By: Lonely Bulakenyo Darang na darang ako sa init ng nangyayari sa aming tatlo nina Derek at Sonia. Eto ako at nakahiga. Nakaunan ang ak...
By: Lonely Bulakenyo
Darang na darang ako sa init ng nangyayari sa aming tatlo nina Derek at Sonia. Eto ako at nakahiga. Nakaunan ang aking ulo sa aking mga kamay habang nilalasap ang sarap na dulot ng naglilikot na dila ni Sonia na nagpapaikot ikot sa pinaka-ulo ng alaga ko. Kahit madilim ang paligid ay aninag ko ang halos nauulol na hitsura ni Sonia habang sakal sakal nya ang katawan ng alaga ko. Nakatitig lang sya sa akin at pinagmamasdan ang reaksyon ng aking mukha sa bawat paggapang ng kanyang mainit at madulas na dila. Unti unti kong tiningnan si Derek na nakapwesto sa pinakalikuran ni Sonia. Nakatingala ito habang marahas na binabayo si Sonia. Dinig sa paligid ang pagtama ng balakang ni Derek sa pisngi ng puwitan ni Sonia sa bawat pagpasok ng halos pitong pulgadang sandata nito. Kasabay nito ang mahinang halinghing ni Sonia nang dahil sa pinaghalong sakit at sarap na nararamdaman nya.
Maya maya pa ay naramdaman ko ang dahan dahang pagpasok ng anim at kalahating pulgadang alaga ko sa basa, mainit at madulas na bibig ni Sonia. Gumagapang sa katawan ko ang kuryente sa bawat pagdulas ng balat ng alaga ko sa bibig niya. Napanganga, napapikit at napatingala na lang ako nang tuluyang maisubo ni Sonia ang kahabaan ko. Saglit syang huminto. Ramdam na ramdam ko ang pagtama ng kanyang mainit na hininga sa aking puson. Mas lalong sumidhi ang init na aking nararamdaman. Hanggang sa unti unti na syang nagtaas baba. Dahan dahan sa una. Pilit nyang pinapakipot ang kanyang bibig para mas maramdaman ko pa ang pagkiskis ng kanyang mga labi sa balat ng aking alaga. Halos kumawala ang aking kaluluwa mula sa katawan ko sa bawat paghigop na ginagawa nya.
Ilang saglit lang ay may iba na akong nararamdaman. Mas sumikip ang butas. Mas naging malikot ang dila. Naging mas mabilis ang pagtaas baba. Mas naging masarap. Dahil dito ay iminulat ko ang aking mga mata. Laking gulat ko nang tumambad sa akin ang mukha ni Derek na nakatingin sa akin. Nagtataas baba ulo nya habang subo ang sandata ko. Saglit nya itong iniluwa at nagsabing…
“Ayos ba, Pre?” ang sabi nya sabay ngiti sa akin. Sinuklian ko na lang sya ng isang matamis na ngiti at tsaka ko muling ipinikit ang aking mga mata at tumingala.
Hindi ko maintindihan pero mas nagugustuhan ko ang ginagawa ni Derek sa akin kaysa sa ginawa sa akin ni Sonia. Sa sobrang sarap ay nagawa kong hawakan si Derek sa ulo at sabunutan ang buhok nito. Dahil dito ay naramdaman kong lalo ang pagsidhi ng ginagawang pagpapaligaya ni Derek sa akin. Nawala na ang mahihinang paghalinghing ni Sonia at napalitan ito ng mga mahihinang halinghing ko. Subalit ako ay napatigil nang magsimulang marining ko ang mga daing ni Derek na para bang nasasaktan at nahihirapan. Agad kong iminulat ang aking mga mata. Nagulat ako ng makita ko ang hindi maipintang mukha ni Derek.
Puno ito ng dugo at pasa. Nakapikit at nangingitim ang kaliwa nitong mata. Habang ang kanang mata naman ay titig na titig sa akin. Nahabag pang lalo ang loob ko nang unti unting gumulong ang mga luha nito. Gusto kong hawakan ang mukha nya pero hindi ako makagalaw. Gusto kong tanungin sya pero walang boses na lumabas sa lalamunan ko. Hindi ko maatim na makita ang bestfriend ko sa ganuong sitwasyon. Maya maya pa ay may ibang halinghing na akong narinig mula sa likuran ni Derek. Halinghing na kailanman ay hindi ko pa naririnig. Dahan dahan kong itinuon ang aking mga mata sa taong pinagmumulan ng di pamilyar na tunog. Namilog ang aking mga mata nang makita ko ang sanhi ng paghihirap ng bestfriend ko.
Si Dave! Ang syota ni Sonia. Nakatitig sa akin ang mga nanlilisik at namumulang mga mata nya. Para syang demonyo habang nilalapastangan ang bestfriend ko mula sa likod. Gigil na gigil sya sa bawat pagkadyot na ginagawa nya. Hanggang sa bumilis ang paghinaing ni Derek. Kasabay nito ang pagbilis ng pagkadyot na ginagawa ni Dave.
Bumilis ng bumilis.
Bumilis pa ng bumilis.
Hanggang sa hinawakan ni Dave sa ulo si Derek. Sinabunutan ito at hintak ito palapit sa kanya. Mula sa kanyang likuran ay inilabas ni Dave ang isang punyal gamit ang isang kamay. Muli syang tumingin sa akin at binigyan ako ng malademonyong ngiti.
“Eto ang bagay sa inyo!” ang tunog malademonyong sabi ni Dave sabay dikit ng punyal sa leeg ni Derek. Napapailing lang ako pero hindi ko magawang makapagsalita.
“Huwag Dave. Parang awa mo na. Huwag.” Ang napapaiyak na sabi ko sa isip ko.
