Masakit na Katotohanan By: Lito Mainit ang naging konprontasyon ng mag stepbrother. Hindi na tumagal pa si Melvin at umakyat na sa kan...
Masakit na Katotohanan
By: Lito
Mainit ang naging konprontasyon ng mag stepbrother. Hindi na tumagal pa si Melvin at umakyat na sa kanyang silid at pagbaba ay dala na ang maleta at ibang gamit at walang paalam na umalis. Naiwan si Andrew na tulala at walang kakilos kilos sa pagkakatayo. Matagal tagal din siya sa ganoong pagkakatayo bago sumigaw ng malakas at pinagsusuntok ang pader. Dumugo na ang kanyang kamao ng tumigil ito at umiiyak na napaupo sa sahig.
---------------oo00oo---------------
Sa isang kaibigan at kaopisina pansamantalang tumuloy si Melvin. Isang parang bachelor’s pad lang ang tinitirhan nito kaya sadyang maliit para sa dalawa kung doon siya permanenteng titira. Makaraan lang naman ang ilang araw ay lumipat na rin siya at sa isang condo unit na nasa Sampaloc area din siya nakakita at mura lang naman ang renta.
Samantala, pagkatapos ng insidenteng iyon ay palagi na lang lasing itong si Andrew. Sising sisi sa sarili at nawalan ng ng pag-asa na magkakaayos pa sila ni Melvin. Pahiyang pahiya siya rito at wala ng lakas ng loob na humarap pa sa kinakapatid. Lagi niyang naalala ang sumbat sa kanya.
“Kuya, tsupaero ka na rin pala. Masahol ka pa sa akin, nagawa mo pa ngang kainin at lunukin ang tamod ni Diego eh. Kaya mo bang gawin sa akin ang ganon Kuya?”
“Hindi ka lang pala tsupaeng, mahinhin ka rin pala. Tsupaerong mahinhindutin. Nasasaktan ka ba sa naririnig mo kuya. Hindi naman siguro dapat, dahil totoo hindi ba.”
“Ahhhhhhhhhhhhhhhh ayoko na, ayoko na.” at saka humagulgol.
Sa mga pagkakataong ganon ay si Diego ang umaalalay sa kanya. Palagi ito sa kanyang tabi at siyang gumagabay sa naguguluhang binata. Wala naman siyang alam sa ipinagkakaganoon ng kaibigan dahil walang sinabi si Andrew tungkol sa nasaksihan sa kanila ni Melvin. Ang alam lang niya ay ang pag-alis ng bahay nito para tumira na sa iba. Hindi naman nito sinamantala ang kalagayang iyon ng kaibigan.
---------------oo00oo---------------
Sa kagustuhang makatulong ni Diego sa kaibigan ay pinuntahan niya si Melvin sa pinagtatrabahuhan nitong bangko. Matiyaga siyang naghintay hanggang maglabasan na ang mga empleyado. Ayaw naman sagutin ang kanyang mga tawag.
Nang makita na niya na lumabas ng building si Melvin ay agad niya itong nilapitan.
“Melvin! Pwede ba tayong mag-usap?”
Nagulat pa si Melvin dahil hindi niya akalaing makikita ito sa tapat ng kanilang opisina. “May dapat ba tayong pag-usapan?”
“Hindi ito tungkol sa akin, tungkol ito sa kinakapatid mo, kay Andrew.”
“Ano ang tungkol kay Kuya?” Wika ni Melvin habang naglalakad papunta sa parking lot ng bangko. Umiiwas siya na pagtinginan sila ng tao.
“Nito kasing umalis ka nang bahay ay palagi na lang naglalasing, laging nakainom kung umuwi at napapabayaan na ang sarili at nakakaapekto na sa kanyang trabaho. May malaking problema siguro. Ayaw naman sabihin sa akin kung ano. Naisip ko na baka dahil sa pag-alis mo. May naging problema ba sa inyong dalawa?”
“Hahaha. Problema? Sa aming dalawa? Hahaha ikaw talaga Diego, nagpapatawa ka.” Ang may panguuyam na pagsagot ni Melvin. “Bakit? Hindi mo Alam? Hindi ba dapat ay alam mo. Para ka namang tanga kung ganun o nagtatangatangahan ka lamang.”
