Illegally Married

By: Siopao One week na akong nagbabasa ng mga kwento rito. Napadpad ako rito dahil sa kababasa ko ng confessions. Gutso kong e-share ang ...

By: Siopao

One week na akong nagbabasa ng mga kwento rito. Napadpad ako rito dahil sa kababasa ko ng confessions. Gutso kong e-share ang story ko. Hihingi muna ako ng pasensya kasi hindi talaga ako fluent sa Filipino. Pero gusto kong mag share in Filipino. Ang mga pangalan ay pinalitan ko for privacy.

Bago ko simulan ang kwento, bibigyan ko muna kayo ng background. Ang pamilya namin ay medyo sikat sa amin. Kami yong “may kaya” at matagal nang namumuno sa barangay—palaging galing sa amin ang naglilingkod na kapitan. Dahil dyan sikat ang pangalan namin. Sa totoo lang, hindi naman talaga ako sakop ng immediate family kasi third or fourth cousin lang naman ako. Pero, doon na kasi kami nakatira dahil nagtatrabaho ang papa ko pamilya nila.

Nagsimula ang lahat noong naimbitahan kami sa isang kasal. Sa amin, may tribo ng mga Subanen. Siguro, 60% ng population ay Subanen. Kahit na Christianized na ang karamihan sa kanila, nadaos pa rin ng traditional na kasal ang pamilya. Kasal iyon ng anak ng isa sa mga pinuno ng tribo. Ang kasal na iyon isang malaking handaan para sa amin kasi maituturing yon na ‘royal wedding’.

Sa kasal, dahil mga bata pa kami, ako kasama si Nayan at si Tres, ay naglalaro lang sa labas. Si Nayan, 15 taong gulang, classmate ko—third year kami non. Royal blood din sya kaya minsan prinsipe Nayan tawag namin sa kanya. Si Tres naman ay pinsan ko, magkaedad sila ni Nayan. At ako naman ay 14 taong gulang. Ang kwentong ito ay iikot sa amin ni Tres.

Si Tres ay panganay na apo ng immediate family, kumbaga siya ang ‘crown prince’, ang tunay na tagapagmana. Paborito siya ng lahat, kaya nga Tres and palayaw niya kasi ‘the third’ siya. Si Tres yong tipo ng taong palakaibigan, mapagbigay, at mabait sa lahat ng tao. Wala siyang arte, nakikikain nga sa mga trabahador ng farm nila. Dahil sa nakikita ng lahat sa kanya, foretold na na siya ang potential na maging sunod na kapitan pagdating ng panahon. To think, mga bata pa kami niyan. Masasabi kong gwapo din si Tres, may lahi kasing Espanyol—kaya Spanish name ang surname namin. Noon pa man ay matangkad na talaga si Tres, at medyo may hulma (may pa-abs po) na ang kayang katawan dahil tumutulong sa farm (kasi nga mabait si Tres).

Ang pamilya ko naman ay galing talaga sa isang City dito sa region namin sa Zamboanga. Ito kasing si Papa na in-love sa Chinese kong Mama. Ayaw ng pamilya ni Mama si papa kasi kaya nagtanan sila at kinupkop ng Lolo ni Tres. Dito na ako ipinanganak at lumaki. At tanggap din ako ng pamilya ni Mama pero hindi parin sila close kay papa. Actually, one-fourth Chinese nalang ako ngunit singkit pa rin at may kaputian. Chubby din ako noong baby pa ako hanggang grade 5 kaya Pao na ang naging palayaw ko, shortened for Siopao. Dahil din asthmatic ako kaya hindi ako nakalalaro ng matagal katulad nina Tres, kasi aatakihin ako lalo na kapag maalikabok. Dahil din dyan, naaartihan ang mga kalaro namin sa akin. At dahil na rin sa shape ng aking kilay, halos straight na tapos nagtagpo pa sa gitna kaya parang uni-brow na letter V ito. Habambuhay na talaga ako mukhang galit.

Dahil wala kaming magawa, naglakadlakad kami nina Tres sa tabing ilog. Nagtatawanan kami kasi binibiro namin si Nayan na siya na ang susunod na ikakasal sa kababata din namin, isa ring Subanen. Exaggerated naman ang reaction ni Nayan kasi napapangitan sa nireto namin sa kanya. Sabi pa niya na baka kailangan niya pang malasing bago sila makagawa ng anak. Nagtawanan lang kami.

