Ang Lalake Sa Village

By kuyamarkxx “Psst… Jake? Tingnan mo.” “Huh?” “Tignan mo.” Ngumuso pa siya sa may bandang likuran namin. “Yung lalaki.” Natatawa pa...

By kuyamarkxx

“Psst… Jake? Tingnan mo.”

“Huh?”

“Tignan mo.” Ngumuso pa siya sa may bandang likuran namin. “Yung lalaki.” Natatawa pa niyang sabi.

Huminto kami sandali sa pagbibisekleta. Halos araw-araw namin siyang nakikita diyaan ni Kyle. Tuwing alas-singko ng umaga. Walang mga tao sa paligid kaya naman malaya niyang nagagawa ang bagay na iyon at kahit na alam na niyang nakikita namin siya ay patuloy pa rin ito sa kanyang ginagawa.

Ito na ang pangalawang linggo ng pagbibisekleta namin ni Kyle sa isang di kalayuang village malapit sa aming lugar. Wala talagang tao dito as in. Makikita mo lang rito ang kakaunting dumaraan na kotse at mga bikers na nagpapahinga. Pero siya, kakaiba.

“Jake, hindi muna ako makakasama bukas. Lasing ako ngayon, naparami ang inom.” Text ni Kyle sa akin kaya ako na lang ang mag-isang nagpasyang mag-bike doon sa pinupuntahan naming village.

Around 4:30 ng umaga ako umaalis sa bahay at tinatahak ko na ang village na iyon gamit ang mountain bike ko. First time ko atang magiging mag-isa ngayon.

Ang goal namin tuwing umaga ni Kyle ang mag-bike sa village hanggang sa marating namin ang simbahan na naroon sa dulo at doon na kami magpapahinga kung sakali at aabutin na kami ng umaga. Pero minsan ay umaalis din kami kaagad at pumupunta sa ibang lugar.

Around 4:50 na ako nakarating sa village at may isa akong bikers na nakasalubong. Naka-itim ito at kumpleto ang gear niya samantalang ako ay nakapang jogging pants lang. Nag-jo-jogging kasi kami at nag-eehersisyo ni Kyle malapit sa simbahan after namin mag-bike kaya hindi ako nagsusuot ng gear na pang-bikers. Mula sa helmet hanggang sa kanyang damit at sapatos ay kumpletong-kumpleto ito.

Nakarating na ako ng simbahan. Nagpahinga ako malapit don at saka uminom ng baon-baon kong tubig. Medyo napagod ako. Nakakalungkot nga dahil wala si Kyle. Wala akong kadaldalan at binabalot na ako ng katahimikan sa lugar na ito. Bigla ko ring naalala ang isa sa mga pinakamasayang araw ko dito noon mga lumipas na taon.

Nagpasya akong lumipat ng puwesto kung saan mayrong tao. Napalinga-linga ako sa paligid at saktong may dumating na rin sa wakas. Lalaki ito at mukhang siklista rin. Nakasuot din ito ng cycling suit at mukhang pamilyar ito sa akin. Hindi lang ako sigurado sa kung ano iyon.

“H-Hi?” pagbati ko sa kanya.

Agad naman niyang tinanggal ang cycling helmet niya. Hindi ko siya makilala ng gaano dahil may suot-suot siyang facemask at madilim pa ang paligid. Tanging magagandang mata lang ang nakikita ko sa kanya.

“Anong ginagawa mo rito?” malalim ang boses nito.

“N-Nagpapahinga. Kakarating ko lang kasi dito. I-ikaw ba?” tinignan ko lang siya. Umiikot-ikot siya na tila ba naghahanap ng kung ano.

“Naghahanap ng pwesto. Panoorin mo ako.” Aniya at napataas ang kilay ko. Ano ba ang sinasabi niya? Panoorin saan?

Umupo siya sa tabi ng puno at nagsimulang ipatong ang kamay sa kanyang shorts. Nagulat ako sa kanyang ginawa. Bigla kong naalala ‘yung lalaki noong nakaraang araw. Hindi ako nagkakamali siya nga ‘yon!