Tumawa lang ng malakas si Dave. Tumawa lang ng tumawa. Hanggang sa walang pangundangan nitong ginilitan ang bestfriend ko.
“Huwaaaaaaaggggggggg!” ang malakas kong sigaw kasabay ng pagsirit ng dugo mula sa lalamunan ni Derek at pagtama nito sa mukha ko.]
Napabalikwas ako mula sa hinihigaan ko. Naghahabol ng hininga. Tulad ng dati, kahit tutok ang bentilador sa akin ay naliligo pa din ako sa pawis. Magdadalawang buwan na ang nakalipas mula nang may nangyari sa aming tatlo nina Derek at Sonia. Magdadalawang buwan na din akong dinadalaw ng masamang panaginip na iyon. Tulad ng dati ay pilit kong iwinawaksi sa isip ko ang mga bangungot na nagpapahirap sa pagtulog ko pero hindi ko din maialis sa isipan ko ang mga bagay na nais nitong ipahiwatig sa akin. Sabi nila, ang mga panaginip daw ay kabaligtaran ng katotohanan. Gusto kong maniwala pero hindi ko din maalis sa sarili ko ang kabahan. Bestfriend ko si Derek at hindi ko alam ang gagawin ko kapag may nangyaring hindi maganda sa kanya.
Sabado. Walang pasok. Wala akong nagawang plano sa araw na ito. Nagawa ko na kagabi ang lahat ng mga takdang aralin ko. Gustuhin ko mang maglakwatsa pero wala naman akong makakasama. May lakad si Derek.
“Bahala na si Batman.” yun na lang ang nasabi ko sa isip ko.
Paglabas ko ng kwarto ay naabutan ko si Lola na nagluluto ng aming agahan. Sinangag na kanin, itlog at danggit ang naaamoy kong niluluto ni Lola.
“Good morning po, La.” ang bungad na bati ko.
“O apo. Ang aga mo yatang nagising? Sabado ngayon ah? Walang pasok.” sagot nya sa akin.
“Naalimpungatan po ako e. Hindi na po ako makatulog kaya bumangon na ako.” sabi ko.
“Ganun ba? May lakad ka ba ngayon?” agad na tanong ni Lola.
“Wala naman po.” nahihikab na sagot ko.
Dumerecho ako sa banyo para umihi, maghilamos at magsipilyo. Pagkatapos ay nagtimpla agad ako ng kape. Si Lola naman ay nagsimula nang ihain sa akin ang agahang niluto nya. Pagkahain ay pumuwesto na ito sa may harap ko. Pagkaupong pagkaupo nya ay nagsign of the cross at nagsimulang magdasal para magpasalamat sa grasyang nasa aming hapag. Yumuko na lang ako para isipin ni Lola na sinasabayan ko sya sa pagdadasal nya.
“Sa ngalan ng Ama, ng Anak, at ng Espiritu Santo… Amen. O kain na.” ang sabi ni Lola sabay abot ng sinangag na kanin sa akin.
Tahimik lang kaming kumakain ni Lola. May mga pagkakataong napapatulala lang ako sa kinakain ko dahil sumasagi sa isip ko ang napanaginipan ko kagabi. Hindi ko maunawaan dahil habang tumatagal ay mas nararamdaman ko ang panaginip ko na tila ba iyon ay nangyayari talaga sa akin. Marahil ay napansin ako ni Lola kaya binasag nya ang aming katahimikan.
“Ehem!” ang parinig ni Lola habang nakatingin sa akin. Bumalik ako sa aking ulirat at kaagad na napatingin sa kanya.
“Anong nangyayari sa iyo at mukhang malayo na naman ang isipan mo?” tanong ni Lola.
“Wala po, La. May naalala lang po ako.” ang tanging isinagot ko sabay ipinagpatuloy ang pagkain.
“Siya nga pala. Tumawag ang Ate Shiela mo. Birthday daw ngayon nung mapapangasawa nya at lahat ng kamag-anakan natin ay imbitado. Mga alas kwatro daw tayo pumunta.” ang sabi ni Lola.
“La. Kayo na lang po. Dito na lang po ako sa bahay.” pagtanggi ko.
“Hindi pwede. Sumama ka. Kabilin bilinan ng Ate mo na isama kita dahil lahat ng pinsan mo ay nakilala na ang mapapangasawa nya. Maliban lang sa iyo.” Inis na tugon ni Lola.
“Ano nga ba ang pangalan nung lalaking yun? Albert yata? Hindi… Norbert ba? Susme… aba’y di ko maalala. Isang beses ko lang naman kasi nakita yung batang yun." Ang napapaisip na sabi ni Lola.
“E saan daw po ba gaganapin?” ang agad kong tanong.
“Dun daw sa bahay nung lalaki. Taga kabilang bayan lang naman. Gusto nung dalawa na magkasama sama ang buong pamilya ng bawat partido bago daw sila ikasal. Para mawala na daw ang ilangan.” Sagot ni Lola.
“Kaya kumain ka na ng madami. Hindi na ako magluluto ng tanghalian tutal handaan naman ang pupuntahan natin. Kumuha ka na lang ng makakain sa tindahan kapag nagutom ka.” Ang huling sinabi ni Lola bago ito tumayo at pumanik sa itaas.