Dahil na rin curious ako, nagtanong ako kung paano ba ginagawa ang Subanen wedding. Dali dali namang kumuha ng dahon ng saging si Nayan. Ipapakita raw niya kung papaano ginagawa ang kasal.

“Guniti iyang kamot (hawakan mo ang kanyang kamay),” utos ni Nayan kay Tres. Tumalima naman ang pinsan ko at dinukot ng kanyang kanang kamay niya ang kaliwang kamay ko, tinabunan Ito ni Nayan ng dahon. “Piyong mo (Pumikit kayo),” utos ni Nayan. “Ibuka inyong kamot (Ibuka niya ang inyong mga palad),” dagdag niyang utos. Kumalag ako mula sa kamay ni Tres. Nakapikit lang talaga ako noon, nakikiramdam sa susunod na mangyayari. “Dili ana, ani, oh. Dapat magpundo ang tubig sa inyong kamot (Hindi ganyan, ganito. Dapat manatili ang tubig sa inyong mga kamay),” Pinorma niya ang mga kamay namin. Dahil din nasa tabing ilog lang kami, akala ko talaga ay kukuha siya ng tubig sa ilog at ibubuhos sa aming magkadikit na kamay, yon pala duduraan niya lang. Dalidali niyang pinaglapat ang mga palad namin kaya naramdaman ko ang init at lapot ng laway ni Nayan.

“Oh, kasal namo (Oh, kasal na kayo),” Pagdeklara niya sabay tawa ng malakas. Mabilis kong ipinahid kay Nayan ang laway niya. Galit.

“Gago man ka, oy! (Gago ka),” sigaw ko sa kanya. Nagdadabog ako paalis at iniwan sila. Tumakbo sila at naabutan ako. Tawa lang sila ng tawa, lalo si Tres. Napatingin ako kay tres. Wala lang sa kanya na pinaglaruan kami ni Nayan. Tawa lang din siya. “But-an gyud ni siya (mabait talaga siya),” sabi ko sa sarili ko. Tumawa nalang din ako.

“Oy! Ni-smile na imong maldita nga asawa, Tres (Oy! Ngumiti na ang malditang asawa mo, Tres),” puna ni Nayan. Tumawa lang si Tres. Tumawa lang din ako. Ngunit natigilan ako ng sabihin niyang, “gwapaha sa akong asawa, oy (ang ganda talaga ng asawa ko).” Tapos ay mabilis akong hinalikan sa pisngi. Naramdaman ko ang pag-akyat na dugo ko at pag-init ng mga pisngi ko. Pero pinabayaan ko nalang iyon. Iyon na ang simula. Naging masuyo na si Tres at sweet na masyado sa akin. Mula noon ay pinapaalam na niya sa akin kung pupunta sila ni nayan sa bayan kapag may kasiyahan sila ng iba pa naming classmates. Hindi naman nagpapaalam si Tres sa akin noon. Nagtaka rin ako. Tapos sa tuwing umuuwi siya ay dumadaan muna sa amin. Kadalasan ang may dala siyang Siopao. Isa pang nakapagtataka ay pagtawag niya sa akin tuwing gabi para mag good night. Iba-iba na ang naiisip ko, nag-aasume na ako.

Mas naging malinaw ang lahat nong lumipas ang isang linggo. May seminar ang Papa ni Tres sa Palawan; seminar ng mga kapitan daw yon. Isang linggo rin silang wala. Sumama ang Mama ni Tres kaya maiiwang mag isa ang Lolo niya, patay na kasi ang Lola. Kaya nakisuyo ang Papa ni Tres sa Papa ko na sa kanila muna ako matutulog hanggang sa makabalik sila. Pumayag naman si Papa.