Sasakay na sana ako sa bike nang pigilan niya ako.

“Mamaya kana umalis. Panoorin mo muna ako.” Nang-aakit pa niyang boses.

“Ano ba’ng ginagawa mo? Malapit tayo sa simbahan at nasa public place tayo!” inis kong sabi. Noong nakaraan nandon siya malapit sa entrance ng village, ngayon naman ay malapit dito sa simbahan. Sumusobra na siya!

“Matagal ng hindi binubuksan ang simbahan na ‘yan at balita ko idedemolish na ‘yan.” Tugon niya.

“Ah basta! Tatawag ako ng pulis! Mali ‘yang ginagawa mo.” Matigas kong sabi. Agad naman siyang tumayo at hinawakan ang kamay ko. Napatingin naman ako sa kanya. Nagpapa-awa epek pa ang hayop.

“Sige na please, panoorin mo lang ako. Eto naman, parang hindi niyo naman ako nakikita ng kaibigan mo dati dito sa village.” Inakbayan pa niya ako. Ngayon ko lang napansin ang amoy niya. Mabango pala siya at mukha namang malinis sa katawan, pero bakit ang baboy ng pinapakita niya ngayon?

“Alam mo, hindi dito nagjajabol sa labas. Doon ka sa bahay niyo pre!” tinulak ko siya nang malakas para mapalayo siya sa akin. Pero nagawa niya pa rin akong mahabol at sa sobrang lakas ng katawan niya ay nagawa pa niyang mapigilan ang bisikleta ko.

“Hindi ka aalis. Please.”

“Aarghh ano ba! Bastos ka! Exhibitionist!” sasapakin ko sana siya pero agad niya akong hinupuan sa aking harapan. Napa-atras ako sa kanyang ginawa. Tumatawa lang siya habang pinapanood akong naiinis sa kanya.

“Virgin ka pa pala.” pang-aasar niya.

“Eh ano naman, kaysa naman sayo laspag na at kung saan-saan pa nag-“ napatigil ako nang hubarin niya ang facemask niya. May hitsura ito at may bigote. Noong una ay hindi ko siya makilala ngunit noong ngumiti na siya ay saka ko palang siya na-recognize.

“Wag kang magsusumbong please. I just wanna try having fun. Pero kahit anong gawin ko walang gustong sumabay sa akin.” Tinignan niya ako na para bang nagmamakaawa.

“D-Dex? Bakit mo ginagawa ‘to?” tanong ko at agad naman siyang nalungkot.

“Just cherishing my life. I just can’t control myself. At saka gusto ko na ring gawin ‘yung mga gusto kong gawin habang hindi pa niya ako kinukuha.”

Si Dex, one of my schoolmate. Sobrang lakas ng hatak at appeal nito sa mga babae at lalake dahil sa taglay niyang hitsura. Palagi siyang sumasali ng mga contest dahil matalino rin ito at maganda ang pangangatawan. Matangkad ito at talaga nga namang crush ng bayan. Madalas din siyang maging usap-usapan sa loob at labas ng campus. Kaliwa’t-kanang modelling project ang natatanggap niya noong mga nakaraang taon.

Pero ngayon hindi ko na siya makilala. Pumayat siya ng kaonti at nawala na rin gaano ang kapogian niya. Sa sobrang daming swerteng dumating kay Dex simula Junior High ay siya namang pagkamalas niya noong tumuntong siya ng Senior High.

“Dex, bakit ka naging ganito? Pwede kang makulong sa ginagawa mo.” Naaawa kong sabi.

“I know but gusto ko lang sumaya. Subukan ang mga bagay na hindi ko pa nararanasan. Because I know in the end, kukunin rin niya ako.”

“Dex, lumaban ka para sa pamilya mo. Naka-recover kana hindi ba?”

“Yes, pero hindi ko sure kung permanente na itong paggaling ko. Ano payag ka na ba? Pagbibigyan mo na ba ako, Jake?”

Naawa ako kay Dex kaya naman pumayag na lang ako sa gusto niyang gawin ngunit hindi ako pumayag na basta-basta lang siyang gagawa ng milagro sa public kaya naghanap kami ng pribadong lugar na walang makakakita ng basta-basta.