Pagkatapos kong kumain ay agad kong iniligpit ang aming pinagkainan. Nagwalis at nagpunas ng mga gamit. Nang matapos ay agad akong pumunta sa may likuran. Iyon ang pinakapaborito kong tambayan. May malawak na palayan na pag-aari ng kapitbahay namin. Maaliwalas. Masarap ang simoy ng hangin. May puno ng bayabas, langka, mangga at acacia sa may likuran kaya kahit tirik ang araw ay malilim naman ang lugar. Dun sa magkatabing puno ng bayabas at mangga ay may nakakabit na duyan na gawa sa yantok. Yun ang hinihigaan ko kapag ginusto kong magsiesta pagkatapos mananghalian. Nahiga ako sa may duyan at nagsimulang magmuni muni. Hindi pa din mawala sa isip ko ang hitsura ni Derek habang unti unting sumisirit ang dugo mula sa lalamunan nya habang malakas na tumatawa si Dave sa likuran nya. Ang ikinakatakot ko ay posibleng mangyari iyon lalo na kapag nalaman ni Dave ang nangyari sa aming tatlo.
Hindi lang naman iyon ang unang pagkakataon na nakipagtalik kami ng sabay ni Derek. Nakipagthreesome na din kami sa madaming babae. Threesome sa kapwa lalaking naghahanap ng kakaibang trip. Sa mga parokyanong bakla na nais ng mas wild na karanasan. Nakipag-orgy sa magkasintahan. Sa mag-asawa. Magpinsan. Magkaibigan. Sa lahat na yata. Sobrang kampante na namin sa isa’t isa. Nagawa na din namin ang maghalikan. Magsubuan. Tirahin ang isa’t isa. Wala na kaming hiya hiya. Basta ang importante sa amin ay maibigay namin ang nais ng aming katalik at masulit ang salaping ibabayad nila sa amin.
Dahil sa pag-iisip ay di ko na namalayang naidlip ako. Mag-aala una na nung ako ay magising. Medyo nakakaramdam na ako ng gutom. Hindi na nagluto si Lola dahil nga sa handaan naman ang punta namin. Wala naman akong makita na gusto kong kainin sa tindahan. Kaya napagpasyahan kong pumunta na lang sa may tindahan ng mga fishballs at kwek kwek na malapit lang naman sa amin.
Malayo pa lang ay tanaw ko na ang mga ngiti ng tindera. Siniswerte daw kasi sya kapag ako ang nagbuena mano sa kanya. Eksaktong pagdating ko ay may bagong luto nang kwek kwek at fishballs.
"Kapag sinuswerte ka nga naman. Ikaw ang buena mano ko ngayon. Hehehe." ang nakangiting bungad sa akin ng tindera.
"Hahaha. Ganun ba Ate? Baka nga swertehen ka dahil marami akong kakainin. Gutom na ako. Hindi nagluto si Lola ng tanghalian kasi may handaan kaming pupuntahan." sagot ko.
"Ah, talaga? Saan?" agad na tanong nya.
"Sa birthday nung mapapangasawa ni Ate Shiela. Sa may kabilang bayan." tugon ko.
"Ay. Ikakasal na pala si Shiela? Aba'y naunahan pa ako." ang napapaisip na sabi niya.
"Oo nga. Kaw naman kasi masyado kang pihikan kaya naunahan ka na ni Ate." sagot ko.
"Ay jusko. Dapat lang ano. Sayang ang ganda ko kung sa basta bastang lalaki lang ako mapupunta noh." ang medyo mayabang na sagot nya.
"Ganda? Nasaan daw? Ahahaha." ang natatawa kong sabi sabay linga sa paligid.
"Sira ulo ka talaga. Pambasag ka ng trip e." ang naiinis na sabi nya sabay hampas sa balikat ko.Sinuklian ko na lang sya ng malakas na tawa.
Kumuha na ako ng plastic cup. Naglagay ng apat na kwek kwek at sampung pirasong fishballs. Nilagyan ko na din ito ng paboritong combo sauce ko. Sukang maanghang at matamis na sawsawan. Tsaka ako naupo sa may bangko na nasa gilid. Abala ako sa pagkain nang matuon ang mga mata ko sa basketball court na nasa tapat. May mga naglalarong lalaki. May ilang baranggay tanod din ang nagbabatay sa gilid. Medyo intense ang laro. Marahil ay may pustang nakataya. Yun naman ang uso sa amin. Kaya madalas din ang gulo lalo na kung nagkakagulangan.
Maya maya pa ay biglang natuon ang atensyon ko sa isang hindi pamilyar na lalaking kasama na naglalaro. Matangkad. Mestiso. Maganda ang katawan. Mukhang modelo. Magaling maglaro. Kahit na nakatingin ako sa kaya ay hindi ko na namalayan na nakatingin na din pala ito sa akin. Nakakunot ang noo nito na para bang inaalam kung sino ako at kung bakit ako nakatingin sa kanya. Agad akong nakaramdam ng hiya kaya inalis ko ang tingin ko sa kanya. Medyo kinabahan din ako dahil naisip ko na baka nainsulto sya sa pagtitig na ginawa ko. Kaya itinuon ko na lang ang mga mata ko sa daan papunta sa bahay namin at pinagpatuloy ang pagkain.
Hindi ko na namalayan na nasa tabi ko na pala ang lalaking kanina lang ay tinititigan ko.
"Ate. May Gatorade ka?" ang tanong nya sa tindera. Medyo malalim at may pagka-slang ang boses nya.
"Oo. Meron. Ilan?" agad na tanong ni Ate.
"Isa lang." sagot nya sabay abot ng bayad.
Muli ay pasimple ko syang tiningnan. Kumabog ang dibdib ko nang makita kong nakatingin din sya sa akin at binibigyan ako ng ekspresyon na para bang kinikilala ako.
"Jusko po!" ang sabi ko sa isip ko. Medyo hindi na ako mapakali dahil iniisip ko na baka bigla na lang nya akong sapakin.
"Nikko. Umalis ka na at baka masaktan ka lang. Tumayo ka na!" ang sabi kong muli sa isip ko.
Humugot ako ng malalim na hininga at nagpasya na lang na umuwi na. Akma na akong tatayo nang biglang magsalita ang tindera.
