Little Mix’s Tape Too (Part 1)

By: Prince Zaire Ang love ay parang lindol… Yung akala mong tapos na, pwede nang sabihing happy ending dahil wala nang pagyanig. Pero may af...

By: Prince Zaire

Ang love ay parang lindol…
Yung akala mong tapos na, pwede nang sabihing happy ending dahil wala nang pagyanig. Pero may aftershock pa pala. Mas nakaka-gulantang, ilalagay ka niya talaga sa faultline. Yung gagawin ka niyang bulkan, na anytime pwedeng sumabog.
Oh hello KM Nation!
This is Little Mix’s Tape Too – ang istorya ng millennial love. Ang pagbabalik ni Prince Zaire sa pinilakang tabing. Charot lang, parang pang bold naman yung pinilakang tabing. Yung era kung saan uso pa yung mga ganitong title sa takilya: Isagad mo baby, Cubao sa Kuko ni Lucifer, Isang dangkal na gloria, Isettan ikapitong langit. Parang ang weird na pakinggan noh, lalo na pag mga 90’s babies at mga kabataang pinanganak ng 2000 ang magrereact dito.
Oh siya, awat na.
Saan ba iikot ang istoryang ito, sa akin ba o sayo? Pero teka lang, na-miss mo ba ako?
HINDI! Absolutely NOT!
Balik tayo sa kwento ko. Naalala niyo pa ba sina Dex at Santi? The Baby Boi & Sans Rival? Ang icing sa ibabaw ng cupcake?
Dex Armand Quijano ang bida sa istoryang ito. A typical Senior High School Guy, matangkad, mayaman, may itsura, matalino, talentado pero tarantado pagdating sa pagmamahal. Nain-love siya kay Stallion, the Albie Casiño look-alike Ibahn Santi Villareal. Eto namang batang to, talaga namang kamahal-mahal di’ne. Abay mas matulis pa sa balisong ‘ga itong batang ire kung maka-porma at umasta. Simpatiko, gwapo, romantiko, Mr. Swabe at anak ng pulitiko. Nasa kanya na ang lahat, ano pa bang hahanapin mo – perfect package. Pero paano kung may umeksenang iba? Paano kong itong si Santi may mahal nang iba? Makakaya mo kaya? Paano kaya kung ang Sans Rival ay may Cheesecake na? Paano na si Baby Boi, edi maiiwang mag-isa?
Kelan ba natin gagawin ang pagmomove-on? Kung kelan ubos na yung luha natin? Yung mugto na ang ating mata sa kakaiyak? Yung nag-gain na tayo ng weight dahil sa stress eating. Yung bagsak na tayo sa mga subjects natin? Oh yung time na gusto na nating igive-up ang lahat at mamatay nalang?
Bakit ba ang hirap magmove-on? Bakit ganun?
Una, kasi nga naging parte na siya ng buhay mo noh. Yung mga nakasanayan mo bigla nalang mawawala. Yung sanay kang may binabati ka ng good morning at goodnight. Yung nasanay kang may pinagsisilbihan ka, may niyayakap pero ngayon wala na. Ikalawa, di mo matanggap yung dahilan niya. Di mo matanggap na di ka na niya mahal. Ikatlo, walang closure.

Basta nalang siyang bumitaw. Ikaapat, mas maganda o mas gwapo yung ipinalit niya sayo at bitter na bitter ka dahil di mo matanggap sa sarili mo na you’re not good enough- kumbaga nawala yung self confidence mo dahil mas gwapo yung new found love niya. At ikalima bakit mahirap magmove-on? Dahil patuloy mo paring binabalikan yung mga ala-ala na sanay nililimot mo na.

Bes, awat na. Di na yan healthy.

Sabi nga ng na-screenshot ko mga teh, “Don’t stress the could haves, if it should have, it would have”. Kung tatanungin niyo ako kung anong meaning niyan – ay Never mind basta nag-rhyme ayos na.

Marami kasi tayong kinakatakutan – napapasigaw tayo pag nasa harap ng salamin.

“Aaaaaaaaah, ano ba yan nakakatakot naman!”

Ang buhay natin ay isang malaking horror movie, natatakot tayo sa mga non-existent na mga bagay bagay.

Nagpifreak out at nago-overthink tayo. Stop being afraid of what could go wrong. Focus on what could go right. Oh sabeh! Ika nga, we fear what we do not understand. Kaya kung di mo na siya maintindihan, kabahan ka na. Ibig sabihin nun, may galawang breezy na di mo alam. Iniiputan ka na sa ulo. Kaya bago ka iputan, dapat nabaril mo na yang lintik na ibon na yan.

Nasubukan mo na bang matwo-time? Yung para kang GMA Network na naniniwalang number 1 ka, well in fact hindi pala. Excuse me po!

Masakit kaya yun. Hindi lang sa girls yun nagaganap ah, pati rin sa mga tulad natin. Na mahirap na ngang makahanap ng taong totoong magmamahal sa atin, lolokohin pa tayo in the end. Yung iba pa nga aabusuhin yung kabaitan natin or worse peperahan lang tayo. Palagi nalang bang ganito ang cycle? Ganito nalang ba ang branding natin? Hanggat pula’t dilaw ang naglalaban, hanggat di natin tuldukan ang bangayan ng kulay at tatak, ng kasarian at estado sa buhay. Walang pagbabago sa lipunang ating ginagalawan. Mananalo parin ang mayaman kontra mahirap, marami paring manloloko dahil marami sa atin ang handang magpaloko.

Bakit ba di nakokontento ang isang lalake sa iisa lang? Bakit di nila mapanindigan ang pagiging stick to one? May nagtanong sa akin nito noon, ang hirap sagutin dahil wala ako sa tamang posisyon to explain their sides. Sinabi ko nalang na hindi lahat ng lalake ay manloloko, as well as hindi lahat ng babae eh faithful. Ganun din sa atin mga members ng LGBTQ, we are stereotyped to be wild and promiscuous at times (pardon my word), pero hindi lahat sa atin ay ganun. It’s such that marami sa atin ang takot mag-isa. Para kasing kabawasan sa face value natin kung single tayo o wala tayong manliligaw. Kumbaga kulang tayo sa alindog, wala tayong angst – di tayo mabili ganun. Pero narealize ko Cheap Things seem to attract a bigger percentage of consumers. Isa-isip mo nalang, I am Hermes, I am Prada no one can afford me at the moment. At times naiinggit din ako sa mga couples na nakikita ko sa IG. Tinatanong ko kung bakit ang swerte nila sa love samantalang ako ay olats. Kailangan ko bang maniwala na may nakalaan para sa ating lahat? Ang kailangan ko lang gawin ay antayin ang nakalaan sa akin?

“Looooooooord, sagutin niyo naman po ako. Loooooord, maawa ka. Looooord andiyan ka ba? Looooooord!” paulit ulit nating panalangin.

“Looooord, pangit ba ako? Bakit hanggang ngayon single pa ako?” paulit-ulit na tanong ng mga single at hopeless romantic na tulad ko. Yung wala ka na ngang pambayad sa bills mo, wala ka na ngang makain lovelife parin ang hihingin mo. Imbes na magpasalamat ka sa mga biyayang di mo naman hinihingi pero binibigay niya, lovelife parin ate. Push pa, paka-desperate ka.

Sa sobrang desperate natin kaya natin ubusin yung ipon natin para lang mabilhan si jowa ng Iphone 7 wag lang niya tayong iwan. Di ba, we are clinging into material things. Handa natin gawin ang lahat maipagyabang lang natin na naka-apple gadget tayo.

Minsan tinanong ko narin siya. “Lord pangit ba ako? Lord, saan po ako nagkamali? Ano po yung pagkukulang ko at bakit niya ako iniwan?”

---

“Mr. Quijano, stand up. Mr. Quijano? Dex Armand are you listening?” bulyaw ng Teacher namin. Matagal na pala akong nakatanga, lutang na lutang kasi yung utak ko. Kinakausap ko si Lord na sana kunin niya na ako.

Siniko na ako ni Kayla, “Hoy haliparot, tumayo ka tinatanong ka ni Maam” tugon nito.

“Po?” matipid kong sagot.

“What causes the sound of a thunder?” tanong ni Maam.

“Ha?” sagot ko kaya nagtawanan ang mga classmates ko. Sa buong discussion kasi ay di ako nakikinig. Yung utak ko ay parang gustong lumuwas sa Manila at gustong paki-usapan ulit si Santi for the nth time. Oo ganun ako ka-desperate na bumalik siya sa akin kahit for the nth time ay alam kong ipagtatabuyan niya ako.

“Mr. Quijano, you’re not paying attention in my class- AGAIN. Kanina ka pa nakatanga diyan at nakatingin sa malayo. May sakit ka ba?” tanong ni Maam kaya umiling lang ako.

“Then answer me!” bulyaw niya.

“Sorry I don’t know the answer Maam”

“Get out Mr. Quijano. You know I hate students who doesn’t pay attention in my class”

First time yun na napalabas ako ng klase, nakakahiya. Naturingan pa namang student leader at Top 2 ng klase pero simpleng tanong sa kung ano ang cause ng sound ng thunder di ko nasagot. Actually alam ko naman talaga.

