By: Mr. Oxxy Ako si Joshua (hindi tunay na pangalan). Ang kwentong aking isasalaysay ay hango sa totoong kaganapan ng aking buhay. Minar...
By: Mr. Oxxy
Ako si Joshua (hindi tunay na pangalan). Ang kwentong aking isasalaysay ay hango sa totoong kaganapan ng aking buhay. Minarapat kong baguhin ang pangalan ng mga karakter at lugar upang itago ang kanilang pagkakakilanlan. Batid ko may kakaiba sa aking pagkatao. Una ko itong naramdaman nung akoy nasa ikaapat na antas sa haiskul. Mayroon akong girlfriend nung mga panahong iyon, mahal ko sya pero bakit may isang tao na nakakuha ng aking atensyon. Si sir, na guro namin sa math. Kung hindi ako nagkakamali nasa early 30's sya noon. Hindi naman gwapo si sir pero bakit parang gusto ko sya laging nakikita. Nagtataka ako kung anong meron kay sir at attracted ako sa kanya.Mula noon si sir na ang laman ng aking isipan tuwing pinapaligaya ko ang aking sarili imbes na yung girlfriend ko. Kalaunan napagtanto ko na attracted ako sa kanya dahil sa malusog nyang pangangatawan. Pinangarap kong matikman ang malusog na katawan ng aking guro subalit hindi ako pinagbigyan ng kapalaran hanggang sa tuluyan na akong nakapagtapos ng haiskul.
Hindi ko naipagpatuloy ang aking pag aaral sa kolehiyo kaya nagpaalam ako sa aking mga magulang na gusto kong pumunta ng Maynila upang makipagsapalaran at hindi naman nila ako tinutulan. 18 taong gulang ako nung mga panahong iyon at ganap na akong independent. Bilang isang probinsyanong haiskul lamang ang natapos, medyo mahirap humanap ng trabaho. Namasukan ako bilang helper sa isang karenderia. Fifty pesos ang aking arawang sahod nung mga panahong iyon subalit hindi nagtagal ay pinalad akong matanggap bilang Sales Utility Clerk sa SM. Noong mga panahong iyon ay nabusog ang aking mga mata sa dami ng mga older chubs na naglipana sa kamaynilaan.
Lumipas ang mga araw at taon ay pinalad akong makapagtrabaho sa call center bilang call center agent. 24 na ako nung nakilala ko ang unang lalaking nagpatibok ng aking puso. Nagtatrabaho ako nung mga panahong iyon sa isang Australian BPO company sa Eastwood City sa Libis. Dahil medyo maluwag naman ang aming kumpanya ay malaya kaming nakakagamit ng internet. Kapag walang masyadong calls ay nagbbrowse ako paminsan minsan nang bigla kong naisipang I type ang m2m sites sa Google. Maraming lumabas sa search engine at pinili kong iclick ang manhuntdotcom na site. Agad akong gumawa ng account upang makita ang mga taong gumagamit din nuon. Si Raffy ang nakakuha ng aking attention. According sa profile nya, 52 sya nung mga panahong iyon.
Gwapo si Raffy, mataba at single. (Pasok sa banga ika nga, hehe) Agad akong nagmessage sa kanya upang magpapansin. Nakaonline sya nung time na yon kaya naman napansin nya ang mensahe ko. Bi discreet ako kaya hindi ako naglagay ng picture sa ginawa kong account para sa maitago ang aking pagkakakilanlan, kaya iyon ang unang bagay hiningi ni Raffy. Agad naman akong kumuha ng isang litrato sa friendster at ipinadala ko sa kanya. Mula noon ay naging madalas na ang pagpapalitan namin ng mensahe.
Lumipas ang mga araw hindi ko namalayan na nahulog na pala ako sa kanya kahit hindi pa kami nagkikita. Hindi nya batid ang aking nararamdaman. Isang araw napagdesisyunan na magkita pagkatapos ng halos ilang linggo naming magkachat.
Araw ng biyernes, pagkalabas ko ng trabaho ay dali dali akong umuwi, kasi yun ang unang araw na magkikita kami. Napagkasunduan namin na susunduin nya ako sa may Mercury drugstore sa metrolane sa panulukan ng P.Tuazon at 20th avenue sa Project 4.
Pagkarating ko sa boarding haus na aking tinutuluyan ay agad akong naligo at nagbihis.
"Paalis na ako ng bahay, ready ka na ba?" text nya habang nagbibihis pa ako.
"Ready na po ako in few minutes." reply ko sa kanya.