"Oi Nikko. Pagluto pa ba kita?" tanong niya sa akin. Hindi ako agad nakapagsalita dahil sa kabang nararamdaman ko. Unti unti akong tumayo at humarap sa kanila. Kitang kita ko ang gulat at pamimilog ng mga mata nung lalake.
"Patay! Mukhang nagalit nga." ang tanging nasabi ko sa isip ko.
Nang biglang...
"Holy shit! Nikko?!" ang gulat na tanong nang lalaki sa akin. Biglang nawala ang kaba ko at napalitan ng pagtataka dahil base sa tono ng pagtatanong nya ay para bang kilala nya ako. Hindi na ako nakapagsalita. Napanganga at napakunot na lang ako ng noo sa pagtataka.
"Hahaha! Men! I knew it was you. Kaya namumukhaan kita e. Hahaha." ang excited na sabi nung lalaki. Mas lalo ako napanganga sa pagtataka nang dahil sa mga sinabi niyang iyon.
"Hindi mo na ba ako natatandaan?" agad na tanong nya.
"Uhmm..." ang tangi kong nasabi sabay iling at kunot ng noo.
"Tristan. Pre! Ano ka ba? Playmates tayo before ako umalis papuntang US." ang sabi nya.
Ilang segudo din ang lumipas bago nagsink in sa akin ang lahat. Nagsimulang mamilog ang mga mata ko nang unti unting bumalik ang ala ala ko sa kanya.
[FLASHBACK: "Pagbilang ko ng sampu nakatago na kayo. Isa... dalawa... tatlo..." ang sabi nung taya habang naghahanap kami ni Tristan ng mapagtataguan.
"Dun tayo sa may likod ng bodega magtago. Tara." ang halos pabulong na sabi sa akin ni Tristan sabay hawak sa braso ko at hatak sa akin.
Nasa bahay kami nina Tristan. Naglalaro kasama ng mga pinsan nya. Maliban kay Derek, si Tristan ang isa sa masasabi kong naging bestfriend ko mula nang dumating ako kina Lola. Dalawang taon ang tanda nya sa akin. 8 years old ako at 10 naman sya nung mga panahon na yon. Mayaman sila. Sila ang may ari ng pinakamalaking bahay sa baranggay namin. Maliban sa malalaking palaisdaan, may mga restaurant business din sila sa iba't ibang lugar sa Central Luzon. Isa ring politiko ang tatay nya.
Eksaktong nasa likod na kami ng bodega nang matapos magbiglang ang taya sa tagu taguan na nilalaro namin.
"... sampu! Andyan na ako!" ang malakas na sigaw ng taya.
Hindi masyadong malaki ang espasyo sa likod ng bodega kaya halos magkadikit na magkaharap ang katawan naming dalawa sa isa't isa. Hingal at humahagikgik. Ilang saglit pa ay sumilip si Tristan para tingnan kung malapit na sa amin ang taya.
"Ayan na sya! Hihihi! Wag ka maingay ha? Shhhhh!" ang sabi nya sa akin.
Walang anu ano ay biglang umihip ang hangin na naging dahilan para lumipad ang alikabok at eksaktong pumasok ang ilan sa ilong ko. Dahil dito ay agad akong napabahing. Nagulat si Tristan kaya agad nyang tinakpan ang bibig ko. Kumabog ang dibdib ko. Bigla akong natakot dahil pumasok sa isip ko ang ginagawa ni Kuya Joseph sa akin. Palagi nyang tinatakpan ang bibig ko para hindi ako mag-ingay sa tuwing ginagalaw nya ako. May mga pagkakataon pa na pati ilong ko ay tinatakpan nya para hindi ako makahinga. Kapag alam nyang malapit na akong mawalan ng ulirat tsaka lang nya tatanggalin ang kamay nya. Tinuruan din nya ako na kapag daw ginawa nya ulit yun at hindi ko na kaya isa lang daw dapat ang gawin ko. Hawakan ko lang ang alaga nya at makakahinga na daw ulit ako ng maayos. Hindi ko man maintindihan ang dahilan kung bakit ko kailangang gawin yun para lang hindi mahirapan ay ginawa ko na rin.
Nagpapanic na ako sa ginagawang pagtakip ni Tristan sa bibig ko pero hindi nya ito alam dahil abala sya sa pagsilip kung palapit na sa amin yung taya sa laro namin. Dahil sa gulat ay hindi din napansin ni Tristan na pati ang ilong ko ay natatakpan na din nya. Pilit kong inaalis ang kamay nya pero mas malakas sya sa akin. Hindi na ako makahinga. Nagsisimula nang lumabo ang paningin ko dahil sa pagkawala ng oxygen sa katawan ko. At dahil hindi ko na kinaya ay ginawa ko ang turo ni Kuya Joseph.
Dinakma ko ang alaga ni Tristan. Napaigtad ito kaya natanggal nya ang kamay nya mula sa pagkakatakip sa ilong at bibig ko. Agad kong hinabol ang aking hininga. Nang umayos ang aking pakiramdam ay agad ko syang tiningnan. Gulat lang ito na nakatitig sa akin. Nakaramdam ako ng takot sa mga tingin ni Tristan sa akin kaya muli kong hinawakan ang alaga nya at sinimulan itong himasin. Unti unting nawala na ang gulat na ekspresyon sa mukha nya at kasabay nito ang pagsisimula ng pagtigas ng alaga nya. Marahil ay hindi nya naiintidihan ang ginagawa ko at di din nya alam kung bakit tumitigas ang alaga nya kaya nya tinapik ang aking kamay.
"Bakit mo hinawakan yung ano ko?" ang nagtatakang tanong nya sa akin.