“Thunder is caused by the rapid expansion of the air surrounding the path of a lightning bolt. From the clouds to a nearby tree or roof, a lightning bolt takes only a few thousandths of a second to split through the air. The loud thunder that follows the lightning bolt is commonly said to come from the bolt itself. However, the grumbles and growls we hear in thunderstorms actually come from the rapid expansion of the air surrounding the lightning bolt.” yan ang sagot, di ko na sinabi dahil gusto ko na lumabas. Wala ako sa mood kaya ganun.

Dumiretso ako sa Library at tumungo ako sa mga section kung saan andun yung mga Math Books. Calculus, Physics at Engineering. Bihira kasing pinupuntahan yun eh kaya dun ako sa dulong upuan. Pinagmasdan ko lang yung puting pader, inaantay ko na kausapin niya ako.

Pader: Anong maipaglilingkod ko sayo?

Ako: Bakit niya ako iniwan?

Pader: Yung totoo ba?

Ako: Hindi yung kasinungalingan. Tamo toh, may sakit din sa utak tong pader.

Pader: Masyado kang judgemental. Ano ulit yung tanong mo?

Ako: Bakit niya ako iniwan?

Pader: Ako ba siya para malaman ko?

Ako: Eh malay ko ba, baka sakaling naibulong niya sayo

Pader: Mahal ka nun

Ako: Eh iniwan niya nga ako eh, pinagpalit sa iba. Di naman maganda, di rin gwapo.

Pader: Bitter ka?

Ako: Di ah

Pader: Bitter ka nga?

Ako: Mej

Pader: Yun ang sagot, iniwan ka niya dahil bitter ka.

Katahimikan. Sumandal ako sa aking upuan at tumitig ako sa kisame na marami nang agiw.

Ako: Pangit ba ako?

Kisame: Tinatanong pa ba yun?

Ako: Aba, bwiset to ah

Kisame: Tanggapin mo nalang kasi na pangit ka kaya iniwan ka niya

Ako: Ang hirap eh

Kisame: Sa umpisa lang yan, masasanay ka rin

Ako: Masasanay rin ako na pangit ako?

Kisame: OO, pangit na nga, mag-isa pa!

Ako: Madali sayong sabihin yan kasi di ikaw ang nasa kalagayan ko. Don’t act as if you know my pain!

Kisame: Baket ikaw ba alam mo kung anong nararamdaman ko dito? Ilang taon na akong nakalambitin dito. Ipis, daga, butiki, namahay na nga ang mga gagamba dito pero narinig mo ba akong nagreklamo? Hindi diba?

Napaisip ako dun sa sinabi niya kaya napatingin ako sa bintana.

Ako: Ikaw may mapapayo ka ba?

Bintana: Pag sumarado ang isang bintana, may magbubukas na isa pa.

Ako: What do you mean?

At sumabat na ang pinto.

Pinto: Ibig sabihin nun, life goes on kid. Hindi niya hawak ang lungs mo para di ka na huminga.

Dun na ako natauhan. Naka-tulog pala ako sa library at nanaginip na kinakausap yung kisame, pader, bintana at pinto. Bangag na talaga ako, nababaliw na ako.

“Dex, life goes on”

“Hi!” bati ng isang di pamilyar na mukha kaya sinimangutan ko lang siya.

“Nag-aalala lang ako, nakita kasi kita kanina nakatungo at humihikbi. Paglapit ko sayo naka-tulog ka pala. Gigisingin na sana kita kaso naunahan mo naman ako” pahayag niya saka siya ngumiti.

Tumayo nalang ako at iniwan siya dun.

“Cody pala pangalan ko yung sa Badminton dati” banggit niya pero di ko na pinansin at dali-dali nang lumabas ng Library. Paglabas na paglabas ko ay naka-abang na ang bestfriend ko na nang-gagalaiti na sa akin at parang gusto pa akong i-uppercut.

“Pogs sabihin mo lang kung gusto mong sirain yang buhay mo at nang masimulan ko na”

“Kayla wag ngayon, wala ako sa mood”

“Dex awat na, 15 days ka nang ganyan. Ano ba dun ang di mo naintindihan sa paliwanag niya?”

“Lahat pogs, lahat. Tang ina naman eh”

“Pogs, hindi lang iisa ang lalake sa mundo. Kung tutuusin mas masakit pa nga yung ginawa ni Vijandre sayo nun pero nakamove-on ka. Ngayon kay Santi di ka makamove-on? Dex, may mahal na siyang iba! Ipasok mo yan sa kukute mo”

“Di matanggap ng puso ko, mahal na mahal na mahal ko parin siya”

“Pogs!” pag-aalala ni Kayla.

“Hayaan mo muna ako, please?” iniwan ko na nga si Kayla doon at lumabas na ng gate. At pagkakataon nga naman oo, nakita kong dumaan yung sasakyan ng gagong yun. At bumusina pa yung hinayupak na driver nila na para bang pinapamukha sa akin na – HOY Tang Ina mo Dex, break na kayo. Ang saya na ulit ng mundo!

Ano ba kasing nangyari?

6 months earlier:

Nag-attend ako ng Writing workshop na ginanap sa LSGH. Sir Quintana Challenged me to write a story na kung saan ang setting ay 10 years from now. Ginawa ko nga, at alam na ninyong lahat iyon.

Nung mga panahong yun ay nasa London si Santi. Di siya nagpaalam sa akin at wala rin kaming communication noon. Nasaktan ako noon, kaya naman nung sinulat ko yung story ay nilagyan ko ng hanging ending. Nagsisi ako kung bakit ko sinulat yun, parang prophecy kasi ang nangyari. Na-predict ko na di kami magkakatuluyan ni Santi. Na walang forever sa aming dalawa.

Nasa Café kami nun, I’m busy sipping at my drink habang nagbabasa si Sir. Maya-maya pa ay nagsalita na siya.

“So ganun mo inend yung story niyo ni Santi? Ang daya mo naman, no second chance talaga? Grabe ka ah, I was expecting a happy ending though” comment ni Sir Quintana ng mabasa niya ang output ko.

“Eh paano nga magiging happy Sir eh hindi pa nga yun yung ending diba? Hello 2016 palang ngayon, di ko naman alam kung ano mangyayari sa 2026”

“Kaya nga you predict, you anticipate”

“Mahirap yun Sir eh, mag-assume ka tapos paninindigan mo yun tapos di magaganap, saklap kaya”

“But I love the way you work it huh, ang galing ng pagkakasulat – balance lahat”

“Salamat Sir”

“Uyy, last day na ng seminar niyo bukas, babalik ka na ulit sa school niyo may natutunan ka ba?”

“Oo naman Sir marami, alam mo Sir nung matapos kung isulat yan parang nawala lahat yung bigat sa dibdib ko, parang ok na ako sa pag-alis niya. Parang ok na ok na talaga ako, ang gaan ng feeling. Salamat talaga Sir”

“See, I told you. Oh siya kita nalang ulit tayo bukas sa Awarding & Closing Ceremonies”

Friday noon at maulan kaya naman nakakatamad lumabas, nagpaiwan nalang ako sa hotel at sinabing mamayang tanghali nalang ako aattend for the awarding. Yun nga ang ginawa ko, nalate pa nga ako eh, nangangalahati na yung program nung pumasok ako at saktong may magpeperform mula sa LSGH.

“I’m dedicating this song to the Best Writer for this 5-day Seminar who is close to my heart – Sir Dex Armand Quijano para sayo to” kasalukuyan akong naghahanap ng bakanteng upuan noon dahil di ko makita sina Nigel sa dami ng tao kaya nagulat ako na narinig ko yung pangalan ko. Best Writer daw, siraulo pala siya eh, di naman ako nagpasa ng output sa mga workshops. Maliban nalang kay Sir Rusty, ay shet.

Tinignan ko kung sino yung tumutugtog at laking gulat ko nang makita ko si Albie Casiño ay este Ibahn Santi Villareal dun sa stage. Paanong?

“So you can keep me

Inside the pocket

Of your ripped jeans

Holdin' me closer

'Til our eyes meet

You won't ever be alone

And if you hurt me

That's OK, baby, only words bleed

Inside these pages you just hold me

And I won't ever let you go

Wait for me to come home”

“Wait for me to come home, for as I said I was made for loving you” tugon niya sa huli. Marunong palang mag gitara at kumanta tong mokong na to. Si Raikko nandun din sa beatbox. Naghiyawan na nga yung mga tao nang matapos yung kanta, may sumigaw pa nga ng kiss. Kinurot ko yung sarili ko kung nanaginip ba ako at nandito si Santi sa harap ko, nakadama ako ng sakit kaya alam kong di talaga ako nanaginip – totoo ito. Nakita ko rin si Sir Rusty sa tabi na nakikipalakpak at nakiki kantyaw. Umalis ako sa hall sa sobrang hiya, hinabol niya naman ako.

“Hey baby boi wait” sigaw niya, patuloy parin ako sa pagtakbo hanggang sa maabutan niya ako at hawakan ang braso ko para pigilan.

“Baby boi” tugon niya na hinihingal na, di ako nakapagpigil sinapak ko siya, saka na ako tuluyang umiyak.

