By: Lester Ang pagiging abala ni Bob sa pag-aayos ng kanyang papeles ay nagbigay daan naman sa akin na makatagpo muli si John at ng ana...
By: Lester
Ang pagiging abala ni Bob sa pag-aayos ng kanyang papeles ay nagbigay daan naman sa akin na makatagpo muli si John at ng anak nito ng lihim sa kaalaman ni Bob. Labis kasi akong natutuwa na maisama sa pasyalan sina John at ang anak nito. Para kaming isang happy family sa tuwing mamamasyal kami. Unti-unting napalapit ng husto sa loob ko si John Lester na tinuring ko na din tunay na anak. Kung may pagkakataon naman kami ni John ay nauuwi pa sa pagtatalik ang pagtatagpo namin. Noong una ay pilit tumatanggi ni John na maganap muli sa aming dalawa iyon. Subalit nangako naman ako sa kanya na kahit ano man ang mangyari ay hinding-hindi ko iiwan si Bob.
Subalit isang araw ay hindi ako sinipot ni John sa aming usapan. Kahit sa cellphone ay hindi ko na sya matawagan. Labis ang pag-aalala ko ng araw na iyon. Kaya naman minabuti kong puntahan siya sa kanyang inuupahang bahay. Laking pagtataka ko ng sabihin sa akin ng yaya ni John Lester na may sumundo daw sa kanyang mga kalalakihan na pilit siyang isinama. Mukha daw militar din ang mga kalalakihang iyon kaya hindi na nagtaka ang yaya ni John Lester. Mukha namang walang nangyaring masama kay John kaya nilisan ko na rin ang bahay ni John at binilinan na lamang ang yaya na kung hindi pa bumalik si John sa gabing iyon ay i-text nya lang ako sa ibinigay kung numero.
Kinagabihan ay hindi ako mapalagay. Hindi iyon nakaligtas sa mga mata ni Bob.
“What's bothering you Lester?” ang tanong niya.
“Nothing Bob. I think the metal braces in my feet are the reasons why I am feeling this way.” ang naging palusot ko na lamang kay Bob.
“Why don't you sit down. Calm down. It might get worst if you keep on walking.” ang sabi naman ni Bob.
“Ok, ok, I think that's the right thing to do.” ang tila pagsang-ayon ko kay Bob.
Naupo ako sa sopa na katabi si Bob at pilit i-focus ang attention sa pinanonood ni Bob sa TV. Subalit halatang-halata ni Bob na balisa pa din ako kahit nakaupo na ako.
“Is there something wrong Lester?” ang tanong na naman nya.
“Nothing.” ang sabi ko naman.
“Nararamdaman ko may bumabagabag sa iyo. Pwede mo naman sabihin ng matulungan kita.” ang pangungulit niya.
“I said this is nothing. Napagod lang ako kanina at medyo may nararamdaman ako sa aking mga paa.” ang pagpapalusot ko pa rin.
“Is it something to do with John?” ang tanong ni Bob na labis kung ikinabigla.
Hindi ako makasagot. Halos hindi ako makatingin ng derestso sa mga mata ni Bob.
“C'mon, tell me the truth. Alam mo naman na maiintindihan kita kung tungkol kay John ang bumabagabag sa iyo.” ang dugtong pa nya.
Bigla na lamang akong napaluha.
“I'm sorry Bob. Inilihim ko na nagbalik na si John at makailang ulit na din kaming nagkita.” ang pagtatapat ko kay Bob.
“Alam ko na naman na nagbalik na si John. Kaya wag ka ng humingi pa ng tawad. Nasabi ko naman noon pa sa iyo na kung gusto mo bumalik kay John ay handa naman akong tanggapin iyon.” ang sabi naman ni Bob.
“Papaano mo nalaman?” ang tanong ko dahil labis akong kinabahan na alam na pala ni Bob ang tungkol kay John at malamang alam na din niya ang mga nangyaring pagtatalik namin ni John.
“Remember the day na pumunta ako sa Batangas. Umuwi din ako ng gabing iyon dahil hindi ako comfortable na matulog sa rest house ng supplier natin. Tulog na kayo ni John at ng musmos na nasa sopa. Hindi ko na kayo ginambala dahil alam ko na labis ang iyong kasiyahan na makasiping muli si John. Nagpalipas na lang ako ng umaga sa istambayan ng mga guard at pinamonitor ko na lamang ang pag-alis ni John. I met John sa lobby. Pero sinabi ko sa kanya na miss na miss mo na sya at pinakiusapan na wag niyang sasabihin sa iyo na nagkita na kami.” ang kwento ni Bob.