Natatandaan kong malakas ang kabog ng puso ko non. Kasi may naiisip na akong hindi kaaya-aya. Napansin ko rin kasi na touchy na si Tres sa akin. Lalo na noong bumisita ang classmates naming at naligo kami sa talon malapit sa farm. Habang nasa tubig, nakayakap lang si Tres sa akin sa harap ng nag-iinumang barkada. “Buhi sa bi (bitawan muna),” sabi ko. “Ayaw kay tugnaw (Huwag kasi malamig),” sagot niya. Damang dama ko ang lahat sa kanya. Lahat (one word: pinagpala). Lalaki kami lahat doon kaya ayaw kong lagyan ng malisya. Kahit pumayat na ako, may kalakihan pa rin ang dibdib kaya nahiya akong maghubad. Ngunit dahil basa ang damit kaya kumapit sa katawan ko ang tela, kapansinpansin ang dibdib ko. “Oy, patutuya ko Pao bi (pasusuhin mo ako, Pao),” sabi ng isa naming classmate sabay sundot sa kaliwa kong dibdib. Gwapo din siya, anak mayaman din. Tumawa lang kami. At dahil nga walang malisya kaya go with flow na lang din ako. Ngunit natigilan ako nang bumulong si Tres sa akin ng “Igat” (Malandi). Nasaktan ako. Naiiyak na talaga ako non. Pero binaliwala ko kasi nga lalaki, bawal ang mahina, bawal umiyak. Pero kunti nalang talaga yon at tutulo na ang aking luha. Napansin ko rin na lumalalim na ang paghinga ko sa kakapigil ko sa luha ko na wag tumulo. Pero naglaho ang lahat ng yon nang bumulong siya ng sorry. Napansin siguro niya ang pagtahimik ko at ang pag-iba ng breathing ko. Yumakap siya ng mahigpit. Sa gitna ng tawanan ng lahat, pa simple niyang hinalikan ang ilalim ng tainga ko. Sa pagkakataong iyon, mas nag-assume pa ako.

Sinundo ako ni Tres sa bahay kasi doon na ako matutulog sa kanila. Apat silang magkakapatid. Ang sunod ni Tres as Kambal, 12 taong gulang sila, at ang bunso nila ay 10. Lalaki silang lahat. Sa gabing iyon, sa kwarto ako ni Tres matutulog. Kabadong kabado ako, parang alam ko na kung ano ang kahahantungan ng mga pangyayari. Naka-boxers lang matulog si Tres while ako ay balot talaga. Naidlip kami nang walang nangyari kaya naisipan kong nag-aasume lang talaga ako. Ngunit, nagising nalang ako nang maramdaman kong nababasa na ang mga labi ko. Mabilis na dumilat ang aking mga mata at nakita ang nakapikit na si Tres habang hinahalikan ako. Hindi ako nakagalaw. Dumilat ang mga mata niya at ngumiti sa akin. “Wala lang man gud tay ‘kiss the bride’ atong kasal nato (Wala kasi tayong ‘kiss the bride” nong kasal natin),” bulong niya sa akin. Hindi pa rin ako gumalaw, wala pa ring kibo. “Unya wala pa sad tay honeymoon (Tapos hindi pa tayo nakapag-honeymoon),” dagdag niya. Kahit na malamig ang kwarto, naramdaman ko ang pag-init ng katawan ko, parang sumikip ang batok ko na parang nasusuka ako.

Nakadagan na siya sa akin. Ramdam ko ang katawan niya, ang pagdampi ng mainit niyang hininga sa mukha ko, ang animoy pag-iisa ng mga titig namin. “Pao, mag-honeymoon na ta (Pao, mag-honeymoon na tayo).” Hindi ko na nakita ang mukha niya dahil naghalikan na kami. At dahil first time naming dalawa iyon deretcho kami sa main event. Walang foreplay. Pasok agad. Naiyak ako dahil sa sakit, sa hapdi. Pinagpala kasi. Medyo nangilabot nga ako dahil dinilaan niya ang mga luha ko. Naalala ko, sinabi kong baliw siya kasi parang iniinom niya ang mga luha ko. Pero mas nahulog ako noong sinabi niyang “baliw sa ‘yo.” Sino ba naman ang hindi kikiligin? Kaya isang linggo din akong gabi-gabi na diniligan ni Tres.

Nagpatuloy ang “secret married life” namin ni Tres. Kami lang ang may alam. Binata din kasi kaya sobrang hilig niya. Kapag gusto niya ay “exercise” ang code word. Ayon, nag exercise na kami sa Falls, sa farm nila, sa bukid, at sa bahay ng classmate namin noon minsang nag-overnight kami (nag-exercise kami kahit na katabi naman ang buong barkada, kaya iba ang struggle, iba ang rush).