Excited at kinakabahan ako habang naglalakad papunta sa aming meeting place.
Makalipas ang mahigit sampung minute, may humintong SUV sa tapat ko, binuksan nya ang bintana sabay kindat at senyas na sumakay na ako ng sasakyan. Pagpasok ko ng sasakyan, tanging "hi" lang ang aking nabangit habang nakangiti sakanya. Pansin niyang kinakabahan ako.
Si Raffy ang kauna-unahang lalaki na aking nakilala sa likod ng nakatago kong pagkatao. Hinawakan nya ang kamay ko upang pakalmahin ako at sinabing, wag kang matakot, hindi naman kita pababayaan. Medyo nakampante na akong kasama sya, subalit may bahagi sa aking utak na pumipigil kung itutuloy ko pa ba ito. Since unang beses kong nameet si Raffy, hindi ko inakala na out pala sya as gay. Napabuntong hininga na lang ako at tinanggap na andun sa ako sa sitwasyong iyon kaya itutuloy ko na. Bago kami umalis, hinawakan nyang muli ang aking kamay.
"Josh, pwede ba kitang halikan?" tanong nya.
Tumango lang ako habang nakangiting tumugon sakanya. Hinawakan nya ang aking baba at dahan dahan nyang inilapit ang kanyang mukha sa aking mukha. Hindi ko alam kung anong gagawin ko nang mga panahong iyon at kusa na lamang pumikit ang aking mga mata. Nung oras na lumapat ang kanyang mga labi sa aking mga labi, animo'y may mahigit isanlibong boltahe ng kuryente ang dumaloy sa aking katawan. Maalab at ramdam ko ang respeto sa kanyang mga halik. Ang lambot ng kanyang mga labi, nalasahan ko ang manamis namis niyang laway at ang bango ng kanyang hininga. Mabuti na lamang at ilang beses akong nagsepilyo at nagmumog ng mouthwash, batid kong mapapalaban ako, hahaha.
Feeling ko ay nasa alapaap na ako nung mga oras na yun nang bigla syang tumigil at sinabing, mamya na natin ipagpatuloy at gagabihin tayo. Napagdesisyunan naming pumunta sa kanilang resthouse sa timog katagalugan. Hindi pa kami nakalalayo, sinabi nyang ramdam nya ang panginginig ng aking katawan habang kami ay naghahalikan sabay tawa ng malakas. Bigla akong napahiya at ramdam ko ang pamumula ng aking mukha. Humarap sya sa akin at hinaplos ang aking pisngi..
"Wag kang mag-alala tuturuan kita." sabay kindat nya sa akin.
Habang tinatahak namin ang kahabaan ng C5, imbes na sa fly over nya idaan ang sasakyan ay sa service road nya ito pinadaan at kumanan sa isang kalye. Saan tayo pupunta? Nagtatakang tanong ko sa kanya. Dadalhin kita sa langit, tugon nya sabay ngisi. Batid kong ang lugar na yun ay pugad ng mga motel kaya kinabahan na naman ako. First time kong papasok sa ganong lugar at kapwa ko pa lalaki ang aking kasama. Hindi ako mapakali, anong iisipin ng mga taong makakakita samin, ang tumatakbo sa isip ko. Mabuti na lamang at tinted ang kanyang sasakyan pero hindi pa rin mawala saakin ang mag alala. Hindi ko pa rin alam ang aking gagawin nung nakapasok na kami ng kwarto. Paano kung may naninilip saamin? paano kung may hidden camera? Hindi ako handang maiskandalo sa ganoong sitwasyon. OA man ang aking iniisip pero yun talaga ang aking pinangangambahan.
"Bahala na si batman" sabi ko sa sarili ko.
Mahal ko naman ang taong kasama ko at alam kong hindi nya hahayaang kapwa kami malagay sa alanganin. Eto na nga…lumakas ang kabog ng aking dibdib, papalapit sya saakin matapos nyang I lock ang pinto, nakatitig sa aking mga mata, nakangiti. Tanging mga ngiti lang din ang iginanti ko sa kanya. Nakaupo ako sa paanang bahagi ng kama nang mga oras na iyon. Hinawakan nya ang aking mga kamay at ako'y pinatayo hanggang sa magdikit ang aming mga katawan. Marahan nyang hinawakan ang aking dalawang pisngi at ako'y kanyang hinalikan. Eto na naman ang boltaboltaheng kuryenteng na dumaloy sa aking katawan.
