Magandang araw sa inyong lahat. Namiss ko magsulat. Sa pagkakataong ito may panahon na ako magsulat sapagkat nagstop na ako magwork at magh...
Magandang araw sa inyong lahat. Namiss ko magsulat. Sa pagkakataong ito may panahon na ako magsulat sapagkat nagstop na ako magwork at maghahanap ulit ng panibago. Ganito naman siguro lahat ng nagtatrabaho, nagsasawa din minsan pag tumagal ka na sa mga bagay na paulit ulit mo lang ginagawa. Feeling mo wala kang progress. Gusto mo subukan ang iba pang bagay.
Habang sinusulat ko ito ngayon ay nakangiti lang ako at minsay gustong maluha. Charot!
By the way, nagsulat ako kasi namiss ko kayo. Naalala ko lang yung mga dati kong nakilala sa chatroom noong MSR pa ang tawag sa chatroom na ito. Sa mga di nakakaalam, may chat room ang website na ito, chat.mencircle.com. Di ko maiwasang sariwain lahat ng magagandang ala-ala sa panahong iyon. Mga chatter na naging kaibigan kahit di naman nagkikita sa personal. Ilan sa mga naalala ko ay si Kiko na isang Doctor, si Budoy na napakagwapong bisayang taga Davao, si Harry na jakulero noon at tumino nung nakilala at naging jowa si Grayfullbuster. Hinding hindi rin makalimutan ang pagsasayaw ni Delta sa cam, ang pagkanta ni TVGuy, ang pagpapacute ni Francis Uy. Lahat nang itoy ala-ala na lamang na baon baon ko sa ngayon. Wag magtampo yung mga hindi ko nabanggit hah, sadyang marami lang talaga kayo.
Kung ikaw ay 2012 chatter, maalala mo siguro na mejo may kalaswaan ang chatroom noon. May mga nagsasalsal sa cam. Naalala mo pa ba na tokbox ang cam na tinabihan lang ng chatango noon at hindi na tinychat katulad ngayon.
Sa paglipas ng panahon, madaming nagbago. Andaming nawala. Andaming nasayang na pagkakaibigan. Pero madami ding bagong chatter na dumating. Sila ang mga kasalukuyang nakakachat ko, nakakausap, kakulitan at minsan nameet ang iba sa personal.
Pero tulad nga ng sabi ko, gusto kong sariwain lahat ng masayang ala-ala noon sa MSR.
Ginawa ko ang MSR hindi dahil sa gagawa ako ng chat room. Ang gusto ko lang noon ay magpopost ng mga video scandal. Tanging laman ng blog ay mga video scandal ng mga nagsoshow sa person.com (kung familiar kayo). Naging mapusok ako at pinagkatuwaan ko ang mga nagsoshow sa person.com, inaamin ko nirerecord ko sila at pinopost sa aking blog. Pampalipas oras ko rin kasi nung mga time na yun na malungkot ako, mag-isa lang sa bahay at walang magawa. Di ako nangrerecord sa skype hah, kasi di naman ako nakikipagjakulan. Lols. May isang tao nga na kinukulit ako, kinukundina nya ang lahat ng mga maling gawain ko. Sa unay di ako nakinig. Pero di ko akalaing magkakasundo rin kami sa haba ng panahong bangayan namin sa Facebook at sa chatroom.
Minsan ay napasyal ako sa isang site na kung tawagin ay Kwentong Malilibog, dito ako nakakuha ng idea na magkaroon din ng chat room ang MSR, ang combination ng Tokbox cam at Chatango chatbox platform. Inaamin kong isa ang KM sa mga dahilan kung bakit may MSR na MCC na ngayon.
Pagkalipas ng ilang buwan, unti unting nagkakaroon ng tao sa aking chatroom dahil na rin sa mga naliligaw na nanonood ng gay videos na nakapost dito. Naging jakulan site ang chatroom na syang lalong nagpapopular nito at patuloy ang pagdami ng mga chatter. Minsan nadedelete ang site pero nagagawan ko ng paraan na ibalik ito, nung pagbalik ay nagdesisyon akong ireformat ito mas lalong pinainit ko ang chatroom. Gumawa ako ng isang segment na pinangalanan kong PSJS na syang inaabangan ng mga chatter na malilibog tuwing madaling araw.
Pagkalipas ng ilan pang buwan, nakilala ko sila Drei, Vinceskyler, Billy, Aizen, Shinji, Grayfulbuster, Badong, Jerjer, Amazingtwins, Desert, Kiko, Harry, Colins, Collar, Onaka at madami pang iba. Hindi sila jakulero hah. Ummmn, yung iba jan, oo nagsasalsal on cam pero tumino kalaunan.
Sila ang mga nakakulitan ko noon. Habang masaya kami ay sya namang panggugulo ng isang lalaking kinokonsensya ako sa pagpopost ng mga video gamit ang pangalang Chuckie Kels. Pero para paiksiin ang kwento ng bangayan namin, nagkabati po kami. Nagkasundo na tigilan ko na gawain ko, dahil na rin sa naging epektibo nga ang pangungusensya nya. Naging importante din kasi saken ang nabuong pagkakaibigan sa loob ng chatroom. Paulit ulit kasing nadedelete ang blog dahil sa pagrereport nya. At yung mga chatter ko ay nalulungkot sapagkat mawawalan sila ng kausap. MSR na nga lang daw nagpapatanggal bored sa kanila. Karamihan kasi OFW ang mga nagchachat, sa kung saan saang panig ng mundo.