Fourth year high school kami noon at nagpagkasunduan naming magbabarkada na mag-beach at mag-overnight stay doon. Masaya ang lahat dahil malapit na mag-college. Daming pinag-usapan namin; saan mag-aaral, anong kukuning kurso, napunta sa jowa at “exercise”. Medyo lasing na kaming lahat that time. Biglang napadpad ang usapan sa cheating kasi ang isa naming barkada palaging nasasampal dahil maraming girlfriend. “Bata pa ta. Ang mga uyab nato pang iyot ra na (bata pa tayo. Ang mga jowa natin pang-sex lang yan),” sabi ng cheater naming barkada. Umakbay pa siya kay Tres kasi tabi din sila. “Di ba, Tres?” tanong niya kay Tres, naghihintay na sumang-ayon ito sa kanya. “Ayaw na, bro. Good boy dapat ta diri (Huwag ganyan, bro. Good boy dapat tayo dito),” sagot ni Tres sabay batok sa kaibigan naming cheater. Pasimple din niyang pinisil ang hita ko na parang sinasabi na hindi niya yon kayang gawin sa akin. Subalit, natahimik pa rin ako. Kahit na patagong ina-assure sa akin ni Tres na hindi ako parausan lang, nalungkot pa rin ako. Naging mas sweet si Tres pagkatapos ng outing namin.

Nagtapos din kami ng high school. Valedictorian si Tres. Ang talino rin ng kumag. Habang ako ‘with honors.’ Proud na proud akong nakatingin sa kanya at nakinig sa valedictory speech niya na ipinarinig na niya sa akin tatlong araw bago ang graduation namin. Syempre kasali ako sa speech niya at ang barkada, pero pasekreto ang tunay na message para sa akin. Ayon mga code words na naman. Ngunit, namalayan ko nalang na tumulo ang luha ko. Insecure na ako. Ang talino niya kaya Cebu siya mag-aaral, tapos ako ay sa Zamboanga. What if makakita siya ng bago? What if parausan lang talaga ako? Iyak na ako na iyak.

Sa simula ng college life namin, nawalan na ako pag-asa. Ang laki ng insecurities ko tapos may doubts and uncertainties pa. Kahit palagi siyang tumatawag di ko mapigilan umiyak. Sabi ko sa kanya miss ko lang siya. Pero ang totoo, insecurities ko ang nagpapaiyak sa akin. Hinihika ako after kada iyak ko. Tapos, ang palabas pa sa TV noon ang puro about sa kabit kaya naging fuel yon na mas ma-insecure ako. Pero tiniis ko yon. Sadly, kahit na kami pa, nag-practice na akong mag-move on. Hinanda ko na ang sarili ko sa sakit.

Medyo possessive din si Tres. Alam niya ang password ng social media account ko. Alam din niya ang phone numbers ng mga bago kung kaibigan. Paghindi niya ako ma-contact sa mga kaibigan ko siya tumatawag. Hindi naman naghinala mga kaibigan ko kasi ang pagkakaalam nila ay ‘baby boy’ ako ng family. Pampered. Ngunit isa lang ang may alam ng lahat. Si Natnat. Gwapo siya, lean body, tapos sobrang tangkad. “Kaps”—shortened for kapre—tawag ko sa kanya at “tot” ang tawag niya sa akin kasi putot (pandak) ako, at least para sa kanya. Ewan ko ba, nag-click talaga kaming dalawa. Isang buwan palang pero close na kami masyado—mas close pa ako sa kanya kaysa sa barkada ko sa high school. Ginusto kong i-sekreto ang katauhan ni Kaps kay Tres. Kaya sinabi ko sa kanya ang relasyon naming pero hindi ko nilahad ang lahat na tungkol sa pagiging magpinsan naming ni Tres. Call and text lang ang communication namin ni Kaps.

Dahil blockmate kami, same ang subjects namin at parating kami ang partners. Sa sobrang close ko kay Kaps, inamin na niya na naguguluhan siya sa sexuality niya dahil crush niya yong isang blockmate namin. Parati ko syang binibiro na pangit exotic ang type niya kasi hindi talaga gwapo yong guy. Pero mabait at matalino. Kaya comforting words niya na at least alam naming hindi basihan para sa kanya ang physical appearance.