Kahit alam naming bawal pumasok sa loob ng village ay naghanap kami ng paraan. Umakyat kami sa isang abandonadong gate at matagumpay naming napasok ang loob ng village. Iniwan namin ang mga bike namin sa labas ng gate na iyon dahil hindi naman namin ‘yon maipapasok sa loob.

Napatingin ako kay Dex, mukhang excited. Hinawakan ko ang kamay niya habang naglalakad kami at naghahanap ng puwesto. Matagal-tagal ko rin siyang hindi nakita dahil sa sakit niya.

“Salamat pumayag ka.” Nakangiti niyang sabi.

“Wala ‘yon, Dex.”

“Alam mo ang suwerte ko. Kasi nakasama kita.” Ngumisi pa siya sa akin.

“Ako rin, Dex.”

FEW YEARS AGO….

“Pareng Kyle, tara stroll na!” sigaw ng lalakeng kaklase ni Kyle.

“Oo sandali. Hintayin natin kaibigan ko.” Tugon niya sa lalaki. “O, Jake? Ano? May nahiraman ka na ba ng bike?”

Umiling ako. “Sorry, wala pa.” malungkot kong sabi. Nandito kami ngayon sa bahay ni Kyle kasama ang lalake niyang kaklase na nasa labas ng kanilang bahay.

“Ok lang, Jake. ‘Di bale dalawa naman ang bike ni Dex papahiramin ka nun.” Tinapik niya ang likod ko. Lumabas kami ng gate para salubungin ang sinasabi niyang si Dex.

“O, pare! Pogi naman ng kasama natin.” Wika ni Dex at tumaas-taas pa ang kilay nito sa akin. Nahiya naman ako.

“Oo pare, siya si Jake. Jake, siya naman si Dex.” Pagpapakilala ni Kyle sa amin.

Nakipagkamay si Dex sa akin. Inabot ko ito at kinamayan din siya. Nakita ko pang nakangiti ang Dex sa akin. Nakaramdam ako ng parang kuryente sa katawan ko. Ngayon ko lang ito ulit naranasan. Pero dati sa babae ‘yun? Sa black beauty na crush ko. Pero bakit ngayon sa lalake na? Ano ba itong nangyayari sa akin. Hindi ko naman kilala ng gaano si Dex.

“Nice to meet you, pre. Balik ako kunin ko lang yung isang bike. Dito muna itong bike ko ha. Jake, alagaan mo ‘to ha. Pati yung puso ko, de joke lang. Sige alis na ako.” Wika niya. Bigla namang bumilis ang tibok ng puso ko nang hindi ko alam kung ano ang dahilan. Pero noong umalis na siya ay agad din itong nawala at napalitan ng pagkalungkot. Parang gusto ko na ring makilala pa si Dex. Ang bait pala niya.

Pareho naman kaming natawa ni Kyle sa biro ni Dex. “Pagpasensyahan mo na ‘yon si Dex. Medyo joker lang. Kamusta? Ang bait niya no?”

“Oo nga eh, ang bait niya sobra.”

“Tatlo kasi ang mountain bike no’n. Dami na rin niyang kinikita sa pagmomodelo tapos ‘yung tatay niya seaman pa kaya sobrang daming pambili ng bike. Sana all nalang no?”

Maya-maya ay dumating na si Dex. Sobrang saya ko hindi dahil sa papahiramin ako ni Dex ng kanyang mountain bike, masaya ako dahil bumalik siya at makikita ko na siya ulit. Ewan ko, ang saya-saya ko na lang bigla kapag nandiyan siya. Ano ba itong nangyayari sa akin? Siguro excited lang akong makilala si Dex at maging kaibigan.

“O heto na, pogi. Alagaan mo yan ha, ingatan mo ‘yan isipin mo nalang na puso ko ‘yan. De joke! Sana all kasi iniingatan.” Natatawa niyang sabi at nakitawa rin si Kyle. Hindi ako maka-relate sa kanilang dalawa.

“Bakit? Di kaba iningatan ni ano?” ani Kyle.