"Yun kasi ang sabi sa akin ni Kuya Joseph eh. Kapag nahihirapan na ako hawakan ko lang daw yun alaga nya at hindi na ako mahihirapan." ang inosenteng pagpapaliwanag ko.
"Kanina kasi hindi na ako makahinga kaya hinawakan ko na yan." dagdag ko pa.
"Huh? Ang weird mo naman." ang sabi nya sabay kunot ng noo. Sumilip ulit siya sa harapan at nang masiguradong walang tao ay bigla nya ding hinawakan ang alaga ko. Ilang saglit pa ay sinimulan na nya itong himasin. Nung maramdaman ko na tumitigas na ang alaga ko ay agad ko syang pinigilan.
"Bakit mo din hinahawakan ang ano ko? May nagawa ba akong masama?" ang nagtatakang tanong ko.
"E hinawakan mo yung sa akin e. Kaya hinawakan ko din yung sa iyo." paliwanag nya.
"Kaya patas na tayo... Hehehe. Tara na!" ang huling sabi nya bago sya tuluyang lumabas sa pinagtataguan namin.
"Pung! Huli ka Tristan!" ang sigaw ng taya kasabay na mabilis na takbo ng mga paang papunta sa base. ]
"Huy! Anong nangyari sa iyo? Napatulala ka na dyan! Hahaha." ang pagsita sa akin ni Tristan sabay tapik sa balikat ko. Agad naman akong nanumbalik mula sa pagpaflashback ng utak ko.
"Sorry Pre! Nagulat lang ako. Di ako makapaniwala e." ang palusot ko.
"Ibang iba ka na kasi." ang medyo natutulala ko pa dugtong ko sa kanya.
"Hahaha. Mas gumwapo at mas macho na ba? Ha?" ang medyo natatawang sabi ni Tristan. Sabay flex ng kanyang muscles. Napatango na lang ako sa kanya. Nabibigla pa din ako sa mga pangyayari.
"Thank God at nakita din kita. Tara sa bahay. Dun tayo magkwentuhan. Dami nating dapat pag-usapan." ang pag-aya nya sa akin sabay akbay sa akin.
Nakakalula ang tangkad ni Tristan. 5'8" na ako pero hanggang tenga lang ako ni Tristan. Tantya ko ay nasa 5'11" o 6 footer naman sya. Isa na ako sa pinakamatangkad sa mga kabataan sa amin kaya nakakailang kapag natatabi ako sa mas matangkad sa akin. Malaki ang kaha nya kaya damang dama ko ang bigat nya nang bigla nya akong inakbayan. Medyo naasiwa ako lalo na nung dumikit sa akin ang pawisan nyang katawan. Agad itong napansin ni Tristan. Agad din nyang inalis ang pagkaka-akbay sa akin at nagpunas ng pawis gamit ang t-shirt na nakasakbit sa balikat nya.
"Ano ba? Ngayon ka pa ba mandidiri sa akin? E dati nga kahit pawis ako at nanlilimahid e di ka naman nagrereklamo kapag inakbayan kita." nangingiting sabi nya habang patuloy na nagpupunas ng pawis.
"Ay! Grabe ka. Hindi naman. Nailang lang ako kasi ang tangkad mo. Hindi ko inakala na tatangkad ka ng ganyan." palusot ko.
"Anong sinasabi mo? E dati na akong mas matangkad sa iyo ah. Ikaw kaya ang mas nakakagulat. Dati para kang walis tingting sa kapayatan mo pero ngayon lumapad ka na din. Anong sikreto mo? Ha?" sabay tingin ng nakakaloko sa akin.
"Anong sikreto ka dyan? Wala noh." ang medyo naiilang na sagot.
"Ahahaha. Bakit ka namumula?"
"Anyways! Tama na at tara na sa bahay." ang sabi ni Tristan sabay hatak sa akin.
Nakakailang hakbang pa lang kami nang biglang mapahinto ako.
"O bakit?" agad na tanong nya.
"Teka. Hindi pala ako pwede. May pupuntahan kami ni Lola." ang sabi ko.
"Ha? Ngayon na ba?" ang tanong nya.
"Hindi naman. Mamayang alas kwatro pa." ang sagot ko.
Agad syang tumingin sa oras.
"O. E 1:20 pa lang naman. May oras pa. Tara na!" Sabi nya sabay akbay nya ulit sa akin. Hindi na ako tumanggi pa tutal maaga pa naman at ilang kanto lang naman ang layo ng bahay nila sa bahay namin.
Nasa tapat na kami ng gate nila. After 6 years, ngayon na lang ulit ako nakapasok sa bahay na iyon. Nabago na ang landscape ng garden nila. Nabago na din ang kulay ng pintura ng bahay. Nandun pa din ang bodegang dati na namin pinagtataguan kapag naglalaro kami. Pagpasok sa loob ay dumerecho sa kusina si Tristan. Naiwan naman ako sa sala. Lumiga linga ako sa paligid. Tulad ng dati ay magarbo pa din ang loob ng bahay. Malinis. Kumikinang ang mga muwebles. Nakakalula ang laki ng chandelier nila sa may sala. Alam na alam kong mamahalin ang lahat ng gamit kaya ingat na ingat ako sa pagkilos ko. Pero kahit anong paghanga ang gawin ko sa mga nakikita ko ay hindi ko matiis ang nakakabinging katahimikan sa paligid.
"Bakit parang ang tahimik? Wala bang tao dito?" ang tanong ko na halos umalingawnhaw sa buong bahay.
"Wala. Nasa Cebu si Daddy at Tita. Kasama yung dalawang chikiting. Bukas pa ang balik nila." ang sagot ni Tristan na kagagaling lang sa kusina na hindi magkanda ugaga na may bitbit na box ng cheese cake, dalawang bote ng imported na orange juice at kubyertos.
