By: Mckenzie Author's note: All comments and suggestions are welcome. I changed the names of the characters of this story to hide the...
By: Mckenzie
Author's note:
All comments and suggestions are welcome. I changed the names of the characters of this story to hide their identity. I won’t let you see the other characters’ facebook, I’M SORRY. This story was formerly titled SONGS. It went through multiple editions. Replication, changing any part and unauthorized use of this story is not allowed!
“Hindi ka ba mauupo?” narinig kong sabi ni Chester. “Ang layo ng nilakad natin.”
Umiling lang ako at medyo naglakad palayo sa kanya. Maliliit ang mga hakbang ko.
“Gustong-gusto ko dito.. Gustong gusto ko yung pakiramdam ng mga damo sa ilalim ng sapatos ko.”
Humarap ako sa kanya.
Hindi ko maipaliwanag ang naramdaman ko nang makita ko siyang nakangiti habang nakatingin din sa mga mata ko.
Tumayo siya at lumapit sakin.
Hinubad niya yung bonnet niya at isinuot iyon sa ulo ko.
“Keep this.” Naguluhan naman ako sa kanya.
At natakpan pa ng bonnet ang mga mata ko. >.<
Inayos ko iyon at nang nakakakita na ako, nakita ko siya.
O.O
Sobrang lapit sakin.
Then he kissed me on my left cheek.
At this very point, I just want to get out of friendzone with Chester.
And I don’t fucking know how to.
I remembered the first time that we met.
---
I was late for my first subject that morning.
And I just missed the quiz which usually starts first thing in the morning class.. T.T
Badtrip. Nagpuyat pa naman ako kagabi just to review.
I’ve no choice but to stay in the school library until it’s my next class.
I just think na mas okay pang umabsent and make an excuse letter than to come to 40 minute class 30 minutes late.
I'll just make a letter containing a fat lie that will make me excused from being absent and convince my prof to give me a special quiz. >:))
Sayang naman kasi yung nireview ko last night. T.T
I'll just go to the library and get some sleep.
LOL, a library for me, is a good place for sleeping. >.<
Nagpunta agad ako sa library and looked for a Harry Potter book.
Uh, nabasa ko na ‘tong Harry Potter series eh (mga 3 times na, adik LOL). Wala lang, SKL.
Meron sanang available na Deathly Hallows. Lagi kasi naka-take home.
Harry Potter Harry Potter Harry Potter Harry Pot--
At ayun nakita ko na! Swerte.. :))
Deathly Hallows!! Yay!! *___*
Nag-iisa na lang at mukhang ako ang makakakuha.
Nung inabot ko na yung book, biglang..
May kumuha din.. Kaya ang ending. Parehas kaming nakahawak sa book!!! >:((
O__O
Hawak ko yun front cover..
Hawak naman niya yung back cover.. T__T
“Bitiwan mo, masisira..” sabi ko..
“Pwede akin na lang?”
“Di pwede..” >:((
“Please???
Napatingin ako sa kanya.
Si crush lang pala.
O__O
Si crush ko ang kaagaw ko kay Harry Potter.. T__T
I felt myself blushing.
“Huwag kang masyadong pahalata na crush mo ako.” sabi nito habang nakangiti.
Aw, pwede bang bumuka na lang ang lupa at kainin na ako? T.T
“Joke lang, wag ka nang magblush. Ibigay mo na lang sakin itong Harry Potter.”
May tao bang kayang pigilin ang pag-blush?. =_________=
“Di pwede. Ako nauna.” medyo humina boses ko.
“Anong ikaw? Nauna ako noh.”
“Di kaya!”
“Oo kaya!”
Naman oh!!!
Hawak ko pa din si Harry Potter.
“Hihilahin ko ‘to nang malakas, ‘pag hindi mo binitawan, masisira yan.”
O.O ???!!! wala ako nasabi.
Nagsimula siyang magbilang.
“One.. two..—“
“Wait, wait! Hanggang ilan ba bibilangin mo ha?!” tanong ko.
Bigla siyang natawa.
Ayt gago yata ‘to eh… =____=
Pagkatapos niya magsawa tumawa, mga 2 minutes siguro yun..
“Hanggang lima lang bilang ko.” tapos nakakaloko pa yung ngiti niya.
T.T
“Isa..”
Hay, masisira si Harry Potter ko.
“Dalawa..”