Napag-isip isip ko na mas importante ang mga naging kaibigan ko sa chatroom kaysa sa kalaswaang pinopost ko. Nagkausap kami ng puso sa puso ni Chuckie Kels, nagpakilala sya saken kung sino talaga sya. Nag-open din sya saken na ganun din gawain nya at may blog sya dati. At nagpromise sya na tigilan na nya panggugulo. Seryoso kaming nag-usap nung mga time na magpapaalam na sya at di na nya ako gagambalain.
Nagdecide akong ireformat ang blog. Tinanggal ko lahat ang malalaswang nakapost. Oh naalala ko pala, tuwang tuwa nga kami dati na naging domain na kami, ewan ko ang babaw hahahaha. Naalala ko si Aizen sinabi pa nga na mas bongga pa daw ang bagong layout ng MSR sa website ng ABS-CBN. Lols. Ang MSR ay tanging chatroom na lamang, minsan may post ng gay related articles pero walang halong kalaswaan.
Dito ko mas nakilala ang mga nakakachat ko. Isa nga dito ay si Aizen na makulet, nagsasalita sa audio (ayaw kasi namin magpakita sa cam), minsan pag kaming dalawa sa audio nagdadrama kami ng kung ano ano. Tuwang tuwa ngang nakikinig si Gray at iba pa sa mga pinaggagawa namin.
Kalaunan ay mas dumarami pa kaming mga magkakaibigan. Ang saya saya noon. Minsan nga kinukuhanan ko sila ng wacky shots at payag naman sila. Napangiti nalang ako ngayong nakita ko ang mga wacky shot ng mga chatter ko noon. Sabi ko, buti nalang ginawa ko ito noon, may maikikwento ako sa mga kasalukuyang chatter about sa history ng site. Hihihi.
May mga pagkakataon ding ang kapwa chatter ay naging lover nung nagmeet sila sa personal. Di mapigilan ang mga nag-aalab na damdamin. Itago nalang natin sila sa pangalang Billy at Vince, kilig na kilig ang mga chatter sa tuwing nagpapalitan ng sweet words ang dalawa sa chat. For the record, sila ang kauna-unahang love team sa MSR, history na hindi makakalimutan. At ginawan ko talaga ng blog post ang kanilang love story noon, try ko iretrieve if mahahanap ko pa ang post na iyon. Ang tawagan nga pala nila dati ay Mcdo at ? (mejo limot ko na).
By the way, putulin natin ang lovestory nila. Di ko na idedetalye pa. Ikikwento ko naman sa inyo ngayon ang unang pagkikita naming mga chatter sa personal.
Isang araw, nagmessage si Drei na uuwi sya ng Pilipinas, Si Drei nga pala ang isa sa mga pioneer chatter ko. Minsan humihingi sya saken ng payo about sa kanyang buhay pag-ibig. Ako ang tagapakinig sa lahat ng pinag-dadaanan nya. Instant listener, lols.
Uuwi nga talaga ang taga-Korea na si Drei at hindi sya nagbibiro. Gusto nya daw mameet kami at mag-outing sa Anawangin Cove Zambales. That time ay nasa Oriental Mindoro ako which is napakalayo. Kinabahan ako kasi binantaan nya ako, pag di daw ako sumipot, lagot ako. Ahahaha. Pero alam ko naman na biro lang yun.
Kung di ako nagkakamali October 2012 yata yung time na sinabi nyang uuwi sya sa Pinas. Kaya naman may time pa ako para mag-ipon ng pamasahe pabalik ng Manila kasi doon daw ang meeting place sa may Farmers Plaza. At pinag-ipunan ko rin ang maaring gastos papunta sa Zambales. Kampante naman ako sa sinabi ni Drei na sponsor nya lahat ng gastos papunta doon, pati pagkain namin at sya na rin daw ang bibili ng tent.
Dumaan ang buwan, habang papalapit na ang petsa kung kelan kami magkikita for the first time sa Manila ay sya namang pagdadalawang isip ko. Natatakot ako na ewan, kinakabahan, ito kasi ang unang pagkakataon na makipagkita ako sa mga nakakachat ko lang. Di kasi ako nagcacam sa chatroom, pero may idea sila sa kapangitan ko lalong lalo na sina Vince at Billy na minsan ay nakipagcam to cam ako sa kanila habang sila ay magkasama sa isang Hotel. Opppss!
Mukhang napahaba na ang sinulat ko, Sa susunod ikikwento ko naman sa inyo ang mga naganap sa pinakaunang Outing ng MSR na napakamemorable. Sabi nga nila, ang first time ay hinding-hindi makalimutan.
Hanggang sa muling post ko. Maraming salamat sa tiyagang pagbabasa.
COMMENTS