Naobserbahan ko ring nagseselos si Tres kay Kaps kasi sa lahat ng pictures kami ang magkatabi. Lalo na noong P.E. dance class namin na kulang kami ng girls dahil absent halos kalahati ng klase. Debut kasi ng ate namin sa block. Kaya halos lahat ng mag-partner ay boys. Syempre, kami ni Kaps ang partners. Kailangan mag-perform ng bawat pair, kahit medyo nakakahiya kasi nasa stage talaga. Hindi ko namalayan na kumukuha pala ng pictures ang isa naming kaklase. Nagulat nalang ako nang tumawag ang galit na galit na Tres.

Nakita kong tagged pala ako sa isang photo na masayang nakayakap kay Kaps. Tapos, pinagpiyestahan ng block namin ang mga larawan at ginawan ng “ship names.” Marami ang bumuto sa pictute namin ni Kaps at nag-congratulate. Ginawang chain story telling ang comments at bumuo sila ng ‘love story’ naming ni Kaps.

Galit na Galit si Tres. Minura niya ako at paulit-ulit na tinawag na igat (malandi). Tahimik lang ang bawat patak ng luha ko, nakinig lang ako sa mga mura at mga insulto. Pinag-explain niya ako. Sinabi ko na si Kaps ang best friend ko. Mas nagalit si Tress sa akin at tinawag akong sinungaling. Tanong niya na kung best friend ko talaga si Kaps bakit raw hindi kami friends sa social media. Gusto kong mag-explain at sabihin na gusto ko kahit kami pa ay nagmomove-on na ako at si Kaps lang ang safe space ko. Pero wala. Wala akong nasagot. “Igat kang animala ka! (Malandi kang animal ka!)” Sigaw niya sabay baba ng call. Noon lang ako binastos ni Tres. Inatake ako ng hika that time.

Naisipan kong yon na, sign na iyon. Masakit siya. Tumawag ako kay Kaps at nagkita kami at sinabi ko sa kanya ang nangyari. Dahil Mr. Sunshine itong si Kaps, napagaan niya ang loob ko. “Di ba nag-practice na ta ani? Mao ni siya, tot. Kung nasakitan ka, feel it. Hilak. Pero dapat ugma new start na. (Di ba nag-practice na tayo nito? Ito na yon, tot. Kung nasaktan ka, feel it. Umiyak ka. Pero dapat bukas new start na.)”

Isang buwan din kaming hindi nag-usap ni Tres; hindi kami naghiwalay. Sabi niya pinatawad na niya ako. Pero sa mga oras na yon tanggap ko na wala na talaga. Napangiti ako kasi kahit na masakit ang ideyang maghihiwalay na kami, na may lamat na talaga, ay kaya ko na. Balik kami sa dati. May communication na rin sila ni Kaps, at friends na kami sa social media. Masaya na ako non. Kada uwi ni Tres ay sa Zamboanga ang lapag niya—sa akin ang unang gabi niya, umaatikabong “exercise” magdamag. Tapos sabay na kaming uuwi sa amin kasi susunduin kami ng Papa niya o ng Papa ko.

Isang araw, third year kami, biglang nag chat sa akin yong cheater naming barkada, kinumusta ako. Sa Cebu rin siya nag-aaral kaya palagi silang magkasama ni Tres. “Kamusta kayo?” tanong ko, nagbabakasali na isama niya si Tress sa usapan. At hindi naman ako na bigo. Sinabi niyang sikat raw sa university si Tres. Palagi pa nga raw silang naiimbitahan sa parties. Sinabi niya ang buhay nila roon hanggang sa nabanggit niya na swerte talaga si Tres kasi first week palang nila sa Cebu ay nagka-girlfriend na ito, sobrang ganda raw ng girlfriend at anak mayaman pa. Type nga raw niya kaso solid daw ang relasyon ng dalaw dahil three years na sila. Three years. Three years!