Ang kaninang maalab na halik ay biglang naging marahas, agresibo at puno ng pananabik. Bilang hindi sanay sa pakikipaghalikan, upang hindi ako mapahiya ay ginaya ko na lamang ang kanyang ginagawa. Matapos ang mahigit limang minutong umaatikabong halikan, palitan ng laway at sipsipan ng dila ay kapwa kami bumitaw sa isat isa na parehong naghahabol ng hininga. Walang pagsidlan ang kagalakan ko nang mga panahong iyon. Nakumpirma ko sa aking sarili na mahal ko ang taong ito.
Niyakap nya akong mahigpit, ganon din ang ganti ko sakanya. Sobrang lakas ng kabog ng aking dibdib. Hinalikan nya ako sa noo, sa ilong, hanggang dumako muli ang kanyang mga labi sa aking mga labi. Sa panahong iyon, maalab at dinadama namin ang halik ng bawat isa. Dahan dahan nya akong inalalayan upang humiga sa malambot na kama. Nang kapwa maayos na ang aming higa, kapwa kami nagyakapan ng mahigpit.
Muli nya akong hinalikan sa aking mga labi at dahan dahan siyang umibabaw sa aking mapagparayang katawan. Hinawakan niya ang aking dalawang kamay.
"Paliligayahin kita." bulong nya sabay dinilaan ang aking tenga.
Bigla akong napaigtad sa kakaibang sensasyon na dulot niyon. Halos hindi ako makagalaw sa sitwasyong hawak nya ang aking mga kamay habang siya’y nakaibabaw sa akin animo’y ginagahasa ako ng walang kalaban laban.
Unti unting gumapang ang kanyang mga halik sa aking leeg. Sa mga panahong iyon ay halos hindi na magkamayaw ang naghuhumindig kong alaga sa dako pa roon. Pinakawalan nya ang aking mga kamay at agad niyang hinubad ang aking damit. Agad din niyang isinunod alisin ang suot kong cargo shorts. Tanging brief na ang natira kong saplot. Inalis ko na rin ang pang itaas niyang kasuotan. Muli niyang hinawakan ang aking mga kamay tulad ng ginawa niya kani kanina lang.
Naglapat muli ang aming mga labi. Sa mga panahong iyon ay nakakasabay na akong makipaghalikan sa kanya. Ito yung bagay na madaling matutunan ng sino man kahit hindi itinuturo sa kahit saang paaralan. Kumbaga kapag tayo ay nasa ganong sitwasyon, kusa na lang susunod ang ating katawan sa agos. Nariyang nag espadahan kami ng aming mga dila at salit salitang sinisipsip ang mga dila. Masasabi kong priceless yung moment na iyon. Hindi ko akalaing ganito kasarap ang first time. Unti unting gumapang ang kanyang halik patungo sa aking leeg.
Sa parehong posisyon ay bigla niyang sinipsip ang aking utong na agad ding nagpaigtad saakin. Hindi ako alam ang gagawin ko sa sarap ng pinalalasap sa akin ni Raffy. Palit palitan din nyang dinilaan ang magkabila kong kili kili. Sobrang nakikiliti ako sa kanyang ginagawa at kalauna’y nakasanayan ko na rin. Sadyang napakasarap ng tagpong iyon. Muli ay dahan dahang bumaba ang kanyang mga halik patungo sa aking pusod. Habang bumababa ang kanyang halik ay paibaiba rin ang level ng sensasyong aking nadarama.
Pasarap ng pasarap, aaaaaahhhhhh, tanging mahahabang ungol lamang ang lumalabas sa aking bibig. Maya maya pa’y muling bumaba ang kanyang halik sa aking puson habang nakatitig siya sa aking mga mata na nang-aakit. Habang nakatitig sya sa aking mga mata ay bigla niyang dinilaan ang kanina pa nagwawala kong alaga sa loob ng suot kong brief.
Muli na naman akong napaigtad nang sandaling iyon. Kahit may suot pa akong brief ay ramdam na ramdam ko ang init ng kanyang dila. Sa ekspresyon pa lamang ng aking mukha ay alam na niyang ako’y nagmamakaawang gawin na nya ang kanina ko pang hinihintay. Agad nga niyang ibinaba ang suot kong brief gamit ang kanyang bibig at agad namang kumawala si Junjun na kanina pang naglalaway sa galit. Muli na naman siyang tumitig sa aking mga mata habang dahan dahan niyang dinidilaan ang aking pagkalalaki.
"Oooooohhhh babyyy!", tanging salitang lumalabas sa aking bibig.