“Tanga na kung tanga. Wala talaga akong alam!” ang halos pasigaw na sagot ni Diego.
“Kung ganon ay sa kanya ka magtanong at hindi sa akin. Imposible naman hindi mo alam ay kayong dalawa ang gumawa ng problema niya.”
Pagkasabi niyon ni Melvin ay tumalikod na sito. Mabilis naman nahawakan ni Diego sa braso para pigilan sana pero isang malakas na suntok ang dumapo sa kanyang panga na sanhi para mapalugmok siya sa lupa. Mahilo hilo si Diego na ginalaw galaw ang panga.
“Ano bang problema mo?”
“Wala akong problema, kayo ang may problema!” Saka siya tumalikod at tuluyan ng umalis.
---------------oo00oo---------------
Sa bahay na ni Andrew nagtuloy si Diego. Naabutan niya na nagiinom na naman ito at kainuman pa niya si Benny. Kilala niya si Benny na isa sa nagnanasa kay Andrew at naisip niya na baka samantalahin nito ang kaibigan at gawan ng hindi maganda lalo na at problemado pa rin ito.
“Benny, narito ka pala. Mawalang galang na Benny, pwede ko bang makausap itong si Andrew ng kami lang?”
“Okay! No problem! Doon muna ako sa kusina.”
“Hindi Benny, dito ka lang. Bakit ba kelangan pa niyang lumayo. Sige, sabihin mo na.”
“Galing akong opisina ni Melvin, nagkausap kami.”
“Phew! Haha! At ano naman ang pinagusapan ninyo? Kaya ba bangas ang mukha mo dahil sa kanya haha!”
“Ano ba talaga ang problema at nagkakaganyan kayo? Ikaw daw ang may problema at sa iyo ko raw itanong. Ano ba talaga at bakit nagalit din siya sa akin.”
“Wala akong problema, baka siya. Tama na iyan, saka na lang natin pagusapan ang mga proble-problema na iyan. Inom na lang tayo, Enjoy!” sagot ni Andrew saka itinaas ang baso at nakipag cheer kay Benny. Wala nang nagawa si Diego. Alam niyang hindi siya mapipilit kapag nasabi na niya.
Nakipaginuman na rin si Diego. Ayaw muna sana niyang uminom, ngunit hindi naman niya maiiwan ang kaibigan na si Benny lang ang kasama.
Nakarami na sila ng naiinom. Mabilis silang nalasing dahil tatlo lang sila at konti lang ang kwentuhan. Mas marami pang tunggaan kesa sa kwentuhan. At kapag lasing na itong si Benny ay kung ano ano na ang ginagawa at nawawala na ang hiya. Panay na ang haplos sa katawan ni Andrew na hinahayaan lang naman nito. Maging sa maselang bahagi ng katawan nito ay kanya na ring nahaplos. Panay pa ang akbay saka pahalik halik sa batok ni Andrew.
Wala namang magawa si Diego. Gusto man niyang pagsabihan ang pananamantala ng kanilang kaibigan ay baka siya pa ang mapasama.
“Alam mo Benny, napapansin ko, sa tuwing nagiinom tayo ay panay ang himas mo sa aking katawan, ano bang nagustuhan mo sa katawan ko ay halos pareho lang naman tayo, baka mas maganda pa ang iyong katawan eh dahil babad ka sa gym mo.”
“Ikaw Andrew, ang lahat sa iyo ay gusto ko. Gusto kitang matikman matagal na at alam mo yan. Hindi ba, ako ang nanalo sa paligsahan mo, kaya lang ay hindi ko nakuha ang aking premyo dahil nakatulog ako sa kalasingan.”
“Kasalanan mo iyon hahaha, nagpakalango ka eh.”
“Ubos na rin lang ang alak ay mabuti pa sigurong magpahinga na tayo. Iakyat na kita sa kwarto mo.” Wika ni Diego.
“Ako na ang bahala sa kanya Diego. Ako na ang aagapay sa kanya.” Salo ni Benny.”
“Si Diego na, kabado ako sa iyo eh hehehe. Umuwi ka na at malapit lang naman ang sa inyo, sige na.”
“Malas naman, dumating pa kasi eh.” Ang pagmamaktol ni Benny habang lumalabas ng pinto.