Naramdaman kong nagsitayuan ang mga balahibo ko sa mga paa at mga braso. Parang may kuryenteng umiikot-ikot sa loob ng tiyan ko, naduduwal ako, sumikip ang batok ko. Pinagmasdan ko nalang ang nanginginig kong hintuturo habang tina-type na”ligo sa ko (ligo muna ako). I had breathing difficulty that time. Masakit. Sobra. Iyak na naman ako. To the rescue ulit si Kaps. Napagod nalang ako at nanood ng ‘Four Sisters and a wedding’. Nainspire ako kay Bobby. “I have no choice but to be strong,” sabi ko sa sarili ko. Hindi ko pinakita kay Tres na alam ko na ang katotohanan. On-time pa rin ako sa pag sagot ng video-calls niya. Nakikinig pa rin ako sa complaints niya about sa studies niya. Tumatawa pa rin sa jokes niya. Naging routine ito for 1 year.

Dumating ang fifth year anniversary namin. Fourth year na ako at malapit nang magtapos, while siya ay may 1 year pang tataposin, engineering kasi. OJT ko na yon. Gusto niya sa Cebu ako dahil may nakita siyang resort kung saan pwedi akong maging admin assistant. “Dito ka sa *toot* mag-OJT,” sabi niya. Hinanap ko yong resort at nalaman ko na uncle ng girlfriend niya ang may-ari. May pa ‘uncle kasi ng friend ko, si *toot*, ang may-ari. Friend mo mukha mo. Naiiyak na talaga ko. “Resort ni? Maota oy. (Resort ito? Ang pangit.)” Saway ko. “Sagdi na lang (bayaan mo na),” tugon niya. Natahimik lang ako. Alam ko na rin kasi na “secret” din ang relationship nila dahil strict daw ang family ng girl.

“Oh, nganong gahilak man ka? (Oh, bakit umiiyak ka?)” tanong niya. Hindi na malayan na sunod-sunod na pala ang pagpatak ng mga luha ko. “Pao?” Tawag niya na puno ng pag-aalala.

“I deserved better.” Sabi ko. Pinahiran ang mga luha at tumingan balik sa camera. “I deserved better,” pag-ulit ko.

“Sige, we can try other options. I have…” pinutol ko na siya sa pagsasalita. Hindi niya yata narinig na past tense yon. “I deserve better, Tres. I don’t wanna be one of your secrets anymore.” Nakahinga ako ng malawag ng sabihin ko yon. Ngayon ko lang naramdaman ang ganong kagaan na feeling. “Finally, I am strong; I am brave.” Sabi ko sa sarili ko.

Hindi siya nakasagot agad. Nagtinginan lang kami. Pero kahit ganon, puro satisfied sighs ang lumalabas sa akin. Pinapigilan ko ngang ngumiti. I felt empowered that time. It was freedom. “I know that you have a girlfriend, Tres. How long is it? Oh yeah, 4 years?” I was teasing him. I was already over it, over him. I’ve had enough. Natawa nalang ako. Hindi na ako nasaktan—wala nang masakit. Tumawa talaga ako habang ikunukwento sa kanya kung paano kami nagsimula, kung paano kami pasekretong naghahalikan kapag walang tao tapos yong mga “exercises” namin. I was happily narrating our story—genuinely happy. I knew that I have truly moved-on.

“Pao.” Pao lang ang nasambit niya.

Naghiwalay kami at walang naging contact. Blocked siya sa lahat. Sabi pa nga ni Kaps (na in a secret relationship sa matagal na niyang crush—yes, yong blockmate crush niya simula first year) na dapat daw akong mag-glow up para magsisi talaga ang manloloko kong ex (until that time hindi pa rin alam ni Kaps na si Tres ang boyfriend ko kahit na may contacts na sila, or… at least yan ang alam ko, baka nakahalata na rin kasi siya).

After a year, nagtapos din si Tres, Cumlaude pa. Edi siya na matalino. Nag-masters na rin ako. May pa-party para kay Tress sa pagtatapos niya ng College. Ayaw ko sanang umuwi sa amin kaso tinawagan talaga ako ng Papa ni Tres, pinapauwi ako.

Masaya naman ang lahat. Dinala pa ni Tres ang girlfriend niya. The funny thing is five minutes palang kaming nag-uusap ng gf pero close na kami. Close na kami. Nakita kong bagay talaga sila. “Ouch,” kinurot ko sarili ko. Bagay sila. Kambal pa nga tawag sa akin ng girlfriend niya kasi parang magkapatid daw kami. Natawa ako. “Tinuhog tayo, sis,” sambit ko sa utak ko.