I can’t. Huhu..
“Three..”
Ang gara naman neto magbilang. Tagalog tapos naging English. Baliw yata eh.
“Four..”
Pumorma pa siya ng paghila. Mukhang isandaang porsyento ng kanyang lakas ang gagamitin.
“Fi—“
“Sige, kuhanin mo na..” sabay tulak ko sa kanya. Nabunggo yun likod niya sa book shelf. LOL
Ayt. Bye bye Harry Potter. >.<
At kinuha niya nga ang Harry Potter ko. Salbahe. >:(
Sad life.
“Thanks ha. Ang bait mo.”
Then he left.
He left with..
An evil grin!!!
XD ← mukha niya.
Ay naman! Kakabuset!
---
Ayaw ko naman kasi masira yun book. Huhuhu.
Nakita ko siya naupo sa pinakamalapit na upuan. At nagsimulang buklatin ang libro.
Nakabelat pa ang dila. Parang tuwang tuwa.
Kainis.. T.T
Kung hindi ko lang siya crush.. LOL
Kuha na lang ako ng ibang Harry Potter book.
Ayun, Order of the Phoenix..
Kukunin ko na nang may gusto na naman umagaw..
High-blood na ako.
“Hoy panget, bitiwan mo yan at baka ihampas ko ‘to sa ulo mo, bukas ka na magising!!!”
O.O Tulala siya.
Nakuha ko yun libro. LMAO. Pagdaan ko malapit kay Chester..
“Natuto ka na. Hahaha.” sabi ng bugok.
“Hindi kita mapapatawad. ” sabi ko at nagdire-diretso ako sa pinakasulok na table.
Sindakan pala ang labanan dito sa library. -_____-
I started reading, minsan minsan ay napapatingin ako kay Chester. Nakakainis talaga siya! Lumabo sana mata mo! Hahaha, peace tayo. Hindi mo naman nababasa iniisip ko eh. >.<
Habang nagbabasa ako ay unti-unti na akong inaantok.
At nakatulog na pala ako.
Hehe. Buti hindi ako sinisita nung librarian. Close kase kami nun. LOL.
After about half an hour, nagising ako and found my head on the open book. And to my great surprise, I saw him. Chester’s right in front of me.
O.O ← mukha ko.
Biglang nag-init ang mukha ko.
"Hindi mo dapat ginagawang unan ‘yang libro."
O,O
Wala akong nasabi kundi.. "Huh?"
Nakakatulala talaga yung mukha niya. Ewan ko ba kung bakit ganun na lang ako ka-attracted sa kanya. Nakakahiya na nga sa kanya eh. Baka napapansin na niya yung reaction ko tuwing nakikita ko siya. Hindi ko naman talaga sinasadya na mapatulala. Ewan ko lang kung bakit talaga nangyayari sakin yun.
Lagi rin naman akong nakakakita ng mga pogi. May mas pogi pa nga sa kanya eh. Pero hindi ganito ka-todo ang dating nila sakin. Hindi tulad ng dating ni Chester.
I'm sure tumutulo na ang ka-oily-han ng mukha ko that time. Ganun kasi ako pag bagong gising. Oily. >____<
Ang tangos ng nose and ang cute ng manipis na bigote niya na nagbibigay sa kanya ng looks na may pagka-naughty. Ayayay LOL. >.<
Bagay na bagay talaga sa kanya yung nakapolo, delicious eh! Ahaha. At ang brown eyes, grabe. Nakakawala ng concentration. Imagine nyo na lang yung itsura ko sa harap mismo ng taong pinakacrush ko. Somebody please kill me now! LOL.
Nagulat pa ako nang bigla na naman siyang nagsalita.
"Nakakatuwa ka talaga. Hehe."
O.o???
Aba't ang mokong na ‘to, pinagkakatuwaan ako?!! Suntukin ko kaya? Kainis. >.<
"Magkakilala ba tayo?" sabi ko, pakunwari pang hindi ko siya kilala. XD
Pero ang totoo, kilalang-kilala ko siya. ^__^
I know he's already 18 years old, I'm 15. Sa Bustos siya nakatira. I'm from San Ildefonso, Bulacan. Business Administration student siya, junior year. Kaya siguro niyayabangan ako, mas matagal na kasi siya dito sa school namin. Hmpppf. First year pa lang kasi ako nun.