Mula sa ulo ng aking pagkalalaki ay dahan dahan niya itong ipinasok sa kanyang bibig. Aaaaaahhhhh, muntik na akong mapahiyaw ng malakas sa sobrang sarap ng ginawa nyang iyon. Ilang taas baba pa ng kanyang ulo ay malapit ko nang maabot ang rurok ng kaligayahan. Ramdam niya kaya’t bigla nya itong iniluwa. Mamaya na Josh, bibitinin muna kita sabay kindat sakin ni Raffy. Hindi pa rin ako makapaniwalang mararanasan ako ang ganoong kaligayahan sa piling ni Raffy. Walang mapagsidlan ang kaligayahan kong nadarama ng mga tagpong iyon.
Ito na naman sya at biglang dinilaan ang aking dalawang christmas balls. Putang ina, muntik na naman akong mapahiyaw sa ginawa nya. Halos mabaliw baliw ako sa sensasyong dulot nang walang sabi sabi ay dinilaan niya ang aking butas. Aaaaaaahhhh shiiiiit, ang saraaappp, cge paaaa, gawin mong lahat ng gusto mong gawin. Malaya kong iniaalay ang katawan ko saiyo. Hindi ko alam at pinag isipan ang mga katagang aking nabanggit. Kusa na lamang itong lumabas sa aking bibig.
Ipinagpatuloy lang ni Raffy ang kanyang ginagawa habang halos namimilipit na ang aking katawan sa sarap. Yung unti unti niyang ipinapasok ang kanyang dila sa aking butas. Basang basa na ng laway ni Raffy ang aking lagusan at dahan dahan nyang ipinasok ang kanyang daliri. Bigla akong napaigtad sa sakit. Awwww masakit, sambit ko sa kanya. Unti unti nya itong minasahe na para bang pinapakalma upang mawala ang sakit. Pagkatapos ng ilang minuto ay muli niyang sinubukang ipasok ang kanyang darili. Di tulad kanina, hindi na ito masyadong masakit kaya malaya nyang naipasok ang buo niyang daliri. Aaaahhh mga impit na ungol lang ang lumalabas sa aking bibig habang ako’y nakikiramdam. Di kalauna’y malaya na nga niyang nailalabas pasok ang kanyang darili hanggang sa naging dalawa na. Aaaaaahhhh fuckkkk, ang sarap, cge paaaaa.
Sobrang napakasarap ng tagpong iyon nang isinubo niyang muli si junjun. Hindi ko mawari kung anong aking nadarama. Nung alam na niyang nakapag adjust na ang aking lagusan ay itinigil na nya ito. Muli ay naghalikan kami ni Raffy. Alam kong gusto nya akong maangkin nang mga sandaling iyon. Kaya’t ako na mismo ang kusang nag utos sa kanya. Angkinin mo na ako baby, bulong ko sa kanya. Agad siyang bumangon at kumuha ng condom lubricant sa kanyang bag at naganap na nga ang dapat maganap.
Pasado alas dies na ng gabi nang matapos ang napakasarap na pagniniig namin ni Raffy. Umorder na rin kami ng pagkain at agad na ring nag check out pagkatapos. Pasado alas dose na ng hating gabi nang kami’y makarating sa kanilang rest house. Dahil sa kapwa kami pagod sa nagdaang tournament, kanikanina lamang ay agad kaming nakatulog. Yakap yakap niya ako habang kami’y natutulog. Napakasaya ko ng mga sandaling iyon at hiniling na sana ay wag na matapos ang lahat. Kakaiba ung pakiramdam habang yakap yakap nya ako. Yung pakiramdam na walang sinoman ang pwede umapi saakin. Yung pakiramdam na ligtas ako sa kanyang mga bisig. Kinaumagahan, nagising ako sa halik ni Raffy. Good morning, Josh. Good morning din, tugon ko. The break fast is ready, bangon ka na jan. Nakakahiya naman, nag abala ka pa, biro ko sa kanya sabay kaming tumawa. Habang nag aalmusal, tinanong nya ako—
Raffy: how was it? Nag enjoy ka ba?
Me: Well, honestly, it was the best ever experience I ever had. Tugon ko sa kanya. It was first time and unforgetable. Salamat,
Raffy, sabay hawak ko sa kanyang kamay.
Isang marahang halik naman ang tanging tugon niya saakin.
Raffy: I like you,Josh.
Me: I like you, too, Raffy, sagot ko sakanya.
Raffy: Siguro mas masaya kung lumevel up tayo.