“I’m sorry tugon niya, sinnend sa akin ni Sir Rusty yung output mo. Kaya naman umuwi na ako kaagad bago pa man mangyari yung mga yun.”

“Ang daya daya mo” sabay panay hampas sa dibdib niya.

“Ssssssh, andito na ako oh. Sabi ko nga I was made for loving you diba?”

“Basta, I hate you”

“Baby boi sorry na”

“I hate you” pero niyakap ko siya ng mahigpit, ironic no, patuloy parin ako sa pag-iyak habang sinasabi ko ang I hate you.

“Ang cute mo talaga baby boi, saka dun sa sinulat mo may mga inconsistencies lang, tanggap ako ng pamilya ko sa kung ano ako at hindi nananakit yung Daddy ko mabait siya. Saka di rin totoo na pinagkasundo kami ni Rachel dahil pinsan ko siya. Pumunta lang kami sa London dahil namatay yung Lola ko dun. Masyado kang nag overthink baby ko, yung restaurant scene, kaya ko din gawin yung ginawa ni Raikko dun.”

“Basta, I hate you parin”

“Talaga?” sabay pacute, nagwiwink siya at yung ginagawa niyang index fingers routine.

Niyakap ko siya ulit. “Na-miss kita damuho ka ba’t amoy utot ka parin kahit galing ka na ng London?”

“Hala ang bango ko kaya, amoy utot ka diyan, amoy tamod kamo”

“Ulol”

“So ano Dex, may sasabihin ka ba sa akin na dapat sana ay noon mo pa sinabi?”

“Wala no” pagsisinungaling ko.

“Sus wala daw, nabasa ko kaya doon” saka niya ako kiniliti.

“Oo na”

“Anong oo na, sabihin mo Dex”

“Mahal na mahal kita hayop ka, at miss na miss ko yang pagpapacute mo. I love you Mr. Villareal. I love you Ibahn Santi, oh masaya ka na?”

“Yohhhhoooooo, yohooooooo! Yes, so akin ka na at ako na ulit ang icing sa ibabaw ng cupcake mo?”

“Wala nga akong cupcake hello”

“Ako na ulit Sans Rival mo at ikaw na ang baby boi ko?” tumango lang ako.

“Yeeey, tang ina pakiss nga baby boi”

“Gago nasa school niyo tayo, baka makick out ka”

“Dun tayo sa kotse ko”

“Wag na no, oh kukunin ko pa ang award ko dun Best Writer kaya ako”

“Eto na yung award mo oh” saka niya ako biglang hinatak sa may baba ng hagdan isinandal sa pader at hinalikan. Halik na puno ng pagmamahal, halik na na-miss ang isat isa, halik na nag-aalab.

“I want to make love to you right now” saka niya ako hinalikan sa leeg pababa kaya tinulak ko siya.

“Naughty ka ah, grabe, balik na tayo dun kukunin ko pa award ko nga”

“Ok baby”

Sakto namang tinawag na yung pangalan ko, Best Output, Best Writer at Best Scriptwriter (nanalo yung gawa namin ni Nigel sa scriptwriting under Sir Lee), yan yung awards ko. Proud na proud yung mga teachers namin. Si Sir Rusty yung nag-award sa akin. Bumulong siya sa akin noon.

“Boi, hindi halatang na-miss niyo yung isat isa. Kukuha ka ng award, bukas yang tatlong butones ng polo mo, may chikinini ka pa” sabay ngisi niya.

“Sir, shatap ka nalang” saka kami tumawa at nagpicture na.

Kay Santi ako sumabay pauwi sa Batangas, habang nasa biyahe ay nakaholding hands kami at naka-unan ako sa balikat niya – cliché no. Nakitulog siya sa bahay namin noon, dahil nga sinabi kong wala akong kasama dahil nasa business trip ang parents ko.

“Baby boi, pahiram ulit ako ng damit at towel at maliligo ako” kumuha naman ako at naghubad ulit siya sa harap ko at naka white ulit siyang Calvin Klein na brief.

“Sexy” pang asar ko, humarap naman siya.

“Hala ba’t antigas na niyan, ba’t basa Sans?”

“Putang ina kanina pa to sabik eh” pahayag niya.

Tinawanan ko nalang siya saka ko sineduce, nilapitan ko at pinapagapang ko yung mga daliri ko sa katawan niya na nagpapapintig pintig sa alaga niya sa baba.

“Shit” sambit niya.

“Ano ba maipaglilingkod ko sa pinakamamahal kong Sans Rival?” saka ko dinakma at pinisil pisil yung burat niya na nasa loob pa ng brief niya.

“Aaaah, fuck Dex” ungol niya.

Tinanggal ko na nga ang natitira niyang saplot at sinandal ko siya sa pader. “Hi junjun!” pang asar ko, na parang tumatango tango ito. Malaki ang kargada ni Santi, sa edad niyang yun ay masasabi mong gifted siya. Halos magkasing laki na sila ni Kuya Aki ng tarugo, shaved si Santi, malinis na malinis at malaki ang mga itlog niyang nakalaylay. Mataba ang burat niya na may mamula-mulang mala kabuteng ulo. Kinalat ko ang precum niya, inamoy ang burat niya saka ko hinand-job.

“Fuck” unggol niya.

Sinimulan ko itong paglaruan at dilaan. Hanggang sa sinubo ko na ito, grabe ang sarap pag fresh.

“Dex, first time ko to” pag-amin niya.

I just smiled at him, tumayo saka ko siya hinalikan.

“When I'm away

I will remember how you kissed me

Under the lamppost

Back on 6th street

Hearing you whisper through the phone,

"Wait for me to come home."

He’s back before July ends! He’s back!

---

“Shiiit, aaaah, tang ina ang sarap nito” unggol niya habang nagpapakasasa siya sa pagbayo sa butas ko.

“Shit, Sans, sagad mo pa.”

“Aaaah, Dex, ganito ba, hah?” tanong niya habang papabilis at papalalim yung pagbayo niya. “Fuck ang init, ang sikip at ang sarap mo baby boi ko, aaaaaah shit.”

“Sans, aaaah”

“Dex, ayan na ako”

“Sans, iputok mo sa loob”

“Aaaaaaah, fuck ayan naaaaah” at pumulandit nga sa loob ko ang napakarami niyang katas. Ako man din ay kusa narin nilabasan kahit di ko ginagalaw. Napadapa siya sa dibdib ko at hingal na hingal.

“Love you Dex”

“Love you Sans”

“Round 3?” tanong niya dahil matigas parin ang burat niya, binigyan ko siya ng mahinang sampal, siya nagsimula nanaman ng banayad na ritmo hanggang sa ipasok niya ulit yung burat niya sa butas ko.

“Putcha, ang laki ng burat mo talaga”

“Made in London to baby” saka kami tumawa at ipinagpatuloy ang round 3.

Matapos yung workshop na yun ay naging opisyal nga na mag-jowa kami ni Santi. Pag weekends nagdedate kami, minsan pag Saturday night sa bahay nila ako o kaya naman sa bahay namin. Tapos kinaumagahan ay magsisimba kaming dalawa tapos stroll after, or malling.

Ang saya nga nung mga araw na bago palang yung relasyon namin. Nakikilala namin yung isat-isa at mas naiinlove pa ako sa kanya. Hindi siya nagsasawang pasayahin ako, hindi siya nahihiyang hawakan ang kamay ko kahit nasa public place kami.

Nung 1st monthsary namin ay nag-Laguna kami. Una pumunta kami sa Nuvali, simple strolling lang. Dahil nga mas bata siya kesa sa akin ay di mawawala yung kulit niya. Sinundo niya ako sa bahay noon at gaya ng kanyang ginagawa ay galit siya sa doorbell namin.

“Dex, yung jowa mong galit sa doorbell nasa labas na” sigaw ni Ate.

Kaya naman bumaba na ako. Naka white shirt ako nun with a denim top, tattered shorts saka sperry shoes. Naka-fedorah hat din ako kaya parang timang yung pormahan ko. Tinungo ko na nga ang pinto at tumambad sa akin dun ang isang gwapong lalakeng may dalang malaking stuff toy. Ang laki nito sobra kaya nung buhat buhat niya ay halos di ko na siya makita.

“Sans!” tawag ko. Ibinaba niya yung bear saka ngumiti, naningkit yung mga mata niya. Pinagmasdan ko siya mula ulo hanggang paa. Naka-suot siya ng white shirt na may tatak na team rocket tapos naka neon orange siyang shorts plus the sneakers.

“Andiyan ba si Tito Drake?” tanong niya.

“Bakit?”

“Ipagpapa-alam sana kita”

“Aba, lakas tama mo ah. Wala, nasa business trip”

“Ayos”

“Husay pormahan natin ah, anong nakain mo?” tanong ko. Nagkamot lang siya ng ulo.

“Ayaw mo ba?” tanong niya habang nagpapa-cute nanaman.

“Sana nag-brief ka nalang”

“Loko ka ah, mamaya pa yun. Masyado pang maaga” saka siya humagikgik. “Uyy etong gift ko pala sayo oh” sabay abot niya sa akin dun sa malaking stuff toy.

Ipinasok ko muna siya sa loob, sinundan niya ako sa kwarto ko at sakto namang sumalubong si Mandi.