"Pre. Patulong naman dito sa dalawang bote. Baka bumagsak e." pakiusap nya na agad ko namang sinunod.
"Tara dun tayo sa kwarto ko sa taas magkwentuhan." pagaya nya sakin sabay panik sa hagdanan.
Yun ang unang pagkakataon na nakapasok ako sa kwarto ni Tristan. Nakakalula naman talaga sa laki. Halos triple ang laki kumpara sa kwarto ko. Malaki din at maayos ang kama. Tingin ko ay kasya ang hanggang lima na katao. Maduduling ka din sa laki ng flat screen na tv. May xbox. Sound system. Iba't ibang toy collections nya. May sariling banyo. Walk-in closet. May sofa at table din na nakapwesto sa gilid ng pinto palabas ng terrace. Lahat na yata ng biyaya ng buhay ay nasa kanya na.
"Mag-isa ka lang ba dito ngayon?" tanong ko.
"Nope! Nandyan yung mga kasambahay namin." Agad na sagot nya.
"Bakit 'di ka na lang sumama sa kanila sa Cebu? Kesa nag-iisa ka dito?" muli kong tanong sabay upo sa sofa.
"Ayoko. Unang una, yung family ng step mother ko ang pinuntahan nila dun. Napaplastikan ako kay Tita kaya hindi ko matiis na makasama sya ng matagal. Tsaka nagpaiwan ako kasi hahanapin nga kita. Di ko alam ang house nyo kasi never naman ako nakapunta sa inyo." paliwanang nya.
"Actually, kanina ay hahanapin na sana kita kaya lang may nag-aya naman na magbasketball sa akin kaya di na ako tumuloy. Buti nga na ganun ang nangyari kasi dun lang pala kita makikitang mokong ka. Hahaha." ang dagdag nya sabay abot ng imported na juice sa akin. Naupo na din sya sa tabi ko at sinimulan namin ang pagkain sa cheese cake na dala nya.
Bigla akong napangiti na napansin ni Tristan.
"Bakit?" nagtatakang tanong nya.
"Wala. Naalala ko lang kasi kanina. Ang awkward e. Nakatitig ako sa iyo tapos di ko alam na nakatitig ka na din pala sa akin. Akala ko nga nainsulto ka kaya lumapit ka sa akin. Nakakatakot kaya itsura mo kanina. Para bang mananapak ka. Aalis na nga ako dapat kaya lang tinawag ako ni Ate. Hahaha." natatawang sabi ko.
"Ay. Grabe ka naman. Hindi naman ako ganun. Hahaha. Pero napansin ko nga din kasi kanina na nakatitig ka. Nung una nagtaka din ako kung bakit nakatingin ka. Pero bigla kong narealize na mukha kang pamilyar sa akin. Kaya lumapit ako. Hindi naman kita mabati kasi baka nagkakamali lang ako. Baka mapahiya pa ako. Bumili na lang ako ng Gatorade para di akong magmukhang tanga kahit di ko naman kailangan. Buti nga tinawag ka ni Ate. Hehehe." matawa tawang paliwanag ni Tristan.
"Ano? Kamusta ka na ba? It's been a while." medyo seryosong tanong ni Tristan.
"Ok lang naman. Ayun, kasama ko pa din si Lola sa bahay. Graduating na this coming March... Sana. Hehehe." nangingiting sagot ko.
"Sana? Bakit?" nagtatakang tanong nya.
"Namumroblema ako sa Math e. Baka ibagsak ko. Nakiusap na nga ako sa teacher ko na baka pwede na lang ako gumawa ng project para makahabol ang grades ko. Pero pag-iisipan pa daw nya." sagot ko.
"Buti nga si Derek eh. Kahit ungas yun e hindi namumrublema." dagdag ko pa.
"Fuck! Speaking of... asan yung hinayupak na yun?" ang excited na tanong ni Tristan.
"Wala. Nag-out of town yun. Nagsolo. Di nga ako sinama e." naiinis kong sagot.
"Ganun ba? Sayang naman." panghihinayang nya.
"Wag kang mag-alala. Sasabihin kong nandito ka na. Siguradong matutuwa yun."
"Sa kanya ko nga lang din nalaman noon na umalis ka na daw papuntang US.." sagot ko.
"Ikaw ba? Kamusta ka na?" ang pahabol na tanong ko sa kanya.
"Well, Ok lang naman. I'm staying here for good. Mahal ang magcollege sa US compared dito kaya nagdecide ang parents ko na dito na lang ako mag-aral." sagot nya.
"Ayoko naman talaga dun sa US. Ang hirap, Pre. Nakakahomesick. Napilitan lang naman ako kasi nga binitbit kami ni Mommy dun nung naghiwalay sila ni Daddy." ang medyo seryoso na sagot nya.
"Nung una, akala ko magbabakasyon lang kami nina Mommy dun. Nalaman ko lang naman na we're staying there when she enrolled me sa school eh." dagdag.
"Hindi na nga ako nakapag-alam sa iyo nung umalis kami." ang sabi nya sabay tingin sa akin.
"Which reminds me of..." hindi na nya natapos pa ang sasabihin nya. Bigla itong napaisip. Humugot ng malalim na hininga at muling nagsalita.
"Why did you suddenly disappear? I mean, bakit biglang hindi ka na pumupunta dito? Until now, iniisip ko pa din yun." sabi nya habang kumukunot ang noo nya.
"I was thinking na baka may nagawa akong mali sa iyo kaya nagalit ka." napapaisip na sabi nya.
"Wala naman." ang tanging tugon ko.
"Yun na nga eh. Ang alam ko wala naman akong nagawang mali. So, bakit nga?" ang nagtatakang sabi nya. Hindi ako makasagot. Hindi ko alam kung paano sasabihin ang totoo kong dahilan.