Me: What do you mean lumevel up? Tanong ko sa kanya.
Raffy: Okay naman tayo. I was thinking kung maging tayo. Masaya ako kasama ka. Would you be my man?
Me: Actually, hindi pa man tayo nagkikita, naramdaman ko nang iba ka. Hindi ko lang sinabi sayo na gusto na kita. Kaya, yes, pumapayag ako. Mahal kita.
Raffy: (Lumapit saakin at marahan akong hinalikan sa labi) Mahal din kita. Salamat, pinasaya mo ako.
Me : Salamat din at masaya ako sa piling mo.
Lumipas ang mga araw, linggo, buwan, naging masaya kami ni Raffy sa piling ng bawat isa. Nakasanayan na namin every weekend sa rest house nila kami pumupunta upang masarili namin ang bawat isa. Dumating sa point na ipinakilala nya ako sa pamilya at mga kamag anak nya. Ayoko sana nung una kasi hindi ako sanay. Walang nakakaalam ni isa sa pamilya at mga kaibigan ko, subalit napapayag na rin nya ako. Wala namang naging problema. Tanggap nila ako at nakita ko kung gaano kasaya ang kanilang pamilya. Kapwa kami busy sa kanya kanya naming mga trabaho, subalit tulad ng nakagawian, biernes na pa lang ng gabi ay bumabyahe na kami papunta sa aming tinawag na love nest.
Sa hindi inaasahang pagkakataon, nawalan ako ng trabaho. Nalungkot ako kasi napamahal na rin naman ako sa ginagawa ko. Subalit ganon talaga ang life. Change is constant ika nga. Walang permanente sa mundo. Hindi naman ako nabahala sa pagkawala ng aking trabaho kasi marami naman jan na maari kong malipatan anytime. Sinadya kong hindi muna mag apply ng bagong trabaho for a week or two para kahit papano maranasan kong makasama si Raffy nang weekdays. At ganon na nga ang nangyari.
Tulad ng nakagawian, weekend na naman at babyahe na naman kami papunta sa aming love nest. Wala namang bago saaming pagsasama, basta masaya lang.Masaya akong ipinagluluto ang aking mahal tapos bigla nya akong yayakapin from behind sabay halik sa aking batok. Ang sweet sweet di ba??Plano naming mamalengke pagkatapos namin kumain ng almusal, kaya naman nagshower na sya pagkatapos nyang kumain. Ako naman ay magliligpit ng aming pinag kainan. Habang ako’y naghuhugas ng aming pinag kainan nang biglang nag ring ang kanyang telepono. Hindi ko naman iyon inintindi at inisip na magrereturn call naman si Raffy after nya magshower.
After few minutes, may pumasok namang sms sa phone nya. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip at tiningnan ako ang kanyang celphone. Nabasa ko ang mensahe and I qoute, “Hello Dad, kelan uli tayo magkikita?”, acronym or initials lang ang nakaregister sa number nung texter. Bigla akong nahiwagaan sa text na aking nabasa. Sabi nga nila pag naghanap ka, may makikita ka. First time ko ring pinakialaman ang kanyang personal na gamit. As much as possible, para sakin hindi maganda na chinicheck namin ang aming mga celphone kasi kung mahal mo ang isang tao, magkakatiwalaan mo sya at yun ang ginawa ko. Subalit sa pagkakataong ito ay hindi ko naiwasang hindi tingnan ang kanyang celphone.
Doon ko din nakita na mayroon palang application na kung tawagin ay Planet Romeo. Out of curiosity ay pumunta ako sa app na yun. Bigla akong natulala sa aking nakita na animo’y binuhusan ako ng malamig na malamig na tubig. Gusto kong sumigaw at magwala nang mga oras na iyon. Ang daming katanungang pumasok sa aking isipin. Habang ako’y nagbabasa ng mga messages ay bigla na lamang tumulo ang aking mga luha. Narinig kong bumukas ang pinti ng shower at malamang ay tapos nang magshower si Raffy. Dali dali kong inilagay sa lalagyang ng pinggan ang mga platong aking hinugasan at agad ding nagpahid ng luha. Hindi ko magawang komprontahin si Raffy nang mga sandaling iyon, bagkus ay kinimkim ko na lamang sa aking dibdib kahit ang sakit sakit.
Habang nasa byahe papuntang palengke, napansin ni Raffy ang pagiging tahimik ko. May problema ba ang baby ko? Tanong nya. Hindi pa rin ako umiimik, umiling lamang ako sa tanong nya. Ilang minutong katahimikan. Hindi nakatiis at bigla niyang ihininto ang sasakyan.