Habang ihinihiga ni Diego si Andrew at natanong pa ito. “Ano nga pala ang sinasabi mo kanina na nagkausap kayo ni Melvin. At bakit may pasa ka sa pisngi mo?”
“Suntok iyan ni Melvin, kung hindi talaga ako nakapag-pigil ay baka nilabanan ko siya.”
“Huwag na huwag mong sasaktan ang kinakapatid ko Diego, tayo ang magkakasira kapag nalaman kong nasaktan siya dahil sa iyo, tandaan mo yan.”
“Ano nga ba ang dahilan at nagkakaganyan ka. Ayaw mo bang tulungan kita?”
“Gusto mo talagang malaman? Tayo! Tayo ang dahilan.” Ikinuwento niya ang nangyaring konprontasyon nilang magkinakapatid, ang nasaksihan nito noong gabing dumating siya. Maging si Diego ay walang masabi, nakaramdam din siya ng matinding kahihiyan, lalo na kay Melvin.
“At alam mo ba Diego ang pinakamasakit na sinabi niya sa akin at talagang hindi ko malilimutan ay dahil iniidolo niya ako, mapagmahal sa asawa, sa kaibigan pero hindi daw pala ako karapat dapat na idilohin dahil tsupaeng daw ako at mahinhin, barakong tsupaero na mahinhindutin. Alam mo ba kung gaano kasakit sa akin iyon. Wala na akong karangalan kung siya ang tatanungin. Wala na akong mukhang ihaharap pa sa kanya. Ikaw Diego, kaharap mo siya kanina, makakaharap ka pa ba sa kanya ngayon?”
Walang maisagot si Diego. Maging siya ay nabigla sa sinabi sa kanya ng kaibigan. “Hindi kaya namba bluff lang siya?”
“Bluff! Bluff ba iyong word for word na sinabi niya ang narinig niyang pinagsasasabi natin habang nagpapasarap tayo. Bluff ba iyon? Alam mo, disente pa rin siyang masasabi dahil hindi ka niya hiniya ng harapan sa ganoong lugar. Mabuti at suntok lang ang inabot mo. Alam mong mawawala kahit anong pasa iyan pero kung hiniya ka sa maraming tao, sa tingin mo, kung hindi si Melvin yan ganun din ba ang gagawin?
“Alam mo bang natutuhan ko na siyang mahalin? Na siya ang gusto kong ipalit kay Chona? Alam mo ba na noong nagbubuntis pa si Chona ay natukso ko rin siya. Pero matatag siya, sobrang tatag na pagkatapos ng pangyayaring iyon ay hindi na naulit kahit ako na ang nangugulit hindi dahil sa gusto ko lang, kundi dahil sa nagkaroon na ako ng pagtingin din sa kanya. Pero dahil sa pag-galang niya sa amin at itinuring na akong tunay na kapatid ay nagawa niyang umiwas. Alam kong may pagtingin din siya sa akin noon pa kaya naakit ko. Hindi nga ako pumayag na halikan ako noon eh na ngayon ay pinagsisisihan ko.”
“Pero ikaw Diego, nakita niya kung paano ako makipaglaplapan sa iyo, makipagsipsipan ng dila at laway at hindi lang iyon. Pati ang tsupain kita at kainin ang tamod mo. Sa tingin mo makalalapit pa ako sa kanya na masasabing may dangal? Putang inang buhay ito, putang ina.” Umiyak na naman siya na pinagsasampal ang sarili.
Niyakap na lang siya ni Diego para mapigilan ang pananakit sa sarili. Inalo niya ang kaibigan, dinamayan sa anumang sakit na nararamdaman. “Tama na Andrew, lilipas din iyon sa paglipas ng panahon at sigurado magkakauanawaan din kayo. Kung may magagawa lang sana ako.”
Tinulungang mahiga ni Digeo si Andrew. Agad namang nakatulog ito. Hindi pa nakapagpapalit ng damit si Andrew kaya minabuti ni Diego na bihisan siya ng pambahay. Kumuha rin siya ng maligamgam na tubig sa planganita at pinunasan na rin ito. Habang pinunasan niya ang mukha nito ay nagmulat ng mata si Andrew, napatitig kay Diego na sa kanyang tingin ay si Melvin. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi at masuyong hinaplos ng likod ng palad saka dahan dahan inilapit ang labi sa mga labi niya na inakala nitong si Melvin. At tuluyan nang naglapat ang kanilang mga labi. Sabik na sabik si Andrew sa mga labing iyon na matagal niyang pinagpantasyahan na maangking muli. Nagpaubaya naman si Diego/Melvin at tinugon ang mga halik na iyon.