"Kasi ok naman tayo eh. We were bestfriends. Almost everyday magkasama tayo. Lagi tayong naglalaro. Ang dami nating mga kalokohan before. Never tayong nag-away. We're like partners in crime. It was like you and me against the world." ang pag-iisa isa nya habang seryosong nakatitig sa akin.
"Pareho pa tayong sacristan sa Kapi..." hindi pa nya natatapos ang sinasabi nya nang bigla kong inalis ang tingin ko sa kanya. Bigla akong kinabahan. Namula ang mukha ko na agad napansin ni Tristan. Bigla ding napatahimik si Tristan na tila ba nabasa na nya ang isipan ko.
"Shit!" ang medyo galit na sabi ni Tristan sabay tayo mula sa pagkakaupo.
Napayuko na lang ako. Ramdam ko ang tensyon. Alam kong gustong magsalita ni Tristan pero pinipigilan nya dahil baka sumabog sya. Pabalik balik syang naglalakad at pilit na kinakalma ang sarili nya. Ilang saglit pa ay naupo muli si Tristan sa tabi ko. Mas malapit. Magkadikit na ang mga tuhod namin. Seryoso pa din ang mukha nya. Damang dama ko ang bigat ng sitwasyon kaya di pa din ako makapagsalita. Humugot sya ng malalim na hininga at muling nagsalita.
"Alam mo?" ang seryosong tanong nya sa akin sabay tingin sa akin at hawak sa hita ko.
Dahan dahan akong tumingin sa kanya. Hindi na ako nagsalita. Tumango na lang ako ng marahan.
Tama ang iniisip nyo. Si Tristan ang kapwa sakristan ko na ginagalaw ni Father Roy nung unang beses na nahuli ko siya.
Biglang napayuko si Tristan. Naging mahigpit na din ang pagkakahawak nya sa hita ko. Hinawakan ko sya sa balikat. Huminga ng malalim at nagsalita.
"Tristan, bakit hindi ka nagsumbong sa mga magulang mo?"
"Konsehal ang tatay mo di ba? Matutulungan ka nya?" tanong ko.
Unti unti nyang inangat ang ulo nya at tumingin sa akin.
"Hindi ganun kadali Nikko. Bata pa ako nun. Hindi ko alam ang nangyayari. Hindi ko naiintindihan."
"Maraming pagkakataon na ginusto kong isumbong kay Mama kaya lang natatakot ako sa mga pwedeng mangyari. Sa mga pwedeng magawa nila. Siguradong malaking gulo yun."
"At sa tingin mo ba, papaniwalaan nila ako? Pari yun Pre. Nirerespeto at iginagalang dito." ang sagot nya.
Hindi ko na muling nagawa pa ang magsalita. Yun din kasi ang eksaktong sinabi sa akin ni Father Roy nung huling beses na nagbanta akong isusumbong ko sya.
"Buti nga at umalis ka na sa pagsasacristan. Kung nagkataon ay baka naranasan mo din ang mga naranasan ko dun sa hayop na yun." dagdag pa nya.
"Tristan. Kung alam mo lang." ang tangi kong nasabi sa isip ko. Inakbayan ko na lang sya at unti unti akong humilig sa balikat nya.
"Sorry Tristan, ha?" medyo malungkot na sabi ko.
"No. Wala kang kasalanan Nikko. Worst days of my life at kinalimutan ko na yun. Past is past. Kaya move on na tayo, Ok? Ang importante sa akin ngayon ay nagkita na ulit tayo. Sobrang namiss kaya kita." ang sabi nya sabay tapik sa hita ko.
Hindi pa din ako umalis sa pagkakahilig ng ulo ko sa balikat nya. Alam ko na nagsisinungaling lang sya. Ramdam ko na pilit lang syang nagpapakapositibo. Hindi kaya ganun kadaling kalimutan ang mga nangyari.
Nanatili lang kaming tahimik. Marahil ay wala syang masabi. Ganun din naman ako. Ilang saglit pa ay hinawakan nya ako sa ulo at tsaka nya ito hinimas. Bigla akong kinabahan. Hindi ko maintindihan kung bakit biglang kumakabog ang dibdib ko. Hindi ko maunawaan ang nangyayari sa akin. Hindi talaga ako mapakali kaya agad akong tumayo. Medyo natatakot na din ako kasi baka kung ano na ang nangyayari sa akin. Hindi na lang ako nagpahalata.
"Pre, mauna na ko." ang agad na sabi ko.
"Aalis ka na?" ang medyo nag-aalalang tanong nya.
"Oo. Alas tres na eh. May lakad pa kami ni Lola." ang sagot ko sabay turo sa oras.
"Oo nga pala. O sya! Sige. Sa susunod na lang." ang may panghihinayang na tugon nya.
"Pwede ba ako maki CR? Naiihi na kasi ako kanina pa e." pakiusap ko. Hindi na sya nagsalita. Tumango na lang sya at itinuro kung nasaan ang CR sa kwarto nya.
Agad akong pumasok sa CR. Hindi ko na isinara ang pinto. Napatingala lang ako at napabuntong hininga. Napahawak ako sa dibdib ko. Mabilis pa din ang pagkabog ng puso ko. Sa totoo lang, hindi naman ako naiihi. Nais ko lang sana maghilamos dahil nararamdaman ko ang pag-iinit ng mukha ko. Hindi ko naman masabi kay Tristan ang nangyayari sa akin dahil baka mag-alala sya. Nagflush na lang ako ng bowl para isipin nya na umihi ako. Palabas na ako nang bigla kong natabig ang basong nasa lababo nya nang di sinasadya. Bumagsak ito sa lababo at nabasag. Agad itong narinig ni Tristan na dali dali akong pinuntahan.