Raffy: May problema ka ba? Sabihin mo kung ano yang pinoproblema mo. Bigla ka na lang tatahimik ng hindi ko alam ang dahilan.
Hindi ko na natiis at bumagsak na ang masaganang luha na kanina ko pa pinipigilan.
Me : habang ako’y umiiyak...Kailan pa? Ilan kami? Hindi ka ba masaya saakin?
Raffy : Ano bang sinasabi mo? Hindi kita maintindihan?
Me : (Tumaas ang boses) Tang ina naman Raffy, wag mo na akong lokohin pa. Alam mo kung anong ibig kong sabihin. Wag mo akong gawing tanga. Sino si BBK? Sino si MK? Hindi pa ba sapat yung pagmamahal na pinaparamdam ko sayo? Hindi pa ba sapat yung mga ginagawa natin sa kama? (Tuloy tuloy pa rin ang aking pag iyan sa mga sandaling iyon)
Raffy : (Biglang tumawa ng malakas) Ano ka ba? Wala yun, minsan ko lang naman silang nakilala. Alam mong ikaw ang mahal na mahal ko.
Hindi ko na nga sila nirereplyan sa mga text nila eh. Wag mo nang isipin yun. Hindi ako mawawala sayo.
Ang higit na nagpalala ng sakit na aking nararamdaman ay imbis na i comfort ako at humingi na sorry ay pilit nyang dinepensahan ang kanyang sarili. Mahal na mahal ko si Raffy at takot akong mawala sya sa akin. Dahil sa pighating aking nadama nung mga panahong iyon ay nawalan ako ng gana mag apply ng trabaho. Halos hindi ako lumalabas ng bahay. Hanggat maari gusto kong laging nakakausap at tinetext si Raffy. Ang hirap hirap nang wala akong mapagsabihan ng aking nararamdaman. Wala akong kaibigan na maari kong pagsabihan na makakaintindi saakin. Dumating sa point na tinatanong ko ang sarili ko kung ano bang mali sa akin. Kahit ang sakit sakit ay hinayaan kong kusa na lang maghilom ang sugat sa aking puso.
Dumating ang araw na aking kinatatakutan, “let’s stop it Josh.” Text saakin ni Raffy. Pakiramdam ko ay binagsakan ako ng isang daang lupa na nasa paso. Sobrang sakit, walang kasing sakit na magkatotoo ang aking kinatatakutan. Ilang linggo ang lumipas ngunit hindi pa rin nawawala ang sakit sa aking dibdib. Ni minsan hindi sya humingi ng sorry. Dumating sa point na lagi ko syang tinatawagan, nagmamakaawa na kung maari ibalik namin ang dati. Tanging tugon lang nya, anong iniiyak mo jan? Di pa naman ako mamamatay, andito lang naman ako. Then, I realized na walang mangyayari sa aking buhay kung magpapatalo ako sa sakit na nadarama ko. Isang malakas na sigaw ang aking pinakawalan at okay na ako. Tinaon kong walang ibang tao sa bahay para hindi nakakahiya, hahaha. I texted him, masakit pa rin sa part ko pero I decided na maging mag kaibigan pa rin kami.
Sa haba ng aking kwento, 11 months lang ang tinagal ng relasyon namin ni Raffy. Nanumbalik ang dating ako. Madalas parin kami magkita ni Raffy sa mga gatherings, invited pa rin ako kapag may handaan sa kanila. Welcome pa rin ako sa bahay nila. Ilang partner na rin nya pagkatapos ng samin ang ipinakilala nya. Aaminin ko, may kurot pa rin sa aking puso. May inggit na sana kami pa rin hanggang ngayon. Pero sadyang hindi na maibabalik ang lahat.
Lumipas ang mahigit isang taon, nakilala ko si Andrew. 47 na sya noong nagkakilala kami. Mahigit limang taon na rin siyang nagtatrabaho abroad bilang isang care giver. Gwapo, meztiso, chub si Andrew at pasok din sa aking ideal man. Nagkakilala kami ni Andrew isang umaga sa hindi inaasahang pagkakataon. Tuwing uuwi ako galing sa trabaho, nakasanayan ko nang dumaan sa computer shop upang makibalita sa mga kaganapan sa cyber world. Hindi pa uso ang mga android phones nung mga panahong iyon. Bigla akong may natanggap na mensahe galing sa kanya.