Mas lalong tumulo ang mga luha sa aking mga mata. Damang-dama ko ang pagsisisi sa nagawa kong pagsisinungaling ko kay Bob. Hindi ko malaman kung ano ang sasabihin ko pa kay Bob.
“Don't worry Lester, naiintindihan kita. Alam naman natin na wala ng makahihigit pa kay John sa iyong pagmamahal. Lagi lamang syang nandyan sa puso mo. Kahit ganoon pa man ay naramdaman ko din ang pagmamahal mo sa akin. I don't want to compete with John sa puso mo. Nasusuklian mo naman ang pagmamahal na inuukol ko sa iyo. Masaya na ako sa ganoon.” ang dugtong pa ni Bob.
Nagpatuloy lamang ang pagtulo ng mga luha sa aking mga mata. Halos hindi ako makatingin sa mga mata ni Bob. Naramdaman ko ng lubusan ang pagiging maunawain ni Bob lalo na ng yakapin nya ako at paulit-ulit na sinasabi na huwag akong mag-alala at kung talagang si John ang talagang nais kong makapiling sa habang-buhay ay maluwag sa loob niyang tatanggapin iyon.
“I am really sorry Bob. I am really sorry.....” ang paulit-ulit kong binibigkas.
Subalit sa hindi ko inaasahan ay biglang hinalikan ako ni Bob sa aking mga labi sabay sabing “You need not say sorry to me coz I'm partly to blame since I told John to make you happy habang pwede ka pa nyang paligayahin.”
Hindi ko na rin namalayan na naghahalikan na pala kami ni Bob. Ang aking pagluha ay unti-unting tumigil at unti-unti din nag-iba ang aking pakiramdam. Hanggang sa isa-isa na naming hinubad ang lahat ng saplot namin sa katawan. Hindi kami madalas magtalik ni Bob at madalas pa ay ako ang naghihikayat kay Bob para mailabas ang init ng aming mga katawan. Subalit ng mga sandaling iyon ay si Bob ang naging agresibo. Ewan ko kung ano ang nasa isip ni Bob pero yun ang nararamdaman ko ng mg sandaling iyon.
Nahiga si Bob sa sopa na wala ng saplot sa katawan. Tila kakaibang Bob ang nasa harapan ko ng mga sandaling iyon. Pinagmasdan ko ang kabuuan ng kanyang katawan. Ang makinis niyang balat na tila walang bahid ng pilat, ang matipuno niyang pangangatawan na naroroon pa rin kahit ganoon na ang kanyang edad at higit sa lahat ang kanyang pagkalalaki na talaga naman na walang tatanggi na matikaman iyon babae man o ng isang katulad ko.
Muli ko siyang hinalikan sa kanyang mga labi. Habang mainit ang aming halikan ay dahan-dahan din nagdikit ang hubo't hubad naming mga katawan. Pumaibabaw na ako ng mga sandaling iyon kay Bob. Ang aming mga matitigas ng sandata ay nagkikiskisan sa bawat mararahang kadyot naming dalawa. Ang kanyang mga tenga at leeg ay hindi nalimutang madampian ng aking mga labi. Ang kanyang matipunong dibdib ay inulan ng aking mga halik at ang mga nipples doon ay hindi nakaligtas sa aking dila at mga labi.
“Ahhhhhhh........” ang narinig ko mula sa mga bibig ng Bob na mas lalong nagpaenganyo sa akin na mas lalo pang paligayahin ang aking katalik.
Sa pagbaba ko pa ay damang-dama ko ang kiliting dulot kay Bob ng bawat halik ko. Hanggang sa magtagpo na ang aking bibig at ang sandata ni Bob. Subalit sa halip na isubo kaagad iyon ay dinampian muna ng aking dila ang kanyang bayag na mas lalong nagbigay ng kakaibang kiliti kay Bob. Sa tagal na naming nagsasama ni Bob ay alam ko na iyon ang pinakagusto niyang ginagawa ko sa kanyang ari. Labis daw ang sarap ng dulot nito sa kanya. Nagpatuloy lang ako sa ganoon gawain hanggang sa maramdaman ko na tila hinahatak na ni Bob ang aking ulo para isubo na ang kanyang sandata.