"Hindi kita kilala pero lagi kitang nakikita. Hindi mo lang siguro ako napapansin."
Lol. Ikaw pa ba ang hindi ko mapapansin eh natutulala nga ako ‘pag nakikita kita. Nawawala lahat ng laman ng isip ko.
Kainis. Ganun ang effect mo sakin baby.. (baby agad?! XD )
"Uhhh. Ganun ba."
Fuck it, I feel so stupid, wala akong masabi! Chance ko na nga ‘to diba. Bakit wala akong maisip na sabihin? Feeling ko naman babae talaga ako no. Lol.
Kung tatanggalin mo lang sana yung tingin mo sakin kahit sandali lang para mapunasan ko man lang ang nangingintab kong mukha. LMAO.
---
"Diba nursing student ka?”
Duh. Parang gusto kong isagot na "Obvious ba? Naka nursing uniform po ako eh."
Napatango na lang ako na feeling ko nagmukha na naman akong tanga. T_T
Ano ba yan Momo! Get yourself together.
"Anong year ka na?" tanong na naman niya.
Tanong naman ‘to nang tanong. Ano ba ulam mo kanina umaga? Talong? LOL.
Kinuha ko na talaga ang panyo ko, baka kasi pwede na siyang magsalamin sa mukha ko dahil sa sobrang kintab.
"Anong block ka? May kilala kasi ako sa Block C, baka kilala mo siya?"
Ang pogi niya talaga. Huhu. Saka ang tangkad pa niya, in all fairness. 5'7 na nga ang height ko, pero mas maliit pa ako sa kanya. Siguro 5'10 siya.
"Block F ako, pero baka kilala ko yung sinasabi mo, ano ba’ng name?"
"Jamilla (hindi totoong pangalan). Kilala mo ba?"
Grabe, ang cute ng kilay niya. Ang kakapal. Medyo nakaarko pa habang nagtatanong siya. Pacute ka bwiseeeet!. >>.<<
"Wala akong kilalang Jamilla eh. Bakit, girlfriend mo ba yun?" sumakit ang mga daliri ko sa pagkaka-cross.
I wished na sana ay hindi niya girlfriend yung Jamilla na yun. Kung sino mang bruha yun. LOL.
"Hindi ah. Kakilala ko lang. Baka lang kasi common friend natin siya."
Ngingiti ka pa, alam mo bang ang cute mo ‘pag ngumingiti? LOL.
I just shrugged my shoulders.
"Half past eleven na. Kumain ka na ba?" tanong na naman niya.
“Kakatapos ko lang kumain.” sabay kulo ng tiyan ko na perfect sa timing.
-______-
“Sinungaling…” sabi niya. T.T
Nagugutom na nga pala ako. Tumayo na siya.
"Kain tayo, wala kasi akong kasabay eh. Ayaw ko kasing kumakain nang walang kasabay."
"Ganun ba." sabi ko na lang.
"Yes, tayo na lang ang sabay kumain. Treat kita."
"Ano bang kelangan mo sakin?"
Parang nagulat pa siya, napaisip. "Ano naman kaya ang masama kung ilibre kita ng lunch?"
-____- ← mukha ko..
Ako naman ang natigilan. Wala naman talagang masama, parang kinakabahan lang kasi ako. Lol. IDK, whatever.
“So ano, would you go out on a date with me?” nakayuko siya habang sinasabi iyon.
“Eh?..” Yun lang ang nasabi ko. Hinihintay ko na sabihin niyang, “JOKE, JOKE, JOKE!!!” or something like “ASA KA!!” o kaya sabihin niyang, “TEKA NAKADRUGS YATA AKO, ANU BANG PINAGSASABI KO?”
Pero walang nangyaring ganun, nag-angat lang siya ng tingin at inulit ang tanong niya.
“Sabi ko, would you go out on a date with me?”
“Eh?..” sabi ko na naman. Naman kasi, parang jinojoketime ako nito!
“Bingi ka ba?! Sabi ko, gusto mo bang makipagdate sakin ngayong lunch?!”
“Bakit mo ako sinisigawan?!” >.<
“Eh ang bingi bingi mo kasi! Kanina pa kita tinatanong, Eh ka lang nang Eh dyan!”
Anu ba yan! T.T
I said "Sige na, sige na! Mcdo pede?" Craving for spaghetti and fries. LOL.