“Mahal kita Melvin, mahal na mahal.” Wika ni Andrew na niyakap ng mahigpit ang akalang si Melvin. Tulo naman ang luha ni Diego sa sinabing iyon ni Andrew. “Mahal na mahal din kita Andrew at lahat ay gagawin ko lumigaya ka lang. Mahal kita ng higit pa sa aking sarili.” Nakipaglingkisan na rin siya kay Andrew at muling naglapat ang mga labi na parang wala nang katapusan.
Isa isa na niyang hinubad ang kasuotan ni Diego na inakalang si Melvin, habang panaka-naka pa rin ang paghalik. Gayon din ang ginawa ni Diego hangang sa kapwa na sila walang saplot kahit isa.
Muli ay walang sawang hinalikan si Diego. “Matagal ko nang gustong gawin sa iyo ito Melvin, matagal na matagal na, kaya lang ay ikaw ang ayaw. Uhmmmmmm Melvin mahal ko.” Masuyo ang bigkas, puno ng pagmamahal at pagnanasa.
“Mahal na mahal din kita Andrew, mahal na mahal.” Ang wika sa isipan ni Diego na patuloy na tumutulo ang luha. Masakit na marinig ang mga katagang iyon dahil siya man ang kayakap ay hindi naman siya ang pinapatungkulan kundi iba. Subalit ayaw niyang masira ang pantasya ng minamahal kaya patuloy lang siya sa pagpapanggap na si Melvin.
Gumapang ang halik ni Andrew sa dibdib nito hanggan sa marating ang kanyang kaselanan. “Alam kong gustong gusto mo rin isubo ko ang titi mo kaya eto, gagawin ko na Vin.” Iba sa pakiramdam ni Diego ang bawat hagod ng labi ni Andrew sa kanyang titi, may kakaibang timpla kung baga na hindi niya naramdaman kahit ilang beses na silang nagtalik. Napakabanayad ng tsupang iyon, hindi nagmamadali, sobrang sarap. At hindi na niya napigilan na mapaungol, mahina pero tagos sa kanyang damdamin.
“Pasukin mo ako Vin, ibibigay ko na rin sa iyo pati na ang aking pagkalalaki, iyong iyo iyan.” Tumihaya na siya at itinaas pa sa hangin ang dalawang paa. Nanlaki ang mga mata ni Diego, dahil matutuloy na rin ang noon pa niya gustong gawin sa kaibigan. Pangako naman niya iyon na napurnada lang dahil sa biglaang pagdating ni Melvin.
“Ahhhhhh Vin, sige, sa iyo lang iyan, nakalaan talaga sa iyo iyan matagal na. Ahhhhhh ang sarap Vin, sige pa, isagad mo pa uhhhhhhhhhhh.”
Tuluyan ng nawala sa sarili si Andrew at maging si Diego, tinalo ng pagmamahal.
---------------oo00oo---------------
Nagsosolo na sa kama si Andrew ng magising, nakasuot na muli sa katawan ang mga hinubad na damit. Hawak ang ulo na sumasakit dahil sa hangover.
Hirap siyang bumangon, masakit ang ulo, pero nakangiti pa rin. “Panaginip lang pala, akala ko ay totoo na.” Tinignan pa niya ang kanyang alaga kung basa, pero walang bakas ng kung ano man. “Parang totoo, alam ko ay nilabasan ako, panaginip lang talaga.” Walang naalala si Andrew sa nangyari kagabi, lasing na lasing siya na hindi na nalaman ang totoong nangyari
Hindi na rin niya maalala na nilinisan at binihisan siya ni Diego matapos silang magtalik. Pagkatapos ay umalis na rin ito noong gabing iyon. Malungkot na masaya si Diego na nagmaneho pauwi sa kanila. Masaya dahil naangkin na rin niya ang minamahal. Malungkot dahil iba naman ang nasa isipan at hindi siya.