Dahan-dahan kong isinubo ang naghuhumindig na sandata ni Bob. Muling napahalinghing si Bob ng maisubo ko na ito ng buong-buo. Naglabas-pasok iyon sa aking bibig. Tila nawala na sa aking isipan ang pagiging guilty ko kay Bob sa paglilihim ko ng tungkol kay John. Sa mga reaction ng katawan ni Bob ay damang-dama ko ang labis niyang kaligayahan sa ginagawa kong iyon sa kanya. Kahit nasa sukdulan na ng kanyang kaligayahan si Bob ay naisip pa din niya ang makakapagpaligaya sa akin. Kahit makitid ang hinihigaang sopa ni Bob ay nakuha ko pa din na makapwesto na maabot niya ang aking sandata. Sinalsal niya ang aking sandata habang pinaglalaruan ng aking bibig ang kanyang tarugo at ang kanyang bayag.
Nanatiling ganoon ang aming pwesto hanggang sa maramdaman ng aking bibig ang mainit na likidong pinawawalan ng nag-uumigting sa katigasang tarugo ni Bob. Tila napakaraming inilibas ni Bob kumpara sa normal niyang inilalabas. Makalipas lamang ng isang minuto ay ako naman ang nagpawala ng katas. Kumalat iyon sa palad ni Bob. Kakaibang pakiramdam ang aking nadama matapos naming magtalik ni Bob. Yun bang may pagsisi sa nagawa ko sa kanya pero may labis na kaligayahan dahil muli kong napatunayan na mahal na mahal pa rin ako ni Bob kahit na nasaktan ko ang damdamin nya.
“Ligo tayo.” ang yaya sa akin ni Bob.
Tumango ako at sabay kaming pumasok sa banyo upang maligo. Medyo hindi na ganoon kabigat ang usapan namin tungkol kay John. Umamin na din ako sa ilang beses naming pagtatagpo ni John na ang ilan ay nauwi sa muli naming pagtatalik. Inilahad din naman ni Bob ang kanyang damdamin ng pagiging guilty din sa nangyari dahil tila may pahintulot sya kay John na gawin iyon nang sabihan niya si John na sa muli naming pagtatagpo ng landas ay mapaligaya niya ako sa kahit anong paraan dahil baka hindi na naman ganoon kahaba ang panahon namin sa isa't isa.
Kinaumagahan ay isang text message mula sa yaya ni John Lester ang aking nabasa at sinasabing wala pa din daw si John at panay na din daw ang iyak ni John Lester dahil sa paghahanap sa ama. Sinamahan ako ni Bob sa inuupahang bahay ni John. Pagdating namin doon ay agad din kaming umalis upang ibagbigay alam sa opisina ni John ang kanyang pagkawala. Si Bob ang nagsilbing taga-kausap ng ilang militar na tila superior ni John. Ako naman na ang naging abala upang alagaan si John Lester.
Laking gulat namin na malaman na wala daw ibang mission order si John dahil sa opisina na talaga ang assignment nya. Wala din silang alam na grupo ng militar na may mission na isama sya. Sinabihan na lamang kami na mag-iimbestiga sila upang malaman ang kinaroroonan ni John. Matapos kaming kumuha ng mga gamit ni John Lester at ng yaya niya ay sa condo unit na namin pinatuloy muna ang magyaya.
Sa tuwing maghahanap kay John ang kanyang anak ay ako na ang umaaliw as kanya para hindi nya na lubusang hanapin ang kanyang ama. Makalipas ang ilang araw ay muling nakabalita si Bob mula sa kasamahan ni John. Isa nga daw grupo ng militar din ang dumukot kay John pero hindi pa rin nila alam kung nasaan na si John at kung ano na ang kanyang kalagayan.
Makalipas pa ang ilang araw ay nagpaalam na ang yaya ni John Lester. Uuwi na daw sya sa probinsya nila at iiwan na nya si John Lester sa amin ni Bob. Kahit anong pigil namin ni Bob sa kanya ay nagpumilit pa din siyang umalis. Kami na daw ang bahala kay John Lester. Hindi na rin kami kumuha pa ng kapalit na yaya at ako na lamang ang nagsilbing taga-alaga ni John Lester katulong na rin si Bob na may experience na rin sa pag-aalaga ng kanyang mga anak.
Sa paglipas pa ng panahon ay wala na kaming nakuha pang update tungkol sa pagkawala ni John. Ayaw na din kaming bigyan ng information ng opisina ni John. Labis man ang pag-aalala ko kay John ay binuhos ko na lamang ang attention sa pag-aaruga sa anak niya. Tila nagkaroon kami ng anak ni Bob sa pagpasok ni John Lester sa buhay namin. Kahit naging maligaya kami ni Bob sa pagdating ni John Lester sa buhay namin ay hindi pa rin mawala sa amin ang pag-aalala sa kalagayan ni John. Nananalangin pa rin ako na balang araw ay muling babalik si John upang makapiling ang kanyang anak.
WAKAS
COMMENTS