“Hi baby” tawag ni Santi habang karga karga niya ang Samoyed. Malaki na si Mandi at mataba. “Mahal na mahal mo tong baby natin noh?” tugon niya.

“Mas mahal kita, alam mo yan”

“Naks, pakiss nga daw” ibinaba niya si Mandi saka siya lumapit sa akin. Niyapos niya ako sa likod saka siya huminga sa batok ko. Kaya naman humarap ako sa kanya at binigyan siya ng smack sa lips. Hawak hawak ko na noon yung kwintas na binili ko para sa amin. Magkapares yun na silver necklace na may ring pendant. Isinuot ko ito sa kanya.

“Happy Monthsary Sans Rival ko” tugon ko.

“Nakita ko to nun ah, mahal to”

“Eh mahal kita eh, may magagawa ba ako?” yumakap siya ng mahigpit sa akin. Yung parang gusto niyang baliin yung mga buto ko sa katawan.

“Isuot mo sa akin yung isa” utos ko. Kinuha niya naman yung isa pang necklace at isinuot ito sa akin.

“Baby boi, wag nalang kaya tayong gumala. Magsex nalang tayo mas masarap pa yun” suhestiyon niya na pataas taas pa yung mga kilay ng damuhong boyfriend ko.

“Ayoko nga, special tong araw na to noh. Dapat hindi lang sex ang maganap. Hindi naman sex lang ang gusto natin sa isat-isa diba?”

“Oo naman, alam mo namang mahal kita in all aspects baby boi. Tara na?”

Pumunta nga kami ni Santi sa Laguna, pasyal pasyal. Kain dito kain dun. Naka-upo lang kami sa isang bench, di siya umiimik kahit daldal ako ng daldal.

“Bruno, ok ka lang?” tanong ko. Tumango lang siya. Pinabayaan ko nung una pero sinisipat ko din naman siya. Kaya lang parang pinagpapawisan na siya.

“Bruno! Anong nangyayari sayo?” umiling lang ito at pilit na ngumiti. Maya-maya pay nagpakawala siya ng masamang hangin. At ang baho nun.

“Tang ina mo Sans, yuck. Amoy bulok, gago ka”

“Kanina pa ako natatae babe eh, saglit lang ah. Si-CR muna ako” tumakbo siya at nagpunta sa CR. Ang tagal niya kaya naman pinuntahan ko na siya sa CR. Konti lang naman ang tao dun noon.

“Sans?” tawag ko.

“Dulong cubicle ako” sigaw niya.

Lumapit ako sa cubicle na sinabi niya. “Sans andiyan ka ba?”

“Oo”

“Ok ka lang?”

“Sakit ng tiyan ko”

Ilang minuto din bago siya lumabas sa cubicle na yun, pawis na pawis siya at mukhang drained.

“Sorry!” tugon niya na noon ay parang naiiyak na.

“Uwi na tayo Sans, mukhang masama talaga pakiramdam mo” tumango nalang siya.

Bumiyahe na nga kami pauwi, at sa biyaheng yun ay magkahawak lang ang kamay namin. Sorry siya ng sorry dahil nga di yun yung ine-expect niyang monthsary date namin. Sinabi ko na ok lang dahil di pa naman yung huli. Atleast kahit papano ay na-enjoy ko naman ang company niya. Sa bahay nila ako natulog, walang nangyari sa amin dahil nga masama pakiramdam ni Santi. Nung nagsusuka na siya ay minabuti naming dalhin na siya sa ospital. Private room yung kinuha nila, parang bahay yung setup.

Na-food poison si Santi dahil sa katakawan niya. Pinagalitan ko pa siya nun eh kaya naman sorry siya ng sorry.

“Alagaan mo yang katawan mo ha, hindi yung kung ano ano kinakain mo”

“Galit ka?” tugon niya habang pinagdidikit nanaman niya yung index fingers niya. Sa pagpapa-cute niya na yun natunaw nanaman yung puso ko.

“Pagaling ka”

“Pssssst” tugon niya.

Lumingon naman ako at inirapan siya.

“Psssst” tugon niya ulit.

“Ano?” bulyaw ko.

Tinuro niya yung crotch area niya at bukol na bukol yung alaga niya. “Di siya makahinga eh” pahayag ng loko saka siya ngumisi. Tinaasan ko nalang siya ng kilay.

“Aircon lang yan kid, malamig. Natural lang yan sa lalake”

“Baby boi” sigaw niya.

“Gago”

“Kahit blow job lang oh, isa lang”

“Ang baho mo kaya, di ka pa naliligo. Tapos tae ka pa ng tae. Eaaaw, gross”

“Nandidiri ka sa akin? Di mo na ako mahal?”

“Tamo to, sakit panga ko ngayon”

“Handjob”

“Kamutin mo nalang”

“Hmmmmmft”

“Ka-libog mo Sans”

“Hmmmmft”

“Ay bahala ka diyan, labas muna ako. May mumu pa naman dito sa kwartong ito”

“Di mo na pala ako love ah. Sige ka maghahanap ako ng iba”

“Edi gawin mo, ako pa tinakot mo”

Di na siya umimik kaya lumabas nalang ako. Ilang minuto pa ay tumawag siya sa akin.

“Asan ka?” tanong niya.

“Paki mo?” sagot ko.

“Dex naman oh, sorry na kasi”

“Tulog ka na diyan”

“Balik ka na, natatakot ako dito”

“Malaki ka na Sans, kaya mo na yan”

“Dex naman, balik ka na please”

“Uwi na ko, may assignment pa ko”

“Sinungaling, nagawa mo na yun nung Friday”

“Ah may isa pa akong research”

“Liar”

“Inaantok na ako”

“Utot mo, dali na kasi. Di na ako magpupumilit, basta dito ka lang sa tabi ko”

Naasar man ako sa kanya ay bumalik nalang ako dun sa kwarto niya. Ang laki ng ngiti ng batang ire oh, hanggang tenga yung ngiti niya.

“Ang hirap pala mag jakol pag naka-dextrose” nanlaki nalang yung mata ko sa sinabi niya. Tinignan ko yung kumot niya, may mga demonyong ebidensya. Tawang tawa siya sa naging reaksiyon ko, malibog talaga tong batang to.

“Eh ayaw mo kasi eh, yung kumot tuloy yung maswerte”

“Nagugutom ka ba? Anong gusto mong kainin?” pag-iiba ko sa usapan.

“Ikaw. Bucketlist ko yung hospital sex”

“Iiwan na talaga kita dito”

“Hmmmft. Dex, 3 weeks na tayong walang ganap”

“Isa”

“Ok sorry na po. Gusto ko ng cheesecake”

“Tanong ko nalang yung doctor kung pwede ka kumain nun”

Pinayagan naman siya ng doctor na kumain na ng ganun kaya naman sinabihan ko yung driver niya na bumili ng cheesecake. Doon na ako sa ospital natulog at kinabukasan Sunday ay nadischarge narin si Santi. Matapos ko siyang maihatid sa bahay nila ay umuwi na ako sa amin. Pang hapon na misa nalang ang pinuntahan ko, medyo nakakapanibago nga lang dahil di ko kasama si Santi.

Ganun at ganun kami, mula sa 1st monthsary, 2nd at 3rd, umabot ng 4th and then 5th. Di naman siya nagbabago, ganun parin siya. Sweet, consistent, makulit at isip bata. Yun yung gusto ko sa kanya yung pagiging isip bata niya. Yung kakulitan at ka-cute’n niya. Pag nagagalit ako sa kanya dinadaan niya ako sa pagpapa-cute. Gaya nga ng sabi ng tatay ko ay may sa hulog talaga ako minsan. Lakas ng saltik ko at matampuhin. Pinanganak daw kasi ako ng February kaya ganun. Kahit matampuhin ako at may sayad minsan ay si Santi parin ang naga-adjust, kahit kasalanan ko ay sinusuyo niya ako. Ganun niya ako kamahal kaya naman sobrang na-attach ako sa kanya. Pag nalate siya magtext o nakalimutan tumawag nagagalit na ako pero nauunawaan parin niya ako.

Sinubukan ko nga minsan na i-challenge yung sarili ko, kakayanin ko kayang di siya itext or tawagan? I did it one time, Thursday night pinatay ko na yung phone ko dahil may tinatapos akong article para sa school paper. Friday morning naging busy kami dahil may training sa Badminton Team, sa hapon may CAT pa kami at ako pa naghahandle sa mga aspirants. Kaya naman di ko nagawang itxt o tawagan si Santi. Kaya ko pala siyang tiisin basta ba distracted ako at maraming ginagawa. Pag-uwi ko sa bahay laking gulat ko ng nandun na sa pinto si Santi. Naka-upo at naka-tungo sa mga tuhod niya.

“What are you doing here?” tanong ko. Tumayo siya at nagbeso.

“May problema ba tayo baby ko?” tanong niya.

“Wala”

“Di mo sinasagot tawag at text ko nung Thursday pa, what’s wrong? May nagawa ba akong mali?”

“Wala nga, busy lang ako”

“Galit ka?”