---------------oo00oo---------------
Samantala balikan natin ang nangyari kay Melvin matapos niyang masuntok si Diego. Nagpupuyos talaga siya sa galit. Halos umusok ang ilong na parang dragon sa sobrang ngitngit. Hindi na tuloy siya nakadaan ng grocery para bumili sana ng mga kailangan niya. Nasa bahay na siya ay nagdadabog pa rin. “Napaka walanghiya, may gana pa akong kausapin. Grrrrrrrrrrrrr.” Ang sigaw niya kahit wala naman sinisigawan nang biglang mag ring ang kanyang CP. Tuloy ay medyo asar siyang sumagot sa phone.
“Hello!!”
“Hello Melvin! Anong problema mo at ganyan ka kung sumagot sa telepono?”
“Ma! Ikaw pala yan. Sorry naman. Kanina pa kasi may nambubuwisit sa akin sa phone eh” palusot niya. “Napatawag ka”
“Bakit! Ayaw mo bang madinig ang boses ko. Anong nangyayari sa iyo Melvin.”
“Ma naman eh. Miss na nga kita eh. Gusto ko nang umuwi diyan at diyan na lang ako magwork sa atin. Kumusta ka na Ma. Wala bang problema sa inyo ni Tito. Kumusta si Claude.”
“Yun nga ang pakay ko kaya ako tumawag. Birthday na ni Claude sa isang linggo. Uwi ba kayo?
“Hindi ako sigurado Ma. Madaming trabaho kasi. Magpadala na lang ako ng regalo sa kanya, padala ko na lang sa LBC. Ikaw na lang kaya ang bumili ma at abonohan mo na rin.”
“Magpa LBC ka na lang at wala akong pang-abono. Malulungkot naman si Claude pag hindi ka umuwi. Tanong na ng tanong kung uwi daw ba ang kanyang tito at Daddy.”
“Wawa naman ang pamangkin ko. Uwi naman sigurado si Kuya kaya hindi na rin siya malulungkot.”
“Nariyan na ba, kausapin ko nga.”
“Ma, wala pa. Gabi na kasi nakakauwi yun eh. Hayaan mo at sabihan ko na lang.”
Marami pang pinagusapan ang mag-ina pero wala namang sinabi sa pag-alis niya sa bahay ni Andrew.
---------------oo00oo---------------
Alas singko ng hapon ay lumipad na ang eroplano pa Cebu kung saan nakasakay si Melvin. Nag halfday lang siya para makabili muna ng regalo sa pamangkin at tuloy tuloy na sa Airport. Bago mag-8 ng gabi ay nasa bahay na siya.
Masaya siyang sinalubong ni Claude. Yumakap pa ang bata at hinalikan siya sa pisngi. Inabot na rin ni Melvin ang kanyang regalo. “Pero hindi mo pa pwedeng buksan ya ha. Bukas pa.”
“Opo tito. Thank you po Tito.” Saka tumakbo papuntang silid niya para itago ang regalo.
“Ma, pasok ko lang muna ang gamit ko sa aking silid.” Hindi na siya naghintay ng sagot at agad tinungo ang kanyang kwarto. Pagpasok niya ng silid ay may isang lalaking nakadapa at natutulog, nakilala kaagad niya ang lalaki na si Andrew. Kabisado na niya ang porma ng kanyang kuya. “Nauna pa pala sa akin ang kumag na ito. Hindi ko naman siya sinabihan ah.” Bulong sa sarili. Ibinaba na lang niya muna sa sahig ang kanyang gamit at bumaba na muli.
“Ma, kelan dumating si Kuya Andrew.”
“Isang lingo na siya rito. Mamaya, pagdating ni Gener ay may pag-uusapan tayo. May hindi ka sinasabi sa amin Melvin.”
“Ano ba iyon Ma?” ang may pagmamaang-maangan, pa niyang tanong.
“Alam mo na kung ano yun. Alam na namin, nasabi na ni Andrew. Mamaya ay pagusapan natin kung ano man ang problema ninyo. Maghain na ako nang makakain na tayo. Paparating na rin niyan si Gener.
