya at pumulandit na sa mukha ko ang masaganang-katas. Pagkatapos nun, nanlupaypay sya na dumapa sa akin sabay yakap.
"I love you, baby. Did you enjoy?" ang tanong nya sa akin.
"Yes, and I hope this would not be the last" tugon ko naman.
Pagkatapos ng nangyari sa amin hinatid nya na ako sa accommodation namin dahil hanggang sa oras na yun may kalakasan pa rin ang ulan. Nag-alala na pala kakwarto ko sa akin dahil sobrang late na uwi ko. Di naman daw nya ako matawagan dahil naubusan din sya ng load.
Kinabukasan, wala si Ayman sa staff room pagdating ko. Kaya nauna na akong pumunta sa ICU. Natapos ko ng i-treat ang mga pasyente sa ICU pero walang Ayman na dumating. Tinext ko sya at tinanong kung nasaan na sya pero di nagreply. Sinubukan ko ring tumawag pero ring lang ng ring. Tinanong ko yung supervisor namin kung nagmessage ba o tumawag, hindi raw. Natapos ang duty ko na walang Ayman na nagpakita. Na-toxic ako nung araw na yun kasi pati pasyente nya ako ang nag-administer ng treatment. Nalungkot ako at nagalit kasi di man lang sya nagtext o tumawag. Hanggang kinabukasan at sumunod pang mga araw walang Ayman na nagparamdam. Pati supervisor namin nag-alala na kasi kahit sa kanya wala man lang pasabi.
After one week, pumasok si Ayman na may dalang bad news. Di rin kami nagkita kasi umaga sya pumunta. Si Mr. Essa na lang nagsabi sa akin na nagresign daw si Ayman dahil pupunta na ng London. Di raw nakapagtext o nakatawag kasi naging busy na sa pag-ayos ng papers nya.
Ewan kung napansin ni Mr. Essa na nangilid ang luha ko habang nagsasalita sya. Kaya nagpaalam ako kaagad sa kanya at pumasok sa WC. Doon ko binuhos ang sama ng loob ko. Bakit di man lang sya nagpaalam sa akin ng personal. Kahit text man lang sana o tawag. Di ko naman sya pipigilan. Ano ba karapatan ko? Ang sama nya! Ang daya-daya nya! Sobrang sama pa ng loob ko nung malaman ko na kasama nya pala si Abdulrahman na magmamasteral. Nabanggit daw ni Ayman kay Youssef nung pumunta sa department para magpaalam. Pero bakit di nya man lang nagawang magpaalam sa akin?
"Hey, are you ok? Are you crying?" ang tanong na bumasag sa pag-iisip ko.
"Huh! No, I am ok! How's your pain now? Did you finish your exercise? Ang sunud-sunod na tanong ko kay Rayan.
"Hahahaha, you fell into a deep thinking huh! Ish hada! I'm done. Just please help me to get up".
Tinulungan ko naman syang tumayo. Pagkatapos naming maisuot ang knee immobilizer nagpatiuna na akong lumabas papuntang reception. Binigay ko yung appointment card kay Rayan at inischedule ang next appointment.
"Ok Lucky, thank you so much. See you after tomorrow!"
"Bye"...
Habang minamasdan ko si Rayan papalayo maraming katanungan ang pumasok sa aking isipan. Kelan kaya mabibigyan ng importansiya ang damdamin ng mga tulad nating nasa di-tiyak na kasarian? Kelan kaya tayo mabibigyan ng laya na maipakita sa mundo ang totoong pagkatao natin na walang pagkutya. Kelan kaya natin masasabi na hindi natin pinili ang maging ganito? Kelan kaya nila maiintindihan na hindi rin natin gusto na magkaganito tayo bagkus di lang talaga natin kayang labanan ang kung anumang abnormalidad o irigularidad sa ating katawan. Sabi nila, lalake at babae lang ang nilikha ng diyos, sino kaya ang lumikha sa atin?
Till next time... Thanks for reading!
COMMENTS