“Hindi”

“Dex”

“Ok, di ako galit. Busy lang talaga ako. Tara, pasok na tayo. Gutom na ako”

“Dex yung totoo? Baka nasaktan kita ng di ko alam”

Tinawanan ko nalang siya nung makita ko nang naluluha na ang Sans Rival ko. Kaya naman kinabig ko siya, hinawakan sa pisngi saka ko hinalikan sa labi.

“Ayos ba?” tugon ko kaya ngumiti siya at tumango.

“Dito ako matutulog” sabi niya.

“Aba, paalam ka sa Tatay ko”

“Andiyan ba?” parang natatarantang tanong niya, tumango nalang ako. “Uwi nalang kaya ako?”

Tumawa ulit ako, hanggang ngayon kasi ay takot siya sa Tatay ko.

“Siraulo, tara na”

Matapos ang dinner ay nagkwentuhan muna sila ni Daddy. Habang ako naman ay busy sa laptop ko. Meron kasing dumating sa school na mga Koreano at nakipag-partner sila sa School namin. This year magkakaroon ng exchange student. May isang mapalad na estudyante sa paaralan namin na pwedeng ipadala sa Korea – nga lang Art School yun. Magpapasa lahat ng mga nasa Top 10 kaya naman pinag-igihan ko yung papers ko. 6 months din yun, at Seoul pa. Malay mo makasalubong ko si Big Boss o si Lee Min Ho, o yung Big Bang.

“Ano yan?” tanong ni Santi ng lumapit siya sa akin.

“Ah application form para dun sa exchange program ng school”

“Wow, Korea. So kung ikaw ang mapili pupunta ka?”

“Oo naman, once in a lifetime experience yun noh. Bihira lang yun dumarating, Korea yun Sans”

“Iiwan mo ko?” seryoso niyang tanong.

Di ako umimik, oo nga no? Iiwan ko ba siya kung sakali?

“Dex” tugon niya habang hinihimas niya yung balikat ko. Hinawakan ko yung kamay niya saka ako humalik.

“Try ko lang naman Sans, di naman sure pa yun. Malay mo si Kayla pala mapili dahil siya yung pinaka-magaling. Wala namang mawawala kung susubukan ko diba?”

“Sabagay, pero ayokong iiwan mo ako”

“Di kita iiwan”

Pinauna ko na siyang umakyat dun sa taas. Sinabihan ko narin siyang maligo na at magpalit at tatapusin ko nga lang yung application form ko. Nang matapos ko na ay umakyat narin ako sa kwarto ko. Nadatnan ko dun si Santi na lumulundag lundag sa kama ko at naka brief lang. Halatang bagong ligo ang damuho.

“Are you insane, what are you doing?” sigaw ko. Pero patuloy lang siya sa paglundag. Hinayaan ko nalang, kinuha ko yung towel at naligo na. Gaya ng dati ay nagbabad nanaman ako sa bathtub na puno ng bubbles. Medyo natagalan ako at nakaidlip. Nagmulat ako ng mata ng tumunog yung rubber duckie ko. Andun narin pala si Santi sa tub at nilalaro yung mga bula.

“Paano ka nakapasok?”

“May susi kaya dun”

“Santi!” sigaw ko.

“Sssssssh, mabilis lang to.” Tumayo siya sa harap ko, yung katawan niya puno ng bula at tayong tayo na yung burat niya. “Tignan mo oh, namiss ka na nito”

Nagtungo na kami sa shower at nagbanlaw. Naghalikan narin kami habang patuloy ang pagbagsak ng tubig sa aming mga katawan. Naging malikot na ang aming mga kamay at kung saan saan na napupunta. Hipuan doon, pisilan yung mga dila namin kung ano ano na yung ginagalugad. Hanggang sa magpunas kami ng mga katawan at hubot hubad na nagtungo sa kama ko. Dun na ako niromansa ni Santi. Inumpisahan niya ako halikan sa tenga, sa noo, pababa sa leeg. Nilamas niya yung mga utong ko at naglagay pa ng marka sa dibdib ko.

“Aaaaah, Sans” ungol ko.

“Akin ka lang Dex, akin ka lang. Sarap mo baby boi”

Pababa siya ng pababa hanggang sa abs ko, lumikot yung dila niya sa pusod ko. Kaya naman mas lumakas yung ungol ko at nasasabunutan ko na siya. Nagpe-precum na ko nun at talaga namang tigas na tigas na ako. Grabe si Santi, parang bihasang bihasa na sa pagpapaligaya sa partner niya. Dagdag mo pa yung mukha niyang maamo at sobrang gwapo. Yung katawan niyang to die for, di mo talaga kakayanin ipagpalit tong taong to.

Bigla ko siyang hinatak at pinahiga at ako naman ang trumabaho sa kanya. Dinilaan ko mula balikat niya pababa. Grabe narin sa tigas yung burat niya noon at basang basa narin siya. Ungol siya ng ungol ng nilaro ko na yung bayag niya at yung butas niya. Hinindot ng pinatulis kong dila yung butas niya. Panay sabunot niya sa buhok ko at mas lalo pa niyang idinidiin yung ulo ko. Mas napahiyaw pa siya nung paglaruan ko yung space between balls niya at butas. Sinubo ko yung mga daliri ko at fininger si Santi. Gusto niya yung nilalaro yung prostate niya habang sinusubo siya. Parang nawawala siya sa katinuan dahil sa sarap. Mas malakas ang ungol niya at nakakaya niyang magpalabas ng marami at sunod sunod. Naka-ilang taas baba lang ako sa burat niya ay sumabog na ang katas niya sa bibig ko. Ang dami nun, at ang sarap ng katas niya. Di ko tinantanan yung burat niya hanggat di nagpapasabog ng pangalawa pa. Nagtagumpay naman ako. Kahit nakaka-dalawang putok na ay maligalig parin si Santi. Nakipag-halikan siya sa akin. Umibabaw ako sa kanya saka niya itinutok ang matigas parin niyang sandata sa bukana ko.

Ikinikiskis niya nung una sa butas ko kaya naman mas nalibugan pa ako. Unti unti akong bumaba sa sandata niya at napa-aaaah nalang ako ng makapasok na siya. Nakakaramdam parin ako ng sakit at hapdi pag pinapasok ako ni Santi dahil nga malaki yung ulo ng alaga niya, mataba at sabi ko nga ay may dugong foreign si Santi kaya ganun. Parang matatae ka na di mo ma-explain. Gumawa na nga siya ng mumunting ayuda, hanggang sa di siya nakapag-pigil at kinantot kabayo na niya ako. Mabilis, pasok tusok at parang may gusto siyang sungkitin sa loob loob ko.

“Sans, aaah tang ina. Fuck Fuck, aaaaaah, shit. Aaaaaaah”

“Ang sarap mo baby boi, sikip, init. Aaaaah, sarap ba ha?”

“Sans, sige pa. Bilisan mo pa”

Binilisan na nga niya at kahit di ako nag babate ay nilabasan ako sa bilis ng ginawa niya. “Shiiiit, aaaaaah” mahaba kong ungol habang patuloy parin siya sa pagbayo sa butas ko.

“Baby, ayan na ko” 

“Sige pa”

“Aaaaaah, ayan na, fuck baby. Aaaaaah” ungol niya at nilabasan nga siya sa loob, ramdam ko yung init. Napadapa siya sa dibdib ko at parehas kaming hinihingal.

“I love you Dex”

“Love you too Sans”

“Napagod ako dun ah, pero ang sarap. Isa pa? Pahinga lang tayo ng konti?”

Ginulo ko nalang buhok niya saka ko siya hinalikan. Ng makapag-pahinga nga kami ay umulit pa kami ng isang round. Saka kami natulog na ng magkayakap.

All the days with him are full of memories and surprises. Walang bitawan, may mga tampuhan man at bangayan ay inaayos namin ito. Dahil nga bago siya sa ganung relasyon at bata pa nga siya ay pinipilit naman niyang mag-adjust para sa akin.

Then come the 5th monthsary, yun na ata ang pinaka-memorable. Busy kami nun para sa Intramurals, at bilang isang student leader at athlete ay talaga namang ako ang punong abala. I concede to join the dance troupe at squad this year kasi nga kailangan ako sa badminton. At ako pa ang naka-toka sa management ng activities. Nag-doubles nalang ako sa badminton noon dahil kulang ako sa training kaya naman mas maigi na doubles nalang at support nalang ako.

Di naman kami nagkamali sa desisyon namin, yung dating 2nd singles na si Lee ang naging ka-partner ko sa doubles. Naka-laban namin yung Grade 9 noon, may bago silang player at muntikan na kaming matalo ni Lee. Magaling yung bagong player nila, dapat nilagay nila sa singles yun. Pinagmasdan ko yung player na yun, parang pamilyar. Sa edad niyang yun ay talaga namang matangkad na siya. Maybe he stands 5’8”, moreno, semi-kal yung buhok. Typical Filipino looking pero ang lakas ng sex appeal. Kung chinito at maputi lang to pasok na sa panlasa ko. Nag-focus na ako sa laro at nang makita ko ang kahinaan nila ay dun na namin inattack ni Lee. Proper placings lang & short service style. Nahihirap din sila mag-habol malapit sa outside line. Kaya ayun, 6 point lead kami. Panalo Senior High. Nang makipag-kamay na kami ay ang higpit ng kapit niya sa kamay ko.