Ngumiti na siya, parang nawala ang init ng ulo sa kabingihan ko. WTF is happening?
Kilig. ^.^
---
Pagdating namin sa Mcdo, siya na yung pumunta sa counter. Ako naman ang naghanap ng table namin. Masyadong maraming tao sa ground floor so sa second floor ako pumunta. Medyo nagsisi pa ako nang makita kong nandun pala yung mga classmates ko.
"Hi, bakit hindi ka pumasok kanina? Maglu-lunch ka pa lang ba?"
"Uh, may pinuntahan kasi ako kanina, maglu-lunch pa lang ako."
"Sayang naman, kakatapos lang naming kumain, may kasabay ka ba? Bakit wala ka pang food?" sabi ni Kim. Bading. I’m not that comfortable when this person is around.
And right on cue, Chester came carrying a tray of spag, chicken, fries, mcfloat and burgers. They all went silent. Siguro nagtataka kung bakit kasama ko si Mr. Pogi. Lol.
"Lets eat." sabi ni Chester.
Naupo ako sa nireserve kong table. Avoiding the suspicious looks of my classmates.
"Classmates mo sila?"
"Yes. Wag ka nang maingay dyan, baka kung ano pa isipin ng mga ‘yan satin."
Kumunot ang noo niya. "Huh? Why, what’s wrong?"
"Uh, I dunno why I said that. Kain na tayo, gutom na ako eh."
Maya-maya, dumaan na sa table namin ang mga classmates ko.
"Oo nga pala Momo, yung written report mo sa Chemistry kelangan mo nang isubmit kay Ma’am Hechanova."
o.o??
I never knew na concerned pala sakin ang mga classmates ko. At ni-remind pa ako na isubmit ang homework ko? Lol.
Si Shirly naman ang nagsalita, "Baka ma-late ka pa sa Skills Laboratory class natin ha."
Muntik ko nang maibuga yung coke na iniinom ko. Can you all stop with the fake love? Lol. Kunwari pa silang nagke-care sakin. For all I know, nagpapa-cute lang sila sa kasama ko. Kainis.
At nag-alisan na nga sila. Nakahinga na ako ulit nang maayos. -___-
Iniisip ko pa rin yung mga tingin at bulungan ng mga classmates ko.
"Ang bait naman nila, concerned sila sayo."
Medyo sumimangot na lang ako at sinabing, "Uh, hindi mo lang alam, nagpapacute lang sayo yung mga yun."
Bigla siyang natawa, "Haha ahaha. Ganun ba yun?"
Kainis pati pagtawa niya, ang cute din. >,<
"Oo kaya. Yun lang ‘di mo pa alam." sabi ko na lang.
Tinapos namin ang aming pagkain at bumalik sa school.
“Can I get your number?”
"Bakit?" sabi ko.
"Nothing, para ‘pag wala akong kasabay na mag-lunch, itetext na lang kita para sabay ulit tayo."
Awkward silence while I give him my phone number.
“Gusto mo naman ako diba?” biglang tanong niya.
“Oo! I mean, hindi. Este ano. Ewan ko sayo!!” Ano ba yan, muntanga na naman ako. Hindi ako makatingin sa kanya. >____<
---
After nun, lagi na kaming magkasabay maglunch. Medyo ipinagtaka naman yun ng mga close friends ko. Hindi na daw ako sumasabay sa kanila maglunch. Tuwing lunch break, bigla na lang daw akong nawawala.
I just smile at them when they ask. As long as lagi ko siyang kasama. I’m happy.
Kinuha niya yung class schedule ko, wala namang conflict sa lunch breaks. Lalo akong nagtaka sa kanya nang hanggang sa uwian, gusto niya akong kasabay lagi. Weird talaga kasi kahit na may 1 hour difference ang uwian namin every Monday and Thursday, he'd wait for me para lang sabay kaming maglakad papunta sa terminal ng jeep.
Good thing magkalapit lang ang jeep terminal ng Bustos at San Ildefonso. Naglalakad lang kami papunta sa terminal, kahi pwede naman mag tricycle. I don’t know why, mas gusto niya na naglalakad.
And he'd text me right after naming maghiwalay. Kakasakay ko pa lang ng jeep may message na siya agad sakin. Ewan ko lang kung mukha akong engot pag nakangiti habang binabasa ko yung message niya. Sure as hell, I do. Lol.