Pagkatapos ng kainan ay may pa-games. Excited ang lahat, kada grupo ay dapat may muse, pero dapat lalake. But, dapat magdamit babae ang muse. Sa grupo ko, ako ang muse. So, nagdamit babae ako. Ang gf ni Tres ang nagpahiram sa akin ng dress. “Kambal talaga tayo.” Sabi pa ng gf niya. “Bagay,” dagdag pa niya. Tumawa lang ako. Kahit na hindi ko sabihin sa kanya na hindi ako straight, o kahit hindi ko man inamin sa buong pamilya ko, ramdam ko na tanggap nila ako.

Habang naglalaro kami, alam kong nagkatingin sa akin si Tres. Kaya sinunod ko ang payo ni Kaps, ang ipamukha kay Tres na ako yong sinayang niya. Napupuna ng lahat na sobrang ganda ko raw at sexy, bagay daw sa akin ang suot ko. Todo pansin ako sa lahat. “Di na maldito ang paopao namo ba (Hindi na maldito ang paopao namin)” sabi nong panganay sa kambal na magkapatid ni Tres. Sumang-ayon naman ang lahat. Medyo malandi ako that night.

It was 3 a.m. nong matapos ang party. Dahil occupied ang comfort room namin, napagpasyahan ko na sa common c.r. nalang maligo, doon kina Tres. Paunti-unti na rin akong inuubo dahil sa pagod. Noong papasok na ako ay may biglang humawak sa left shoulder ko. Nagulat ako. Si Tres pala yon. Binati ko siya ulit at nag-congratulate. Nagpasalamat naman siya.

“Dungan ra ta (Sabay na tayo),” sabi niya at tinulak ako papasok ng c.r. Hindi naman yon ang unang pagsasama namin sa loob ng cr na yon—hindi ko na nga mabilang. Wala nang hiya-hiya, naghubad ako sa harap niya—lahat. Siya? Hanggang shorts lang, hindi na tinanggal ang boxer brief.

“Wow. As if nothing happened to us,” pagtataray ko sa utak ko. “Bas-on pa tika? (Babasain pa ba kita?)” Tanong ko sa kanya sabay ngiti. Medyo malandi talaga ako that night. Nahahalata ko na rin ang bulge niya. Napangiti ako kalooblooban ko. Kaya todo tuwad ako noong sinasabunan ko ang lower half ko. Alam ko rin kasing nakatutok siya.

“Pao,” pagtawag niya sa akin.

“Oh? Sa man? (Oh? Ano?)” usisa ko.

“I love you.” I love you. Sa 5 years namin ngayon ko lang narinig yon. Natigilan ako—kami.

“Thank you,” sabi ko. Tumulo na luha ko non, siya rin. “I love myself, too.” Nginitian ko siya. Napahagolgol siya kaya pinatahan ko baka may maka rinig. Alam na niya na wala na talaga. Wala nang babalikan. But he kissed me. We kissed.

“Mag-file ra ko og annulment.” Biro ko sa kanya. Tumawa nalang kami.

After that night, matiwasay na ang lahat. Nagkikita nalang kami tuwing uuwi kami para sa pasko at new year. Pero minsan nahuhuli ko pa ring malagkit ang mga titig sa akin lalo na kapag nakainum. Tinatawag niya akong “ex-wife” kapag walang ibang tao sa paligid. Pero masaya na ang lahat. Masaya na kami.

Last year, umuwi kami for Christmas. Alam ko rin na naghiwalay sila ng gf niya. After ng inuman, matutulog na ang lahat. Nagbakasyon din kasi sa amin ang ibang kamag-anak namin kaya pinatulog kaming mga panganay sa cottage ng farm nila. Kami lang ni Tres sa silid, walang kiboan.

“Approved ba ni Nayan yong annulment natin?” pagbasag niya sa katahimikan.

“Wow! Nagtatagalog kana pala?” biro ko sa kanya. “Bakit kasali si Nayan sa annulment natin?” alam ko na ang sagot, tinanong ko pa rin.

“Siya ang nagkasal, siya din ang may authority na e-annul yon.”

“Wala.” Deretcho kong sabot. Tumawa siya at tumagilid, tiningnan ako. Nagtitigan kami. Ngumiti siya ng nakakaloko.

“Pano ba yan? Exercise?”

Hindi nawala ang malalim na titigan namin. Parang wala na naman akong kawala.