Matapos nun ay nagpunta na ako sa grandstand para magreport sa faculty. Magla-lunch time na noon kaya naman tinawagan ko sina Kayla pero di siya sumasagot. Kaya naman sina Greta at Aries nalang ang tinawagan ko, kaso sabi nila ay may ginagawa pa sila at mauna na raw akong mag lunch. Nainis na ako noon, pupunta na sana ako sa canteen ng tumunog yung sound system. Nagpa-practice ata yung broadcasting team. Bigla silang nagsalita na parang mga DJ sa tanghali. Nagrereport sila ng mga naganap sa Intramurals and all stuffs. Nakinig lang ako, infairness nag-improve sila. Pwede nang isabak sa Regionals.

“And now let’s play the request of Mr. Stallion para sa kanyang minamahal. Kung nasaan ka man daw sana magustuhan mo ito, at pag natapos yung song. Puntahan mo daw siya sa parking lot sa labas ng campus” pahayag nung DJ.

Nagtataka ako kung anong pakulo ngayon ng broadcasting team, pag February Fest lang kasi ginagawa yun pero ngayon sa Intramurals na. Maya-maya pa’y may tumogtog na. Kanta ni Sam Concepcion, nung una talaga di ko pinapansin. Pero nung marinig ko yung lyrics parang nag-enjoy na ako sa song.

“Kung may taong dapat na mahalin

Ay walang iba kung 'di ikaw

Walang ibang makakapigil pa sa akin

Binuhay mong muli ang takbo

At tibok ng puso sa'yong pagmamahal

Ang buhay ko'y muling nag-iba

Napuno ng saya (Napuno ng saya)

Sa Lahat 'di maari, 'di maaring iwan

Wala ng makakapigil kahit na bagyo man

Paano kung ikaw na mismo kusang lilisan?

Paano ba?

Kung mawalay ka sa buhay ko

Kung pag-ibig mo'y maglaho

Paano na kaya ang mundo?

Kung sa oras 'di ka makita

Kung ika'y napakalayo na

May buhay pa kaya 'tong puso?

'Yan lang ang maaari natin, sadyang matatanggap

Habang ako'y may buhay

Mahal na Mahal kita

Higit pa sa iniisip mo”

“Ang swerte naman niyang inaalayan nung Stallion na yun” tugon ko sa sarili ko. Patuloy lang sa pag-play yung song. Maya-maya pay may napansin na akong mga balloons na nagliliparan. Una pula lahat, tapos puti naman. Di ko alam kung anong nangyayari noon, bakit may ganun? Paulit-ulit na nagpe-play sa tenga ko yung “mahal na mahal kita”. Takte talaga nakaka-inggit naman. Bigla nalang nag-ring yung phone ko – si Santi tumatawag.

“Oh bakit?” inis kong bungad dahil may kasalanan siya sa akin.

“Galit ka?”

“Malamang, winala mo lang naman yung kwintas na binigay ko sayo”

“Sorry na, labas ka dali”

“Bakit ba?”

“Di mo ba nagustuhan yung ginawa ko for you? Umabsent pa ako para isurprise kita”

“Pinagsasabi mo?”

“Yung song, yung balloons”

“Ah ikaw ba si Stallion? Ang korny naman” pagsisinungaling ko kahit kinikilig na ako noon.

“Parito ka dali”

“Masakit paa ko, na-sprain” palusot ko.

“Ganun ba baby? Nasaan ka ba?”

“Grandstand”

“Geh”

Ilang minuto pa ang nakakalipas ng makita ko yung puting van nina Santi na papunta sa kinalalagyan ko. Bumaba si Santi doon, pormang porma ang loko. Akala mo dadalo sa binyag.

“Oh Ninong, late ka na sa reception” panloloko ko.

“Tara na sa reception” lumapit siya sa akin at hinawakan ang aking kamay. Sumakay kami sa van nila at nagpunta sa kanilang resthouse. Pagdating ko dun may kainan nga na nagaganap at andun pa sina Kayla, Greta at Aries.

“Aba ang husay, busy daw oh? Basta kainan ano?” bungad ko sa kanila.

“Shatap Dex, gutom kami kaya wag kang ano diyan” saway ni Kayla.

“Ba’t ka kumakain, eh may laban ka pa mamaya?”

“Bawal? Kumuha ka na kaya ng plato at kumain ka narin. Maliban nalang kung ibang gusto mong kainin?” pagsusungit niya.

“Bruha”

“Natalo ka no kaya ka ganyan” tugon niya.

“Champion toh, don’t me”

“Ui ateng, kumusta na si Papa Drake?” bati naman ni Aries.

“May kapatid na akong bago” panloloko ko.

“Ay ano ba yan, di man lang nakapag-antay. Sa akin dapat yun naka-punla”

“Gago”

At nagtawanan nalang kami. Bumalik naman si Santi sa kinatatayuan namin at inabutan na ako ng makakain.

“Bakit anong okasyon?” tanong ko. Tumingin silang lahat sa akin, pero ngumiti lang si Santi. “Bakit?” tanong ko ulit.

“Hala, may maghihiwalay na for sure” pahayag ni Greta.

“Malamang sa malamang” dagdag naman ni Kayla.

“Birthday mo ba? Diba June ka, kaya ka malibog?” tugon ko kay Santi kaya tumawa yung mga kaibigan ko. Si Santi naman ay parang nahihiya at nagkamot nalang ng ulo.

“Ano?” tnaong ko.

“Happy 5th Monthsary Baby Boi” tugon ni Santi. Napanganga nalang ako, OO nga pala. Nakalimutan ko, dahil sa pagiging punong abala ay nakalimutan ko. Inilapag ko yung plato sa mesa at hinatak ko siya papalayo doon sa kung saan walang tao.

“Sans, sorry nakalimutan ko”

“It’s ok, I understand. Busy ka eh, pero andito naman ako para ipaalala yun sayo”

“Babawi nalang ako mamaya, pwede ba yun?”

“Basta ba masarap why not”

“Loko” ginulo ko nalang yung buhok niya.

Dun nga kami sa resthouse nila hanggang gabi. Kami lang dalawa dun dahil pina-uwi niya yung driver, caretaker at iba pang katiwala. Kami narin dalawa ang nagluto ng dinner at dahil nga favourite niya ang cheesecake ay nagbake ako. Ang romantic ng dinner na iyon, it was unforgettable. Naisipan naming mag-camping sa dalampasigan. Nagtayo kami ng tent at nag-bonfire. Kwentuhan ng kung ano ano, about sa future, kung anong plans namin – anything under the moonlight. Nasabi niya sa akin na gusto ng Daddy niya na maging Doctor siya o Abogado o kaya’y magtake siya ng Business course. Pero ang gusto niya talaga ay maging Piloto. Yung pag-uusap na yun ay nauwi sa halikan, gulong gulong sa sand na para kaming ewan. Tapos alam niyo na – love making. Eh sabi ko nga malibog na bata si Santi eh. Gusto ko naman yung attitude niya na yun parang nacha-challenge ako.

Nang mapagod kami ay naka-higa nalang kami sa sand. Naka tingin sa kalangitan. Pinagmasdan ang mga nagnining-ningang bituin. Naka-unan ako sa dibdib niya at pinapakinggang ang heartbeat niya. Para bang naririnig ko yung pangalan ko dun.

“Dex”

“Uhhhm”

“Walang iwanan ah”

Tinignan ko siya sa mata, saka ako ngumiti.

“Oo Sans, walang iwanan”

Yun yung pinanghawakan ko. Sa lahat ng pagkakataon dun ako kumapit – walang iwanan. I didn’t expect na save the best for last pala yung 5th monthsary na yun.

And then things fell apart. Weeks after the monthsary naging busy narin siya. Ok naintindihan ko siya, dahil inintindi niya naman ako noong busy ako. Pero nase-seen nalang yung mga PM ko, unreplied yung texts ko at di niya sinasagot tawag ko. Sa viber sumasagot naman siya, may good morning and good night naman pero wala nang I love you.

Dumating sa point na kahit weekends ay ipinagkakait na niya sa akin. Di na kami halos nag-uusap o nagkikita. I tried to ignore all the signs – kasi nga Walang Iwanan. Walang bitawan, to forever na ito.

Nakikita ko sa IG story niya na may mga activity sila. Sa HipHop group, mga outing nila, outreach programs, sa scouting pati na yung gimik sa gabi. Andun naman si Raikko sa mga pics, pero di ko kilala yung isa. Neil Justine Velasco yung pangalan. Dahil nga curious ako kung sino yun, nag-stalk ako sa profile niya. Sa IG at sa FB at andami nilang pictures ni Santi. Taga-LSGH din siya kaya lang, 1 year lower siya. Sa lahat ng pictures na yun ay parang ang saya-saya nila. Sa pagba-browse ko ng mga pic ni Neil ay may nakita akong selfie niya na nagpakulo sa dugo ko. Suot-suot niya yung necklace na bigay ko kay Santi. Di ako pwedeng magkamali, yun yung binigay ko.