“Hindi eh. Nagsawa siya pre. Pero sana ‘yung bago nating kaibigan hindi magsawa satin ‘di ba?” inakbayan ako ni Dex at para bang tumigil ang mundo ko. Why am I feeling this? Mali ito. Sinabayan ko na lang siya at inakbayan din si Dex.

Habang nagba-bike kami sa village na iyon ay sobra akong nakaramdam ng saya. Hindi ko maipaliwanag ‘yung saya. Sobra akong excited at maituturing ko ito bilang isa sa mga pinakamasayang araw ng buhay ko.

Parang nag slow-motion ang paligid nang tabihan ako ni Dex habang nagba-bike. Kinakausap niya ako ng kung anu-ano at sobrang saya ko kapag kasama siya at kapag nasa tabi ko siya.

“Ano, racing?” paghamon niya sa aming dalawa ni Kyle.

Natalo ako sa racing at nauna naman si Kyle. Sumuko ako at huminto sa isang puno. Hingal na hingal ako sobra at pawis na pawis. Hindi ko akalain na biglang dumating si Dex para kamustahin ako.

“Uy, pre? Ayos ka lang? Nakita kitang huminto kaya binalikan kita? Napagod ka ba?” may kinuha siyang bagay sa bike niya at ibinigay niya ito sa akin. “Eto, inom ka muna.”

“S-Salamat.”

Kilig na kilig ako sobra sa ginawa ni Dex. Sobrang bait talaga niya kaya hindi ko napigilan ang sarili ko na yakapin siya. Niyakap niya rin ako pabalik. Ang bango ni Dex sobra. Kung babae lang ako, kung babae lang talaga ako baka hinalikan ko na siya kaso hindi. Alam ko naman ang boundaries ko. Humahanga lang siguro ako kay Dex.

“Luh? Ano ganap nyo dyan?” boses ni Kyle at bumalik din pala siya.

Agad naman akong tumayo. “A-Ano k-kasi naano ako.”

“Bakit nauutal ka, Jake?” tanong ni Kyle.

Hinawakan naman bigla ni Dex ang kamay ko. “Pre, di mo alam? Kami na nito.” Sabay bawi ni Dex at nagtawanan kaming tatlo.

Hindi ko makakalimutan ang araw na ito. Hinawakan ni Dex ang kamay ko.

“Masaya akong nahawakan ko uli ang kamay mo.” Bigla kong nasabi at napahinto siya sa paglalakad.

“H-Huh? Bakit naman, Jake?” tanong niya.

“W-Wala. Sige na gawin mo na gusto mo. Gusto mo ba sabayan kita?”

Nakahanap kami ng isang bahay na mukhang kakademolish pa lamang. Dali-dali akong naghubad ng shorts habang si Dex naman ay naghubo’t-hubad. Sabay naming pinaglaruan ang aming pagkalalaki habang nakatingin sa isat-isa. Nagpalitan rin kami ng kamay noong nagsawa na sa mga kamay namin.

Nahawakan ko na rin sa wakas ang bagay na itinatago ni Dex.

“Subuin mo ako, Jake. Ugh.” Pag-uutos nito sa’kin.

Sinunod ko siya sinubo ko ang kanyang kargada. Nasa anim na pulgada ito at sobrang taba ng kahabaan ni Dex. Sarap na sarap ako sa ginagawa ko lalo pa’t lihim kong gusto si Dex.

“Isagad mo pa, Jake!” mala-awtoridad niyang sabi.

Kahit na hindi ako marunong sa ganitong bagay ay pinilit ko para kay Dex. Pinilit kong isagad pa hanggang lalamunan ang kanyang kahabaan. Punong-puno na ng laway ko ang pagkalalaki ni Dex. Tinikman ko rin ang paunang katas na lumabas mula sa hiwa ng kanyang ari.

Pati ang bayag niya ay hindi ko na pinalampas. Nagpasya din si Dex na magkaron kami ng sixty-nine position. Sinusubo niya ang akin habang sinusubo ko rin ang kaniya.