"Huy! Ok ka lang ba? Anong nangyari sa iyo?" ang nag-aalalang tanong nya habang nakatayo sa labas ng banyo.
"Sorry, Pre. Natabig ko yung baso mo e. Hindi ko sinasadya. Lilinisin ko na lang." ang tugon ko.
"Hindi. Ok lang. Walang problema. Huwag mo nang galawin at baka masugatan ka pa. Ipapaligpit ko na lang yan sa isang kasambahay namin." ang sabi nya.
Dahil sa hiya ko ay hindi ko sya sinunod. Kaya isa isa kong pinulot ang mga basag na bubog. Nagkamali ako ng dampot ng isang bubog kaya ako nasugatan.
"Aw. Aray!" ang tangi kong nasabi. Dali daling pumasok si Tristan sa banyo at agad na hinawakan ang nasugatan kong daliri.
"Ayan na nga ba ang sinasabi ko e. Tigas kasi ng ulo mo. Nasugatan ka tuloy. Tsk! Tsk! Tsk!" ang napapailing na sabi nya.
Agad nyang binuksan ang gripo sa lababo at itinapat ang nagdudugong daliri ko sa dumadaloy na tubig. Piniga nya ito ng marahan para paduguin. Nang matapos ay pinunasan nya ito ng bimpo para tuyuin. Nang masigurong hindi na nagdudugo ay kinuha nya ang medicine kit nya.
"Ako na ang gagawa nyan." sabi ko.
"Nope. Let me." pagpigil nya.
"Kaya ko naman. Di naman ako baldado." pagpilit ko.
"Tsk! Tigas ng ulo mo talaga e. Ako na nga." Pagpilit nya. Kokontra na sana ako nang...
"Kaya ka napapahamak e. Dahil matigas ang ulo mo." ang dagdag nya habang abala sa pagsipat sa sugat ko.
Bigla akong napatanga. Wala namang alam si Tristan tungkol sa buhay ko pero tinamaan ako sa sinabi nya. Matigas ba talaga ang ulo ko kaya ako napapahamak? Pero lagi naman akong sumusunod sa lahat ng gusto nila. Kahit hindi ko gusto ay nagbibigay ako para hindi sila magalit sa akin. Bakit ganun?
Ilang segundo akong nakatingin kay Tristan nang walang anu ano ay...
"Aray!" ang medyo malakas na sigaw ko sabay hatak sa kamay ko.
"Parang sira naman ito e. Ang sakit kaya." ang sabi ko na hindi maipinta ang mukha sa sakit ng nararamdaman ko.
"Sorry! Sorry! Sorry! Napadami ang buhos ko ng alcohol." ang nag-aalalang sabi nito.
"Ang hapdi kaya!" ang sabi ko sabay wagwag sa kamay ko.
Muling kunuha ni Tristan ang kamay ko at pinunasan ng bulak para matanggal ang sobrang alcohol. Nabigla ako sa sumunod nyang ginawa. Dahan dahan nyang hinipan ang aking sugat. Kakaibang pakiramdam ang naidulot sa akin ng hanging tumatama sa daliri ko mula sa pagihip ni Tristan.
"Masakit pa ba?" ang tanong nyang may pag-aalala.
Hindi na ako nakasagot sa pagkabigla. Napailing na lang ako. Agad naman nyang sinagot ng mga ngiti. Ipinagpatuloy nya ang ginagawa. Pinahiran nya ng Betadine ang sugat kasunod nito ang paglalagay ng band aid na may chequered design.
Nakayuko ako at nakatuon ang mga mata ko sa daliri ko. Tinitingnan ko kung maayos ang pagkakalagay ng band aid. Habang si Tristan naman ay nasa harap ko at inaayos ang medicine kit. Biglang sumagi sa isip ko ang eksena namin dati sa may likod ng bodega. Hindi kalakihan ang banyo ni Tristan. Nandun na naman kami sa sitwasyong magkaharap na nakasiksik kami sa isang masikip na lugar. Dahan dahan akong tumingin sa kanya. Eksaktong nakatingin na din sya sa akin.
"Ano ba itong iniisip ko?" ang sabi ko sa sarili ko. Pilit kong winaksi ang naiisip ko.
"Mauna na ako, Pre. Salamat ha?" ang paalam ko sa kanya.
"Ok lang yun. Walang problema. Ingat ka." ang nakangiting sabi nya sa akin. Agad akong tumalikod para umalis.
Nakakailang hakbang pa lang ako nang bigla akong napahinto. Napatingin ako sa daliri ko. Napaisip saglit. Ngayon lang may gumawa sa akin ng ganun. May kung anong bagay na lumukob sa akin na hindi ko maintindihan. May naramdaman ako na kailanman ay hindi ko pa naramdaman. Nakakalito. Muli akong humarap kay Tristan. Saglit na tumitig sa kanya.
"Dug dug! Dug dug! Dug dug!"
Napahawak ako sa dibdib ko. Hindi ko talaga maunawaan ang nararamdaman ko. Hindi naman ako inaatake dahil wala naman akong nararamdamang paninikip ng dibdib. Maayos naman ang paghinga ko. Pero bakit ganun? Parang nagpapalpitate ako.
"Ok ka lang ba, Pre?" ang tanong ni Tristan na medyo nag-aalala sa akin sabay hawak sa balikat ko.
Hindi na ako nakapagsalita pa dahil mas lalong bumilis ang pagkabog ng dibdib ko nung hinawakan nya ako. Ang pinagtataka ko lang ay wala akong sakit na nararamdaman. Para bang naging mas maginhawa pa nga ang pakiramdam ko. Para bang nakakaramdam ako ng...
SAYA.
COMMENTS