Andrew : Hi
Hindi agad ako nagreply sa kanya sa kadahilanang hindi ko siya kilala. Naisipan kong icheck yung kanyang yahoo id sa facebook at sakto namang ito yung email address na nakalink sa fb account nya. Ilang minuto ko rin pinagmasdan ang kanyang mga larawan. Hmmm, tulad ni Raffy, pasok sa banga si Andrew. Hahaha
Me: Hello...reply ko sa kanya
Andrew : Kumusta?
Me: Okay naman po ako, salamat! Ikaw kmustaka rin po?
Andrew : Okay din naman ako.
Dun nagsimula ang pagiging chatmate namin ni Andrew. Makalipas ang mahigit isang buwan naming magkachat ni Andrew, halos parang kilalang kilala na namin ang isa’t isa. Nabanggit nyang schedule ng uwi nya sa susunod na dalawang buwan. Umamin sya ng pag ibig sa akin. Okay na okay na kami Raffy nung time na yun, subalit malaki pa rin ang bahagi nya sa puso ko, kaya hindi agad ako nakasagot sa sinabi ni Andrew. Naniwala ako sa kasabihang, “first love never die.” Alam ni Andrew ang lahat ng pinagdaanan ko sa piling ni Raffy, kaya naintindihan nya kung hindi agad ako masagaot sa kanya.
Mula nun, matyagang nanuyo sa akin si Andrew. Ang tanging tugon ko sa kanya, malalaman nya kung anong magiging sagot ko kapag umuwi na sya after two months. Inaamin ko, attracted ako sa kanya, bakit hindi ko sya bigyan ng chance? Bigla akong natauhan na baka sumuko agad sya kung hihintayin ko pa ang kanyang pag uwi. Sa sunod na tinanong nya ako, hindi na ako nagdalawang isip sa sabihing gusto ko na rin sya. Tuwang tuwa si Andrew nang mga pahanong iyon. Sinabi ko sa sarili ko na kailangan ko nang tuluyang pakawalan si Raffy sa buhay ko. Kailangan ko nang sumugal sa panibagong yugto ng aking buhay pag ibig. Tinanggap ko na si Andrew ng buong buo sa buhay ko. Kahit long distance ang aming naging relasyon, masasabi kong masaya kami sa isa’t isa, as in sobrang saya. Kapwa kami sabik na sabik makita at mayakap ang bawat isa.
Andrew : Babe, maraming salamat. Hindi mo lang alam kung gaano mo ako pinasaya. Noong una, ang alam ko lang masaya akong nakilala kita without knowing na mahal na pala kita.
Me : Salamat din mahal ko, binuhay mong muli sa akin ang salitang relationship. Alam mo naman kung anong nangyari sa akin in the past. Sana matumbasan ko ang pag ibig na ibinibigay mo sa akin.
Andrew : No worries babe, paliligayahin kita. No more pain, but happiness. I’d never been happy as now babe. My last relationship was 10 years ago. Paano ko ba mas mapapasaya ang mahal ko?
Me: Simple lang naman mahal ko, makasama lang kita, masaya na ako.
Andrew : Babe, sana wag kang magbabago, natatakot ako baka isang araw paggising mo baka nagbago ka na.
Me : That will never happen mahal ko, hindi naman lingid sa kaalaman mo ang nangyari samin ni Raffy. Nagpapasalamat ako at naging magkaibigan pa rin kami.
Andrew : Sino ngauli si Raffy?
Me : He was my ex. Nagpapasalamat ako at naging magkaibigan pa rin kami.
Andrew : Do you still love him?
Me: Matagal na kaming wala ni Raffy, we’re good friends na lang.
Andrew : Wow, sana tama itong pinasok ko. Ayoko rin na masaktan ako balang araw.
Me: Sorry mahal ko, pangako hinding hindi mangyayari ang kinakatakutan mo. Sayo ako. Sayong sayo.
Andrew : Salamat, but my greatest nightmare is your ex.
Hindi matutumbasan ng kahit na anong halaga ang pag ibig namin ni Andrew sa isat isa. Alam nyang sa dorm ako nakatira, hindi sya nagdalawang isip na palipatin ako sa isang maayos na studio type apartment at yun na rin ang nagsilbi naming love nest tuwing umuuwi sya. Dumating ang araw ng pag uwi ni Andrew, tulad ng pinangako nya, sa dalawang linggong bakasyon nya, walang araw na hindi nya ako sinusundo paglabas ko sa trabaho. Sinasabayan nya akong matulog.