Simula nun, lagi na kong masaya. I always find myself looking forward to our next meeting. On the other hand, ang hirap pala nang ganun, wala siyang kaalam-alam na may special feelings na ako sa kanya. I knew I always have, nadevelop lang, full bloom.
Tapos sobrang hirap din na hindi isiping baka gusto na niya rin ako.
O.O What?!
Illusions of a typical bading.
---
“He loves me.. He loves me not.. He loves me.. He loves me not..
He loves me.. He loves me not.. Ang dami namang petals nitong rose!!!
He loves me.. He loves me not.. He loves me.. Ayt ang sarap itapon. Ang dami pa. >.<
He loves me not.. He loves me.. He loves me not..
He loves me.. Kaunti na lang! LOL
He loves me not.. He loves me.. He loves me not..
He loves me..
Ooops, isa na lang.. T.T
I love him too!!!” Hahaha. xD
(‘____’)7
Come on Momo, dream on! Sino ba naman ang magkakagusto sayo? Honestly, wala akong makita sa sarili ko na masasabi kong attractive. Average height, black dry thick hair, skinny, hindi maputi, hindi maitim, sakto lang, mukhang lampa, and sabi nila mukha akong laging seryoso, yung tipong puro pag-aaral lang ang nasa isip. Lol. Akala lang nila yun. Sobrang clumsy din ako. Yung tipong laging nakakabasag, nakakalaglag ng bagay na hawak ko, laging nadadapa, nauuntog, nasusugatan at nasasaktan ang sarili. Ayt! And I so hate it.
---
One day, nag-aya ang mga classmates ko nung high school na mag-outing. Sa isang sikat na resort sa San Rafael kami nagdecide na magpunta. Inaya ko si Chester na sumama sa outing namin. Saturday noon kaya wala akong pasok.
“Uhm okay, pero susunod na lang ako. May pasok pa kasi ako ‘til 11am.” sabi niya.
Sa sobrang saya ko, nahawakan ko yung kamay niya. “Thank you!!”
Natulala siya. Dalawang kamay pa kasi ang pagkakahawak ko sa kanang kamay niya.
Awkward, shiiiit!!! >______<
Bigla kong binitawan yung kamay niya. Tapos patakbo ako lumayo sa kanya. Kakahiya, fuck!!!
“Thank you!!” sabi ko na lang ulit pasigaw. Takbo pa din ako patawid sa kabilang side ng kalsada. It was too late when I saw a car coming.
I heared the car blowing it’s horn loudly. Oh my gosh. Masasagasaan ako. I knew it’s already too late to dodge. Masyado na din ako nagpanic, I couldn’t move. Napatakip na lang ako ng mukha gamit ang mga kamay ko.
I even heard Chester shout “MOMO!!!!!” I heard screeching sound from the car’s tires.
>______<
Ganito ba ang pakiramdam ng mabundol ng kotse?
Parang..
Parang wala lang????
Nakapikit pa din ako. Naramdaman ko nakatakip pa din ang mga kamay ko sa mukha ko. I also hear someone from the car yelling at me. Then bigla na lang may nag-alis ng mga kamay ko sa pagkakatakip sa mukha ko.
Then I saw Chester’s face. By the way he looks, I knew he was so worried. But he started yelling at me too.
“Are you trying to get yourself killed?!!!”
O.O
Hindi ako makapagreact. How could I? Shocked pa din ako.
“You cross this road, you look first!!!!!” hawak pa din niya ako sa magkabilang braso.
I’m sorry..
I guess kelangan ko sabihin yan pero walang lumalabas sa bibig ko.
“You’re gonna give me a heart attack, is that what you want, huh?!!!”
Ang tagal pa niya nakatitig sa mukha ko. Napakagat labi na lang ako. Sobrang embarrassed ako. I didn’t know what to say or do.
“Hoy, kayong dalawa! Hindi ba kayo aalis diyan sa gitna o sasagasaan ko na talaga kayo parehas?!!!”
That was the ice breaker. Tinanggal ni Chester ang pagkakahawak niya sa mga braso ko, takbo ako ulit away from him.
I did not look back.
Momo, what on earth is up with you?
I think my head is all messed up. >_______<
He completely blew up at me, but it felt like he said he loves me.
He was screaming at me. But it sounded like a sweet whisper. Gosh, what the fuck’s wrong with me?
COMMENTS