I ignored it, dahil nga nawala ni Santi yun ay baka naman napulot lang ni Neil at napagtripan isuot. Pero talagang kinakabahan na ako noon. Gwapo si Neil, sa unang tingin ay di mo siya mapaghihinalaan. Wala siyang lamya kumbaga, manly, astig, brusko at parang bad boy. Milder version ni Raikko kumbaga. Si Raikko kasi ay halatang fuckboi, yung walang gagawing maganda, itsurang manyak – pero kahit ganun yun mabait si Raikko. Maputi si Neil, maganda ang ngipin, deep seated dimples, yung mga mata ang amo, he got the body, the stance. Kumbaga perfect boyfriend material din. Anong laban ko dun kung sakaling yun nga ang ipapalit ni Santi sa akin. Wala – wala akong laban. At mas kinabahan pa ako ng malaman kong singer siya. Nasabi kasi sa akin ni Santi noon na attracted siya sa mga magagaling kumanta. Eh hindi ako singer, dancer ako.

May itsura naman ako, pero kung itatabi mo kay Neil ay parang basahan lang ako. Siguro kung kasing puti ko siya at kasing built may laban pa ako. Andami kong insecurities noon, para akong spy na nagkakalkal ng kung ano mang ebidensya.

Dumating yung weekend, umuwi si Santi. Syempre nagkayayaan lumabas, at dun ako sa bahay nila noon natulog. Walang nangyari sa amin nung gabing iyon. Harutan, yakapan at kwentuhan lang. Nag sabi siya na maliligo muna kaya naman tumango ako. Dinala niya yung phone niya sa banyo kaya nagtaka ako, hindi niya yun ginagawa dati. Iniiwan niya lang yung phone niya kung saan saan. Antagal niya sa banyo kaya naman mas kinabahan ako sa kung ano nang nangayayari sa kanya.

Lumapit ako sa may pintuan ng CR, nilapit ko ang tenga ko dito. Wala akong naririnig na lagaslas ng tubig. Naririnig ko si Santi na parang may kausap. Yung pag-uusap nila ay napalitan ng ungol mula kay Santi. What the fuck may ka SOP ba siya? Umalis nalang ako doon, inalis ko yung thought sa isip ko at naupo nalang sa kama. Nakita ko yung bag niya kaya naman pinagdiskitahan ko itong buksan. Wala naman akong napansin na kakaiba, maliban nalang nung mapunta ako sa secret pocket nito. May mga condoms doon, meron pa ngang bukas pero wala na yung rubber. Dun na ako nagtataka, di kasi kami gumagamit ng condom ni Santi dahil ayaw niya. Kami lang daw naman kasi, at loyal naman kami sa isat-isa. Pero para saan yung mga rubbers na yun? Again, inalis ko yung mga questions sa utak ko. Pinaniwala ko yung sarili ko na normal lang yun para sa teen ager na tulad niya.

Nasa isang oras siguro bago siya lumabas ng banyo at halatang may ginawang milagro. Tayong tayo yung ari niya at ang laki ng ngiti. Di ko nalang pinansin pa, natulog nalang ako. Di ko namalayan lumuluha na pala ako nun.

One weekend ulit, nagsabi na siyang di makaka-uwi ng Batangas dahil may group project daw. Wala naman akong magagawa diba, kaya inintindi ko nalang siya. Eh eto namang sina Kayla, nag-aya papuntang EK kasama sina Greta at Aries. Dahil nga control freak yung bestfriend ko ay napapayag nila ako. Nung una masaya, para kaming mga bata na giliw na giliw sa mga rides. Nag-aya si Kayla na mag-merienda muna kami, so yun nga. Pagkatapos naming mag-merienda ay nagtungo kami sa mga souvenir shops. Tumitingin ako noon ng T-shirts ng biglang lumapit sa akin si Aries.

“Ateng diba si Santi yun?” tugon niya.

“Saan?” tanong ko at itinuro niya naman.

Nakita ko nga, si Santi na kasama si Neil. Naka-akbay ito dun kay Neil at mukhang masayang masaya sila.

“Kilala mo yung kasama niya?” tanong ni Aries.

“Schoolmate niya yun”

“Ateng dapat ka bang kabahan?”

Nagkibit balikat lang ako. Dahil sa nakita ko ay naging matamlay na ako at di umiimik.

“Pogs, ok ka lang?” tanong ni Kayla ng mapansing matamlay ako. Tumango lang ako.

“Wag mo kong lokohin, kilala kita”

“Eh niloloko ata kasi siya ng jowa niya. Sinabing may group project sila today pero nakita namin siya kanina may kasamang iba” paliwanag ni Aries.

“Seryoso?” biglang tanong ni Greta na nooy nabibigla din, tumango lang si Aries.

“Kinompronta mo ba?” tanong ni Kayla sa akin.

“Ayoko ng gulo” sagot ko.

“Pwes ako gusto ko ng gulo, ayokong ginagago ka Dex alam mo yan”

“Kayla” saway ko. “Uwi nalang tayo”

Wala na nga silang nagawa, umuwi nalang kami.

Mas naging worst pa yung mga sumunod na Linggo, wala na talaga kaming usap usap. Hanggang sa mapagdesisyunan kong kausapin si Raikko.

“Uyyy Baby Boi, anong atin?” bungad niya.

“Can we talk?”

“We’re talking”

“In person I mean”

“Na-miss mo ko noh, sige ba kelan?”

“Tomorrow, pwede ka? Sa Coffee shop, you know the place already”

“Sure”

Nagkita nga kami ni Raikko sa Coffee shop, and damn mas pumogi pa siya. Tinubuan na siya ng bigote, and facial hairs. Mas nag-mature na yung loko.

“Gwapo natin ah” bati ko.

“Ikaw eh, kung ako lang ang pinili mo di ka magsisisi” sagot niya kaya natigilan ako kaya ngumiti nalang ako bilang ganti. “Anong atin?” tanong niya.

“Neil Justin Velasco, kilala mo siya?” tanong ko.

“Can we order a drink first?”

“Sure”

Umorder na nga siya ng inumin namin.

“Ano ulit yung tanong?” sabi niya matapos siyang mag-sip dun sa frappe niya.

“Kilala mo ba si Neil?”

“Oo, schoolmate namin siya. Member siya ng banda at ng HipHop Group. Ba’t mo natanong?”

“Sila na ba ni Santi?”

Di siya sumagot, ngumiti lang siya. “Mahal ka ni Santi”

“Raikko please, alam ko bestfriend mo si Santi pero please naman sabihin mo sa akin yung totoo”

“Ba’t di mo nalang siya tanungin?”

Dahil sa sinabi niyang iyon ay tumayo na ako at akmang aalis na.

“Wait saan ka pupunta?” pagpipigil niya.

“This conversation is non sense Raikko. Alis na ako”

“No, please stay. Please”

Naupo nga ako.

Huminga siya ng malalim. “Hindi dapat ako yung magsasabi nito pero naawa na din ako sa iyo.”

“I’m listening”

“Mas nauna niyang nakilala si Neil kesa sayo. May something na sila bago mo pa siya nakilala sa Dance Company. Pero di ko alam kung bakit nagkalabuan sila. Tapos yun nakilala ka niya, nanligaw siya sayo tapos naging kayo. Nagulat din ako nung makita ko silang magkasama ulit ni Neil kahit alam kong magjowa na kayo. I tried confronting him pero nag-away kami. Hanggang ngayon nga ay di niya ako kinikibo dahil ang alam niya ay aagawin kita sa kanya”

“So pinagsabay niya kami ganun ba?” tanong ko. Tumango lang si Raikko.

“Ibig bang sabihin yung mga ginagawa niya sa akin tuwing monthsary, yung mga sinasabi niya – ginagawa niya rin kay Neil?”

Tumango ulit siya.

“I can’t believe it. Paano niya nagawa sa akin to?”

“Immature si Santi, insensitive siya. Wild at hindi pa niya masyadong alam yung gravity ng ginagawa niya”

“I can fix this”

“Dex naririnig mo ba yung sarili mo?”

“I need to fix this”

“Dex 6 months ka na niyang niloloko. Kung 15 yung monthsary niyo ni Santi, 17 yung sa kanila. Sa iisang unit sila nakatira Dex, mas mahaba yung time na magkasama sila”

“Pero mahal ko siya”

“Mahal ka ba niyang talaga?”

“Sabi niya walang iwanan”

“Hindi mo deserve to, you deserve to be love”

“I can fix this”

Pero dumating yung araw na kinakatakutan ko. Sinundo ako ni Santi sa bahay at nagsimba kami, matapos nun ay nag-merienda muna kami tapos nagpunta sa resthouse nila. Walang imikan, nagpapakiramdaman kami sa isat-isa. Hanggang sa magsalita na siya.

“Dex I’m sorry”

“For what” maang-maangan ko.

“I’m sorry for cheating on you”

Gusto ko nang umiyak noon pero pinigilan ko. “Dex, we need to end this. Ayokong mas masaktan ka pa”

“Why? Di mo na ba ako mahal?”

“Hindi naman yun eh, Dex minahal naman kita. Pero iba kasi siya eh, mahal ko parin pala”

“So may iba na?”