“Ughh.” Kaliwa’t-kanan ang pag-uungol naming dalawa ni Dex. Para kaming mag-asawang sabik sa isat-isa at matagal na nawalay.

“Jake, pakantot ako, please.” Hiling pa nito. Kahit alam kong masakit ang bagay na iyon ay ibinigay ko na ito sa kanya. Gustong-gusto ko talaga na siya ang makauna sa akin dahil matagal ko nang gusto si Dex at ngayon lang kami binigyan ng pagkakataon na magsama at magsalo sa paglalaro ng apoy.

Laway lang ni Dex ang ginamit niyang pampadulas. Niluwagan niya muna ang aking butas gamit ang kanyang daliri. Noong nasanay na ako ay ipinasok na rin niya ay kanyang nagwawalang alaga. Dama ko ang sakit at tension sa pagbayo ni Dex sa akin. Pero kalaunan ang sakit at hapdi ay napalitan na rin ng kasarapan.

“Gusto kitang halikan, Jake.” Aniya. Walang sabi-sabi ay ako na ang kumilos para halikan siya. Maririin na halik ang binigay namin sa isa’t-isa. Ilang minute rin kaming nagpalitan ng laway habang nagtatalik.

“Ughh. Jake. Ang sarap mo talaga. Dati pa kitang gustong wasakin.” Halos mabaliw niyang sabi. “Malapit na ako!”

Hinugot na niya ang kanyang alaga at agad niyang tinaas-baba ito hanggang sa labasan ng napakaraming katas. Pinagmasdan ko lang si Dex na labasan ng napakaraming katas sa kanyang katawan.

Pagkatapos ay agad kaming nagbihis. Sa isang banda ay umaasa pa rin ako na sabihin sa akin ni Dex ang nararamdaman niya para sa akin. Ayaw ko sanang umasa pero ang puso ko talagang gustong-gusto siya.

“Wag mo na uulitin mag ano ha.” Natatawa kong sabi.

“Syempre naman. Pinagbigyan mo na ako. Pwede na ako mamatay joke!”

“Baliw ka! Tara na uwi na tayo.” Sabay batok sa kanya.

Para sa akin, hindi ko ito malilimutan. Ito na siguro yung pangalawang pagkakataon na magkaron ako ng napakasaya at hindi malilimutang alaala kay Dex.

“Kamusta? Nagkita ba kayo ni Dex?” tanong ni Kyla habang nasa bahay nila kami.

“Huh? Saan mo nalaman?” napakunot ang nook o.

“A-Ano kasi. Sabi niya sakin hehe.”

Napalunok ako. Sana naman hindi sinabi ni Dex ang nangyari sa amin sa loob ng village.

Ilang araw kong binalik-balikan ang village. Sumama na si Kyle pero hindi na muling nagpakita pa si Dex. Nalungkot ako dahil halos dalawang linggo ko na siyang hindi nakikita. Sana naman hindi nandiri sa akin si Dex. Sana naman hindi lang iyon ang habol niya sa akin kaya hindi na siya muli pang nagpakita. Miss na miss ko na siya. At gusto ko na ring magtapat habang maaga pa.

Binalitaan ako ni Kyle na magpupunta si Dex ulit sa village malapit sa simbahan. Hindi raw siya sasama dahil gusto niyang maging solo namin ang moment na iyon. Sinabi rin niya na inatake muli si Dex ng sakit niya sa buto at muli rin namang nakarecover. Halos magdadalawang buwan ko narin siyang hinihintay na bumalik sa village.

Sa excite ko ay gumising ako nang maaga. Around 4am palang siguro nang magbike ako paalis sa amin. 4:15 ako nakarating sa village. Ano ba ‘tong nararamdaman ko? Kinakabahan ako. Hindi ako mapakali. Aamin na kaya ako sa kanya? Tutuloy pa ba ako o hindi na?

Halo-halong emosyon na ang nararamdaman ko ngayon pati ang utak ko ay nagha-halo-halo na rin at naguguluhan. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko at hindi ako mapakali ngayon.