Iba si Andrew kay Raffy. Magkaiba ang kanilang pagmamahal at ni minsan hindi kong nagawang paghambingin ang dalawa. Subalit tulad ng dati, pakiramdam ko walang sinoman ang maaaring manakit saakin sa tuwing yakap yakap ako ni Andrew. Mahal na mahal ko na sya at gagawin ko ang lahat upang hindi sya mawala sa akin. Bi discreet din si Andrew tulad ko kaya medyo mahirap para sa aming dalawa ang aming sitwasyon. Hindi pa kami handa humarap sa mapanghusgang lipunan, gayonpaman hindi ito naging hadlang sa aming pag iibigan. Alam ni Andrew na hindi ako nakatuntong sa kolehiyo, isang araw tinanong nya ako kung anong kurso ang gusto kong kunin kung sakaling nakapag aral ako. Sabi ko sa kanya na bata pa lamang ako ay gusto kong maging isang Civil Engineer. Sinabi nya sa akin na bilang kabiyak ng kanyang puso ay gusto nyang matupad ko ang aking mga pangarap, kaya naman hindi sya nagdalawang isip na pag aralin ako sa kilalang Engineering school sa Maynila.
Naging sentro ng aming pagmamahalan ang aking pangarap. Relationship goals ika nga. Alam ko mahirap sa part nya pero kinaya nya. Napatunayan ko kung gaano nya ako kamahal kaya higit na pagmamahal ang isinusukli ko sa kanya. Nagkakaroon kami ng problemang pinansyal pero ni minsan hindi ko maalala na nagkaroon kami ng pagtatalo. Inuunawa namin ang isa’t isa lalo pa’t kami ay nasa isang long distance relationship. There was a time na kinailangan kong huminto sa pag aaral dahil sa financial problem. Pero tuloy ang laban tuloy ang pangarap. Masasabi kong si Andrew na ang itinadhana sa akin. Sya ang aking forever. Alam ng Diyos kung gaano ko kamahal si Andrew. March 10, 2017 ang ikalimang taon ng aming pagmamahalan. Isang bagay na lang ang tangi kong mahihiling, yunay ang magkasama na kami at hindi na maghihiwalay habambuhay. Akala ko wala nang katapusan ang lahat. Akala ko andyan lamang si Adrew at hindi mawawala sa piling ko. Akala ko, akala ko lang pala.
Two months ago, nakareceive ako ng text mula kay Andrew.
“Im sorry Josh, I give up. Wala kang kasalanan, at hindi ko rin ginusto na mawala ang pag ibig ko sayo. Nagtataka ako, ni minsan wala tayong pinag awayan. Wala kang pagkukulang sa akin. Sorry.”
Muli biglang nanumbalik ang lahat. History repeats itself ika nga. Wala akong naging reply kay Andrew kundi, you’re so unfair. Hanggang ngayon hindi ko pa rin nalalampasan ang dagok na dumating sa aking buhay pag ibig. 32 na ako at kasalukuyang nasa ikatlong taon sa kursong civil engineering. May mga oras na bigla na manunumbalik ang lahat ng sakit na aking dinanas. Tulad kay Raffy, hindi ko rin nagawang magalit kay Andrew kahit ang sakit sakit.
Hindi ko alam kung kaya ko pang sumubok sa ikatlong pagkakataon. Ayoko nang sumugal ulit. Hindi hindi ko makakalimutan si Andrew. Utang ko sa kanya ang lahat. Lahat ng meron ako ngayon galing sa kanya. Paano kita mapasasalamatan Andrew. Masasabi kong lugmok na lugmok ako sa mga panahong ito. Hindi ko napaghandaan ang mga nangyari, nasanay akong nandyan lamang si Andrew at hindi mawawala kaylanman. Ipinagdarasal ko na sana ay magising na ako sa masamang panaginip. Pero kahit anong mangyari, itutuloy ko ang aking pangarap. Tulad ng kwentong ito, kailangan kong irevise ang tunay na kwento ng aking buhay.
Habang isinusulat ko ang kwentong ito, kasalukuyang nandito sa bansa si Andrew para sa kanyang two weeks vacation. Hindi na ako umaasang magkikita pa kami. Samantala, Raffy already joined our creator in 2013. Ang laki ng pasasalamat ko sa kanilang dalawa. Alam kong may dahilan ang lahat ng nangyari sa buhay ko. Naniniwala ako sa kasabihang, “LIFE is a combination of DESTINY and FREEWILL....Rain is DESTINY, whether to get wet or not is FREEWILL.”
COMMENTS