Tumango siya. “I’m sorry but I fall out of love”

“We can still fix this, tell me Santi kung anong mali at babaguhin ko. I’ll adjust, di na ako magiging matampuhin, iintindihin kita, wag lang ganito”

“Dex, let’s end this. Ayokong magkasakitan pa tayo. Maraming magmamahal pa sayo. And I’m not the man deserving for your love. Masyado mo akong mahal at hindi ko yun kayang pantayan”

“Ok lang kahit di mo mapantayan Sans, nauunawaan ko”

“Pero ayoko na, nasasakal na ako. I find a man na ka-compatible ko talaga. Should I say a better partner?”

Dun na ako nasampal, parang baseball bat yung tumama sa ulo ko. Ayun oh, sapul yung puso ko.

“Dex, break na tayo”

“Ayoko, wag namang ganito oh. Akala ko ba walang iwanan. Eh bat ka nang-iiwan?”

“Ano ba dun ang di mo maintindihan ha? Break na tayo”

Iyak nalang ako ng iyak noon.

“Hatid na kita sa inyo”

Hinatid niya nga ako sa bahay, di na niya ako pinagbuksan pa ng pinto.

“Dex baba ka na, nasa bahay niyo na tayo”

Para naman akong aso na sumunod at bumaba. Tulala na pumasok sa bahay, dumiretso ako sa kwarto at dun iniiyak ang lahat. Gusto ko siyang sapakin, gusto ko siyang murahin pero di ko magawa dahil nga mahal ko siya.

Kahit nga sinabi niyang break na kami ay pumunta parin ako sa bahay nila, dinalhan ko pa siya ng paborito niyang cheese cupcake. Nag-bake pa ako mga bes para lang sa kanya. Pero pinagtabuyan niya ako.

“Dex naman di ka ba nakaka-intindi, diba break na tayo? Respeto naman oh”

“Santi please, come back to me”

“Ayoko na sayo”

Umalis na nga ako sa bahay nila bitbit ko yung mga cupcakes ko. Tang ina di umobra bes, pinagpuyatan ko pa yun. Buong pagmamahal ko yung ginawa just to win him back. Para akong tangang naglalakad sa kalsada, tirik na tirik yung araw na may bitbit na box na puno ng cupcakes. Nilakad ko nalang pala yung way papunta sa bahay namin kahit ang layo. Mukha tuloy akong gusgusin ng nasa bahay na ako. Nadatnan ko dun si Kayla.

“Anong nangyari sayo pogs, mukha kang nagahasa. Ayos ka lang ba?”

Di na ako umimik pa at inabot ko nalang sa kanya yung box. Saka umakyat na sa taas.

Hindi lang yun yung katarantaduhang ginawa ko. One time kasi nag-grocery kami ng Mommy ko eh nakita ko dun yung Mommy ni Santi. I approached her, since kilala naman niya na ako ay nag-usap kami. Alam niya “friends” parin kami ng anak niya. She invited me for dinner, eh ako naman tong si desperada pumayag.

Todo porma nga ako noon, pumunta ako sa bahay nila. Todo asikaso yung Mommy niya sa akin. Nasa dining table na ako noon ng pumasok sina Santi at Neil. Gulat na gulat si Santi ng makita ako, I just smiled at him. Nag-smile narin siya in return. Kumain na nga kami, usap usap. Yun pala dapat yung night na ipapakilala niya si Neil sa parents niya pero di natuloy dahil andun ako. Ni minsan di ako ipinakilala ni Santi bilang boyfriend niya sa parents niya. Ang pakilala niya sa akin ay bestfriend lang. Gusto ako ng Mommy niya, yung Daddy niya ay casual lang. Pero compared to Neil, mukhang mas gusto ako ng Daddy niya.

“Ah iho, after Senior High. What are your plans?” tanong ng Daddy ni Santi sa akin.

“I want to become an Architect Sir, my Mom is planning to send me to Madrid or London para dun na mag-aral. May mga kamag-anak kasi kami dun at may kakilala siya na mga Professors in one of the Universities there”

“Good, balita ko consistent honor student ka daw. Student leader, student journalist, athlete at dancer”

“Yes Sir”

“Ganyan ang magaling, ba’t di mo siya tularan Santi. What about you Neil, anong pinagkaka-abalahan mo?”

“Ah di po ako Honor Student sir, singer po ako at miyembro ng isang banda sa school. Marunong din po akong sumayaw”

“What are your plans after Senior High School?”

“Di ko pa po alam Sir eh, siguro any business course o sa Conservatory of Music nalang po siguro”

“May yumayaman ba sa ganun iho?”

“Dad” saway ni Santi.

“I’m sorry, let’s just eat”

Matapos ang dinner ay nagpa-alam na akong umuwi.

“Santi, ihatid mo na siya” utos ng Daddy niya.

On our way ay nag-away ulit kami ni Santi.

“What the hell do you think you’re doing?”

“Nothing”

“Dex naman, bakit ka andun?”

“Your Mom invited me, how could I say NO?”

“What an excuse, Dex alin ba dun ang di mo maintindihan ha? Alin ba dun sa di na kita mahal break na tayo ang di mo maintindihan? Malinaw naman diba?”

“Kasi di ko matanggap. Kasi mahal parin kita”

“Respeto naman dun kay Neil oh, nagke-create ka ng gulo Dex. Tama na, awat na. Masyado ka nang desperado”

Di na ako umimik pa, kasi nasasaktan na ako nun ng husto. Wala na kaming imikan hanggang sa maihatid niya ako sa bahay. Pagkababa ko ay humarurot na siya ng takbo. Andun nalang ako sa gate, at umiiyak hanggang sa dumating yung Daddy ko.

“Dex, bunso?” nag-angat ako ng tingin saka ako tumakbo at yumakap ng mahigpit sa Daddy ko.

“Bakit?”

Umiling lang ako. “Pasok na tayo, mag-usap tayo bukas” pahayag niya.

Dun na ako nagsimulang maging matamlay. Minsan nagka-cut na ako ng klase o di kaya uma-absent at pumupunta na sa mall. Madalas di na ako nakikinig at napapabayaan ko na yung studies ko. Di ako makamove-on, wala ako sa katinuan. Dumating yung exams, and I took it for granted. Muntik na akong mawala sa ranking. From top 2 bumagsak ako sa number 9. Nag-aalala ang lahat sa akin noon lalo na si Kayla pero nauuwi lang sa away. She tried saving me, siya yung gumagawa ng assigments ko at ng mga paperworks. Inako niya lahat ng mga responsibilities ko sa school. Nag-loose narin ako ng weight noon dahil nga wala akong ganang kumain at minsan ay nagpupuyat ako for nothing.

Dahil nga sa mga inaasal ko, na umuuwi ng late ay kinompronta na ako ni Daddy. Minsan pa nga lasing akong umuuwi dahil nag-iinuman kami nina Aries at Greta na di alam ni Kayla. I tried smoking too, parang mas gumagaan kasi yung bigat na nararamdaman ko sa dibdib ko.

“Dex” sigaw ng Daddy ko habang naka-higa parin ako sa kama ko at masakit ang ulo.

“Dex, I said wake up”

“Uhhhhhm”

“Dex wag mong hintayin magalit pa ako lalo sayo”

“Ano ba”

“Nagiging suwail ka na ah. Yung rank 9 mo pinalampas ko anak, pero tong pag-yoyosi at pag-lalasing mo sobra na. Bakit ka ba nagkaka-ganyan?”

“Coz I want to die”

“You’re insane anak, terribly insane”

“Nagmahal lang ako Dad”

“Dex kaya kong tanggapin kung ano ka pa dahil anak kita at mahal kita. Pero yung nakikita kong sinisira mo ang buhay mo for an asshole like Santi. Masyado namang mababaw yun”

“Mahal ko siya eh”

“Tama na, move on”

“Daling sabihin”

“You’re grounded Dex, I will cancel all my schedule mabantayan ka lang. No ATM, No Cards, at 7:00 PM nakauwi na dapat sa bahay. Kung may group project dito sa bahay gagawin. And Dex pag sa 3rd quarter at rank 9 ka parin, magbalot-balot ka na. I’ll be sending you to you’re grandparents sa Madrid”

Nanlaki na yung mata ko sa sinabi niya. Bihira magalit si Dad, noon ko lang ulit siya nakitang ganun.

“Maliwanag ba?” di ako umimik.

“Dex Armand maliwanag ba?” sigaw na niya kaya nasindak ako.

“Opo” sagot ko nalang.

“Good, now kumain ka. Ang payat payat mo na, at pag sinuway mo ako alam mo na Dex”

“Dad”

“Di ka uubra sa akin ngayon, you need to win my trust back. No if’s or but’s. Ginagalit mo ako Dex, isa pa”

“I’m sorry Dad”

“Di ko kailangan ng sorry mo, I want to see the old Dex Armand hindi yung mukhang adik na ganito. Nakita mo na ba sarili mo sa salamin ha?”

Umiling nalang ako. “Then try to move on”

Ayokong pumunta ng Madrid, masungit yung grandparents ko. Ayoko dun sa Nanay ng Daddy ko parang nangangain ng tao. Mas gusto ko yung sa Mother side mas mabait sila at love na love nila ako kaso nasa SanFo sila. Natauhan ako sa sinabi ni Dad, parang nakaramdam ako ng kaba. Natakot ako sa mga banta niya, kasi pag sinabi niya. Gagawin niya.

Itutuloy…