Ang lalake pala sa village na iyon ay ang lalaking minahal ko a few years ago. Oras na siguro para magtapat ako sa kanya. Malapit na ako sa simbahan at parang may nakikita ako doon na lamesa at maliwanag na para bang may mga kandila. Mukhang pinaghandaan niya pala ang babalik niya dito sa simbahan ng village.

Habang papalapit na ako nang papalit sa simbahan ay bigla akong napahinto. Ang saya at excitement ay napalitan ng lungkot, kaba at pagkalito. Bakit may nakadapang tao? Sino ‘yon? Siya kaya iyon?

Lumapit ako at hindi ko mapigilang maiyak sa aking nakita.

“DEXXX!!! SH*TT!! ANONG NANGYARI?” napahagulgol na ako nang makita ko si Dex na nakahandusay at walang malay. Napakaraming dugo na kumalat sa semento. Binasa ko ang card malapit sa kanya. Sana prank lang ito.

“Sorry kung nawala ako ng ilang araw, linggo at buwan. Gusto kong makabawi, Jake. Mahal na mahal kita sobra.” Iyan na lang ang binasa ko sa pagkahaba-haba ng kanyang sinulat. Hindi ko na nabasa dahil sa sobrang daming luha na ang pumapatok at umaagos mula sa mata ko.

Lumipas pa ang mga araw.

Matapos ang balitang na hit and run daw si Dex ay biglang naging malungkot at takbo ng buhay ko. Ang dating makulay kong mundo ay para bang naging masalimuot dahil sa pagkawala ni Dex. Ilang linggo rin akong hindi nakakatulog nang maayos dahil parati kong naiisip ang mga huling sandali naming pagsasama ni Dex bago siya mawala. Nanghihinayang ako ng sobra. Kung maaga ko lang sana nasabi ang pagtingin ko sa kanya edi sana mas maraming masasayang ala-ala ang nangyari sa aming dalawa.

“Miss mo ba siya, Jake?” tanong ni Kyle. Halos isang taon na rin kaming nakabalik dito sa village matapos ang pagkamatay ni Dex.

“Oo, kung buhay pa siguro siya masaya sana tayong tatlo na nagba-bike.” Nakangiti kong sabi pero sa loob-loob ko ay nababalot parin ako ng kalungkutan. Sariwa parin sa akin ang mga ala-ala namin ni Dex sa village na ito.

“Langhiya talaga ‘yung pumatay kay Dex! Sana ninakaw nalang ‘yung bike niya at hindi na siya pinatay. Sayang may boyfriend kana sana ngayon.” Natatawa pa niyang sabi. “Di bale, babantayan ka naman no’n palagi ni Dex. Malay mo nandito siya sa tabi mo hala malapit pa naman ang araw ng mga patay, Jake.” Muli siyang natawa.

“Jake.” Napahinto ako sandal sa paglalakad habang dala-dala ko ang bisekleta. Nakarinig ako ng isang pamilyar na boses na parang malapit sa aking tainga. Nauna nang naglakad si Kyle sa akin at ako ay nandito parin sa aking kinatatayuan.

Napalinga-linga ako sa paligid habang nakakita ako ng isang lalake na nakasandal sa puno. Nakayuko ito at natatakpan ng sombrero ang kanyang mukha. Napatingin ako sa bike na nasa tabi niya. Pambihira! Bike ito ni Dex ha!

Unti-unti kong nilapitan ang lalaki na hindi ko mawari kung sino. Naglakas loob akong lumapit ngunit agad akong tinawag Kyle at napalingon ako sa kanya. Paglingon ko sa lalakeng nasa puno ay nawala na ito na parang bula.

“Jake, ano ba’ng ginagawa mo dyan? Uwi na tayo nakakatakot baka magmulto si Dex.”

“M-may nakita kasi akong lalake dito kanina na may bike.” Tinuro ko pa ang puno.

Nanlaki ang mga mata ni Kyle at pareho kaming nagkatinginan habang hindi maka-alis sa kinatatayuan namin.

Dex ko, kung nasaan ka man. Mahal na mahal kita. Kung ikaw man ang nakita ko sa punong iyon sana palagi mo akong bantayan at tandaan mong ikaw lang ang mahal ko palagi.

WAKAS