Habang nag-aayos ng mesa si Marta ay bumaba na si Andrew. “Tamang tama ang gising mo at kakain na tayo. Andyan na rin si Gener.” Wika ni Marta. Sabay sabay na silang kumain. Masayang masaya si Claude dahil si tito naman niya ang nagsusubo sa kanya. Maruong na naman siyang kumain na mag-isa, kaya lang ay sadyang malambing ang batang ito.
---------------oo00oo---------------
Maagang pinatulog si Claude at nagtipon tipon naman sila sa sala. Naglabas pa ng beer itong si Gener. Habang umiinom ay nagkumustahan muna saka pa lang sinimulan ang talagang paguusapan ng pamilya.
“Umalis ka na raw sa bahay sabi ni Andrew. Hindi naman kita pinanghihimasukan, pero gusto ko lang talagang malaman ang tunay na dahilan. May pinag-awayan ba kayo. Nagkaroon ba kayo ng hindi pagkakaunawaan?” usisa ni Gener.
“Ano ho bang sabi sa inyo ni Kuya.” – si Melvin habang nakatingin kay Andrew.
“Wala siyang sinasabi. Ang sinabi lang niya ay nagtampo ka raw minsan dahil sa nabiro ka daw niya. Yun lang. Ayaw naman naming paniwalaan dahil napakababaw na dahilan. Magtapat ka sa amin Melvin. Hindi ko kukunsintihin ang aking anak kung nagkasala siya sa iyo ay dapat na maparusahan para magkaayos na kayo. Iisa na tayong pamilya. Maari ngang hindi kayo tunay na magkapatid, pero sa akin, sa amin ng mama mo ay pareho namin kayong tunay na anak.” Ang mahinahon na wika ni Gener.
“Ang totoo po tito ay sumama talaga ang loob ko kay Kuya. Nasuntok ko nga po siya eh.” Hindi pa natatapos magsalita si Melvin ay pinutol na siya ni Andrew.
“Melvin! Ano ka ba. Huwag mo akong ipahamak, please lang. Tita, wala po iyon, nagtampo lang talaga sa akin si Melvin, para kasing bata eh. Napagsabihan ko lang.” Kinakabahang sabad ni Andrew.
“Paano namin kayo mapagbabati kung hindi sasabihin sa amin ang buong pangyayari. Hayaan mo siyang magkwento tapos ay kukunin namin ang panig mo.” – si Gener.
“Tito Gener, wala po kayong dapat ipag-alala, wala pong anoman ang nangyari sa amin. Totoo pong napikon ako sa kanya kaya nasuntok ko, pero mahina lang yun. Sa takot ko na lang sa kanya kung labanan ako hehehe. Laking lalaki kaya ni kuya, kaya kung nilabanan niya ako eh baka may kinalagyan ako hehehe.” ang pabirong sambit ni Melvin.
“Pero Tito, Mama, gusto ko lang ding pong maging indipendent. Gusto ko ring makaranas kung paano mamuhay mag-isa, yung magawa ko ang gusto ko na wala akong pangingilagan. Baka nga si kuya ay ganun din. Kasi lagi ko siyang pinapansin kaya minsan ay nakapagsasalita siya ng hindi maganda na ikinapipikon ko naman.” dagdag pa ni Melvin.
“Pero anak, mababaw na dahilan naman iyon para humiwalay ka sa kapatid mo. Iwasan na lang ninyo na magbiruan ng nakakapikon. Mabuti pa nang buhay si Chona at wala kaming naririnig na hindi ninyo pagkakaunawaan.” sabad ni Marta.
“Iba po si Ate, mabait at wala akong masabi sa kanyang ugali, pero nang wala na siya ay nagbago na rin si Kuya.”
“Ano naman ang pinagbago ko. Ikaw nga ang inaalala ko eh. Mahal naman kita ah, kapatid naman ang turing ko sa iyo ah. Ayaw ko lang na may nanloloko sa iyo.” Ang hindi nakatiis na sabad ni Andrew.”
“Eh ikaw nga ang unang nanloko sa akin eh. Utot mo.”
“Tama na yan. Siguro mahirap pa kayong pagkasunduin sa ngayon. Kung iyan ang pasya mo Melvin ay hahayaan ka na muna namin ng Mama mo. Baka kung ano pa ang pag-abutan ninyo ay malayo kami sa inyo. Pakiusap ko lang ay sabihin mo sa amin at kay Andrew kung saan ka lumipat. Maasahan ba namin iyon Melvin? At Melvin, kapag gusto mo nang bumalik ay gawin mo lang at isumbong mo sa akin kapag may ginawang hindi maganda sa iyo ang lalaking iyan.” huling sabi ni Gener.
“Tito, Mama, magpahinga na po ako, ubusin ko na lang itong beer ko.” paalam ni Melvin. Kasunod na rin naman si Andrew na umakyat sa kanilang silid. Napapailing na lang ang mag-asawang Gener at Marta sa ginawi ng kanilang mga anak.
Nadatnan ni Andrew na patagilid na nakahiga na si Melvin sa higaan at waring tulog na. Nahiga na rin si Andrew sa tabi niya. Wala siyang choice kundi ang matulog katabi ang kinakapatid dahil wala na namang ibang silid ang kanilang bahay.
Bagamat tahimik na sa pagkakahiga si Melvin ay alam naman ni Andrew na gising pa ito kaya nagsalita siya. “Vin, alam kong gising ka pa, pwede bang mag-usap naman tayo.” Walang tugon mula sa katabi kaya masuyo itong niyakap kaya naman isang sikil ang tumama sa kanyang sikmura. Napaigik si Andrew dahil sa sakit.
“Ano ka ba Melvin. Gusto ko lang namang magusap tayo, gusto ko lang magpaliwanag.”
“Bakit? Hinihingan ba kita ng paliwanag?”
“Alam kong mali yung nasaksihan mo, kaya nga gusto ko magpaliwanag.”
“Bago ka magpaliwanag ay sagutin mo muna ang mga tanong ko.”
“Okay! Shoot! Ano Ba iyon.?”
“Kayo ba ni Diego? Matagal na ba kayo ni Diego? Kelan naging kayo? Gaano kadalas ninyong ginagawa ang tulad sa nasaksihan ko? Iyan ang gusto kong sagutin mo mg tapat.”
Wala agad salitang lumabas mula sa bibig ni Andrew. Napabuntung hininga pa ito bago sumagot. “Hindi kami ni Diego, hindi kami naging kami maniwala ka man at hindi. Yung nasaksihan mo ay bugso lang ng aming kapusukan, ng aking pangungulila, ng libog.”
“Yung naganap sa atin noon ay alam kong dahil lang sa pangangailangan, dahil lang sa libog at kasabikan dahil nga sa kalagayan ni Ate Chona kaya hindi mo nga ako nagawang halikan man lang. Mas lalo pa na ako ay romansahin mo at tsupain o kantutin dahil kapag may ganoon na ay alam kong hindi lang basta libog iyon, may ibang kahulugan na iyon kaya huwag mo akong bolahin sa mga kasinungalingan iyan. Matulog na tayo at antok na ako.
“Alam kong hindi ka maniniwala, pero iyon ang totoo. Salamat nga pala at hindi mo ako pinahiya kina Tita.” si Andrew at tumagilid na rin at hindi na kumibo.
---------------o0o---------------
Masaya ang naging party ni Claude. Maraming mga kalaro niya ang nakiparty. Mayroon ding clown na lalong nagpasaya sa mga bata lalong lalo na si Claude. Maaga ding natapos ang party at tuwang tuwa si Claude sa regalong natanggap. At dahil napagod ay pinatulog na ito ni Melvin at naging daan na rin para magpaalam na dahil pauwi na ito ng Manila. Niyakap muna ni Melvin ang pamangkin at nangako na madalas itong dadalawin. Agad namang nakatulog ang bata.
“Mama, Tito Gener, Magpapaalam na rin ako sa inyo at maya maya lang ay aalis na rin ako. May trabaho po ako bukas at alas singko ang nakuha kung flight pabalik ng Manila. Ingat po kayo palagi. Magpahinga na rin kayo at alam kong napagod din kayo.”
“Sige anak, mag-ingat ka.” Sagot ni Marta at saka niyakap ang anak. Kinamayan naman siya ni Gener at tinapik sa Balikat. “Ingat ka at sana ay bumalik ka na sa bahay sa lalong madaling panahon.” sabi naman ni Gener.
COMMENTS